0114-KDIP3-1.4011.307.2019.1.KS1 - Ustalenie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od mieszkania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2019 r. (data wpływu 16 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od mieszkania - jest nieprawidłowe,

w części dotyczącej garażu - jest prawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków (opłat) dotyczących mieszkania częściowo wykorzystywanego w tej działalności - jest nieprawidłowe,

w części dotyczącej garażu wykorzystywanego w działalności Wnioskodawcy - jest prawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu przed i po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych w części dotyczącej mieszkania - jest nieprawidłowe,

w części dotyczącej garażu - jest prawidłowe,

* skutków podatkowych zbycia mieszkania - jest prawidłowe, natomiast skutków podatkowych zbycia garażu - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od mieszkania i garażu, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków (opłat) dotyczących mieszkania częściowo wykorzystywanego w tej działalności oraz garażu wykorzystywanego w działalności Wnioskodawcy, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu przed i po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych mieszkania i garażu oraz skutków podatkowych zbycia mieszkania i garażu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca) jest osobą fizyczną podlegającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

W dniu 29 marca 2018 r. Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość składający się z dwóch pokoi, tj. sypialni, pokoju dziennego (dalej: Pokój), aneksu kuchennego, łazienki, hallu oraz logii, o powierzchni użytkowej lokalu wynoszącej 44,30 m² (dalej: Mieszkanie) - za określoną kwotę pieniężną, oraz udział w nieruchomości zabudowanej stanowiącej działkę gruntu, w ramach którego zyskał wyłączne prawo do korzystania z jednolitego, określonego miejsca parkingowego (dalej: Garaż) - również za określoną kwotę pieniężną, odrębną od ceny nabycia Mieszkania.

Nabycie Mieszkania i Garażu zostało w części sfinansowane kredytem hipotecznym (dalej: Kredyt) udzielonym Wnioskodawcy przez podmiot niepowiązany z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 23m Ustawy PIT. Wnioskodawca ponosi wydatki na spłatę Kredytu w postaci zarówno spłaty kapitału, jak i odsetek. Kredyt został udzielony w PLN i jego spłata następuje w PLN.

W związku z wykorzystywaniem Mieszkania i Garażu Wnioskodawca ponosi także cykliczne opłaty obejmujące koszt energii cieplnej, zaliczkę na "CO", zaliczkę na podgrzanie wody, zaliczkę na wodę i ścieki, prąd i gaz (dalej zbiorczo jako: Opłaty).

Od 2 listopada 2018 r. Wnioskodawca osiąga dochody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Ustawa PIT lub ustawa), tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca planuje rozpoczęcie wykorzystywania Mieszkania oraz Garażu w prowadzonej działalności gospodarczej. Mieszkanie i Garaż będą stanowić odrębne środki trwałe w rozumieniu art. 22a Ustawy PIT, zdatne do używania w momencie wprowadzenia do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy i przekazania ich do używania w związku z działalnością gospodarczą.

Wykorzystywanie:

* Mieszkania - będzie obejmować wykorzystywanie Pokoju do celów prowadzonej działalności gospodarczej poprzez "pracę właściwą" (wykonywanie czynności doradztwa podatkowego, np. pisanie opinii lub pism procesowych), spotkania z potencjalnymi partnerami lub klientami. Pokój będzie również wykorzystywany do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Pokój jest wyposażony w sprzęty mogące służyć zarówno działalności gospodarczej, w szczególności odbywaniu spotkań, jak i do celów z nią niezwiązanych - m.in. kanapę, stolik kawowy, telewizor, biurko, fotel biurowy (obrotowy). Pokój nie zostanie podzielony (np. ścianami działowymi) na część służącą do celów działalności gospodarczej i niesłużącą takim celom. Pozostałe pomieszczenia również mogą być wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jednak w stopniu zaniedbywalnie małym (spożycie posiłku w trakcie pracy, korzystanie z łazienki itp).

* Garażu - będzie obejmować parkowanie samochodu osobowego stanowiącego środek trwały wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i podlegający amortyzacji, wykorzystywany także do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Wszystkie wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę:

* będą ponoszone przez Wnioskodawcę, tj. pokryte z zasobów majątkowych Wnioskodawcy (nie będą ponoszone na działalność podatnika przez podmioty inne niż Wnioskodawca).

* będą definitywne (rzeczywiste), tj. ich wartość nie została i nie zostanie Wnioskodawcy zwrócona.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w PIT odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej Mieszkania i Garażu, a jeżeli tak - w jakiej proporcji ?

2. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w PIT Opłat, a jeżeli tak - w jakiej proporcji ?

3. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w PIT wydatków na odsetki od Kredytu, a jeżeli tak - w jakiej części i w jakim momencie ?

4. Czy przychód ze sprzedaży Mieszkania lub Garażu, niezależnie od ich wykorzystywania w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zaliczania wydatków związanych z nimi lub odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej do kosztów uzyskania przychodów, o ile sprzedaż nie nastąpi wcześniej niż 1 stycznia 2024 r., będzie podlegał opodatkowaniu PIT ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej Mieszkania - w takiej proporcji, w jakiej powierzchnia Pokoju pozostaje do całości powierzchni użytkowej Mieszkania. Garażu-w całości.

Ad. 1

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 Ustawy PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie rzeczywiście poniesione przez podatnika, racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów.

Podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy - pod warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów). Niewątpliwie w katalogu takich wydatków mieści się wydatek na zapewnienie sobie przez przedsiębiorcę dostępu do nieruchomości, z wykorzystaniem której mógłby on świadczyć usługi, za które otrzymuje wynagrodzenie.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą podlegać, stosownie do art. 22 ust. 1 i ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środków trwałych ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ww. ustawy, tj. od ceny nabycia Mieszkania i Garażu. Art. 22f ust. 4 Ustawy PIT stanowi, że jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Jak wskazał Wnioskodawca, w Mieszkaniu do prowadzenia działalności gospodarczej wykorzystywany będzie Pokój. Pozostałe pomieszczenia (aneks kuchenny, łazienka, sypialnia, hall) nie będą wykorzystywane do celów działalności gospodarczej lub będą wykorzystywane do tych celów w stopniu zaniedbywalnie małym, np. Wnioskodawca może prowadzić rozmowy telefoniczne związane z działalnością gospodarczą lub pracować na komputerze przebywając w Sypialni. Będą to jednak zdarzenia incydentalne, w ocenie Wnioskodawcy nie uprawniające do potraktowania tych pomieszczeń jako wykorzystywanych do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślić należy, że nie jest możliwe ustalenie w inny sposób niż wskazany w art. 22f ust. 4 Ustawy PIT podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych od lokalu mieszkalnego wykorzystywanego w części do celów związanych z działalnością gospodarczą (tak też np. prawomocny Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 22 grudnia 2010 r., sygn. I SA/Go 1114/10).

Oznacza to, że ustawodawca nie przewidział "pomocniczego" do "wykorzystania powierzchni do celów działalności gospodarczej" czynnika określenia części wartości początkowej nieruchomości stanowiącej podstawę odpisów amortyzacyjnych, np. czasu wykorzystania określonej powierzchni do różnych celów.

Artykuł 22f ust. 4 Ustawy PIT warunkuje dokonywanie odpisów amortyzacyjnych wykorzystaniem określonej powierzchni do potrzeb działalności gospodarczej. Z jego brzmienia wynika wprost, że wystarczającym do spełnienia tego wymogu jest wykorzystywanie określonej powierzchni do działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy jest wykorzystywany do innych celów, czy nie. Oznacza to, że do celów działalności gospodarczej wykorzystywany (w stopniu innym niż zaniedbywalnie mały) będzie wyłącznie Pokój.

Jednocześnie fakt, że nie będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej, ale do celów "mieszanych" (zarówno do działalności gospodarczej, jak i realizacji potrzeb prywatnych), nie stanowi przeszkody dla zaliczenia odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Mieszkania w proporcji, w jakiej powierzchnia Pokoju pozostaje do powierzchni Mieszkania ogółem.

Przemawiają za tym przede wszystkim dwa argumenty:

1. Ustawodawca nie wprowadził w art. 22f ust. 4 wymogu wykorzystania określonej powierzchni wyłącznie dla celów związanych z działalnością gospodarczą, podczas gdy w innych przepisach wprowadza takie rozróżnienie - np. w art. 23 ust. 1 pkt 46a Ustawy PIT ogranicza uprawnienie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego "jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika",

2. Zajęcie stanowiska przeciwnego, tj. takiego, zgodnie z którym do dokonywania odpisów amortyzacyjnych uprawnia tylko wykorzystywanie określonych pomieszczeń wyłącznie dla potrzeb działalności gospodarczej i wobec niespełnienia tego warunku wnioskodawca nie jest uprawniony do tego w żadnej części, byłaby wykładnią dla podatnika skrajnie niekorzystną. Jej efektem byłoby pozbawienie prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych nawet od wartości odpowiadającej powierzchni pomieszczenia wykorzystywanego ("mierząc" to np. proporcją czasu wykorzystania do celów prywatnych do wykorzystania w działalności gospodarczej) np. w 75% do celów działalności gospodarczej. Byłoby to niezgodne z art. 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, toteż taka wykładnia jest niedopuszczalna.

Pośrednio znajduje to potwierdzenie w praktyce orzeczniczej sądów administracyjnych, np. w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 sierpnia 2006 r., sygn. akt I SA/Gd 863/05. Sprawa dotyczyła sporu pomiędzy organem podatkowym, który stwierdził, że podatnik jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku wyłącznie w takiej proporcji, w jakiej do całości powierzchni użytkowej pozostaje gabinet o powierzchni 12 m²; podatnik twierdził jednocześnie, że z uwagi na wykorzystanie częściowo do celów działalności gospodarczej, a częściowo do innych celów, do tej proporcji powinien wliczać pomieszczenia o powierzchni 77,90 m². Ostatecznie sąd stanął po stronie organów podatkowych, uzasadniając to jednak w ten sposób, że "trudno dopatrzyć się rzeczywistej potrzeby wykorzystywania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej innych pomieszczeń aniżeli gabinetu". A contrario, gdyby z ustaleń faktycznych wynikało, że pomieszczenia inne niż gabinet są wykorzystywane (choćby nie w całości) do potrzeb działalności gospodarczej, uzasadnione byłoby uwzględnienie ich powierzchni w proporcji, o której mowa w art. 22f ust. 4 Ustawy PIT.

Taki warunek jest spełniony w przypadku Pokoju - z uwagi na to, że stanowi jedyne inne niż sypialnia pomieszczenie o przeznaczeniu innym niż specjalne (np. łazienka) wchodzące w skład Mieszkania, które będzie wykorzystywane w działalności gospodarczej, należy dopatrywać się "rzeczywistej potrzeby wykorzystywania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej" Wnioskodawcy. W przeciwnym razie Mieszkanie w ogóle nie mogłoby być wykorzystywane do jej celów.

Podsumowując, niezależnie od oceny precyzji, z jaką art. 22f ust. 4 Ustawy PIT reguluje przedmiotowe zagadnienie, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe. W przypadku bowiem uznania, że:

* Przepis ten nie budzi wątpliwości - należy uznać, że skoro wprowadza wymóg "wykorzystania powierzchni nieruchomości do celów działalności gospodarczej", a nie inaczej sformułowany wymóg np. "wykorzystania powierzchni nieruchomości wyłącznie do celów działalności gospodarczej", to należy interpretować go zgodnie z dosłownym brzmieniem i nie doszukiwać się w nim wymogu, którego ustawodawca nie wprowadził;

* Przepis ten budzi wątpliwości - należy go interpretować na korzyść podatnika, a więc zgodnie z jego stanowiskiem.

Konsekwentnie, z tych samych względów, Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Garażu w całości. Garaż stanowi jednolite miejsce, które w całości będzie wykorzystywane do celów związanych z działalnością gospodarczą (parkowania samochodu wykorzystywanego w działalności gospodarczej). Nie można wyodrębnić z niego żadnej części, która byłaby wykorzystywana wyłącznie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Z uwagi więc na spełnienie wymogu "wykorzystywania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej", Garaż spełni wymogi do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 2

Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Opłat w takiej proporcji, w jakiej powierzchnia Pokoju pozostaje do całości powierzchni użytkowej Mieszkania.

Ad. 2

Z tych samych względów, które uzasadniają prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1, prawidłowe jest stanowisko w zakresie pytania 2.

Przede wszystkim ponoszenie Opłat jest warunkiem koniecznym użytkowania przez Wnioskodawcę Mieszkania w prowadzonej działalności gospodarczej. Są one więc związane z przychodami z tejże działalności. W przypadku wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomości, należy stwierdzić, że pomiędzy wydatkami związanymi z jej używaniem i eksploatacją, a prowadzoną działalnością istnieje związek przyczynowo-skutkowy, o którym mowa powyżej. Wydatki te mogą zatem, co do zasady, stanowić koszt uzyskania przychodów. Należy jednak zaznaczyć, że wydatki związane z używaniem i eksploatacją nieruchomości mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej jedynie w takim zakresie, w jakim ww. nieruchomość będzie wykorzystywana na potrzeby tej działalności.

Ustawodawca nie przewidział precyzyjnych zasad określenia proporcji, w jakiej wydatki takie jak Opłaty mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Brak też obiektywnej możliwości bezpośredniego przyporządkowania tych kosztów do działalności gospodarczej lub użytku prywatnego (Wnioskodawca wykorzystuje Mieszkanie do obu "rodzajów" aktywności stale i ciągle).

Ustawodawca jednak dla zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych przewidział szczególne zasady, które, z uwagi na podobny przedmiot i cel ponoszenia Opłat (zapewnienie dostępu do nieruchomości), można zastosować w drodze analogii.

Do celów działalności gospodarczej wykorzystywany (w stopniu innym niż zaniedbywalnie mały) będzie wyłącznie Pokój.

Jednocześnie fakt, że nie będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej, ale do celów "mieszanych" (zarówno do działalności gospodarczej, jak i realizacji potrzeb prywatnych), nie stanowi przeszkody dla uznania że Mieszkanie jest wykorzystywane do działalności gospodarczej w proporcji, w jakiej powierzchnia Pokoju pozostaje do powierzchni Mieszkania ogółem.

Wnioskodawca będzie więc uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Opłat w takiej proporcji, w jakiej powierzchnia Pokoju pozostaje do całości powierzchni użytkowej Mieszkania. Potwierdza to interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 kwietnia 2019 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.70.2019.1.AK, w której wyjaśniono, że "przepisy ww. ustawy (Ustawy PIT) nie uzależniają możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów od wyodrębnienia - w dosłownym (fizycznym) sensie - pomieszczenia, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza Podatnik powinien określić, jaka część nieruchomości faktycznie służy prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, i wówczas może w odpowiedniej proporcji zaliczyć poniesione wydatki do kosztów podatkowych (...). Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje łącznie 23,7 m² (tj. 36,5% powierzchni) lokalu mieszkalnego. Do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wyodrębnił osobnego pomieszczenia, ponieważ do jej prowadzenia służą części wybranych pomieszczeń lokalu mieszkalnego i niektóre sprzęty, meble oraz urządzenia znajdujące się w lokalu. Mając na uwadze przywołane uprzednio przepisy prawa podatkowego, wyjaśnienia oraz przedstawiony stan faktyczny należy uznać, że wydatki związane z utrzymaniem lokalu mieszkalnego (tj. czynsz, energia elektryczna, woda, gaz) w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię lokalu mieszkalnego zajętą na prowadzenie działalności gospodarczej, mogą być kosztem uzyskania przychodów"

Ad. 3

Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na odsetki od Kredytu poniesione:

* przed rozpoczęciem wykorzystywania Mieszkania i Garażu w działalności gospodarczej - poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej Mieszkania i Garażu, którą powiększą, z zastosowaniem proporcji, o której mowa w pytaniu 1,

* po rozpoczęciu wykorzystywania Mieszkania i Garażu w działalności gospodarczej - w dacie ich poniesienia, w takiej proporcji, w jakiej powierzchnia Pokoju pozostaje do całości powierzchni użytkowej Mieszkania, do wysokości skapitalizowanych odsetek od pożyczki (Kredytu).

Ad. 3

Artykuł 22 ust. 1 Ustawy PIT stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy PIT stanowi, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Art. 22g ust. 3 Ustawy PIT stanowi natomiast, że za cenę nabycia stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych środka trwałego (jego wartość początkową) uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, w szczególności m.in. odsetek, prowizji.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał zarówno Mieszkanie, jak i Garaż, do celów prowadzonej działalności gospodarczej, obejmujących "pracę właściwą", odbywanie spotkań (w Mieszkaniu) oraz parkowanie samochodu wykorzystywanego do celów działalności gospodarczej (w Garażu). Oznacza to, że pomiędzy wydatkami na nabycie ww. środków trwałych, w tym spłatę Kredytu, a przychodami z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, będzie istniał związek, o którym mówi art. 22 ust. 1 Ustawy PIT i będą one stanowić koszty uzyskania przychodów - z uwzględnieniem ograniczenia, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy PIT.

Jednocześnie ze względu na treść art. 22g ust. 3 Ustawy PIT, sposób zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów będzie się różnić w zależności od tego, czy zostały poniesione przed, czy po oddaniu środka trwałego do używania.

W przypadku wydatków poniesionych przed rozpoczęciem wykorzystywania ww. środków trwałych do celów działalności gospodarczej (oddania do używania) i ujęcia ich w ewidencji środków trwałych, właściwe będzie rozliczanie ww. wydatków w kosztach poprzez odpisy amortyzacyjne (z zastosowaniem odpowiedniej proporcji, o której mowa w pytaniu 1).

Wydatki poniesione po tej dacie nie zwiększą natomiast wartości początkowej Mieszkania ani Garażu. Będą jednak związane z wykorzystywaniem ww. środków trwałych w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, co uzasadniać będzie zaliczanie ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej Wnioskodawcy - w dacie ich poniesienia, w takiej proporcji, w jakiej powierzchnia Pokoju pozostaje do całości powierzchni użytkowej Mieszkania (z przyczyn wskazanych w uzasadnieniu do pytania 2), z uwzględnieniem ograniczenia, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy PIT, tj. do wysokości skapitalizowanych odsetek od pożyczki (Kredytu).

Znajduje to potwierdzenie w praktyce tut. Organu Np Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 23 lutego 2018 r. (sygn. 0114-KDIP3-1.4011.507.2017.1.IF) uznał, że kredyt ma związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika, bo dotyczy mieszkania, w którym ta działalność jest prowadzona. Odsetki od kredytu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, stwierdzając, że "jeżeli przedmiotowy lokal mieszkalny będzie stanowił środek trwały, który Wnioskodawca będzie wykorzystywał do prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej, wówczas odsetki naliczone, należne za okres do dnia oddania środka trwałego do używania powiększają jego wartość początkową i będą stanowiły koszt uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne, natomiast odsetki naliczone i zapłacone za okres po oddaniu środka trwałego do używania mogą być bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji ta część ww. wydatków ponoszona przez Wnioskodawcę, która proporcjonalnie przypada na działalność gospodarczą prowadzoną przez Niego, wyodrębniona w sposób racjonalny przez podatnika, może stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej". Tak samo stwierdzono w wyżej przywoływanej interpretacji z dnia 2 kwietnie 2019 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.70.2019.1.AK.

Ad. 4

Przychód zarówno ze sprzedaży Mieszkania, jak i Garażu, niezależnie od ich wykorzystywania w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zaliczania wydatków związanych z nimi lub odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej do kosztów uzyskania przychodów, o ile sprzedaż nastąpi nie wcześniej niż 1 stycznia 2024 r., nie będzie podlegał opodatkowaniu.

Ad. 4

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza;

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, m in.: nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

* spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

* prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (pkt 8).

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest w ogóle źródłem przychodu, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Oznacza to, że przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw wymienionych w tym przepisie nie są zaliczane do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. do pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeśli były wykorzystywane do prowadzenia ww. działalności. Tymczasem w art. 10 ust. 3 wymieniono zarówno rodzaj nieruchomości, jakim jest Mieszkanie ("lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość"), jak i Garaż ("grunt lub udziału w gruncie").

Nabycie Mieszkania i Garażu nastąpiło w 2018 r. W konsekwencji, o ile ich zbycie nastąpi nie wcześniej, niż po upływie 5 lat od końca 2018 r. (nie wcześniej niż 1 stycznia 2024 r.), przychód z ich zbycia nie będzie w ogóle podlegał opodatkowaniu, niezależnie od kwoty wydatków związanych z ich użytkowaniem wcześniej zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów lub formy uczynienia tego (w dacie poniesienia czy poprzez odpisy amortyzacyjne).

Taką interpretację potwierdza brzmienie art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym do przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w praktyce tut. Organu. Przykładowo można przytoczyć:

* Interpretację indywidualną z dnia 14 lipca 2017 r., sygn. 0112-KDIL3-3 4011.82.2017.1.MC, w której wyjaśniono, że z przepisów "jednoznacznie wynika, że do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą m.in. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu. W takim przypadku odpowiednie zastosowanie znajdzie przepis art. 30e ustawy o podatku od osób fizycznych, który określa, w jaki sposób należy ustalić koszty w przypadku odpłatnego zbycia lokalu o charakterze mieszkalnym (...). Mając na względzie powołane przepisy prawne oraz przedstawiony wyżej opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że kwota uzyskana ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wobec tego sprzedaż tę należy zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, w rozpatrywanej sprawie, przychód ze zbycia lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie, gdyż do sprzedaży ww. lokalu dojdzie po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Reasumując - z tytułu sprzedaży tej nieruchomości Wnioskodawca nie powinien odprowadzić podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby związane z działalnością gospodarczą".

* Interpretację indywidualną z dnia 15 stycznia 2019 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.533.2018.2.ES, w której stwierdzono, że "przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy (...). Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą kupił w 2005 r. mieszkanie wraz z garażem. W maju 2005 r. mieszkanie zostało przeznaczone na siedzibę firmy. Mieszkanie i garaż wpisano do ewidencji środków trwałych (...) Mając na względzie powołane przepisy prawne oraz przedstawiony wyżej opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że sprzedaż lokalu mieszkalnego dokonana po upływie 5 lat od jej nabycia nie stanowi w ogóle dla Wnioskodawcy źródła przychodu. W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy, że z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą nie musi dokonywać zapłaty podatku jest prawidłowe (...). Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych zbycia garażu wskazać należy, że przychód z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi, a nie stanowiących nieruchomości mieszkalnych stanowi przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten powstanie również w przypadku gdy między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat".

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od mieszkania - jest nieprawidłowe,

w części dotyczącej garażu - jest prawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków (opłat) dotyczących mieszkania częściowo wykorzystywanego w tej działalności - jest nieprawidłowe, w części dotyczącej garażu wykorzystywanego w działalności Wnioskodawcy - jest prawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu przed i po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych w części dotyczącej mieszkania - jest nieprawidłowe, w części dotyczącej garażu - jest prawidłowe,

* skutków podatkowych zbycia mieszkania - jest prawidłowe, natomiast skutków podatkowych zbycia garażu - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Oznacza to, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. O tym co jest celowe i potrzebne w ramach prowadzonej działalności, decyduje podatnik, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa jednak obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z wysokością osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

c. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Definicja środków trwałych - dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, które podlegają amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji. Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3. inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl natomiast art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają m.in. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są m.in. nabyte lub wytworzone we własnym zakresie budowle, budynki, lokale, o ile spełniają następujące warunki:

Ponadto budynki (lokale) mieszkalne podlegają amortyzacji, o ile podatnik podejmie decyzję o ich amortyzowaniu.

W myśl art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Stosownie do treści art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl natomiast art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w marcu 2018 r. Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość składający się z dwóch pokoi, tj. sypialni, pokoju dziennego (dalej: Pokój), aneksu kuchennego, łazienki, hallu oraz logii, o powierzchni użytkowej lokalu wynoszącej 44,30 m² (dalej: Mieszkanie) oraz udział w nieruchomości zabudowanej stanowiącej działkę gruntu, w ramach którego zyskał wyłączne prawo do korzystania z jednolitego, określonego miejsca parkingowego (dalej: Garaż). Od listopada 2018 r. Wnioskodawca osiąga dochody ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza. Wnioskodawca planuje rozpoczęcie wykorzystywania Mieszkania oraz Garażu w prowadzonej działalności gospodarczej. Mieszkanie i Garaż będą stanowić odrębne środki trwałe, zdatne do używania w momencie wprowadzenia do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy i przekazania ich do używania w związku z działalnością gospodarczą. Wykorzystywanie mieszkania będzie obejmować wykorzystywanie Pokoju do celów prowadzonej działalności gospodarczej poprzez "pracę właściwą", spotkania z potencjalnymi partnerami lub klientami. Pokój będzie również wykorzystywany do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Pokój jest wyposażony w sprzęty mogące służyć zarówno działalności gospodarczej, w szczególności odbywaniu spotkań, jak i do celów z nią niezwiązanych. Pokój nie zostanie podzielony (np. ścianami działowymi) na część służącą do celów działalności gospodarczej i niesłużącą takim celom. Pozostałe pomieszczenia również mogą być wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jednak w stopniu zaniedbywalnie małym (spożycie posiłku w trakcie pracy, korzystanie z łazienki itp). Wykorzystywanie Garażu w działalności będzie obejmować parkowanie samochodu osobowego stanowiącego środek trwały wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i podlegający amortyzacji, wykorzystywany także do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę będą pokryte z zasobów majątkowych Wnioskodawcy, nie zostały i nie zostaną Wnioskodawcy zwrócone.

W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów od wyodrębnienia - w dosłownym (fizycznym) sensie - pomieszczenia, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza. Podatnik powinien określić jaka część nieruchomości faktycznie służy prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i wówczas może w odpowiedniej proporcji zaliczyć dokonane odpisy amortyzacyjne do kosztów podatkowych.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego wskazał, że do celów prowadzenia działalności gospodarczej mogą być wykorzystywane również pozostałe pomieszczenia, nie tylko pokój. Zatem to podatnik powinien jednoznacznie konkretnie określić jaka część powierzchni lokalu mieszkalnego (w tym poszczególnych jego pomieszczeń) będzie wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej zaliczonego do środków trwałych lokalu mieszkalnego i zaliczać te odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 8 w związku z art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpisów amortyzacyjnych będzie można dokonać w wysokości ustalonej od wartości początkowej ww. lokalu mieszkalnego odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tego lokalu a nie jak twierdzi Wnioskodawca wyłącznie od powierzchni Pokoju. Tym samym, jeżeli część powierzchni lokalu będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej to w takim zakresie odpisy amortyzacyjne będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej garażu stanowiącego odrębny środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej, który jest wykorzystywany w prowadzonej przez Niego działalności. Tym samym Wnioskodawca będzie mógł zaliczać te odpisy od wartości początkowej garażu do kosztów uzyskania przychodów, mając na uwadze treść art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mówiący o tym, że grunty nie podlegają amortyzacji.

Jednocześnie podkreślić należy, że ciężar prawidłowego udokumentowania kosztu, jak i wykazania związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od mieszkania należało uznać za nieprawidłowe, w części dotyczącej garażu należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się w dalszej kolejności do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków (opłat) dotyczących lokalu mieszkalnego częściowo wykorzystywanego w tej działalności oraz garażu wykorzystywanego w prowadzonej działalności należy wskazać, że w przypadku wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej całości lub części nieruchomości (garażu oraz lokalu mieszkalnego), pomiędzy wydatkami związanymi z jej używaniem i eksploatacją, a prowadzoną działalnością należy wykazać istnienie związku przyczynowo-skutkowego, o którym mowa powyżej.

W tym miejscu należy mieć na uwadze, że zgodnie z przytoczoną wyżej regulacją art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje osiągnięcie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza. Na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanym przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Poniesione na opłaty wydatki nie zostały przez ustawodawcę wykazane jako wydatki, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mogą one zatem, co do zasady, stanowić koszt uzyskania przychodów. Należy jednak zaznaczyć, że wydatki związane z używaniem i eksploatacją nieruchomości (lokalu mieszkalnego oraz garażu) mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej jedynie w takim zakresie, w jakim ww. nieruchomość (lokal mieszkalny oraz garaż) będzie wykorzystywana na potrzeby tej działalności.

Podatnik winien określić, jaka część nieruchomości (lokalu mieszkalnego oraz garażu) faktycznie służy prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, i wówczas może w odpowiedniej proporcji zaliczyć poniesione wydatki do kosztów podatkowych.

Z złożonego przez Wnioskodawcę wniosku wynika, że w związku z wykorzystywaniem Mieszkania i Garażu Wnioskodawca ponosi także cykliczne opłaty obejmujące koszt energii cieplnej, zaliczkę na "CO", zaliczkę na podgrzanie wody, zaliczkę na wodę i ścieki, prąd i gaz (dalej zbiorczo jako: Opłaty).

Mając na uwadze przywołane uprzednio przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy uznać, że wydatki związane z utrzymaniem lokalu mieszkalnego (tj. czynsz, energia elektryczna, woda, gaz) w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię lokalu mieszkalnego zajętą na prowadzenie działalności gospodarczej, mogą być kosztem uzyskania przychodów, jeżeli zostaną racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz właściwie udokumentowane. W przypadku wydatków eksploatacyjnych ponoszonych w związku z użytkowaniem w działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę garażu wydatki te będą stanowiły koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności w pełnej wysokości jeżeli zostanie wykazany przez Wnioskodawcę związek przyczynowo-skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków (opłat) dotyczących mieszkania częściowo wykorzystywanego w tej działalności należało uznać za nieprawidłowe, w części dotyczącej garażu wykorzystywanego w działalności Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego i garażu, wskazać należy, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyżej przytoczonych regulacji należy stwierdzić, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Zatem należy wskazać, że odsetki od kredytu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej pod warunkiem łącznego spełnienia następujących przesłanek:

* zaciągnięty kredyt pozostaje w związku ze źródłem przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odsetki zostały zapłacone,

* wydatek musi być należycie udokumentowany.

Z powyższych przepisów wynika, że istotny jest moment poniesienia przez podatnika wydatków związanych ze spłatą odsetek od kredytu, aby prawidłowo rozliczyć koszty.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny, który będzie częściowo wykorzystywany w działalności gospodarczej oraz garaż, który wykorzystywany będzie w tej działalności. Nabycie lokalu mieszkalnego i garażu zostało w części sfinansowane kredytem hipotecznym (dalej: Kredyt) udzielonym Wnioskodawcy przez podmiot niepowiązany z Wnioskodawcą. Wnioskodawca ponosi wydatki na spłatę Kredytu w postaci zarówno spłaty kapitału, jak i odsetek. Kredyt został udzielony w PLN i jego spłata następuje w PLN.

Odnosząc zatem treść cyt. powyżej przepisów do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że jeżeli zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, to odsetki od tego kredytu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, z tym że:

* odsetki od kredytu naliczone (wymagalne), a także zapłacone (bez względu na okres za jaki zostały naliczone) przed wprowadzeniem środków trwałych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, powiększą wartość początkową tych środków trwałych zgodnie z art. 22g ust. 1 i 3 ww. ustawy i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne wyliczone, z uwzględnieniem proporcji powierzchni użytkowej wykorzystywanej do działalności gospodarczej i powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego,

* odsetki od kredytu wymagalne i zapłacone po wprowadzeniu środków trwałych do ww. ewidencji, podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu wyliczone z uwzględnieniem ww. proporcji.

W związku z powyższym, odsetki zapłacone przed wprowadzeniem lokalu mieszkalnego i garażu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będą w momencie wprowadzenia lokalu mieszkalnego i garażu do ewidencji środków trwałych zwiększały ich wartość początkową i będą stanowiły koszt uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne.

Natomiast, naliczone i poniesione odsetki, po wprowadzeniu lokalu mieszkalnego i garażu do ewidencji środków trwałych, będą stanowiły bezpośrednio koszt uzyskania przychodów.

Podsumowując, mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że:

* wydatki na zapłatę odsetek poniesionych przed wprowadzeniem lokalu mieszkalnego i garażu do ewidencji środków trwałych powiększają wartość początkową tego lokalu i garażu, i będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne wyliczone, z uwzględnieniem proporcji powierzchni użytkowej wykorzystywanej do działalności gospodarczej i powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego;

* natomiast odsetki od kredytu zapłacone po wprowadzeniu przedmiotowego lokalu i garażu do ewidencji środków, mogą zostać bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, z uwzględnieniem proporcji powierzchni użytkowej wykorzystywanej do działalności gospodarczej i powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego;

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu przed i po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych w części dotyczącej mieszkania należało uznać za nieprawidłowe, w części dotyczącej garażu należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do skutków podatkowych zbycia lokalu mieszkalnego oraz garażu wykorzystywanych w działalności gospodarczej Wnioskodawcy należy wskazać, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* odpłatne zbycie (pkt 8), z zastrzeżeniem ust. 2, m.in.:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z kolei w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednakże zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Oznacza to, że przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw wymienionych w tym przepisie nie są zaliczane do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. do pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeśli były wykorzystywane do prowadzenia ww. działalności.

Potwierdza to brzmienie art. 14 ust. 2c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym do przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w ust. 2 pkt 1 tego artykułu, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

d. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Podkreślić należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy. Zakwalifikowanie do źródła przychodu ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak sposób opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że w marcu 2018 r. Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość (dalej: Mieszkanie) oraz udział w nieruchomości zabudowanej stanowiącej działkę gruntu, w ramach którego zyskał wyłączne prawo do korzystania z jednolitego, określonego miejsca parkingowego (dalej: Garaż). Wnioskodawca planuje rozpoczęcie wykorzystywania Mieszkania oraz Garażu w prowadzonej działalności gospodarczej. Mieszkanie i Garaż będą stanowić odrębne środki trwałe, zdatne do używania w momencie wprowadzenia do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy i przekazania ich do używania w związku z działalnością gospodarczą. Wykorzystywanie mieszkania będzie obejmować wykorzystywanie Pokoju do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Pokój będzie również wykorzystywany do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Pozostałe pomieszczenia również mogą być wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jednak w stopniu zaniedbywalnie małym (spożycie posiłku w trakcie pracy, korzystanie z łazienki itp). Wykorzystywanie Garażu w działalności będzie obejmować parkowanie samochodu osobowego stanowiącego środek trwały wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i podlegający amortyzacji, wykorzystywany także do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że w omawianej sprawie z tytułu odpłatnego zbycia przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego, nie powstanie przychód z prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na wyjątek (dotyczący lokali mieszkalnych) zawarty we wskazanym wyżej art. 14 ust. 2c ww. ustawy.

Skutki podatkowe tej sprzedaży należy ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży nieruchomości o charakterze mieszkalnym przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a powołanej ustawy powstaje wtedy, gdy ich odpłatne zbycie następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je nabyto lub wybudowano.

W konsekwencji, w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego nie wcześniej niż przed datą 1 stycznia 2024 r. przychód ze zbycia tego lokalu nie powstanie, gdyż do ewentualnej sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego dojdzie po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Zatem w niniejszej sprawie przychód uzyskany z ewentualnej sprzedaży lokalu mieszkalnego po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu natomiast do sprzedaży garażu - w związku z tym, że stanowi on odrębną nieruchomość niemieszkalną i był wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - zastosowanie znajdzie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem przychód uzyskany z odpłatnego zbycia garażu stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W tym przypadku nie ma znaczenia data nabycia garażu i upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ przepis ten nie ma w tej sytuacji zastosowania. Odpłatne zbycie garażu stanowić będzie odpłatne zbycie składnika majątku wykorzystywanego w pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ten powstanie również w przypadku, gdy między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku zostałby wycofany z działalności i dniem jego odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych zbycia mieszkania należało uznać za prawidłowe, natomiast stanowisko dotyczące skutków podatkowych zbycia garażu należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego, co do zasady, wydawane są w indywidualnych sprawach, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Z kolei odnosząc się do powołanych w przedmiotowym wniosku wyroków sądu tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.