0114-KDIP3-2.4011.360.2020.1.JK2 - PIT w zakresie obowiązków płatnika w związku z wydawaniem pracownikom bonów żywnościowych oraz kart przedpłaconych na posiłki profilaktyczne.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2020 r. (data wpływu 8 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wydawaniem pracownikom bonów żywnościowych oraz kart przedpłaconych na posiłki profilaktyczne - jest prawidłowe.

W dniu 8 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wydawaniem pracownikom bonów żywnościowych oraz kart przedpłaconych na posiłki profilaktyczne.

We wniosku przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej Oddział), zobowiązana jest z mocy prawa, w tym na podstawie art. 232 Kodeksu pracy, do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnych posiłków profilaktycznych oraz napojów, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie posiłków profilaktycznych oraz napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279 z późn. zm.) - dalej: "rozporządzenie".

Zgodnie z § 1 pkt 1 powyższego rozporządzenia: "Pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej "posiłkami", w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2".

Stosownie natomiast do § 2 ust. 2 powyższego rozporządzenia: "Pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłków, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie".

Oddział ze względów organizacyjnych (uciążliwość i wysokie koszty wydawania posiłków profilaktycznych w naturze) oraz rodzaj wykonywanej pracy (praca na zmianę i systemie ciągłym) nie ma możliwości w sposób stały wydania pracownikom posiłków profilaktycznych we własnym zakresie. W związku z powyższym Oddział planuje zawrzeć z podmiotem zewnętrznym umowę regulującą dostawę bonów lub indywidualnych kart przedpłaconych na zakup posiłków profilaktycznych, podlegających wymianie na posiłki profilaktyczne lub produkty niezbędne do przyrządzenia posiłków profilaktycznych, które będzie można zrealizować w punktach akceptacyjnych. Ostateczny wybór formy, tj. bony lub karty przedpłacone, zostanie uzgodniony z przedstawicielami pracowników.

Oddział planuje ponadto wprowadzić, wewnętrzne regulacje dotyczące zasad wydawana posiłków profilaktycznych. Wynikać z nich będzie, że uprawnienie do posiłku profilaktycznego, realizowane jest poprzez wydanie pracownikowi wykonującemu prace uzasadniające wydanie bonu żywnościowego na posiłek profilaktyczny lub kart przedpłaconych. Pracownicy uprawnieni do korzystania z bonów żywnościowych lub kart przedpłaconych zobowiązani są do bezwzględnego stosowania "Zasad korzystania z bonów żywieniowych" lub Zasad korzystania z kart przedpłaconych na zakup posiłków profilaktycznych" przyjętych u Wnioskodawcy. Z powyższych zasad wynikać będzie, m.in. że pracownicy otrzymujący bony żywnościowe (lub karty przedpłacone) na posiłki profilaktyczne zobowiązani są do wykorzystywania tych bonów (kart przedpłaconych) wyłącznie w celu nabycia posiłków profilaktycznych (tj. gotowych posiłków lub produktów spożywczych służących do przygotowania posiłku). Zabronione jest nabywanie przy użyciu bonów (lub kart przedpłaconych) produktów lub usług innych niż mających oświadczenie składane przez każdego pracownika (posiadacza karty), które nie mają charakteru profilaktycznego, w szczególności wyrobów tytoniowych i napojów alkoholowych oraz artykułów niespożywczych.

Zgodnie z "zasadami korzystania z kart przedpłaconych" stwierdza się, że wydawana pracownikowi karta przedpłacona służy do zakupu posiłków profilaktycznych, a pracownik oświadcza, że zobowiązuje się do wykorzystywania Karty Przedpłaconej wyłącznie do dokonywania zakupów posiłków, artykułów spożywczych oraz napojów, z wyłączeniem wyrobów tytoniowych i napojów alkoholowych. Pracownik potwierdza również, że został poinformowany o skutkach prawnych zakupu ze środków Karty Przedpłaconej innych produktów niż posiłki, artykuły spożywcze, napoje, z wyłączeniem wyrobów tytoniowych i napojów alkoholowych.

Wnioskodawca w wewnętrznych regulacjach "Zasad korzystania z bonów żywieniowych" lub Zasad korzystania z kart przedpłaconych na zakup posiłków profilaktycznych" zaproponuje możliwe do realizacji menu lub zestawy produktów stanowiących posiłek profilaktyczny.

Bony żywnościowe (lub karty przedpłacone) na posiłki profilaktyczne mogą być realizowane wyłącznie w określonych przez dostawcę bonów (lub kart przedpłaconych) punktach akceptujących (tj. usługowych, gastronomicznych lub handlowych), oferujących produkty żywnościowe lub usługi związane z przygotowaniem posiłków. Punkty te będą oznakowane w odpowiedni sposób, w szczególności poprzez zamieszczenie w widocznym miejscu naklejki z logo produktu oraz logo dostawcy bonów. Z bonu żywnościowego (lub karty przedpłaconej) na posiłki profilaktyczne może korzystać wyłącznie pracownik, któremu bon (lub karta przedpłacona) został przydzielony. Bony (karty przedpłacone) nie mogą być zamieniane na wartości pieniężne, a użytkownikowi bonu (karty przedpłaconej) nie przysługuje prawo otrzymania reszty w gotówce w przypadku, gdy wartość zakupionego towaru lub usługi jest niższa niż nominał bonu (lub wartości na karcie przedpłaconej). Punkty akceptujące przyjmują wyłącznie bony (karty przedpłacone) nieuszkodzone, posiadające wszystkie zabezpieczenia przed ewentualnym sfałszowaniem. Pracownicy punktów akceptujących są zapoznani z zasadami realizacji bonów (lub kart przedpłaconych). Ponadto, oznaczenie bonu lub karty przedpłaconej będzie wskazywało, że jest to bon na posiłek profilaktyczny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wartość finansowanych przez Wnioskodawcę bonów żywnościowych na posiłki profilaktyczne, przekazywanych pracownikom celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych, będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany, jako płatnik, do obliczania i pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz ich wpłacania we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego?

2. Czy wartość finansowanych przez Wnioskodawcę kart przedpłaconych na zakup posiłków profilaktycznych, przekazywanych pracownikom celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych, będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany, jako płatnik, do obliczania i pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz ich wpłacania we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego ?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość finansowanych przez Niego bonów żywnościowych lub kart przedpłaconych na posiłki profilaktyczne, przekazywanych pracownikom celem wywiązania się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych, będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany, działając jako płatnik, do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Stosownie do art. 232 Kodeksu pracy: "Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych".

W świetle § 2 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia: "Pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłków, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie".

Jak zatem wynika z powyższego przepisu (w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2019 r. wprowadzonym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 czerwca 2019 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 2019 r. poz. 1160), pracodawca, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w postaci jednego dania gorącego, zapewnia pracownikowi ten posiłek m.in. przez przekazanie bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie produktów do sporządzenia posiłku lub też gotowych posiłków. W przedmiotowym przypadku, Wnioskodawca obowiązek wynikający z przepisów prawa pracy realizuje poprzez przekazanie pracownikom bonów żywnościowych na posiłki profilaktyczne lub kart przedpłaconych na zakup posiłków profilaktycznych.

Jak wynika natomiast z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "ustawa o PIT"): "Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń".

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 1 tej ustawy: "Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych". Ustawa o PIT w art. 31 i 38, reguluje zakres obowiązków płatnika w postaci obowiązku pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodów ze stosunku pracy. Jak wynika z art. 31 ustawy o PIT: "Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej: "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej".

Zgodnie natomiast z art. 38 ust. 1 ustawy o PIT: "Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a".

W świetle powyższego, istotnym zatem jest ustalenie, czy wartość świadczeń w postaci bonów żywnościowych na posiłki profilaktyczne lub kart przedpłaconych na zakup posiłków profilaktycznych przekazywanych przez Wnioskodawcę pracownikom uprawnionym do posiłków i napojów profilaktycznych, będzie taki przychód stanowiła, a jeżeli tak to czy będzie on podlegał zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT: "Wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych".

Z powyższego przepisu wynika zatem, że jeżeli pracodawca ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w formie dania gorącego i w związku z powyższym wydaje pracownikowi bon lub kartę przedpłaconą, za który pracownik nabędzie posiłek lub produkty do jego sporządzenia (tak jak w przedmiotowym przypadku), to wartość tego bonu lub wartości na karcie przedpłaconej podlega zwolnieniu z podatku dochodowego. Podkreślenia wymaga, że zwolnienie przedmiotowe nie zawiera dodatkowych warunków w zakresie możliwości skorzystania z niego.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowym przypadku wartość przekazywanych Jego pracownikom bonów żywnościowych na posiłki profilaktyczne lub kart przedpłaconych będzie podlegała zwolnieniu z podatku dochodowego w oparciu o treść art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT. Przemawiają za tym następujące argumenty:

Istotną, w ocenie Wnioskodawcy, jest okoliczność, że obok zapewnienia pracownikom bonów żywnościowych lub kart przedpłaconych na zakup posiłków profilaktycznych, zostaną stworzone także transparentne, pisemne zasady korzystania z bonów lub kart przedpłaconych przez pracowników, z którymi to zasadami każdy pracownik zobowiązany jest się zapoznać i je przestrzegać, a fakt ten zostanie potwierdzony przez złożenie stosownego oświadczenia. Zasady te gwarantują pracownikowi, że w zamian za bon lub kartę przedpłaconą, w wybranych punktach akceptujących, otrzyma on posiłki lub też produkty niezbędne do ich przygotowania. Pracodawca spełnia tym samym obowiązek nałożony na Niego przepisami z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy w postaci zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych - udostępniając bony żywnościowe na posiłki profilaktyczne. Obowiązek ten koresponduje z kolei z treścią zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, które zwalnia z podatku m.in. wartość przekazanych bonów.

Końcowo Wnioskodawca wskazuje, że stanowiska zgodnie, z którymi wartość m.in. bonów podlegających wymianie na produkty lub posiłki profilaktyczne, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego w oparciu o treść art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, zostały wyrażone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w poniższych interpretacjach indywidualnych:

* z dnia 7 maja 2019 r., Nr 0115-KDIT2-2.4011.121.2019.1.HD,

* z dnia 22 marca 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-3.4011.68.2018.1.DS,

* z dnia 12 października 2018 r., Nr 0115-KDIT2-2.4011.316.2018.2.ŁS,

* z dnia 10 października 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-3.4011.445.2018.1.RR,

* z dnia 27 września 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-3.4011.407.2018.2.MS,

* z dnia 20 marca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-3.4011.83.2020.1.AC,

* z dnia 18 lutego 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-3.4011.31.2020.2.ST,

* z dnia 16 stycznia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-3.4011.703.2019.2.ST.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenie, przy czym musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 tej ustawy źródło przychodów stanowi stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot "w szczególności" oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy - wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców (art. 12 ust. 2 ustawy). Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych - ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 tej ustawy).

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika - o czym stanowi art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

W tym miejscu należy pokreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. Wszelkie zwolnienia podatkowe są bowiem odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na względzie także art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji. Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (w tym także ulga podatkowa) nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Ustawodawca w art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, z późn. zm.) nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia nieodpłatnie pracownikom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach odpowiednich posiłków i napojów ze względów profilaktycznych. Rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, które powinny spełnić, a także przypadki i warunki ich wydawania określają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279 z późn. zm.).

W myśl § 1 ww. rozporządzenia pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

Stosownie do § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia - w brzmieniu obowiązującym do dnia 8 lipca 2019 r. - jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

Natomiast zgodnie § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia - w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2019 r. w związku ze zmianą tego przepisu dokonaną przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 czerwca 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 2019 r. poz. 1160) - pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.

Z kolei § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników (§ 5 rozporządzenia w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów).

Na podstawie § 8 ww. rozporządzenia pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a - czym stanowi art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przystępując do oceny skutków podatkowych związanych z przyznaniem przez Wnioskodawcę uprawnionym pracownikom bonów żywnościowych oraz kar przedpłaconych na posiłki profilaktyczne zauważyć należy, że ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wskazuje, że wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy kuponów (oprócz bonów, talonów lub innych dowodów) uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych - objęta jest zwolnieniem przedmiotowym.

Z analizowanej sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zobowiązany z mocy prawa, w tym na podstawie art. 232 Kodeksu pracy, do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnych posiłków profilaktycznych oraz napojów, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie posiłków profilaktycznych oraz napojów. Wnioskodawca ze względów organizacyjnych (uciążliwość i wysokie koszty wydawania posiłków profilaktycznych w naturze) oraz rodzaj wykonywanej pracy (praca na zmianę i systemie ciągłym) nie ma możliwości w sposób stały wydania pracownikom posiłków profilaktycznych we własnym zakresie. W związku z powyższym Wnioskodawca planuje zawrzeć z podmiotem zewnętrznym umowę regulującą dostawę bonów lub indywidualnych kart przedpłaconych na zakup posiłków profilaktycznych, podlegających wymianie na posiłki profilaktyczne lub produkty niezbędne do przyrządzenia posiłków profilaktycznych, które będzie można zrealizować w punktach akceptacyjnych. Wnioskodawca planuje ponadto wprowadzić, wewnętrzne regulacje dotyczące zasad wydawana posiłków profilaktycznych. Wynikać z nich będzie, że uprawnienie do posiłku profilaktycznego, realizowane jest poprzez wydanie pracownikowi wykonującemu prace uzasadniające wydanie bonu żywnościowego na posiłek profilaktyczny lub kart przedpłaconych. Pracownicy uprawnieni do korzystania z bonów żywnościowych lub kart przedpłaconych zobowiązani są do bezwzględnego stosowania "Zasad korzystania z bonów żywieniowych" lub Zasad korzystania z kart przedpłaconych na zakup posiłków profilaktycznych" przyjętych u Wnioskodawcy. Z powyższych zasad wynikać będzie, m.in. że pracownicy otrzymujący bony żywnościowe (lub karty przedpłacone) na posiłki profilaktyczne zobowiązani są do wykorzystywania tych bonów (kart przedpłaconych) wyłącznie w celu nabycia posiłków profilaktycznych (tj. gotowych posiłków lub produktów spożywczych służących do przygotowania posiłku). Zabronione jest nabywanie przy użyciu bonów (lub kart przedpłaconych) produktów lub usług innych niż mających oświadczenie składane przez każdego pracownika (posiadacza karty), które nie mają charakteru profilaktycznego, w szczególności wyrobów tytoniowych i napojów alkoholowych oraz artykułów niespożywczych. Zgodnie z "zasadami korzystania z kart przedpłaconych" stwierdza się, że wydawana pracownikowi karta przedpłacona służy do zakupu posiłków profilaktycznych, a pracownik oświadcza, że zobowiązuje się do wykorzystywania Karty Przedpłaconej wyłącznie do dokonywania zakupów posiłków, artykułów spożywczych oraz napojów, z wyłączeniem wyrobów tytoniowych i napojów alkoholowych. Pracownik potwierdza również, że został poinformowany o skutkach prawnych zakupu ze środków Karty Przedpłaconej innych produktów niż posiłki, artykuły spożywcze, napoje, z wyłączeniem wyrobów tytoniowych i napojów alkoholowych. Wnioskodawca w wewnętrznych regulacjach "Zasad korzystania z bonów żywieniowych" lub Zasad korzystania z kart przedpłaconych na zakup posiłków profilaktycznych" zaproponuje możliwe do realizacji menu lub zestawy produktów stanowiących posiłek profilaktyczny. Bony żywnościowe (lub karty przedpłacone) na posiłki profilaktyczne mogą być realizowane wyłącznie w określonych przez dostawcę bonów (lub kart przedpłaconych) punktach akceptujących (tj. usługowych, gastronomicznych lub handlowych), oferujących produkty żywnościowe lub usługi związane z przygotowaniem posiłków. Punkty te będą oznakowane w odpowiedni sposób, w szczególności poprzez zamieszczenie w widocznym miejscu naklejki z logo produktu oraz logo dostawcy bonów. Z bonu żywnościowego (lub karty przedpłaconej) na posiłki profilaktyczne może korzystać wyłącznie pracownik, któremu bon (lub karta przedpłacona) został przydzielony. Bony (karty przedpłacone) nie mogą być zamieniane na wartości pieniężne, a użytkownikowi bonu (karty przedpłaconej) nie przysługuje prawo otrzymania reszty w gotówce w przypadku, gdy wartość zakupionego towaru lub usługi jest niższa niż nominał bonu (lub wartości na karcie przedpłaconej). Punkty akceptujące przyjmują wyłącznie bony (karty przedpłacone) nieuszkodzone, posiadające wszystkie zabezpieczenia przed ewentualnym sfałszowaniem. Pracownicy punktów akceptujących są zapoznani z zasadami realizacji bonów (lub kart przedpłaconych). Ponadto, oznaczenie bonu lub karty przedpłaconej będzie wskazywało, że jest to bon na posiłek profilaktyczny.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy na podstawie wydanych pracownikom bonów żywnościowych oraz kart przedpłaconych nie będzie możliwości nabycia towarów niemających charakteru posiłków profilaktycznych to wartość finansowanych i przekazywanych przez Wnioskodawcę pracownikom bonów żywnościowych oraz kart przedpłaconych - celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy - będzie stanowiła dla pracowników przychód ze stosunku pracy, jednakże zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania, pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wydawanych bonów żywnościowych oraz kart przedpłaconych na podstawie art. 31 i art. 38 ust. 1 tej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.