0114-KDIP3-2.4011.436.2020.1.MG - Możliwość nie sporządzania oraz braku obowiązku aktualizacji za rok 2019 dokumentacji cen transferowych w związku z nieprzekroczeniem limitu przewidzianego w art. 23w ust. 2 ustawy o PIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. oraz braku obowiązku sporządzenia i wysłania do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej informacji o transakcjach zrealizowanych z podmiotami powiązanymi w 2019 r.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2020 r. (data wpływu 22 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości nie sporządzania oraz braku obowiązku aktualizacji za rok 2019 dokumentacji cen transferowych w związku z nieprzekroczeniem limitu przewidzianego w art. 23w ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. oraz braku obowiązku sporządzenia i wysłania do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej informacji o transakcjach zrealizowanych z podmiotami powiązanymi w 2019 r. - jest prawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości nie sporządzania oraz braku obowiązku aktualizacji za rok 2019 dokumentacji cen transferowych w związku z nieprzekroczeniem limitu przewidzianego w art. 23w ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. oraz braku obowiązku sporządzenia i wysłania do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej informacji o transakcjach zrealizowanych z podmiotami powiązanymi w 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą. Przedmiot działalności obejmuje m.in. świadczenie usług transportowych i pośrednictwa. Obok transakcji z podmiotami niepowiązanymi Wnioskodawca dokonywał w roku 2019 również transakcje zakupu i sprzedaży usług z podmiotami powiązanymi. Zarówno Wnioskodawca, jak i wszystkie podmioty powiązane z którymi dokonywano tych transakcji spełniały warunki zwolnienia ich z obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 11n ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: u.p.d.o.p.) oraz art. 23z pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.), ponieważ:

* mają one swoje miejsce zamieszkania, siedziby i zarządy umiejscowione na terenie Polski;

* nie korzystają ze zwolnień podmiotowych przewidzianych w art. 6 u.p.d.o.p.;

* nie korzystają ze zwolnień o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a u.p.d.o.p., ani zwolnień o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a i 63b u.p.d.o.f.;

* nie poniosły straty podatkowej w roku 2019.

Ponadto wartość transakcji kontrolowanych nie przekroczyła progów dokumentacyjnych określonych w art. 23w ust. 2 u.p.d.o.f., które ustalono w kwotach netto odrębnie dla przychodu i odrębnie dla kosztów.

W roku 2019 Wnioskodawca nie zawierał transakcji z podmiotami umiejscowionymi w krajach stosujących szkodliwą konkurencję podatkową.

Zgodnie z art. 23zf ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. podmioty powiązane realizujące transakcje określone w art. 23z pkt 1 mają obowiązek przekazania Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o cenach transferowych za rok podatkowy na formularzu TPR. Literalne brzmienie przepisu prowadzi do wniosku, że każda krajowa transakcja kontrolowana i to bez względu na jej wartość, która została dokonana między podmiotami powiązanymi w okolicznościach wynikających z art. 23z pkt 1 u.p.d.o.f. powinna być raportowana Szefowi KAS. Wskazuje na to znajdujący się w art. 23zf ust. 1 u.p.d.o.f. spójnik "lub" między pkt 1 i pkt 2, który wskazuje na dwie odrębne i samodzielne przesłanki powstania obowiązku przekazania informacji o cenach transferowych (TPR). Z jednej strony są to transakcje objęte obowiązkiem sporządzenia lokalnej dokumentacji, a z drugiej wszystkie inne krajowe transakcje kontrolowane zaistniałe między podmiotami powiązanymi bez ograniczenia kwotowego. Powyższa interpretacja kłóci się jednak z interpretacją systemową, a także wykładnią urzędową dokonaną w odpowiedzi na pytanie poselskie z dnia 9 kwietnia 2020 r. o nr (...). Niemniej według innej wykładni urzędowej pt. "TPR Informacja o cenach transferowych Pytania i odpowiedzi dotyczące informacji TPR-C i TPR-P za 2019 r." należy stosować wykładnię, wynikającą z literalnego brzmienia przepisów. W tych okolicznościach wątpliwości Wnioskodawcy budzi ustalenie okoliczności, w jakich aktualizuje się obowiązek sporządzenia i przekazania informacji TPR dla transakcji krajowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca, który w roku 2019 realizował z podmiotami powiązanymi transakcje spełniające warunki określone w art. 23z pkt 1 u.p.d.o.f. o wartościach nieprzekraczających progów określonych w art. 23w ust. 2 u.p.d.o.f., jest zobowiązany do przekazania informacji o cenach transferowych, bez względu na wartość tych transakcji, na podstawie art. 23zf ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f.?

2. Czy na podstawie pkt 4 ppkt 2 objaśnień załączonych do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie informacji o cenach transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, które przewidują podanie kwoty transakcji kontrolowanej w milionach złotych, zaokrąglonej do drugiego miejsca po przecinku, podmioty powiązane powinny wykazywać w formularzu TPR transakcje kontrolowane o niskiej wartości, które po zaokrągleniu nie przekraczają wartości 0,00 mln zł?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Stanowisko Wnioskodawcy zostało oparte na przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz interpretacjach urzędowych dotyczących analogicznych przepisów o cenach transferowych zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. W ocenie Wnioskodawcy do przedstawionego stanu faktycznego, należy stosować wykładnię systemową zawartą w piśmie Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów z dnia 9 kwietnia 2020 r. o nr (...). W dokumencie tym wyjaśniono, że do transakcji kontrolowanych o charakterze jednorodnym, których wartość nie przekracza progów dokumentacyjnych, nie należy odnosić warunków zwolnienia z obowiązku sporządzenia dokumentacji lokalnej na podstawie art. 11n pkt 1 u.p.d.o.p. (odpowiednik art. 23z pkt 1 u.p.d.o.f.) - zwolnienie tzw. "transakcji krajowych" - zwolnieniu podlegać bowiem mogą tylko te transakcje, które zostały wcześniej objęte obowiązkiem sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych na podstawie odpowiedniej regulacji. Tym samym dla takich transakcji nie zostanie zatem spełniony także warunek wynikający z art. 11t ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. (odpowiednik art. 23zf ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f.). Reasumując, podmioty powiązane realizujące transakcje krajowe z podmiotami powiązanymi, których wartość (rozpatrywana z perspektywy transakcji kontrolowanych o charakterze jednorodnym) nie przekracza progów kwotowych wskazanych w art. 11k ust. 2 u.p.d.o.p. (odpowiednik art. 23w ust. 2 u.p.d.o.f.), nie są zobowiązane do składania informacji o cenach transferowych. Przyjęcie odmiennego stanowiska, choć zgodnego z wykładnią logiczną, prowadziłoby do absurdalnej sytuacji polegającej na tym, że transakcje międzynarodowe o wartościach nieprzekraczających kwot wskazanych w art. 23w ust. 2 u.p.d.o.f., byłyby zwolnione z obowiązku przekazywania informacji o cenach transferowych, podczas, gdy transakcje krajowe dokonywane na warunkach art. 23z pkt 1 u.p.d.o.f., były bezwzględnie tym obowiązkiem objęte i to bez względu na wartość tych transakcji.

Brak obowiązku przekazania informacji o cenach transferowych potwierdza również inna wykładnia urzędowa w postaci wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnej (z dnia 27 marca 2020 r. o nr 0114-KDIP2-2.4010.60.2020.l.SJ. W dokumencie tym wyjaśniono, że obowiązek składania informacji o cenach transferowych na podstawie art. 11t ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. odpowiednik art. 23zf ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f.), dotyczy wyłącznie tych transakcji, dla których, z uwagi na przekroczenie wskazanych w art. 11k ust. 2 u.p.d.o.p. (odpowiednik art. 23w ust. 2 u.p.d.o.f.) wartości tych transakcji, istniałby obowiązek sporządzenia lokalnych dokumentacji cen transferowych. Wynika to z art. 23zf ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. w związku z art. 23z pkt 1 u.p.d.o.f. oraz art. 23w ust. 2 u.p.d.o.f. tj. wykładni systemowej ww. przepisów, która obejmuje swym zakresem analizę systematyki wewnętrznej danego aktu prawnego. Stosując tę wykładnię dokonuje się zestawienia różnych przepisów określonego aktu prawnego w celu ustalenia znaczenia jednego z nich, wychodząc z założenia, że przepisy zostały zgrupowane w działy, części, tytuły, artykuły, paragrafy itp. według jednolitych zasad techniki legislacyjnej. Stosując tę metodę należy stwierdzić, że przepis art. 23z u.p.d.o.f. enumeratywnie wymienia przypadki, w których podatnik jest zwolniony z obowiązku sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych dla transakcji kontrolowanych. Skoro przepis ten odnosi się do zwolnienia z obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych, to musi referować bezpośrednio do art. 23w ust. 2 u.p.d.o.f., który z kolei wprowadza obowiązek sporządzania takiej dokumentacji, w tym określa progi (wartości transakcji), po przekroczeniu których podatnik zobowiązany jest do sporządzenia dokumentacji cen transferowych. Z zestawienia przepisu art. 23z oraz art. 23w ust. 2 u.p.d.o.f. wynika logiczny wniosek, że zwolnienie z obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych odnosi się do tych transakcji kontrolowanych, dla których w ogóle istnieje obowiązek sporządzania takiej dokumentacji, ponieważ niezgodne, nie tylko z zasadami wykładni systemowej, ale i zasadą racjonalnego ustawodawcy byłoby przyjęcie założenia, iż w art. 23z zostało zawarte zwolnienie z obowiązku, którego art. 23w ust. 2 u.p.d.o.f. w ogóle nie wprowadził.

W interpretacji wskazano, że w prawie podatkowym obowiązuje nakaz wykładni ścisłej, a w szczególności zakaz takiej wykładni rozszerzającej przepisów prawa podatkowego, która zwiększałaby zakres obciążeń podatkowych podatnika. Dopuszczalna jest jedynie wykładnia rozszerzająca na korzyść podatnika. Interpretacja rozszerzająca, zwiększająca obowiązki podatnika, naruszałaby bowiem zasadę in dubio pro tributario, wyrażoną w art. 2a ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika. Zasadę tę rozumie się także jako zakaz interpretowania na korzyść fiskusa. Za takim poglądem wielokrotnie opowiedział się zarówno Naczelny Sąd Administracyjny jak również Trybunał Konstytucyjny. W świetle powyższego należy wskazać, iż przyjęcie innego stanowiska niż zaprezentowane przez Wnioskodawcę powyżej, prowadziłoby do rozszerzenia obowiązków podatnika.

Należy także zauważyć, że gdyby celem ustawodawcy było objęcie raportowaniem wszystkich transakcji kontrolowanych, przepis art. 23zf ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. miałby inną treść. Niecelowe byłoby odwoływanie się w nim do art. 23z pkt 1 u.p.d.o.f. Ustawodawca wskazałby w nim tylko, że podmioty realizujące transakcje kontrolowane, bez względu na kwotę transakcji kontrolowanej, zobowiązane są wykazać te transakcje w informacji o cenach transferowych za rok podatkowy.

Konkludując, jeśli nie występuje obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla transakcji kontrolowanych w związku z brakiem przekroczenia progów dokumentacyjnych, o których mowa w art. 23w ust. 2 u.p.d.o.f., to nie ma obowiązku ich wykazania w informacji, o której mowa w art. 23zf u.p.d.o.f., przekazywanej do Szefa KAS.

Analiza przepisów art. 23zf ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. oraz art. 23z pkt 1 tej ustawy w oderwaniu od wykładni systemowej mogłoby prowadzić do wniosku o konieczności przekazania nadmiarowych informacji w zakresie transakcji kontrolowanych dokonywanych przez podmioty powiązane, tj. oznaczałaby konieczność przekazywania tych informacji przez podmioty nieobjęte obowiązkiem sporządzenia dokumentacji z zakresu cen transferowych z uwagi na nieprzekraczanie w dokonywanych transakcjach progów dokumentacyjnych określonych w art. 23w ust. 2 u.p.d.o.f.

Powyższe stanowisko potwierdza również przywołana w interpretacji indywidualnej wykładnia autentyczna wyrażona w uzasadnieniu do ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193): "Celem wprowadzanej regulacji będzie pozyskanie przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej szczegółowych informacji o warunkach transakcji kontrolowanych, zawieranych przez podatników zobowiązanych do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych. Informacje te dotyczyć będą transakcji kontrolowanych, co do których powstał obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych lub odpowiednio w art. 23w ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. transakcji kontrolowanych, których wartość przekroczyła progi wskazane w tym przepisie".

Powyższe stanowisko jest jednak niezgodne z wyjaśnieniami przedstawionymi w opublikowanym przez Ministerstwo Finansów dokumencie pt. "TPR Informacja o cenach transferowych Pytania i odpowiedzi dotyczące informacji TPR-C i TPR-P za 2019 r." (stan na dzień 15 czerwca 2020 r.), z którego wynika konieczność raportowania transakcji krajowych między podmiotami powiązanymi. W odpowiedzi na pytanie nr 1 wskazano, że w informacji o cenach transferowych należy wykazać transakcje kontrolowane, zwolnione z obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 11n pkt 1 u.p.d.o.p. - odpowiednik art. 23z pkt 1 u.p.d.o.f. (tzw. transakcje krajowe). Natomiast w odpowiedzi na pytanie nr 2 pkt 4 stwierdzono, że jeśli transakcje podlegały zwolnieniu z obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 11n pkt 1 ustawy - odpowiednik art. 23z pkt 1 u.p.d.o.f. to transakcje te podlegają wykazaniu w informacji TPR. Z kolei w odpowiedzi na pytanie nr 6 wyjaśniono, że wykazanie transakcji nie dotyczy zwolnień przewidzianych art. 11n pkt 2-9 u.p.d.o.p. Wyjątkiem są natomiast transakcje zwolnione z obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 11n pkt 1 ustawy - odpowiednik art. 23z pkt 1 u.p.d.o.f. (zwolnienie tzw. "transakcji krajowych"), transakcje te podlegają raportowaniu w ramach informacji TPR, jednakże zakres wymaganych do przekazania danych jest w tym przypadku ograniczony (zgodnie z art. 11t ust. 4 ustawy).

W świetle 3 przedstawionych wyżej wykładni urzędowych należy stwierdzić, że ostatnia z nich, wynikająca dokumentu. "TPR Informacja o cenach transferowych Pytania i odpowiedzi dotyczące informacji TPR-C i TPR-P za 2019 r." jest niepełna. Nie zawiera on bowiem rozróżnienia transakcji krajowych na te o wartości powyżej i poniżej limitów transakcji przewidzianych w art. 11k ust. 2 u.p.d.o.p. lub art. 23w ust. 2 u.p.d.o.f.

Powyższe rozważania prowadzą do sformułowania stawiska Wnioskodawcy o treści:

podmioty powiązane realizujące krajowe transakcje kontrolowane, spełniające warunki określone w art. 23z pkt 1 u.p.d.o.f. lub art. 11n pkt 1 u.p.d.o.p., których wartość nie przekracza progów dokumentacyjnych netto wskazanych w art. 23w ust. 2 u.p.d.o.f. bądź art. 11k ust. 2 u.p.d.o.p., nie są zobowiązane do składania informacji o cenach transferowych na formularzach TPR na podstawie art. 23zf ust. 1 u.p.d.o.f. lub art. 11t ust. 1 u.p.d.o.p.

Ad. 2

W przypadku odrzucenia stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego w odpowiedzi na pytanie nr 1, istnieje potrzeba wyjaśnienia, czy istnieje minimalna wartość krajowych transakcji kontrolowanych, o których zrealizowaniu należy poinformować Szefa Krajowej Informacji Skarbowej na podstawie art. 23 zf ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f.

Według pkt 4 ppkt 2 objaśnień załączonych do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie informacji o cenach transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, wartość transakcji kontrolowanych należy podawać w kwotach netto w milionach złotych, zaokrąglonych do drugiego miejsca po przecinku. Dyspozycję tę zrealizowano w formularzu TPR-P, w którym uniemożliwiono wpisania transakcji kontrolowanej o wartości niższej, niż 0,00 mln zł.

W konsekwencji należy przyjąć, że jeśli na podstawie art. 23zf ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. istnieje obowiązek informowania Szefa Krajowej Informacji Skarbowej o wszystkich krajowych transakcjach kontrolowanych to obowiązek ten nie dotyczy transakcji o wartościach niższych niż 10 000 zł netto, ponieważ uniemożliwia to konstrukcja formularza TPR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 23zf ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) podmioty powiązane:

1. obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych w zakresie transakcji kontrolowanych objętych tym obowiązkiem lub

2. realizujące transakcje kontrolowane określone w art. 11n pkt 1 ustawy o CIT - przekazują Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, informację o cenach transferowych za rok podatkowy, sporządzoną na podstawie wzoru dokumentu elektronicznego zamieszczonego w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Artykuł 23z powołanej ustawy zawiera zamknięty katalog transakcji, dla których brak jest obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych.

Obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych zawiera, obowiązujący od 1 stycznia 2019 r., art. 23w ust. 2 powołanej ustawy, który przewiduje, że dokumentacja cen transferowych powinna być sporządzana (z wyjątkami określonymi w art. 23z powołanej ustawy) dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym określone w tym przepisie progi (progi dokumentacyjne), przewidziane odrębnie dla transakcji towarowych, finansowych, świadczenia usług oraz innych.

Ustawodawca w nowych przepisach odszedł od określania determinantów sporządzenia dokumentacji na podstawie przychodów podatnika, a odniósł się do, pomniejszonych o VAT, wartości dokonywanych przez niego transakcji, wprowadzając następujące progi dokumentacyjne:

* 10 000 000 zł - w przypadku transakcji towarowej,

* 10 000 000 zł - w przypadku transakcji finansowej,

* 2 000 000 zł - w przypadku transakcji usługowej,

* 2 000 000 zł - w przypadku innej transakcji niż określone powyżej.

Artykuł 23za powołanej ustawy wskazuje na jeszcze inne podmioty, niż podmioty powiązane, które powinny sporządzać lokalną dokumentację cen transferowych.

W myśl tego artykułu do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych są obowiązani podatnicy:

Natomiast wspomniany art. 23z powołanej ustawy zawiera odstępstwo od konieczności sporządzania dokumentacji cen transferowych.

Zgodnie z tym artykułem obowiązek sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych nie ma zastosowania m.in. do transakcji kontrolowanych zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: krajowe podmioty powiązane) w roku podatkowym, w którym każdy z tych podmiotów powiązanych spełnia łącznie następujące warunki:

Uwzględniając powyższe przepisy, wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy wynikający z art. 23zf ust. 1 pkt 2 ww. ustawy obowiązek składania, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku obrotowego, przez krajowe podmioty powiązane, zawierające transakcje kontrolowane z innym krajowym podmiotem powiązanym, informacji o cenach transferowych dotyczy tych transakcji kontrolowanych, określonych w art. 23z pkt 1 ww. ustawy, dla których z uwagi na przekroczenie wartości określonych zgodnie z art. 23w ust. 2 istniałby obowiązek sporządzenia lokalnych dokumentacji cen transferowych.

Przepis art. 23z ww. ustawy enumeratywnie wymienia przypadki, w których podatnik jest zwolniony z obowiązku sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych dla transakcji kontrolowanych. Skoro przepis ten odnosi się do zwolnienia z obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych, to musi referować bezpośrednio do art. 23w ust. 2, który wprowadza obowiązek sporządzania takiej dokumentacji, w tym określa progi (wartości transakcji), po przekroczeniu których podatnik zobowiązany jest do sporządzenia dokumentacji cen transferowych. Z powyższego zestawienia - przepisu art. 23z oraz art. 23w ust. 2 powołanej ustawy wynika, że zwolnienie z obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych odnosi się do tych transakcji kontrolowanych, dla których w ogóle istnieje obowiązek sporządzania takiej dokumentacji, ponieważ niezgodne, nie tylko z zasadami wykładni systemowej, ale i zasadą racjonalnego ustawodawcy byłoby przyjęcie założenia, iż w art. 23z zostało zawarte zwolnienie z obowiązku, którego art. 23w ust. 2 ww. ustawy w ogóle nie wprowadził.

Przechodząc do ustalenia treści, budzącego wątpliwości Wnioskodawcy, art. 23zf ust. 1 pkt 2 ww. ustawy należy z kolei sięgnąć do wykładni językowej. Zgodnie z tym przepisem podmioty powiązane realizujące transakcje kontrolowane określone w art. 23z pkt 1 ww. ustawy przekazują Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, informację o cenach transferowych za rok podatkowy, sporządzoną na podstawie wzoru dokumentu elektronicznego zamieszczonego w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Jak ustalono powyżej w art. 23z pkt 1 ww. ustawy określono transakcje, w odniesieniu do których, pomimo przekraczania progów dokumentacyjnych (wartości transakcji) określonych w art. 23w ust. 2 ww. ustawy, podatnik jest zwolniony z obowiązku sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych.

Zatem dzięki zastosowaniu wykładni językowej art. 23zf ust. 1 pkt 2 ww. ustawy treść tego przepisu także nie budzi wątpliwości co do swojego literalnego znaczenia. Przepis ten nakłada na podmioty powiązane, realizujące transakcje kontrolowane przekraczające progi dokumentacyjne wskazane w art. 23w ust. 2, ale w stosunku do których podatnik jest zwolniony z obowiązku sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych, obowiązek przekazania Szefowi KAS, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, informacji o cenach transferowych za rok podatkowy.

Z zestawienia art. 23zf ust. 1 oraz art. 23z pkt 1 i art. 23w ust. 2 powołanej ustawy wynika, iż obowiązek przekazywania Szefowi KAS informacji o cenach transferowych za rok podatkowy obejmuje:

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca, który w 2019 r. realizował z podmiotami powiązanymi transakcje spełniające warunki określone w art. 23z pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o wartościach nieprzekraczających progów kwotowych określonych w art. 23w ust. 2 ww. ustawy, nie jest zobowiązany do składania informacji o cenach transferowych, bez względu na wartość tych transakcji.

Jednocześnie nie udziela się odpowiedzi na pytanie nr 2, gdyż Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo należy wyjaśnić, ze tut. organ dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy w kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.