0114-KDIP3-1.4011.67.2017.1.ES - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów poniesionych i prawidłowo udokumentowanych wydatków związanych z wynajmem mieszkania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2017 r. (data wpływu 12 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 12 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność. Jej przedmiotem jest świadczenie usług związanych z doradztwem w obrocie nieruchomościami. Wobec trudności z pozyskiwaniem zleceń na terenie M poszukuje zleceń w innym mieście - X. Świadczenie usług w branży Wnioskodawcy wiąże się z koniecznością codziennej pracy w miejscu siedziby kontrahenta, bądź też w niektórych sytuacjach na terenie X do późnych godzin wieczornych, a czasem nocnych. Z niektórymi klientami kontrahenta Wnioskodawca widuje się dopiero po ich godzinach pracy.

W celu ograniczenia kosztów związanych z dojazdami, kosztów opłat za parkowanie (niestety z racji częstego poruszania się po X Wnioskodawca korzysta z samochodu) oraz lepszego wykorzystania swojego potencjału Wnioskodawca zmuszony jest wynająć mieszkanie w X. Poza ograniczeniem wydatków na podróże, hotele oraz parkingi takie rozwiązanie da również możliwość wykonywania zleceń dodatkowych na rzecz innych podmiotów oraz lepszą wydajność pracy i ograniczenie bezproduktywnego czasu traconego na dojazd.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo zaliczając do kosztów uzyskania przychodu (ewidencja kpir) wydatek na wynajem mieszkania dokumentując go dowodem wewnętrznym do którego załącznikiem będzie potwierdzenie zapłaty czynszu i opłat z tytułu najmu, zgodnie z zawartą umową najmu?

Odpowiedź w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na wynajem mieszkania stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź w zakresie sposobu dokumentowania tego wydatku zostanie udzielona odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na wynajem mieszkania w innej miejscowości niż miejsce zamieszkanie będą stanowiły koszt uzyskania przychodu poniesione w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy - pod warunkiem ich właściwego udokumentowania.

W przypadku Wnioskodawcy najem będzie potwierdzony pisemną umową najmu, a opłaty będą udokumentowane przelewem na rachunek bankowy lub pokwitowaniem odbioru gotówki przez Wynajmującego. Wydatek ten nie jest wymieniony w art. 23 ustawy, a tryb pracy Wnioskodawcy oraz lokalizacja jego głównego Zleceniodawcy w pełni uzasadnia wynajem.

Koszt ten jest w ocenie Wnioskodawcy ekonomicznie uzasadniony, ponieważ wynajem jest tańszy niż noclegi w hotelu, koszty dojazdu oraz parking. Poniesiony koszt ma związek przyczynowo-skutkowy z osiąganym przychodem - uzasadnieniem dla jego poniesienia jest możliwość pracy w miejscu prowadzenia działalności przez Zleceniodawcę Wnioskodawcy oraz tryb pracy. Mieszkanie w X ułatwi jemu również pozyskanie nowych zleceń. Umowa najmu zostanie zawarta z osobą fizyczną, w związku z czym Wnioskodawca nie będzie dysponować rachunkiem czy fakturą, stąd w takiej sytuacji dowód wewnętrzny stanowiłby podstawę zapisu w kpir zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie prowadzenia księgi przychodów i rozchodów.

W podobnej sprawie wydane interpretacje potwierdzające stanowisko Wnioskodawcy w tej sprawie:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 22 lipca 2015 r., Nr IPTPB1/415-250/15-2/SJ,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 lutego 2015 r., Nr. IBPBI/1/415-1380/14/Wrz,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 8 maja 2014 r., Nr IPTPB1/215-83/14-4/AP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa także obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w celu ograniczenia kosztów związanych z dojazdami, kosztów opłat za parkowanie oraz lepszego wykorzystania swojego potencjału Wnioskodawca zmuszony jest wynająć mieszkanie w X. Poza ograniczeniem wydatków na podróże, hotele oraz parkingi takie rozwiązanie da również możliwość wykonywania zleceń dodatkowych na rzecz innych podmiotów oraz lepszą wydajność pracy i ograniczenie bezproduktywnego czasu traconego na dojazd.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż do wydatków na wynajem mieszkania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zatem wydatki z tego tytułu spełniają kryterium celowości, o którym mowa w tym przepisie to mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podsumowując, stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych i prawidłowo udokumentowanych wydatków związanych z wynajmem mieszkania. Koniecznym jest należyte udokumentowanie poniesionego wydatku.

Niezbędnym jest posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach w okolicach wynajmowanego mieszkania, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków. Jeżeli więc poniesione wydatki z tytułu najmu oraz użytkowania lokalu mieszkalnego spełniają wszystkie wymienione powyżej warunki, to mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie nadmienić, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.