0114-KDIP3-2.4011.1025.2022.1.JK2 - Uprawnienie do złożenia wniosku o nadpłatę podatku u źródła

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z zawarciem umowy o dzieło wraz z przeniesieniem praw autorskich praw majątkowych z rezydentem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jesteście Państwo samorządową instytucją kultury. Zakres Państwa działalności obejmuje m.in: produkcję (przygotowywanie i prezentowanie) przedstawień teatralnych dla dzieci samodzielnie lub w koprodukcji z innymi instytucjami artystycznymi i innymi instytucjami kultury; prezentowanie gościnnych przedstawień teatralnych w Państwa siedzibie; współpracę z twórcami, wykonawcami oraz innymi specjalistami przy realizacji zadań statutowych.

W 2022 r. rozpoczęliście Państwo realizację projektu pod nazwą " (...)" dofinansowanego ze środków Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego (MF EOG) 2014-2021. Celem projektu jest przygotowanie i eksploatacja spektaklu oraz przeprowadzenie działań edukacyjnych mu towarzyszących. Jednym z twórców spektaklu jest autor scenografii - Pani R., która jest rezydentem podatkowym Meksykańskich Stanów Zjednoczonych.

W dniu 12 sierpnia 2022 r. zawarliście Państwo z Panią R. umowę o dzieło, której przedmiotem jest wykonanie dzieła, którego rezultatem jest opracowanie projektu scenografii zawierającego ogólną koncepcję scenografii oraz projekty kostiumów, a także lalek i rekwizytów do spektaklu przygotowywanego w ramach projektu. W umowie tej wskazano, że dzieło zostanie wykonane w następujących terminach: do dnia 30 sierpnia 2022 r. nastąpi opracowanie ogólnej koncepcji scenografii. Odbiór dzieła (opracowania ogólnej koncepcji scenografii) zgodnie z protokołem odbioru nastąpił 30 sierpnia 2022 r. W dniu 30 sierpnia 2022 r. wypłacono Pani R. honorarium przewidziane w umowie za przekazanie dzieła wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych.

Na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych honorarium to pomniejszono o podatek u źródła w wysokości 20% honorarium wskazanego w umowie, bowiem Pani R. nie przedstawiła na dzień 30 sierpnia 2022 r. oryginału swojego certyfikatu rezydencji. Jednocześnie podatek w wysokości 20% odprowadzono na konto Urzędu Skarbowego.

W dniu 23 października 2022 r. Pani R. przedstawiła Państwu certyfikat rezydencji wydany przez Ogólną Administrację Usług Podatników (Meksykańskie Stany Zjednoczone) potwierdzający, że w okresie od 15 sierpnia 2022 r. do 10 października 2022 r. podatnik - Pani R. była rezydentem podatkowym Meksykańskich Stanów Zjednoczonych.

Pytania

1. Czy w powyższej sytuacji Państwo możecie skorygować naliczony podatek u źródła do wysokości 10% przewidzianej w artykule 12 Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu?

2. Czy możecie Państwo wystąpić o stwierdzenie nadpłaty z tytułu podatku u źródła oraz przekazać nadpłaconą kwotę podatku Pani R.?

Państwa stanowisko w sprawie

Uważacie Państwo, że możecie skorygować odprowadzony zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych do wysokości 10%. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymagają od płatnika posiadania certyfikatu potwierdzającego miejsce zamieszkania podatnika w momencie dokonywania wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednak w razie uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki certyfikat powinien potwierdzać rezydencję podatkową za okres, w którym została dokonana płatność. Taki pogląd wyrażają także organy podatkowe.

Przykładowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 19 czerwca 2019 r., sygn. 0112-KDIL3-1.4011.129.2019.1.AMN, przedstawił korzystne podejście do udokumentowania miejsca zamieszkania podatnika certyfikatem rezydencji dla celów zastosowania regulacji wynikających z umowy/konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jego zdaniem do niepobrania podatku wystarczy otrzymanie tego dokumentu później, przy czym ważne jest, by dokumentował on rezydencję podatkową na moment wypłaty. Analogicznie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 maja 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.191.2018.1.JC, wyjaśniono, że płatnik może zastosować regulacje umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeśli uzyska od kontrahenta certyfikat rezydencji odnoszący się do danego okresu nawet, jeśli data wydania i uzyskania tego certyfikatu jest późniejsza, niż wynikający z certyfikatu zakres obowiązywania a płatnik wszedł w posiadanie dokumentu już po dokonaniu wypłaty. Taki sam pogląd zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w innych rozstrzygnięciach, m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 31 lipca 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.79.2017.2.AT. Uzasadnia to przekonanie, że można mówić o jednolitej linii interpretacyjnej. W stanie faktycznym opisanym w Państwa pytaniu otrzymaliście Państwo certyfikat rezydencji wystawiony po dacie dokonania płatności na rzecz Pani R., a otrzymany certyfikat potwierdza rezydencję podatkową za okres, w którym została dokonana płatność (płatność nastąpiła 30 sierpnia 2022 r.).

Tym samym płatnik może zastosować stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zastosować zwolnienie zgodnie z taką umową. Zastosowaliście Państwo na moment wypłaty stawkę wyższą, tj. 20%, wobec czego możecie po otrzymaniu certyfikatu rezydencji Pani R. skorygować tę stawkę do 10%, która wynika z artykułu 12 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych sporządzonej w Mexico City dnia 30 listopada 1998 r. Zatem na podstawie otrzymanego certyfikatu rezydencji potwierdzającego rezydencję podatkową za okres, w którym została dokonana płatność macie Państwo prawo skorygować naliczony podatek u źródła oraz wystąpić do Urzędu Skarbowego o stwierdzenie nadpłaty i nadpłaconą kwotę podatku przekazać twórcy - Pani R.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2647):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Stosownie do art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

6a. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Jak stanowi art. 29 ust. 2 ww. ustawy:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że - na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony - stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu; może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Płatnik stosuje stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobiera podatku zgodnie z taką umową jeżeli podatnik przedstawi certyfikat rezydencji potwierdzający jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym kraju.

Warunek udokumentowania miejsca zamieszkania podatnika za pomocą certyfikatu rezydencji w celu zastosowania niższej stawki podatku z konwencji nie przesądza jednak o tym, że płatnik, w dniu dokonania wypłaty jest zobowiązany posiadać aktualny certyfikat rezydencji. Płatnik może, w dniu dokonania wypłaty, zastosować stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zastosować zwolnienie zgodnie z taką umową.

Udokumentowanie rezydencji podatkowej może nastąpić zarówno przed, jak i po dokonaniu płatności. Jednakże w razie uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki certyfikat powinien potwierdzać rezydencję podatkową za okres, w którym została dokonana płatność. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymaga od płatnika posiadania certyfikatu rezydencji potwierdzającego siedzibę podatnika w momencie dokonywania wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Płatnik może - mając jednak na względzie ryzyko odpowiedzialności na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej - zastosować zwolnienie od podatku bądź stawkę podatku wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w oparciu o informacje uzyskane od podatnika bądź na podstawie uzyskanego wcześniej certyfikatu rezydencji i potwierdzenia przez podatnika, że dane w nim zawarte nie uległy zmianie. Nie zwalnia to jednak płatnika z obowiązku późniejszego uzyskania certyfikatu rezydencji dotyczącego okresu, w którym dokonana została ta wypłata.

W przypadku gdy podatnik nie przedstawił certyfikatu rezydencji stosuje się zasady opodatkowania przewidziane w at. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego w dniu 12 sierpnia 2022 r. zawarliście Państwo z Panią R. (rezydentem podatkowym Meksykańskich Stanów Zjednoczonych) umowę o dzieło, której przedmiotem jest wykonanie dzieła, którego rezultatem jest opracowanie projektu scenografii zawierającego ogólną koncepcję scenografii oraz projekty kostiumów, a także lalek i rekwizytów do spektaklu przygotowywanego w ramach projektu. W dniu 30 sierpnia 2022 r. wypłacono Pani R. honorarium przewidziane w umowie za przekazanie dzieła wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. Konwencji zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Mexico City dnia 30 listopada 1998 r., dalej: "Konwencja polsko-meksykańska":

Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Według art. 12 ust. 2 Konwencji polsko-meksykańskiej:

Jednakże takie należności licencyjne mogą być opodatkowane również w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego prawem, ale jeżeli odbiorca jest właścicielem należności licencyjnych, to wysokość podatku nie może przekroczyć 10 procent kwoty należności licencyjnych brutto.

Definicja należności licencyjnych jest zawarta w art. 12 ust. 3, który stanowi, że:

Określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami dla radia lub telewizji, publicznego przekazu przez satelitę, kabel, światłowód lub podobną technologię, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego albo za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Określenie "należności licencyjne" obejmuje również zyski osiągane z przeniesienia jakiegokolwiek takiego prawa lub własności, które są zależne od ich wydajności, korzystania z nich lub dysponowania nimi.

Należności opisane we wniosku mieszczą się w zakresie pojęciowym określonym w art. 12 ust. 3 ww. Konwencji. Wysokość podatku zgodnie z art. 12 ust. 2w. Konwencji nie może przekroczyć 10 procent kwoty należności licencyjnych brutto.

Obowiązki płatników podatku dochodowego określone zostały w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W myśl art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa: w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Jak wynika ze stanu faktycznego, Pani R. (twórca) na moment wypłaty honorarium nie przedstawiła certyfikatu rezydencji, w związku z czym pobraliście Państwo 20% zryczałtowanego podatku dochodowego.

Odnosząc się do możliwości dokonania przez Państwa korekty naliczonego podatku u źródła do wysokości 10% przewidzianej w art. 12 Konwencji polsko-meksykańskiej należy wskazać, co następuje:

Stosownie do art. 72 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. 2651):

Za nadpłatę uważa się kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Na podstawie art. 75 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa:

Jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Natomiast, zgodnie z art. 75 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa:

Uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika.

W myśl art. 75 § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa:

Jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Definicja nadpłaty zawarta w ustawie - Ordynacja podatkowa wyczerpująco wylicza, w jakich sytuacjach powstaje nadpłata. Wszelkie inne przypadki, które nie są w ww. ustawie wymienione, nie powodują powstania nadpłaty w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej. Nie każda zatem kwota wpłacona przez płatnika "nienależnie" do organu podatkowego stanowi nadpłatę.

Z przedstawionych regulacji wynika jednoznacznie, że płatnik może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty tylko w sytuacjach powodujących uszczerbek w jego majątku, gdy np. na skutek własnych błędów zadeklarował oraz wpłacił podatek z własnych środków w wysokości większej od należnej albo większej od pobranej.

W przedstawionym stanie faktycznym taka okoliczność nie wystąpiła, gdyż pobraliście Państwo zryczałtowany podatek od honorarium Pani R. (twórcy) w wysokości 20% i odprowadzaliście na konto urzędu skarbowego.

Zatem, wskutek podjętych działań nie doszło do uszczuplenia Państwa majątku, gdyż wpłacony do urzędu skarbowego podatek nie został pobrany z Państwa środków. Tym samym nie przysługuje Państwu prawo do skorygowania naliczonego podatku oraz wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty i przekazania tej nadpłaconej kwoty podatku twórcy (Pani R.).

Zgodnie z art. 75 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje twórcy (Pani R.), ponieważ to z jego środków - a nie z Państwa środków - został pobrany podatek, odprowadzony następnie do urzędu skarbowego.

Stanowisko Państwa jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, tutejszy Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musicie się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).