0114-KDIP3-2.4011.860.2020.2.JM - Ustalenie rezydencji podatkowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2020 r. (data wpływu 29 grudnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 lutego 2021 r. (data nadania 23 lutego 2021 r., data wpływu 23 lutego 2021 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 18 lutego 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.860.2020.1.JM (data nadania 18 lutego 2021 r., data doręczenia 20 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego oraz opodatkowania dochodów na terytorium Polski - jest prawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego oraz opodatkowania dochodów na terytorium Polski.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 18 lutego 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.860. 2020.1.JM (data nadania 18 lutego 2021 r., data doręczenia 20 lutego 2021 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnym wniosku. Pismem z dnia 22 lutego 2021 r. (data nadania 23 lutego 2021 r., data wpływu 23 lutego 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik wraz z małżonką od 2013 r. zamieszkuje na terytorium Singapuru. W okresie od sierpnia 2013 do chwili obecnej podatnik jest zatrudniony na podstawie umów o pracę z singapurskimi przedsiębiorstwami branży usług finansowych, oraz posiada singapurską wizę pracowniczą "Employment Pass". Małżonka podatnika obecnie nie pracuje, jednak w okresie od 2013 do czerwca 2020 r., również była zatrudniona na podstawie umów o pracę z singapurskimi podmiotami branży usług finansowych i posiadała odpowiednie wizy umożliwiające pobyt i pracę na terytorium Singapuru. W całym okresie od 2013 r. do chwili obecnej podatnik najmował w Singapurze różne dwu-trzy-i czteropokojowe mieszkania, zamieszkiwane wpierw przez małżonków, a później również ich dzieci (urodzone w Singapurze w 2018 i 2020 r.). Na potwierdzenie powyższego podatnik dysponuje umowami najmu, protokołami odbioru/zwrotu mieszkań, dowodami opłat za najem w formie potwierdzeń przelewu, oraz rachunkami za energię oraz usługi telekomunikacyjne. W całym okresie podatnik posiadał z małżonką w Singapurze wspólny rachunek rozliczeniowo - oszczędnościowy. Na rachunek wpływały wynagrodzenia podatnika i małżonki i z tego rachunku podatnik zarządzał swoim mieniem. Małżonka podatnika posiada w Polsce mieszkanie od 2013 r. przeznaczone na wynajem, na podstawie umów najmu. Dochody z tego tytułu były i są opodatkowane w Polsce metodą ryczałtu. Po długoletnim pobycie w Singapurze podatnika razem z rodziną planują w trakcie 2021 (szacowana data to 31 maja 2021 r.) rezygnację z pracy i pobytu w Singapurze i powrót do Polski "na stałe", gdzie zamieszkają razem z rodzicami podatnika.

W uzupełnieniu z dnia 22 lutego 2021 r. (data wpływu 23 lutego 2021 r.) Wnioskodawca poinformował, że miejscem zamieszkania dla celów podatkowych w okresie od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 maja 2021 r. to Singapur, natomiast w okresie od dnia 1 czerwca 2021 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. to (...), Polska (woj. (...)). W roku podatkowym 2021 Singapur traktuje i będzie traktował Wnioskodawcę jako rezydenta podatkowego. Singapurska administracja podatkowa (IRAS) wystawia osobne certyfikaty rezydencji na każdy rok podatkowy do 6 lat wstecz. Według stanu na dzień 22 lutego 2021 r. możliwe jest uzyskanie certyfikatów dla lat podatkowych 2015-2020 włącznie. W chwili obecnej Wnioskodawca złożył stosowne wnioski i oczekuje otrzymania kompletu certyfikatów potwierdzających rezydencję w latach 2015-2020. Certyfikat na rok podatkowy 2021 będzie dostępny w kolejnych miesiącach br. Wniosek zostanie złożony niezwłocznie, gdy tylko będzie taka możliwość. Wnioskodawca zwykle przebywa w Singapurze (do dnia 31 maja 2021 r.) a następnie, po przesiedleniu z Żoną i dziećmi do Polski w (...) (od dnia 1 czerwca 2021 r.). Obostrzenia związane z pandemią koronawirusa w praktyce oznaczają, że Wnioskodawca nie opuści terytorium Singapuru aż do momentu przesiedlenia. Wnioskodawca jest obywatelem polskim. Wnioskodawca wraz z Żoną wyjechał do Singapuru w 2013 r. celem przesiedlenia się na stałe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym podatnik nie będzie polskim rezydentem i nie będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce do dnia 1 czerwca 2021 r. i w związku z tym dochody uzyskane do dnia 1 czerwca 2021 podlegają opodatkowaniu jedynie w Singapurze?

2. Czy w rocznym zeznaniu podatkowym za rok 2021 podatnik powinien wykazać wyłącznie dochody uzyskane po 1 czerwca 2021 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1.

Nastąpiło tzw. łamanie rezydencji podatkowej. Kryterium służące do określenia rezydencji to centrum interesów osobistych: Singapur był miejscem zamieszkania i pracy do dnia 31 maja 2021. Polska będzie miejscem zamieszkania po dniu 1 czerwca 2021 r. W związku z tym, podatnik do dnia 31 maja 2021 r. będzie rezydentem podatkowym Singapuru, a od dnia 1 czerwca 2021 r. stanie się polskim rezydentem. Dochody podatnika uzyskane w Singapurze do dnia 31 maja 2020 r. zostaną opodatkowane w Singapurze według singapurskich stawek podatkowych dla rezydentów. Dodatkowo administracja podatkowa Singapuru wystawi dla podatnika certyfikat rezydencji podatkowej na rok podatkowy 2021.

Ad 2.

W rocznym zeznaniu podatkowym z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok podatkowy 2021, podatnik powinien wykazać wyłącznie dochody uzyskane po 1 czerwca 2021 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Tym samym, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką od 2013 r. zamieszkuje na terytorium Singapuru. Wnioskodawca wraz z Żoną wyjechał do Singapuru w 2013 r. celem przesiedlenia się na stałe. W okresie od sierpnia 2013 do chwili obecnej podatnik jest zatrudniony na podstawie umów o pracę z singapurskimi przedsiębiorstwami branży usług finansowych, oraz posiada singapurską wizę pracowniczą "Employment Pass". W całym okresie od 2013 r. do chwili obecnej podatnik najmował w Singapurze różne dwu-trzy-i czteropokojowe mieszkania, zamieszkiwane wpierw przez małżonków, a później również ich dzieci (urodzone w Singapurze w 2018 i 2020 r.). W całym okresie podatnik posiadał z małżonką w Singapurze wspólny rachunek rozliczeniowo - oszczędnościowy. Na rachunek wpływały wynagrodzenia podatnika i małżonki i z tego rachunku podatnik zarządzał swoim mieniem. Małżonka podatnika posiada w Polsce mieszkanie od 2013 r. przeznaczone na wynajem, na podstawie umów najmu. Dochody z tego tytułu były i są opodatkowane w Polsce metodą ryczałtu. Po długoletnim pobycie w Singapurze podatnika razem z rodziną planują w trakcie 2021 (szacowana data to 31 maja 2021 r.) rezygnację z pracy i pobytu w Singapurze i powrót do Polski "na stałe", gdzie zamieszkają razem z rodzicami podatnika. Miejscem zamieszkania dla celów podatkowych w okresie od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 maja 2021 r. to Singapur, natomiast w okresie od dnia 1 czerwca 2021 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. to (...), Polska (woj. (...)). W roku podatkowym 2021 Singapur traktuje i będzie traktował Wnioskodawcę jako rezydenta podatkowego. Wnioskodawca zwykle przebywa w Singapurze (do dnia 31 maja 2021 r.) a następnie, po przesiedleniu z Żoną i dziećmi do Polski w (...) (od dnia 1 czerwca 2021 r.). Wnioskodawca jest obywatelem polskim. Wnioskodawca wraz z Żoną wyjechał do Singapuru w 2013 r. celem przesiedlenia się na stałe.

Zatem, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz protokół do tej umowy, podpisane w Singapurze dnia 4 listopada 2012 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 443).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej umowy, w rozumieniu niniejszej Umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jego jednostkę terytorialną, władze lokalne lub organy ustawowe.

Na podstawie art. 4 ust. 2 umowy, jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się według następujących zasad:

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Singapurem.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić bowiem należy, że w okresie od momentu wyjazdu Wnioskodawcy i Jego rodziny do Singapuru do momentu powrotu do Polski, Wnioskodawca nie spełnia przesłanki wskazanej w art. 3 ust. 1a pkt a) ustawy, pozwalającej uznać go za osobę posiadającą ośrodek interesów życiowych w Polsce. Jak sam Wnioskodawca podał we wniosku - w 2013 r. przeprowadził się wraz z żoną i do Singapuru z zamiarem trwałego osiedlenia. Tam mieszkają oraz pracują na umowę o pracę. Po długoletnim pobycie w Singapurze, Wnioskodawca i Jego rodzina planują w trakcie 2021 r. (szacowana data to 31 maja 2021 r.) rezygnację z pracy i pobytu w Singapurze i powrót do Polski "na stałe", gdzie zamieszkają razem z rodzicami Wnioskodawcy.

Analizując zatem stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy od momentu wyjazdu do Singapuru do momentu powrotu do Polski uznać należy, że w tym okresie ściślejsze związki osobiste i gospodarcze łączyć będą Wnioskodawcę z Singapurem. Zaznaczyć przy tym należy, że zmiana miejsca zamieszkania powinna być równoznaczna z przeniesieniem za granicę tzw. ośrodka interesów życiowych, a ten w sytuacji przedstawionej we wniosku miał miejsce od 2013 r. do momentu powrotu do Polski Wnioskodawcy i Jego rodziny. W tym czasie, Wnioskodawca podlegać będzie w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle powyższego, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce z tytułu zagranicznych dochodów (przychodów) osiąganych od dnia wyjazdu do Singapuru do momentu powrotu do Polski.

Sytuacja zmieni się w przypadku powrotu do Polski, bowiem w momencie powrotnego przesiedlenia Wnioskodawcy wraz z rodziną, zostanie przeniesiony na terytorium Polski ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca będzie spełniał warunek, określony w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy, pozwalający uznać, że od momentu powrotu do Polski, będzie posiadał w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w związku z posiadaniem centrum interesów osobistych i gospodarczych w tym kraju, a zatem będzie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Od momentu powrotu do Polski, Wnioskodawca będzie więc podlegał opodatkowaniu na terytorium Polski od wszystkich osiągniętych przez siebie dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zapisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem, w zeznaniu rocznym za 2021 r. składanym w Polsce Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykazania wyłącznie dochodów uzyskanych po dniu 1 czerwca 2021 r., tj. od momentu posiadania miejsca zamieszkania w Polsce.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy uznano prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 - 300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.