0114-KDIP3-1.4011.593.2018.1.MJ - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2018 r. (data wpływu 6 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2019 r. (data wpływu 8 lutego 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 31 stycznia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.593.2018.2.MJ o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jako właściciele lokalu mieszkalnego położonego na 5 kondygnacji w budynku nr Y w C. o pow. 60 m² wraz z piwnicą 4,26 m² wraz z udziałem wynoszącym 6426/693414 części nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia służące wyłącznie do użytku właścicieli lokalu, Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem do majątku wspólnego na prawie wspólności ustawowej w dniu 9 października 2007 r. w formie aktu notarialnego.

Mąż Wnioskodawczyni umową darowizny w formie aktu notarialnego w dniu 22 czerwca 2015 r. darował Wnioskodawczyni udział wynoszący 5/6 części w nieruchomości położonej w C. przy ul. R." składającej się z działki gruntu 0,0368 ha wraz z udziałem w zabudowaniach, który stanowił jego majątek osobisty, postanowił również, że lokal mieszkalny nr X położony na 5 kondygnacji w budynku nr Y w C. przy ul. W. o pow. 60 m² z piwnicą 4,26 m² oraz z przynależnymi do niego prawami, który nabyli 9 października 2007 r. stanowić będzie majątek osobisty Wnioskodawczyni. W 2017 r. do sprzedaży Wnioskodawczyni przeznaczyła obie nieruchomości.

W piśmie z dnia 6 lutego 2019 r. (data wpływu 8 lutego 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 31 stycznia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.593.2018.2.MJ Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny poprzez wskazanie, że w dniu 9 października 2007 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem nabyli do majątku wspólnego na prawie wspólności ustawowej małżeńskiej na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego lokal mieszkalny nr X położony na 5 kondygnacji w budynku nr Y w C. o pow. 60 m² wraz z piwnicą 4,26 m² wraz z udziałem wynoszącym 6426/693414 części nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia nie służące wyłącznie do użytku właścicieli lokalu akt notarialny Repertorium.

Następnie mąż Wnioskodawczyni umową darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego w dniu 22 czerwca 2015 r. darował Wnioskodawczyni swój udział we współwłasności ustawowej lokalu mieszkalnego położonego przy ul. W. Y/X w C., postanawiając, że lokal ten wraz z przynależnymi do niego prawami stanowić będzie majątek osobisty Wnioskodawczyni akt notarialny Repertorium A.

Lokal mieszkalny położony w C. przy ul. W. Y/X Wnioskodawczyni sprzedała na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 27 lipca 2018 r. akt notarialny Repertorium A.

Ponadto Wnioskodawczyni w ww. uzupełnieniu dokonała ostatecznego przeformułowania pytań oraz przedstawiła własne stanowisko adekwatne do przeformułowanych pytań.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dniem nabycia mieszkania przy ulicy W. Y/X w C. jest dzień jego nabycia wspólnie z mężem to jest 9 października 2007 r., czy też dzień, w którym mąż podarował Wnioskodawczyni swój udział we współwłasności tego mieszkania tj. 22 czerwca 2015 r. w przedmiotowym zakresie?

2. Czy Wnioskodawczyni winna po sprzedaży lokalu w dniu 27 lipca 2018 r. uiścić podatek dochodowy od osób fizycznych od całej należności ceny sprzedaży lokalu, od 1/2 ceny sprzedaży czy cena sprzedaży ww. lokalu w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym czy Wnioskodawczyni powinna dokonać rozliczenia sprzedaży lokalu w PIT-39 za 2018 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie lokalu mieszkalnego przy ul. W. Y/X w C. w dniu 27 lipca 2018 r. nastąpiło po upływie 5 lat od daty jego nabycia przez małżonków w dniu 9 października 2007 r., zatem cena sprzedaży lokalu nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym bezprzedmiotowe byłoby złożenie PIT 39.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d. innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu, ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 9 października 2007 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem nabyli do majątku wspólnego na prawie wspólności ustawowej małżeńskiej na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego lokal mieszkalny nr X położony na 5 kondygnacji w budynku nr Y w C. przy ul. W. o pow. 60 m² wraz z piwnicą 4,26 m² wraz z udziałem wynoszącym 6426/693414 części nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia nie służące wyłącznie do użytku właścicieli lokalu akt notarialny Repertorium A. Następnie mąż Wnioskodawczyni umową darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego w dniu 22 czerwca 2015 r. darował Wnioskodawczyni swój udział we współwłasności ustawowej lokalu mieszkalnego położonego przy ul. W. Y/X w C., postanawiając, że lokal ten wraz z przynależnymi do niego prawami stanowić będzie majątek osobisty Wnioskodawczyni akt notarialny Repertorium A. Lokal mieszkalny położony w C. przy ul. W. Y/X Wnioskodawczyni sprzedała na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 27 lipca 2018 r. akt notarialny Repertorium A.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe - zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy przeniesienie praw do nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego małżonków nastąpi w drodze darowizny do majątku osobistego jednego z małżonków.

Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 33/17: "(...) Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już należały. Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej (...)".

Zatem, późniejsze/następcze zdarzenia prawne dotyczące składnika majątkowego wchodzącego w skład ustawowej wspólności małżeńskiej nie mają prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa, przedstawiony opis stanu faktycznego oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17 należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości, tj. lokalu mieszkalnego położonego w C. przy ul. W. Y/X, nastąpiło w dniu 9 października 2007 r., kiedy to ww. nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków. Dokonana darowizna między małżonkami pozostającymi we wspólności majątkowej małżeńskiej, przenosząca składnik majątkowy z majątku wspólnego do majątku osobistego, nie stanowi ponownego nabycia prawa do tego składnika przez obdarowanego małżonka.

Zatem dokonana w 2018 r. sprzedaż lokalu mieszkalnego położonego w C. przy ul. W. Y/X nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca 2007 r., w którym nastąpiło nabycie. W związku z powyższym, nie powstanie u Wnioskodawczyni obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu z tej sprzedaży, ani obowiązek wykazania ww. przychodu w jakimkolwiek zeznaniu podatkowym.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.