0114-KDIP3-2.4011.22.2020.2.JK2 - PIT w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) w zw. art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.) uzupełniony pismem z dnia 16 marca 2020 r. (data nadania 16 marca 2020 r., data wpływu 17 kwietnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 29 marca 2020 r. (data nadania 29 marca 2020 r., data wpływu 29 marca 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie z dnia 9 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.22.2020.1.JK2 (data nadania 9 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do dzieci małoletnich,

* nieprawidłowe - w odniesieniu do dzieci pełnoletnich.

W dniu 14 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 9 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.22.2020.1.JK2 (data nadania 9 marca 2020 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 16 marca 2020 r. (data nadania 16 marca 2020 r., data wpływu 17 kwietnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 29 marca 2020 r. (data nadania 29 marca 2020 r., data wpływu 29 marca 2020 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z byłym już mężem zawarła w dniu 6 kwietnia 2002 r. Ze związku urodziło się troje dzieci: córka G. lat 17 (2002 r.), syn M. lat 15 (2004 r.) oraz syn F. lat 3 (5 grudnia 2016 r.). W dniu 2 kwietnia 2019 r. poprzez rozwód zostało rozwiązane małżeństwo bez orzekania o winie. Ponadto władza rodzicielska została powierzona obojgu rodzicom, z miejscem zamieszkania dzieci przy matce i nie orzekł o kontaktach ojca z dziećmi.

Były mąż wyprowadził się w listopadzie 2018 r. i od tamtej pory Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą trójkę dzieci. Od momentu opuszczenia domu byłego męża do chwili obecnej Wnioskodawczyni mieszka sama z dziećmi, zajmuje się nimi i sprawuje opiekę rodzicielską. Z uwagi na to, że dzieci zamieszkują z Wnioskodawczynią, podejmuje wszelkie decyzje dotyczące dzieci w każdej ze stref ich życia. Wnioskodawczyni dba o ich zdrowie, leczenie, organizuje im czas wolny, przybory szkolne (wyprawki), opłaty za prywatną szkołę (dwójka starszych)/przedszkole (najmłodsze), odzież podstawowa, sportowa, wycieczki, "zachcianki życia codziennego", jest zawsze w "pogotowiu" i dzieci mogą na Nią liczyć, spędza z dziećmi wszystkie uroczystości rodzinne, święta, weekendy, wakacje (czas wolny), bierze udział w zebraniach szkolnych i uroczystościach przedszkolnych, przyrządza dzieciom posiłki, robi potrzebne zakupy. Pokrywa również koszty zaciągniętego kredytu za wspólną wtedy (z byłym mężem) nieruchomość, czyli dom, w którym zamieszkuje wraz z dziećmi.

W 2008 r. Wnioskodawczyni podjęła pracę na pełny etat w K. i pracuje do chwili obecnej w tej samej firmie. Z chwilą podjęcia zatrudnienia dwójka starszych dzieci zaczęła uczęszczać do przedszkola, później podjęły naukę w pobliskiej szkole podstawowej. Praca, którą podjęła Wnioskodawczyni wykonywana była w różnych godzinach (dzień i noc), a w przypadku kiedy z byłym mężem trafiły nam te same godziny pracy niestety, były mąż nie interesował się kto pod Ich nieobecność będzie się zajmował dziećmi - zostawiał Wnioskodawczyni zorganizowanie opieki. Od kiedy Wnioskodawczyni pamięta, to zawsze Ona organizowała nie tylko opiekę, ale również wyjścia, wyjazdy, wspólnie spędzony czas i za wszystko ponosiła związane z tym koszty. Były mąż zajmował się dziećmi tylko pod Jej nieobecność (kiedy była w pracy), częściej go nie było niż był, ponieważ dorabiał jako stolarz. Bardzo często Wnioskodawczyni sama spędzała czas z dziećmi i z nimi wychodziła, bo twierdził, że jest zmęczony i mu się nie chce. Nigdy jak i teraz nie wykazywał zainteresowania zakupem ubrań, wyprawek związanych ze szkołą, nie pamiętał i nie dostawały prezentów na urodziny czy też na święta.

Ojciec z chwilą wyprowadzenia się z domu (listopad 2018) przestał interesować się dziećmi. Przez cały rok 2019 dwójka starszych dzieci nie ma (i nie mieli) z nim więzi emocjonalnej. Natomiast najmłodsze jest jeszcze zbyt małe by wszystko zrozumieć. Dzieci oprócz alimentów nie otrzymywały od ojca dodatkowych pieniędzy, nic nie kupował. Prosząc byłego męża o zrobienie łóżka dla starszego syna, powiedział cyt. "przecież dostajesz alimenty" i na tym się skończyło. Wnioskodawczyni zrozumiała, że nie ma co liczyć na pomoc z jego strony. Ojciec nie zajmował się dwójką starszych dzieci, w ciągu całego roku 2019 zabrał je dwa razy nad jezioro, raz na bilard i kilka razy na obiad do swojej mamy. Nie czuł potrzeby widzenia się z dziećmi, nie były one nigdy brane przez ojca na wakacje, na noc czy na weekendy twierdząc, że nie ma do tego warunków. Natomiast najmłodsze dziecko, które ma 3 lata, widzi się z nim sporadycznie, jak jest potrzeba odebrania go z przedszkola i przypilnowanie do powrotu z pracy Wnioskodawczyni. Zdarza się, że zabierze najmłodsze raz lub dwa razy w miesiącu na noc w weekend. Za każdym razem gdy je zabierał dostawał torbę z ubraniami na zmianę, soki, pieluchy i mleko z butelką dla najmłodszego dziecka. Jednak gdy Wnioskodawczyni nie potrzebuje, aby były mąż zajął się najmłodszym dzieckiem, nie interesuje się nim i nie widzi go nawet trzy tygodnie. Brak jakiegokolwiek zainteresowania czy dziecko dostało się do przedszkola, czy jest zdrowe. Ponieważ najmłodszy syn często choruje, to Wnioskodawczyni jest zmuszona brać zwolnienia w pracy. Gdy zaproponowała by wziął chociaż najmłodsze w wakacje na dłużej stwierdził, że nie ma urlopu. Była też sytuacja, gdy mimo, że najmłodsze dziecko było od rana pod opieką ojca, idąc do pracy na południe Wnioskodawczyni widziała byłego męża samego. Od tamtej pory nie jest pewna czy za każdym razem gdy je zabiera do siebie czy na pewno zapewnia mu należytą opiekę. Były mąż oprócz zasądzonych alimentów nie ponosi żadnych dodatkowych kosztów związanych z wychowaniem, ubiorem, leczeniem, wakacjami czy też dodatkowymi wyjazdami na obozy ze szkoły. Z uwagi na to że dzieci mieszkają z Wnioskodawczynią, to Ona sprawuje faktyczną pieczę nad dziećmi, stara się zapewnić im jak najlepszy byt by nic im nie brakowało. Wnioskodawczyni pracuje na pełny etat, a mimo to musi mieć czas i siłę by wszystkiemu sprostać. Od chwili wprowadzenia ulgi na dzieci zawsze Wnioskodawczyni rozliczała ją w całości wraz z byłym mężem, ponieważ tak uzgodnili wspólnie. Za rok 2018 w swoim zeznaniu podatkowym odliczyła całą ulgę prorodzinną na dzieci (16 luty 2019 r.), ponieważ według Jej wiedzy ulga należy się osobie, która faktycznie, a nie formalnie sprawuje władzę rodzicielską. W ocenie Wnioskodawczyni, byłemu mężowi nie należy się ulga prorodzinna z uwagi na to, że dzieci nie wychowuje i się nimi nie interesuje. W roku 2019 Wnioskodawczyni otrzymała pismo informujące (14 sierpnia 2019 r.) z Urzędu Skarbowego, że były mąż w swoim zeznaniu podatkowym za rok 2018 odliczył ulgę prorodzinną w całości. Nie informując wcześniej o takim fakcie. Wnioskodawczyni była w Urzędzie Skarbowym o wyjaśnienie tej sprawy i chciała uchronić dzieci przed niepotrzebnym stresem i zgodziła się na zwrócenie połowy ulgi prorodzinnej na dzieci. Po rozpatrzeniu wniosku z dnia 15 października 2018 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowił: - odmówić umorzenia odsetek w wysokości 108,00 zł od zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2018 rok - rozłożyć na 12 rat zaległości za ww. okres w wysokości 2.112,49 zł wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie 108,00 zł. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnimi dziećmi w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wnioskodawczyni uważa, że prawo rodzica do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie władzy rodzicielskiej nad dzieckiem jak i faktyczne jego wychowywanie, gdyż samo posiadanie władzy nie oznacza jej wykonywania. W celu nabycia prawa do odliczenia ulgi niewystarczające jest, że podatnik (rodzic) wykazuje, że jest rodzicem posiadającym władzę rodzicielką nad dzieckiem i wypełnia swoje obowiązki alimentacyjne. Art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi konieczne jest w szczególności wychowywanie przez podatnika (rodzica) swojego dziecka (wykonywanie pieczy nad dzieckiem, zarządzanie majątkiem oraz reprezentowanie dziecka). Ulga prorodzinna powinna być udzielona osobom, które faktycznie wykonują władzę rodzicielska, a nie są tylko dysponentami. Należy odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy nie oznacza jej wykonywania. Nie można utożsamiać pojęcia "wykonywanie władzy rodzicielskiej" z pojęciem "przysługiwanie władzy rodzicielskiej".

Wnioskodawczyni od roku 2019 oraz w latach przyszłych wykonuje i będzie wykonywać władzę rodzicielską w stosunku do dzieci bez udziału drugiego rodzica.

W uzupełnieniach Wnioskodawczyni wskazała, że dwójka starszych dzieci, tj. córka G. w chwili obecnej uczęszcza do 3- letniego Liceum (2018-2021 - po gimnazjum) i pozostało jej półtora roku nauki. Po ukończeniu liceum, córka planuje podjąć naukę dalej bez podjęcia pracy zarobkowej; syn M., w chwili obecnej uczęszcza do 4-letniego Liceum Ogólnokształcącego (2019-2023 - po szkole podstawowej) i pozostało mu 3, 5 roku nauki. Po ukończeniu liceum syn również planuje podjąć naukę dalej bez podjęcia pracy zarobkowej; - syn F. uczęszcza do przedszkola od września 2019 r. Dopóki dzieci będą się uczyły i się nie usamodzielnią Wnioskodawczyni będzie w całości je utrzymywała, dbała o ich zdrowie, leczenie, opiekowała, wychowywała oraz pomagała w dalszej nauce. Będą również z Wnioskodawczynią mieszkać do czasu usamodzielnienia się i podjęcia przez nich (dzieci) pracy. W związku z tym obowiązek alimentacyjny będzie ciążył na byłym mężu. Obowiązek alimentacyjny będzie również ciążył na Wnioskodawczyni jak na byłym mężu.

Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni z byłym mężem nie może się porozumieć w żadnej kwestii finansowej jak i opieki nad dziećmi, sama podejmuje wszystkie decyzje dotyczące wychowania i rozwoju dzieci. Nawet w obecnej sytuacji, gdzie został ogłoszony przez rząd stan zagrożenia epidemiologicznego były mąż nie zainteresował się co z opieką nad dziećmi. Z powodu epidemii, aby nie narazić dzieci na zakażenie, Wnioskodawczyni podjęła decyzję o skorzystaniu z dodatkowego zasiłku opiekuńczego na czas opieki nad dzieckiem do 8 lat w związku z zamknięciem przedszkola z powodu COVID-19. Wnioskodawczyni często prosiła byłego męża, aby więcej czasu i uwagi poświęcił dzieciom, czy utrzymywał kontakt - bezskutecznie. Nie interesował się dziećmi, nie interesuje i w przyszłości tak pozostanie. Brak więzi emocjonalnej. Od momentu wyprowadzki byłego męża (2018 r.), jak i po rozwodzie w kwietniu 2019 r., Wnioskodawczyni informowała byłego męża, o odliczeniu przez siebie ulgi prorodzinnej w całości, lecz on (były mąż) uważa, że też mu się należy, mimo że nie wykonuje faktycznej władzy rodzicielskiej, brak zainteresowania w jakiejkolwiek dziedzinie dotyczącej rozwoju dzieci. To Wnioskodawczyni podejmuje i w przyszłych latach (do usamodzielnienia się dzieci) wszelkie decyzje dotyczące dzieci w każdej ze stref ich życia. Wnioskodawczyni dba i będzie dbała o ich zdrowie, leczenie, stara się i będzie starała się nadal, zapewnić dzieciom jak najlepszy byt, by nic im nie brakowało. Wnioskodawczyni zdaje sobie sprawę, że gdy starsze dzieci podejmą pracę w latach 2020-2022 nie będzie mogła skorzystać z ulgi prorodzinnej. W latach 2019-2022 r. w stosunku do Wnioskodawczyni bądź w stosunku do Jej dzieci nie będą miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawczyni ma prawo korzystać z ulgi prorodzinnej w 100% za lata 2019-2022?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje Jej ulga prorodzinna w 100% w latach 2019-2022, powołując się na art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do dzieci małoletnich,

* nieprawidłowe - w odniesieniu do dzieci pełnoletnich.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Treść art. 27f ust. 6, w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

W myśl art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Stosownie zaś do art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Jednocześnie, jak stanowi art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Do osób o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy zalicza się dzieci do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Z art. 27f ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Wedle art. 6 ust. 8 przywołanej ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W myśl art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z zacytowanymi wyżej przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje podatnikowi:

* wykonującemu władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka/małoletnich dzieci, a także

* utrzymującemu pełnoletnie dziecko/pełnoletnie dzieci w związku z wykonywaniem przez podatnika ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, że stosownie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086, z późn. zm.), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W myśl art. 58 § 1 ww. ustawy, w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

Jak stanowi art. 58 § 1a cyt. ustawy, w braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 ww. ustawy, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (art. 107 § 2 ww. ustawy).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, wskazać należy, że warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi prorodzinnej w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia "wykonywanie władzy rodzicielskiej" z pojęciem "przysługiwanie władzy rodzicielskiej". Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka (postanowienia Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, " (...) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (...)."

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Pogląd taki podzielają sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach. Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo Sądów Administracyjnych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 1420/15, wyrok z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 447/16 i z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 661/16 oraz powołany powyżej wyrok z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15.

Natomiast obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika wprost z przepisów ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy - art. 128 i następne. Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek alimentacyjny to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania.

Z ww. ustawy wynika, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W przypadku dziecka pełnoletniego, jednym z wymogów warunkujących dokonywanie odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej jest utrzymywanie dziecka w związku z wykonywaniem, nawet przymusowo, obowiązku alimentacyjnego. Jeżeli oboje rodziców utrzymują pełnoletnie dziecko, tzn. wypełniają swoje obowiązki alimentacyjne, wówczas ulga przysługuje każdemu z rodziców w częściach równych, tj. po 50% lub w dowolnie ustalonej przez nich proporcji. Kwota odliczona przez obojga rodziców nie może przekroczyć rocznego limitu ulgi określonego ustawą.

W celu ustalenia proporcji odliczenia przysługującego każdemu z rodziców, niezbędne jest w tym zakresie porozumienie pomiędzy rodzicami, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z byłym już mężem zawarła w dniu 6 kwietnia 2002 r. Ze związku urodziło się troje dzieci: córka G. lat 17 (2002 r.), syn M. lat 15 (2004 r.) oraz syn F. lat 3 (2016 r.). W dniu 2 kwietnia 2019 r. poprzez rozwód zostało rozwiązane małżeństwo bez orzekania o winie. Ponadto władza rodzicielska została powierzona obojgu rodzicom, z miejscem zamieszkania dzieci przy matce i nie orzekł o kontaktach ojca z dziećmi. Były mąż wyprowadził się w listopadzie 2018 r. i od tamtej pory Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą trójkę dzieci. Od momentu opuszczenia domu byłego męża do chwili obecnej Wnioskodawczyni mieszka sama z dziećmi, zajmuje się nimi i sprawuje opiekę rodzicielską. Wnioskodawczyni podejmuje wszelkie decyzje dotyczące dzieci w każdej ze stref ich życia. Wnioskodawczyni dba o ich zdrowie, leczenie, organizuje im czas wolny, przybory szkolne (wyprawki), opłaty za prywatną szkołę (dwójka starszych)/przedszkole (najmłodsze), odzież podstawowa, sportowa, wycieczki, "zachcianki życia codziennego", jest zawsze w "pogotowiu" i dzieci mogą na Nią liczyć, spędza z dziećmi wszystkie uroczystości rodzinne, święta, weekendy, wakacje (czas wolny), bierze udział w zebraniach szkolnych i uroczystościach przedszkolnych, przyrządza dzieciom posiłki, robi potrzebne zakupy.

Ojciec z chwilą wyprowadzenia się z domu (listopad 2018) przestał interesować się dziećmi, Nie interesował się dziećmi, nie interesuje i w przyszłości tak pozostanie. Brak więzi emocjonalnej. Natomiast najmłodsze jest jeszcze zbyt małe by wszystko zrozumieć. Dzieci oprócz alimentów nie otrzymywały od ojca dodatkowych pieniędzy, nic nie kupował. Były mąż oprócz zasądzonych alimentów nie ponosi żadnych dodatkowych kosztów związanych z wychowaniem, ubiorem, leczeniem, wakacjami czy też dodatkowymi wyjazdami na obozy ze szkoły. Z uwagi na to że dzieci mieszkają z Wnioskodawczynią, to Ona sprawuje faktyczną pieczę nad dziećmi, stara się zapewnić im jak najlepszy byt by nic im nie brakowało. Dopóki dzieci będą się uczyły i się nie usamodzielnią Wnioskodawczyni będzie w całości je utrzymywała, dbała o ich zdrowie, leczenie, opiekowała, wychowywała oraz pomagała w dalszej nauce. Będą również z Wnioskodawczynią mieszkać do czasu usamodzielnienia się i podjęcia przez nich (dzieci) pracy. W związku z tym obowiązek alimentacyjny będzie ciążył na byłym mężu. Obowiązek alimentacyjny będzie również ciążył na Wnioskodawczyni jak na byłym mężu. Wnioskodawczyni z byłym mężem nie może się porozumieć w żadnej kwestii finansowej jak i opieki nad dziećmi, sama podejmuje wszystkie decyzje dotyczące wychowania i rozwoju dzieci. Wnioskodawczyni podejmuje i w przyszłych latach (do usamodzielnienia się dzieci) wszelkie decyzje dotyczące dzieci w każdej ze stref ich życia. Wnioskodawczyni dba i będzie dbała o ich zdrowie, leczenie, stara się i będzie starała się nadal, zapewnić dzieciom jak najlepszy byt, by nic im nie brakowało. Wnioskodawczyni zdaje sobie sprawę, że gdy starsze dzieci podejmą pracę w latach 2020-2022 nie będzie mogła skorzystać z ulgi prorodzinnej. W latach 2019-2022 r. w stosunku do Wnioskodawczyni bądź w stosunku do Jej dzieci nie będą miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów na tle opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznać należy, że skoro tylko Wnioskodawczyni wykonuje/będzie wykonywać w stosunku do dzieci małoletnich władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Wnioskodawczyni przysługuje wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej za 2019 r. wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pełnej kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawo do odliczenia na małoletnie dzieci (do czasu ukończenia pełnoletności) całej kwoty ulgi, określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym będzie przysługiwało Wnioskodawczyni również w latach przyszłych pod warunkiem, że nie ulegną zmianie przepisy prawa będące podstawą niniejszego rozstrzygnięcia oraz stan faktyczny sprawy, w szczególności, że to nadal wyłącznie Wnioskodawczyni będzie wykonywała władzę rodzicielską.

Stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w odniesieniu do dzieci małoletnich jest prawidłowe.

Natomiast w sytuacji utrzymywania dziecka/dzieci po uzyskaniu przez niego/przez nie pełnoletności, jeżeli zarówno Wnioskodawczyni, jak i Jej były mąż wypełniali/będą wypełniać obowiązek alimentacyjny, tj. dostarczać środki utrzymania, a w miarę potrzeby także środki wychowania, oboje rodzice są/będą uprawnieni do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać bowiem należy, że jednym z wymogów warunkujących dokonywanie odliczeń w ramach omawianej ulgi jest utrzymywanie pełnoletniego dziecka w związku z wykonywaniem, nawet przymusowo obowiązku alimentacyjnego. Co do zasady odliczenia należy dokonać przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w ustawie. W przypadku braku porozumienia rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia, każdy z rodziców ma możliwość odliczenia połowy przysługującej kwoty ulgi. Zatem nie można się zgodzić z Wnioskodawczynią, że będzie jej przysługiwać wyłączne prawo do odliczenia w całości kwoty z art. 27f ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na pełnoletnie dzieci.

Stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w odniesieniu do dzieci pełnoletnich jest nieprawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawczyni, nie dotyczy innych osób, tj. ojca dzieci Wnioskodawczyni.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.