Nowość 0114-KDIP3-2.4011.292.2024.2.MN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 marca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 12 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych z tytułu zwrotu kosztów przejazdu prywatnym samochodem w jazdach lokalnych. Uzupełniła go Pani - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 30 kwietnia 2024 r. (wpływ 6 maja 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani pracownikiem (...), na stanowisku Kierownik (...) w (...) od (...) 2021 r.

(...) 2022 r. została zawarta z Panią umowa w sprawie używania prywatnego samochodu osobowego do potrzeb działalności wykonywanej przez (...) Okręg (...) w (...). Umowa ta zawiera następujące postanowienia:

Dotychczas wypłacany Pani w formie miesięcznego ryczałtu zwrot kosztów używania samochodu prywatnego do celów wskazanych w umowie Pracodawca uznawał i rozliczał jako przychód u pracownika z tytułu pracy, obliczał, pobierał i odprowadzał podatek dochodowy. Pracodawca przyjął, że takie świadczenie jest przychodem niepodlegającym pod zwolnienie od podatku dochodowego przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2019 r. sygn. akt II FSK 3531/18 oraz wyrokiem NSA z 14 września 2023 r. sygn. akt II FSK 2632/20 zamierza się Pani zwrócić się do Pracodawcy o zaprzestanie rozliczania jako Pani przychodu z tytułu pracy wypłacanego Pani w formie ryczałtu miesięcznego zwrotu kosztów używania prywatnego samochodu dla celu wskazanego w umowie (...) 2022 r.

Pani zakres obowiązków na stanowisku Kierownika (...) uzasadnia konieczność przemieszczania się.

(...) jest stowarzyszeniem zarządzającym (...), które zlokalizowane są w różnych częściach miasta ((...) - ul. (...), ul. (...); (...) - ul. (...), ul. (...); (...) - ul. (...); (...) - ul. (...) w (...) oraz miejscowości graniczne (...), (...)).

Pani zakres obowiązków nakłada na Panią obowiązek lustracji i przeglądu stanu zagospodarowania (...), udział w spotkaniach z (...), szkolenie (...), obsługę zebrań zarządów (...), współpracę w zakresie integracji (...), pomoc przy prowadzeniu dokumentacji (...) wytwarzanej i przechowywanej w biurach zarządów zlokalizowanych w (...). Nadzoruje Pani również ogrody w zakresie prawidłowego zgodnego z regulaminem (...) zagospodarowania terenu, dystrybucję wydawnictw ogrodowych wydawnictwa " (...)". Ponadto jako kierownik biura jest Pani zobligowana do zaopatrywania biura w artykuły biurowe, higieniczne, spożywcze. Do Pani obowiązków należy także zakup mebli i wyposażenia, w zależności od potrzeb pracodawcy. (...) utrzymuje się ze składek swoich członków, a to oznacza ograniczony budżet i konieczność planowania zakupów w rożnych częściach miasta lub poza nim. Pracodawca nie dysponuje żadnym samochodem służbowym. Ilość zadań, do których zobowiązuje zakres obowiązków wymaga codziennego korzystania z samochodu prywatnego do celów służbowych. Komunikacja miejska oraz lokalizacji (...) na obrzeżu miasta nie daje możliwości terminowego i prawidłowego realizowania obowiązków służbowych bez użycia pojazdu prywatnego.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Jest Pani polskim rezydentem podatkowym, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przedmiotem zapytania jest okres obowiązywania umowy na użyczenie samochodu prywatnego do celów służbowych, tj. od (...) 2022 r. do czasu wypowiedzenia jej przez jedną ze stron lub jej wygaśnięcia.

Jest Pani zatrudniona na umowę o pracę w rozumieniu Kodeksu pracy.

Samochód prywatny używany do celów służbowych, o którym mowa we wniosku stanowi Pani własność.

Wymienione we wniosku przejazdy nie są podróżami służbowymi w rozumieniu Kodeksu pracy.

Pani pracodawca (...) stanowi zakład pracy w rozumieniu Kodeksu pracy.

Obowiązek oraz zasady ponoszenia kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych wynika wprost z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy-dalej "rozporządzenie o kosztach".

Jak wynika z paragrafu 1 ust. 1 rozporządzenia o kosztach, podstawą zwrotu kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, niebędących własnością pracodawcy jest umowa zawarta między pracodawcą a pracownikiem o używanie pojazdu do celów służbowych.

Warunek ten został spełniony poprzez zawarcie umowy między Panią a (...) (...) 2022 r.

Pytanie

Czy zwrot przez pracodawcę pracownikowi wydatków (kosztów) przejazdu samochodem prywatnym (pracownika) wykorzystywanym w celu wykonywania przez pracownika obowiązków pracowniczych stanowi przychód pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Wypłaty dla Pani jako pracownika w formie miesięcznego ryczałtu zwrotu kosztów używania prywatnego samochodu dla wskazanego przez Panią celu, według warunków wskazanych w umowie o używaniu samochodu prywatnego do celów służbowych między Panią a Pani pracodawcą z (...) 2022 r. nie stanowią przychodu ze stosunku pracy w myśl art. 12 ust. 1.

Zgodnie z treścią ww. artykułu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Artykuł 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog zwolnień przedmiotowych. Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 23b, wolne od podatku dochodowego są: zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, wjazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Podkreślić należy, iż zwrot kosztów miesięcznych odbywa się na podstawie Oświadczenia pracownika, w którym wykazywane są wszystkie dni nie będące dla pracownika dniami pracy, tj.: urlop wypoczynkowy, okolicznościowy, bezpłatny, choroba, delegacja służbowa, inna nieobecność w pracy lub brak samochodu. Za każdy dzień nieobecności stawka zwrotu pomniejszana jest proporcjonalnie. Kwota ustalonego ryczałtu zmniejsza się o jedną dwudziestą drugą za każdy roboczy dzień mojej nieobecności w pracy.

W wyroku z 16 października 2019 r. sygn. akt II FSK 3531/17, Naczelny Sąd Administracyjny, powołując się na prokonstytucyjną wykładnię przepisów art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonaną w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 wskazał także, że skoro pracownik otrzymuje tylko zwrot wydatków, które obowiązany jest ponosić pracodawca, to z tytułu uzyskania tego świadczenia nie osiąga żadnego przysporzenia, a przez to - przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Zaoszczędzenie wydatków przez pracownika należy zaś traktować jako przyrost jego majątku, a przez to - jako przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2019 r. sygn. akt II FSK 3531/17).

W wyroku z 14 września 2023 r. (sygn. akt II FSK 2632/20) NSA wyjaśnił, że ryczałt za używanie prywatnego auta pracownika do celów służbowych nie jest przychodem albowiem pracownik nie uzyskuje realnej korzyści majątkowej, a jedynie rekompensatę kosztów, których zatrudniony nie poniósłby, gdyby nie działanie w interesie pracodawcy.

Mając powyższe na uwadze, według Pani, uzyskiwane świadczenia, o których mowa w niniejszym wniosku, nie powinny być traktowane jako przychody ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1.

Zakres obowiązków opisany przez Panią jako pracownika na stanowisku Kierownika (...) w (...) jest taki, że uzasadnia przemieszczanie się w celu bezpośredniego nadzorowania (...).

W związku z pełnionymi obowiązkami ponosi Pani wydatki w celu realizacji obowiązków wynikających z zajmowanego stanowiska. Bez korzystania z własnego środka transportu, nie mogłaby Pani zorganizować pracy w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy, wysokiej wydajności i należytej jakości pracy. Tym bardziej zważywszy na charakter zleconych przez Pracodawcę zadań. Pracownik nie ma zaś obowiązku ponoszenia wydatków związanych ze świadczeniem pracy.

W Pani ocenie nie jest zasadne twierdzenie, że wskazane świadczenia są spełnione w Pani interesie, a nie w interesie pracodawcy. Z kodeksu pracy bowiem wynika wprost, że to na Pracodawcy ciąży obowiązek wyposażenia pracownika w odpowiednie narzędzia pracy. Biorąc powyższe pod uwagę, świadczenia, o których mowa we wniosku, nie stanowią dla Pani - jako pracownika - przysporzenia, a przez to przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Są one wyrównaniem w formie miesięcznego ryczałtu wydatków, które ponosi Pani jako pracownik w interesie Pracodawcy.

Dlatego w Pani ocenie należy zaprzestać traktowania zwrotu kosztów jako przychodu pracownika.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 226 z późn. zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Źródła przychodów

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 przywołanej ustawy:

Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Według art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z kolei art. 12 ust. 4 powołanej ustawy stanowi, że:

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W świetle art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Z informacji przedstawionych przez Panią wynika, że:

Powzięła Pani wątpliwość, czy wypłacany ryczałt stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Używanie prywatnego samochodu do celów służbowych

Stosownie do postanowień art. 34a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 728):

Na podstawie umów cywilnoprawnych mogą być używane, do celów służbowych, samochody osobowe, motocykle i motorowery niebędące własnością pracodawcy.

Natomiast § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.) stanowi, że:

Zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, zwanych dalej "pojazdami do celów służbowych", następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu.

Wobec powyższego, kwota przedmiotowego zwrotu wydatków za jazdy lokalne stanowi dodatkowe świadczenie otrzymywane przez pracownika od pracodawcy.

Ustawodawca definiując na potrzeby ustawy pojęcie przychodu w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonał rozróżnienia pieniędzy i wartości pieniężnych od wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem w omawianej sprawie nie ma zastosowania wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt. K 7/13, dotyczący nieodpłatnych świadczeń, gdyż otrzymuje Pani środki pieniężne.

Ponadto zauważyć należy, że Trybunał Konstytucyjny w tym wyroku stwierdził, że:

W przypadku świadczenia pieniężnego przysporzenie jest niewątpliwe i niejako bezwarunkowe (zawsze oznacza zwiększenie aktywów).

Skoro wyrok ten dotyczy wyłącznie świadczeń nieodpłatnych - to nie może mieć zastosowania do świadczeń pieniężnych. Stosowanie tez zawartych w tym wyroku do świadczeń o charakterze pieniężnym otrzymywanych przez pracownika, a więc również do zwrotu kosztów używania przez pracownika samochodu prywatnego do celów służbowych w ramach jazd lokalnych, nie jest uzasadnione.

Obowiązujące przepisy prawa pracy nie nakładają na pracodawcę obowiązku zrekompensowania pracownikowi ww. wydatku, tak jak ma to miejsce w przypadku podróży służbowej zgodnie z art. 77⁵ Kodeksu pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 z późn. zm.).

Należy zaznaczyć, że "podróż służbowa" i "jazda lokalna" nie są pojęciami tożsamymi. Zgodnie z art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy:

Pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Natomiast wszystkie podróże odbywające się w miejscowości, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub w ramach określonego w umowie o pracę stałego miejsca pracy, określa się mianem "jazdy lokalnej".

Jak wskazała Pani we wniosku - używanie prywatnego samochodu do celów służbowych obejmuje jazdy lokalne.

W przypadku "jazd lokalnych" pracodawca nie ma obowiązku wypłacania pracownikowi należności związanych z wykonywaniem obowiązków pracowniczych, o których mowa w art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy. To z kolei prowadzi do wniosku, że w sytuacji nieotrzymania zwrotu poniesionych kosztów przez pracownika, musiałby je pokryć z własnych środków. Zatem przyjęcie dodatkowego świadczenia oferowanego przez pracodawcę leży w interesie pracownika, gdyż jest równoznaczne z uniknięciem przez niego wydatku jaki musiałby ostatecznie ponieść, gdyby pracodawca nie dokonał jego zwrotu.

Wobec tego zwrot kosztów poniesionych przez pracowników tytułem wykorzystywania samochodu prywatnego do celów służbowych w jazdach lokalnych - stanowi dodatkowe świadczenie otrzymywane przez pracownika od pracodawcy, a w konsekwencji przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie świadczenia z opodatkowania

W kontekście powyższego należy wskazać, że gdyby wolą ustawodawcy nie było zaliczenie omawianych świadczeń do przychodów, to nie zawarłby w katalogu zwolnień przepisu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Powyższa regulacja ogranicza jednak krąg podatników mogących skorzystać z omawianego zwolnienia do tych, którym przepisy odrębnych ustaw gwarantują możliwość przyznania prawa do zwrotu poniesionych kosztów bądź nakładają na pracodawcę obowiązek zwrotu pracownikowi tych kosztów.

Odrębnymi ustawami, do których odsyła art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są np.:

* ustawa z dnia 5 września 2008 r. o komercjalizacji państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Poczta Polska" (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 2064),

* ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 530),

* ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 901 z późn. zm.),

* ustawa z 27 lipca 2001 r. o kuratorach sądowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1095).

Zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw. W pozostałych przypadkach zwrot taki stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu wraz z innymi przychodami ze stosunku pracy.

Zatem omawianie zwolnienie adresowane jest do wąskiej grupy osób, o których mowa w odrębnych ustawach, do których odwołał się ustawodawca.

Pani obowiązki podatkowe z tytułu zwrotu kosztów przejazdu prywatnym samochodem w jazdach lokalnych

W świetle powyższego, kwoty, jakie otrzymuje Pani tytułem zwrotu kosztów używania pojazdu prywatnego do jazd lokalnych celem wykonania zleconych zadań służbowych, stanowią dla Pani przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ten nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 23b przywołanej ustawy, ponieważ Pani zakład pracy nie ma obowiązku ponoszenia tych kosztów, a możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów nie wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Powyższe oznacza, że wypłata ekwiwalentu w postaci ryczałtu za przejazdy w jazdach lokalnych według wskazanych przez Panią warunków stanowi po Pani stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Pani stanowisko jest więc nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Panią wyroków sądów informuję, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.).