0114-KDIP3-3.4011.319.2017.2.MS1 - Odliczenie w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na pobyt w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym oraz na zakup leków.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2017 r. (data wpływu 8 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 września 2017 r. (data nadania 26 września 2017 r., data wpływu 3 października 2017 r.) na wezwanieNr 0114-KDIP3-3.4011.319.2017.1.MS1 z dnia 11 września 2017 r. (data nadania 12 września 2017 r., data doręczenia 19 września 2017 r.) oraz pismem z dnia 10 października 2017 r. (data nadania 12 października 2017 r., data wpływu 16 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 11 września 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.399.2017.1.MS1 (data nadania 12 września 2017 r., data doręczenia 19 września 2017 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 24 września 2017 r. (data nadania 26 września 2017 r., data wpływu 3 października 2017 r.) uzupełniono wniosek w terminie.

Ponadto pismem z dnia 10 października 2017 r. (data nadania 12 października 2017 r., data wpływu 16 października 2017 r.) uzupełniono wniosek o dodatkowe informacje.

We wniosku i uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni, została formalnie uznana przez Komisję do Spraw Orzekania Niepełnosprawności za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym w dniu 14 marca 2017 r. W uzasadnieniu orzeczenia komisja powołała się między innymi na opinię sądowo-psychiatryczno-psychologiczną, która została wydana na zlecenie Sądu Okręgowego w postępowaniu o ubezwłasnowolnienie Wnioskodawczyni toczącym się w 2014 r. Orzeczenie niepełnosprawności w stopniu znacznym wydane jest na stałe. Biegli sądowi, lekarz psychiatrai psycholog kliniczny po badaniu w dniu 2 października 2014 r. wydali w dniu 17 października 2014 r. opinię. We wnioskach lekarze stwierdzili, że Wnioskodawczyni w czasie badania była w bardzo ograniczonym kontakcie słownym i na większość pytań udzielała nierzeczowych odpowiedzi. Stwierdzone zaburzenia psychiczne uniemożliwiają całkowicie jej zdolność kierowania swoim postępowaniem. W związku powyższym Wnioskodawczyni nie może funkcjonować samodzielnie i ze względu na zaburzenia psychiczne wymaga stałej pomocy i opieki innych osób.

Wnioskodawczyni od dnia 31 stycznia 2014 r. przebywa w Domu Opieki. Niestety ani w sądzie, ani w domu opieki, ani lekarz prowadzący nie poinformowali Wnioskodawczyni i jej opiekuna prawnego, że w przypadku takich osób jak Wnioskodawczyni istnieje możliwość wystąpienia o orzeczenie niepełnosprawności i odliczenia od podatku wydatków na opiekę i leki. Opieka Wnioskodawczyni i wydatki na leki to miesięcznie koszt około 4.300 - 4.400 zł i ulga w postaci możliwości odliczenia od podatku miałaby duże znaczenie.

Pismem z dnia 24 września 2017 r. uzupełniono opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego o następujące informacje.

Zgodnie z dokumentacją medyczną w 2012 r. rozpoczęły się u Wnioskodawczyni zaburzenia pamięci i podejrzenie o chorobę Alzhaimera, zmiany stopniowo postępowały, ale nagłe załamanie stanu zdrowia nastąpiło w styczniu 2014 r. po śmierci męża, tak że Wnioskodawczyni zaczęła wymagać całodobowej opieki i od dnia 31 stycznia 2014 r. do dzisiaj przebywa w Domu Opieki.

Wnioskodawczyni w świetle testamentu męża była jedynym spadkobiercą, ale ze względu na stan zdrowia

* zaświadczenie lekarza psychiatry z Domu Opieki data 20 maj 2014 r.

* zaświadczenie lekarza psychiatry sądowego o stanie zdrowia Wnioskodawczyni stwierdzające, że Wnioskodawczyni wymaga pomocy osób drugich data 20 maj 2014 r.,

nie mogła uczestniczyć w postępowaniu i Sąd zobowiązał córkę do wystąpienia o ubezwłasnowolnienie Wnioskodawczyni.

W toku postępowania o ubezwłasnowolnienie powołano Komisję biegłych sądowych, która po zbadaniu Wnioskodawczyni w dniu 2 października 2014 r. wydała w dniu 17 października 2014 r. Opinię sądowo-psychiatryczno-psychologiczną. W opinii tej we wnioskach powziętych zarówno na podstawie protokołu z badania jak i zaświadczeń psychiatrów przywołanych powyżej (w pkt 3 w danych z dokumentacji medycznej) komisja stwierdza, że Wnioskodawczyni nie może funkcjonować samodzielnie i wymaga stałej pomocy i opieki innych osób. Kserokopie zaświadczeń lekarskich i opinii sądowo-psychiatryczno-psychologicznej załączono.

Na podstawie przedstawionych dokumentów, córka jako opiekun prawny uważa, że od maja 2014 r. na podstawie pierwszych zaświadczeń lekarzy psychiatrów, a już na pewno od dnia 17 października 2014 r. należy uznać Wnioskodawczynię za osobę niepełnosprawną o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, którego kopię załączono, Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności datuje od dnia 14 marca 2017 r., ale niestety nie podaje od kiedy niepełnosprawność istnieje, chociaż opinię swoją oparł w szczególności o opinię sądowo-psychiatryczno-psychologiczną z dnia 17 października 2014 r.

Dodatkowo w celu doprecyzowania stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawiono kserokopie faktur zakupu leków i środków pomocniczych za lata 2014 - 9 faktur, 2015-15 faktur i 2016 -10 faktur oraz potwierdzoną kopię umowy z Domem Opieki i potwierdzenie opłat za pobyt Wnioskodawczyni za rok 2016. Istnieją też potwierdzenia opłat za opiekę i pobyt Wnioskodawczyni również za lata 2014 i 2015. Opłaty na Dom Opieki opiekun prawny wnosi w imieniu Wnioskodawczyni z konta, na którym są zdeponowane pieniądze Wnioskodawczyni.

Dom Opieki, w którym przebywa Wnioskodawczyni jest placówką Pielęgnacyjno-Opiekuńczą.

Wydatki na opiekę, leki i środki pomocnicze nie zostały i nie zostaną sfinansowane z żadnego z wymienionych funduszy.

Zapłata na fakturach za leki i środki pomocnicze jest wartością zapłaconą przez osobę wskazaną na fakturze po odliczeniu wysokości refundacji przez NFZ zgodnie z zasadami refundacji.

Pismem z dnia 10 października 2017 r. uzupełniono opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego o dodatkowe informacje dotyczące leków, które są stosowane w terapii Wnioskodawczyni.

Leki stosowane na stałe zlecone przez lekarza psychiatrę to Ketrel, Nootropil i Hydroxyzinum.

Leki zlecone przez lekarza chorób wewnętrznych Bisocard,Prinivil, Lisiprol, Bemecor, Norvasc, Acenocumarol, Simvachol to leki na nadciśnienie, obniżenie poziomu cholesterolu oraz regulację rytmu serca i przeciwzakrzepowy, gdyż Wnioskodawczyni ma wszczepiony stymulator serca.

Rachunki obejmują również materiały medyczne: pielucho-majtki stosowane w codziennej pielęgnacji.

Wszystkie wymienione leki i materiały medyczne kupowane na przedstawiane rachunki są zarejestrowane w Urzędowym Rejestrze Środków Farmaceutycznych i Materiałów Medycznych.

Na kilku fakturach / ze względu na konieczność rozliczenia przez opiekuna prawnego wszystkich wydatków związanych z opieką przed Sądem Rodzinnym / wyszczególnione są niezbędne w terapii witaminy, które są suplementami diety. Nie będą one jednak odliczone w przypadku korzystnej indywidualnej interpretacji, gdyż suma opłat za pobyt Wnioskodawczyni w placówce opiekuńczej w skali roku w zasadzie wyczerpuje kwotę możliwa do odliczenia w rozliczeniu podatku dochodowego. Nie ma nawet możliwości odliczenia pełnej kwoty za leki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy możliwe jest odliczenie od dochodu wydatków poniesionych na opiekę Wnioskodawczyni i leki w rozliczeniu podatku za rok 2016, jak również jako zdarzenie przyszłe możliwość korekty rozliczeń za lata 2014 i 2015?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jak przytoczono we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 3 sierpnia 2017 r. niestety nikt, ani lekarze, ani w domu opieki ani w sądzie przy orzekaniu o ubezwłasnowolnieniu Wnioskodawczyni, ani w Sądzie Rodzinnym przy ustanowieniu opiekuna nikt nie poinformował opiekuna prawnego, że powinna wystąpić o orzeczenie niepełnosprawności.

Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776 z późn. zm. w przypadku odwołania od orzeczenia Powiatowej komisji ds. orzekania o niepełnosprawności do Komisji Wojewódzkiej, jako następny właściwy etap odwołania wskazuje w art. 6c ust. 8 sąd pracy i ubezpieczeń społecznych. Tak więc, ustawodawca wyznacza sąd jako ostateczną instancję rozstrzygającą kwestię niepełnosprawności.

W związku z powyższym i na podstawie zgromadzonej dokumentacji niepełnosprawność Wnioskodawczyni należy uznać od dnia 17 października 2014 r.

W konsekwencji należy uznać możliwość odliczenia wydatków na leki i środki pomocnicze i opiekę w zakładzie opiekuńczym zarówno za rok 2016, jak i jako zdarzenie przyszłe możliwość złożenia korekty rozliczenia podatku dochodowego za lata 2014 i 2015.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e,ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Ponadto wydatki o których mowa w ust. 7a - stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy - podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru)i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie natomiast do art. 26 ust. 7c ww. ustawy w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia,w szczególności:

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Podstawowym warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne zgodnie z ww. przepisami jest posiadanie przez osobę, która poniosła wydatek, m.in. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności. Co do zasady więc, odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że stopień niepełnosprawności datowany jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik, który posiada orzeczenie o niepełnosprawności może odliczyć wydatki poniesione od dnia wskazanego w orzeczeniu jako data ustalenia stopnia niepełnosprawności lub data istnienia niepełnosprawności.

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą, w stosunku do której orzeczono znaczny stopień niepełnosprawności od dnia 14 marca 2017 r., jednak w orzeczeniu nie wskazano od kiedy niepełnosprawność istnieje.

Zatem możliwość Wnioskodawczyni do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej poprzez odliczenie od dochodu poniesionych wydatków na opiekę w placówce pielęgnacyjno-opiekuńczej oraz na leki, należy rozpatrywać dopiero od momentu posiadania stosownego orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, z którego jasno wynika, że w okresie poniesienia wydatku niepełnosprawność istniała. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni ma możliwość skorzystania z ww. odliczeń wydatków poniesionych dopiero od dnia 14 marca 2017 r.

Wskazać należy, że nie wszystkie wydatki, które ponosi osoba niepełnosprawna będą podlegały odliczeniu w ramach przywołanego przepisu a tylko te, które są w nim wymienione. Odliczenie od dochodu wydatków możliwe będzie tylko wówczas, gdy mieszczą się one w katalogu art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bowiem wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego winny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki poniesione na inne cele - nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością - nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi.

Nie sposób zatem za takie wydatki uznać wskazanych we wniosku wydatków na zakup materiałów medycznych w postaci pielucho-majtek i na tej podstawie dokonać odliczenia od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi fakt czy przebywając w Niepublicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej, który jak wskazała Wnioskodawczyni jest placówką Pielęgnacyjno-opiekuńczą może w ramach ulgi rehabilitacyjnej odliczyć od dochodu wydatki za pobyt w tym zakładzie.

Wskazać należy, że przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, stanowi m.in., że wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno - opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "zakład rehabilitacji leczniczej", "zakład opiekuńczo-leczniczy", "zakład pielęgnacyjno - opiekuńczy" w związku z tym należy posiłkować się ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 r.o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 618).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy o działalności leczniczej - stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne mogą polegać na:

Świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 4 oraz świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze mogą być udzielane także wyłącznie w warunkach domowych (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 12 ust. 1 powoływanej ustawy o działalności leczniczej stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych innych niż szpitalne udziela się w przypadku świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 1:

* pkt 1 - w zakładzie opiekuńczo-leczniczym;

* pkt 2 - w zakładzie pielęgnacyjno - opiekuńczym;

* pkt 3 - w zakładzie rehabilitacji leczniczej,

* pkt 4 - w hospicjum.

Jednostki te udzielają całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację, opiekę i rehabilitację osób niewymagających hospitalizacji, oraz zapewniają im środki farmaceutyczne i materiały medyczne, pomieszczenie i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia. Działania przez nie prowadzone mają na celu przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej, poprawę jakości życia, a także przystosowanie do nowych warunków oraz przygotowanie do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych.

Mając na uwadze, że Wnioskodawczyni przebywa w Niepublicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej "Pałac", który jest placówką pielęgnacyjno - opiekuńczą, Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia wydatków na pobyt w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym w ramach ulgi rehabilitacyjnej, jednakże począwszy od dnia 14 marca 2017 r., tj. od dnia przyznania Wnioskodawczynie stopnia niepełnosprawności.

Natomiast w odniesieniu do wydatków poniesionych na zakup leków zarejestrowanych w Urzędowym Rejestrze Środków Farmaceutycznych i Materiałów Medycznych, wskazać należy, co następuje.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Ponieważ w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji "leku" posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września2001 r. - Prawo farmaceutyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 z późn. zm.).

Z zawartych w art. 2 pkt 10, 11, 12 i 32 ww. ustawy definicji wynika, że:

* lekiem aptecznym - jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydania w tej aptece;

* lekiem gotowym - jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu;

* lekiem recepturowym - jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej, a w przypadku produktu leczniczego weterynaryjnego - na podstawie recepty wystawionej przez lekarza weterynarii;

* produktem leczniczym - jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne.

Wykaz produktów spełniających cechy "leku" na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (opublikowanym w Dz. Urz. MZ z 2005 r. Nr 5 poz. 17 oraz w Dz. Urz. MZ z 2007 r. Nr 4 poz. 12 i w Dz. Urz. MZ z 2009 r. Nr 4 poz. 22 oraz w Dz. Urz. MZ z 2010 r. Nr 6 poz. 40). Ponadto do obrotu dopuszczone zostają bez konieczności uzyskania pozwolenia, produkty lecznicze sprowadzane z zagranicy, jeżeli ich stosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta, pod warunkiem, że dany produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w kraju, z którego jest sprowadzany i posiada aktualne pozwolenie dopuszczenia do obrotu. Podstawą sprowadzenia takiego produktu leczniczego jest jednak zapotrzebowanie szpitala albo lekarza prowadzącego leczenie poza szpitalem, potwierdzone przez konsultanta z danej dziedziny medycyny.

Jak wynika z powyżej przywołanych przepisów wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 12 ww. ustawy, o ile osoba niepełnosprawna posiadająca stosowne orzeczenie o niepełnosprawności, spełni następujące warunki:

* dokona zakupu produktów spełniających cechy "leku",

* poniesie w danym miesiącu wydatki na ich zakup powyżej kwoty 100 zł,

* posiada dokument potwierdzający poniesienie wydatku (np. fakturę),

* posiada potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconego leku (stale lub czasowo).

W związku z powyższym, wydatki związane z zakupem leków mogą podlegać odliczeniu w ramach art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o ile stanowią leki w rozumieniu ustawy - Prawo farmaceutyczne i lekarz specjalista w wydanym zaświadczeniu lub innym stosownym dokumencie, stwierdził, że Wnioskodawczyni powinna stosować je stale lub czasowo.

Zatem, po spełnieniu pozostałych warunków, określonych w ustawie Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu kwotę faktycznie poniesioną na zakup leków w rozumieniu ustawy - Prawo farmaceutyczne, zleconych Wnioskodawczyni przez lekarzy specjalistów, w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł. Jednakże Wnioskodawczyni może odliczyć wydatki dokonane od dnia orzeczenia stopnia niepełnosprawności, tj. od dnia 14 marca 2017 r.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że Wnioskodawczyni nie przysługuje odliczenie w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na materiały medyczne, bowiem nie mieszczą się one w katalogu art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni przysługiwać będzie możliwość odliczenia od dochodu wydatków na pobyt w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym oraz na zakup leków, które zostały zlecone Wnioskodawczyni przez lekarzy specjalistów i stanowiących leki w rozumieniu ustawy - Prawo farmaceutyczne. Jednakże podkreślić należy, że ulga rehabilitacyjna przysługiwać będzie Wnioskodawczyni dopiero w rozliczeniu podatkowym za rok 2017, tj. odliczeniu podlegać będą wydatki za pobyt w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym oraz leki, dokonane po uzyskaniu orzeczenia stopnia niepełnosprawności. Nie można zatem zgodzić się z Wnioskodawczynią, że przysługuje jej odliczenie w ramach ulgi rehabilitacyjnej za rozliczenie podatkowe za rok 2016. W związku z powyższym nie przysługuje Wnioskodawczyni także prawo do skorygowania zeznań rocznych za lata 2014-2015.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznymoraz zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy,

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.