0114-KDIP3-2.4011.565.2018.3.MM - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2018 r. (data wpływu 7 listopada 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 grudnia 2018 r. (data wpływu 19 grudnia 2018 r.) na wezwanie z dnia 27 listopada 2018 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.565.2018.1.MM oraz pismem z dnia 11 stycznia 2019 r. (data wpływu 23 stycznia 2019 r.) na wezwanie z dnia 7 stycznia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.565.2018.2.MM o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Działka siedliskowa o pow. 3001 m² w miejscowości P. gm. Ż. została zakupiona umową przeniesienia prawa własności nieruchomości z dnia 26 czerwca 2007 r. w trakcie małżeństwa z Iwoną P. jako część majątku wspólnego. Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 7 maja 2010 r. orzeczono rozwód. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 11 lutego 2014 r. dokonano podziału majątku wspólnego w ten sposób, że działka siedliskowa została przyznana na wyłączną własność Wnioskodawcy. Na powyższe postanowienie, Iwona P. wniosła apelację, którą Sąd z dnia 3 czerwca 2015 r. oddalił. Powyższe orzeczenie stało się prawomocne od dnia 3 lipca 2015 r. W związku z zamiarem powrotu na stałe do Polski, Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę. Działka ma księgę wieczystą w Sądzie Rejonowym.

Ponieważ złożony wniosek zawierał braki formalne, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 27 listopada 2018 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.565.2018.1.MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego wezwania poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego i wskazanie.

1. Gdzie Wnioskodawca będzie miał miejsce zamieszkania (rezydencję podatkową) dla celów podatkowych na dzień sprzedaży działki siedliskowej, tj. będzie rezydentem podatkowym Polski, czy też Anglii?

2. Czy Wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, jeśli tak to jaką?

3. Czy i kiedy nieruchomość którą planuje sprzedać Wnioskodawca, była ewentualnie wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej?

Jeżeli nieruchomość która Wnioskodawca ma zamiar sprzedać była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, to:

4. Czy sprzedaż tej nieruchomości nastąpi w ramach działalności gospodarczej?

Pismem z dnia 10 grudnia 2018 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie. W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Miejscem zamieszkania na dzień sprzedaży działki siedliskowej będzie Polska.

2. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

3. Działka siedliskowa nigdy nie była miejscem prowadzenia działalności gospodarczej.

4. Sprzedaż działki nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej.

W związku z ww. pismem powstały kolejne braki formalne. Tut. Organ pismem z dnia 7 stycznia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.565.2018.2.MM, ponownie wezwał Wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku poprzez przedłożenie pełnomocnictwa, z którego wynika prawo Pana Jana P. do reprezentowania Wnioskodawcy w sprawie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w ww. wezwaniu nadmienił, że w załączonym pełnomocnictwie z dnia 25 września 2018 r., Pan Jan P. - brat Wnioskodawcy - został umocowany wyłącznie do odbioru wszelkiej korespondencji dotyczącej wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, natomiast nie został umocowany do reprezentowania Wnioskodawcy we wszelkich czynnościach związanych z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, m.in. merytoryczne uzupełnienie wniosku.

Pismem z dnia 11 stycznia 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłacenia podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do zapłacenia podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowej, ponieważ zgodnie z uchwałą NSA sygn. II FPS 2/17 z dnia 15 maja 2017 r., 5 letni okres obowiązku zapłaty podatku dochodowego od odpłatnego zbycia działki w przypadku Wnioskodawcy liczy się od dnia 26 czerwca 2007 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przytoczony wyżej przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw w nim wymienionych miało miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu i w efekcie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego.

Zatem w przypadku zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment oraz sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w działka siedliskowa o pow. 3001 m² została zakupiona umową przeniesienia prawa własności nieruchomości dnia 26 czerwca 2007 r. w trakcie małżeństwa jako część majątku wspólnego. Wyrokiem Sądu Okręgowego orzeczono rozwód. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 11 lutego 2014 r. dokonano podziału majątku wspólnego w ten sposób, że działka siedliskowa została przyznana na wyłączną własność Wnioskodawcy. Na powyższe postanowienie, Iwona P. wniosła apelację, którą Sąd Okręgowy w dniu 3 czerwca 2015 r. oddalił. Powyższe orzeczenie stało się prawomocne od dnia 3 lipca 2015 r.

Należy wskazać, że w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich.

Zgodnie z art. 35 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Z przytoczonej regulacji wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową.

Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie nieruchomości w czasie jej trwania oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w uchwale II FPS 2/17 są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału w nieruchomości dojdzie w wyniku podziału majątkowego. Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały należy uznać tę datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Innymi słowy, w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Skoro z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej.

Mając powyższe na uwadze, w przedmiotowej sprawie za datę nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości należy uznać datę jej nabycia do majątku wspólnego, tj. 2007 rok. Późniejszy podział tego majątku (tu: w 2014 r. w wyniku podziału majątku poprzez przyznanie wyłącznej własności nieruchomości dla Wnioskodawcy) nie stanowi o ponownym nabyciu tego prawa.

Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę działki siedliskowej nie będzie stanowić dla Niego źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu wskazanego w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż za datę nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości należy przyjąć datę nabycia tej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków, tj. 2007 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.