0114-KDIP3-1.4011.266.2020.2.EC - Skutki podatkowe wycofania udziału w spółce komandytowej i przeniesienia ich na cele osobiste wspólnika.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2020 r. (data wpływu 24 marca 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 29 maja 2020 r. (data nadania 2 czerwca 2020 r., data wpływu 8 czerwca 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 21 maja 2020 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.266.2020.1.EC (data doręczenia 25 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania Udziału w spółce komandytowej i przeniesienia ich na cele osobiste wspólnika - jest prawidłowe.

W dniu 24 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania Udziału w spółce komandytowej i przeniesienia ich na cele osobiste wspólnika.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 21 maja 2020 r. (data nadania 21 maja 2020 r., data doręczenia 25 maja 2020 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.266.2020.1.EC, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 29 maja 2020 r. (data nadania 2 czerwca 2020 r., data wpływu 8 czerwca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, wspólnikiem komandytariuszem Spółki komandytowej (dalej: SpK) oraz wspólnikiem Spółki Jawnej (dalej: SpJ). SpJ jest także wspólnikiem SpK. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Spółka komandytowa jest spółką osobową, co oznacza, że jest spółką niebędącą osobą prawną w rozumieniu art. 5a pkt 26 w zw. z pkt 28 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. 2019.1387 t.j. z późn. zm.) (dalej: u.p.d.o.f.). Wspólnikiem komplementariuszem jest Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Pozostałymi wspólnikami komandytariuszami są osoba fizyczna oraz Spółka Jawna. W konsekwencji, Wnioskodawca jako jedna z dwóch osób fizycznych, poza byciem wspólnikiem komandytariuszem w SpK, jest także wspólnikiem w SpJ będącej wspólnikiem komandytariuszem w tej samej SpK.

Do dnia 29 sierpnia 2019 r. wspólnikami komandytariuszami były tylko dwie osoby fizyczne w tym Wnioskodawca. Umowa Spółki przewiduje możliwość przystąpienia nowego wspólnika. W dniu 29 sierpnia 2019 r. zgodnie z postanowieniami umowy, dotychczasowi wspólnicy komandytariusze podjęli uchwałę w sprawie wyrażenia zgody na przystąpienie do SpK nowego wspólnika komandytariusza, którym jest SpJ. SpJ wniosła do SpK wkład w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: Przedsiębiorstwo) w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. 2019.1145 t.j. z późn. zm.). Przedsiębiorstwo, zgodnie z art. 103 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505 t.j. z późn. zm.) (dalej:k.s.h.) w zw. z art. 28 k.s.h. który precyzuje, że majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia, stanowi majątek Spółki Komandytowej.

W zamian za wkład w postaci Przedsiębiorstwa, SpJ przysługuje udział w SpK. Przedmiotowy udział stanowi ogół praw i obowiązków wynikający z przepisów prawa oraz umowy SpK (dalej jako: "Udział").

Obecnie wspólnicy SpJ zamierzają wycofać Udział SpJ w ogóle praw i obowiązków w SpK i przenieść jego własność do majątku prywatnego wspólników SpJ będących osobami fizycznymi, w tym do majątku Wnioskodawcy. W konsekwencji to wspólnicy (w tym Wnioskodawca) proporcjonalnie do ich udziału w SpJ staną się udziałowcami w SpK.

Podstawą przeniesienia Udziału będzie jednomyślna uchwała wspólników SpJ o wycofaniu Udziału ze SpK i przekazaniu go do majątku własnego wspólników, w tym majątku Wnioskodawcy. Wykonanie uchwały nastąpi poprzez zawarcie umowy o nieodpłatne przekazanie wspólnikom Udziału, proporcjonalnie do udziału każdego ze wspólników w zysku SpJ. Z uwagi na przedmiot czynności i konieczność dokonania zmian wpisów w księdze wieczystej, zarówno uchwała jak i umowa będą sporządzone w formie aktów notarialnych.

Powyższa umowa nie będzie stanowiła umowy darowizny w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, będzie natomiast umową nienazwaną, zawierającą oświadczenia: SpJ o przeniesieniu nieodpłatnie na wspólników Udziału w części proporcjonalnej do udziału każdego wspólnika w zyskach SpJ oraz wspólników o jego przyjęciu. Przeniesienie na wspólników Udziału nastąpi na potrzeby własne wspólników, SpJ nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia Udziału. Przekazanie Udziału nie będzie miało formy sprzedaży, nie będzie także stanowić wycofania wkładu w rozumieniu k.s.h. Należy wspomnieć, że wspólnicy nie przewidują likwidacji SpJ, będzie ona nadal prowadziła swoją działalność w oparciu o pozostały majątek.

Wycofywanie Udziału ze Spk nie będzie stanowiło wypłaty zysku ani zwrotu części wkładu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne wycofanie Udziału z majątku SpK i przekazanie go do prywatnego majątku Wnioskodawcy, w części odpowiadającej jego udziałowi w zysku Spółki jawnej, spowoduje powstanie przychodu po jego stronie, a tym samym obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, iż operacja wycofania Udziału SpK i przeznaczenie go na potrzeby osobiste wspólników (w tym Wnioskodawcy) pozbawiona jest odpłatnego charakteru, to wycofanie to nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., przychodami, z zastrzeżeniem m.in. art. 14, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zasady opodatkowania danego przychodu podatkowego zależą również od sposobu kwalifikacji tego przychodu do odpowiedniego źródła przychodów. Przysporzenia majątkowe, które uzyskiwane są w związku z uczestnictwem w spółce niemającej osobowości prawnej, takiej jak spółka komandytowa, podlegają opodatkowaniu w ramach źródła pozarolnicza działalność gospodarcza. Przychody te stanowią, co do zasady, przychody opodatkowane na zasadzie memoriałowej w trakcie prowadzenia przez spółkę działalności gospodarczej. Wszelkie odstępstwa od tej zasady przewidujące opodatkowanie na zasadzie kasowej przewidziane są w u.p.d.o.f. W kontekście powyższej zasady przekazanie majątku przez spółkę niemającą osobowości prawnej do jej wspólników powinno być uznane za przekazanie majątku, który podlegał już wcześniej opodatkowaniu na poziomie wspólników w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej przez tę spółkę i w momencie przekazania wspólnikom nie powinien już podlegać opodatkowaniu.

W przedmiotowej sprawie, wspólnicy mają zamiar przenieść nieodpłatnie Udział do swojego majątku prywatnego. W opisywanym przypadku należy przeanalizować przytoczone zdarzenie przyszłe w kontekście uzyskania przychodu ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza - przychodu z tytułu zbycia składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, ponieważ w ocenie Wnioskodawcy, ewentualny przychód z tytułu opisanego w niniejszym wniosku działania może pojawić się wyłącznie w ramach źródła pozarolnicza działalność gospodarcza.

Ponieważ spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej - z punktu widzenia prawa podatkowego - podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tej spółki - osoby fizyczne. W myśl u.p.d.o.f. jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f. przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. W myśl ust. 2 ww. artykułu, zasady w nim wyrażone stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach u.p.d.o.f. jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 stanowi, że odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza oraz

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2.

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Jak widać przepisy u.p.d.o.f. nie zawierają przepisów, które wskazywałaby, że przekazanie majątku pomiędzy spółką niemającą osobowości prawnej, a jej wspólnikiem na podstawie umowy nieodpłatnego przekazania stanowi dla wspólnika tej spółki przychód.

Przepisem ogólnym jest art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f., w myśl którego przychodem z działalności gospodarczej są między innymi przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że za przychody z działalności gospodarczej w rozumieniu u.p.d.o.f. należy uznać wszelkie odpłatne formy zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej. Przez odpłatne zbycie należy rozumieć zbycie, które jest dokonywane w zamian za korzyść majątkową. W przedmiotowej sprawie, przekazanie wspólnikom Udziału, objętego za Przedsiębiorstwo, stanowić będzie jego zbycie, bowiem w wyniku takich czynności dojdzie do przeniesienia Udziału na wspólników lecz SpJ w zamian za przeniesienie Udziału nie otrzyma żadnego przysporzenia, czy też rekompensaty majątkowej w innej formie. Tym samym należy uznać, że zbycie te będzie nieodpłatne. Nastąpi wyłącznie przesunięcie do majątku osobistego wspólników. Nie będą również dokonywane dopłaty dla wspólnika będącego komplementariuszem. Tym samym, nieodpłatne wycofanie z majątku SpK Udziału i przekazanie do prywatnego majątku Wnioskodawcy w części odpowiadającej jego udziałowi w zysku SpJ, nie spowoduje powstania po jego stronie przychodu na gruncie u.p.d.o.f.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 13 stycznia 2015 r. nr IPTPB1/415-553/14-4/MD;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 4 grudnia 2014 r. nr ITPB1/415-911/14/AD;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 maja 2014 r. nr IBPBI/1/415-130/14/ESZ;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 stycznia 2016 r., nr ITPB1/4511-1122/15/MPŁ;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 12 października 2018 r., nr 0113-KD1PT2-1.4011.435.2018.3.DJD,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 lutego 2017 r., nr 0461-ITPB1.4511.66.2017.1.JS,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 24 kwietnia 2018 r., nr KDIT3.4011.143.2018.2.MPŁ (stanowisko w odniesieniu do spółki cywilnej).

Wycofanie Udziału ze SpK nie będzie stanowiło wypłaty zysku ani zwrotu części wkładu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z późn. zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

W myśl art. 4 § 1 pkt 1 cyt. ustawy, spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą (art. 8 § 2 ustawy).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników. Majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia (art. 28 Kodeksu spółek handlowych).

Stosownie do art. 51 Kodeksu spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

W myśl art. 52 § 1 ww. ustawy, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Ze względu na to, że spółka jawna jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej - z punktu widzenia prawa podatkowego - podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tej spółki.

Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę inną niż w pkt 28.

W myśl natomiast art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce - oznacza to:

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy - źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisów odnoszących się do czynności przekazania majątku pomiędzy spółką niemającą osobowości prawnej, a jej wspólnikami na podstawie uchwały o nieodpłatnym przekazaniu tego majątku wspólnikowi.

Ustawa ta zawiera natomiast przepis ogólny, tj. art. 14 ust. 2 pkt 1, zgodnie z którym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przepisie tym mowa jest o przychodzie z "odpłatnego zbycia" składników majątku związanego z działalnością gospodarczą. O powstaniu przychodu decydują więc dwie przesłanki, które muszą zaistnieć łącznie. Musi dojść do zbycia, które powinno być odpłatne.

W przypadku nieodpłatnego przekazania składników majątku w postaci Udziału ("udziału" w spółce komandytowej) przez spółkę jawną do majątku jej wspólnika, niewątpliwie dochodzi do zbycia Udziału przez spółkę. W wyniku tej czynności dojdzie do przeniesienia prawa własności ze spółki (posiadającej odrębny majątek) na jej wspólnika.

Jednak z uwagi na to, że uchwała o wycofaniu Udziału ze spółki jawnej odnosi się do czynności nieodpłatnej, trzeba uznać, że spółka jawna nie uzyska od wspólnika żadnej korzyści materialnej z tego tytułu. Oznacza to, że w przypadku nieodpłatnego przeniesienia składników majątku spółki jawnej na jej wspólnika, czynność ta, jako niewiążąca się z jakąkolwiek korzyścią majątkową na rzecz spółki, nie stanowi odpłatnego zbycia składników majątku.

W związku z tym, skoro zgodnie z przytoczonym wyżej art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodami podlegającymi opodatkowaniu u wspólnika spółki jawnej są, co do zasady, przysporzenia uzyskane przez tę spółkę w wyniku dokonanych przez nią czynności, trzeba uznać, że wycofanie Udziału z majątku spółki do majątku wspólnika, jako następujące w ramach nieodpłatnej czynności, nie będzie skutkowało powstaniem u wspólnika przychodu z tytułu odpłatnego zbycia.

W niniejszej sprawie wskazać również należy na art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Stosownie natomiast do treści art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie". Zgodnie z wykładnią gramatyczną, odpłacać to "oddawać komuś coś w zamian". Odpłatny zaś to "taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów" (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002). Nieodpłatny to niewymagający opłaty. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, po raz pierwszy sformułowanym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 2285/98, a potem w uchwale siedmiu sędziów NSA z 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 i w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06, pojęcie to obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Nieodpłatne świadczenie ma miejsce, gdy świadczeniu jednego z podmiotów nie towarzyszy świadczenie drugostronne, co w konsekwencji wyraża się w zaistnieniu stanu, w którym po stronie przyjmującego dochodzi do zwiększenia aktywów, bądź zmniejszenia pasywów. Świadczenia otrzymującego, aby podlegały opodatkowaniu, muszą zatem prowadzić do pojawienia się po stronie podmiotu je otrzymującego przychodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku podmiotu otrzymującego nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Najbardziej istotną dla pojęcia nieodpłatnego świadczenia jest przesłanka, dotycząca ekwiwalentności, w istocie pozwalająca na stwierdzenie, kiedy mamy do czynienia ze świadczeniem nieodpłatnym. Tylko świadczenia nieekwiwalentne mogą stanowić przychód podatkowy po stronie otrzymującego. Ekwiwalentność, która wyłącza możliwość powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego przysporzenia, oznacza wystąpienie świadczenia wzajemnego. Ekwiwalentność nie może wystąpić ani w momencie dokonywania świadczenia, ani w jakimkolwiek momencie w przyszłości. Jeżeli bowiem występuje ekwiwalent, jest też korzyść po drugiej stronie, a więc wyłączona jest możliwość uznania świadczenia za nieodpłatne. Przysporzenie w majątku podatnika musi mieć dla niego pewną wartość, którą można wyrazić w wymiarze finansowym. Chodzi o to, by świadczenie otrzymane bez wynagrodzenia było dla otrzymującego wartościowe. Świadczenie nieodpłatne będące przychodem podatkowym powinno wynikać z dwustronnego stosunku, tzn. powinien istnieć możliwy do identyfikacji podmiot świadczący oraz podmiot otrzymujący. Wynika to wprost z brzmienia ustawy, która mówi o świadczeniu, a nie o przysporzeniu. Zgodnie z definicją słownikową "świadczenie" oznacza obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki komandytowej, w której wspólnikiem komplementariuszem jest Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Pozostałymi wspólnikami komandytariuszami są osoba fizyczna oraz Spółka Jawna, w której Wnioskodawca jest także wspólnikiem.

Spółka jawna przystąpiła do spółki komandytowej w dniu 29 sierpnia 2019 r. Spóła jawna wniosła do Spółki komandytowej wkład w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. 2019.1145 tj. z późn. zm.). W zamian za wkład w postaci ww. przedsiębiorstwa, Spółce jawnej przysługuje udział w Spółce komandytowej. Przedmiotowy udział stanowi ogół praw i obowiązków wynikający z przepisów prawa oraz umowy Spółki komandytowej (dalej jako: "Udział").

Obecnie wspólnicy Spółki jawnej zamierzają wycofać Udział (ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej) z majątku spółki jawnej i przenieść jego własność do majątku prywatnego wspólników będących osobami fizycznymi, w tym do majątku wnioskodawcy. W konsekwencji to wspólnicy (w tym Wnioskodawca) proporcjonalnie do ich udziału w Spółce jawnej staną się udziałowcami w Spółki komandytowej.

Podstawą przeniesienia Udziału będzie jednomyślna uchwała wspólników o wycofaniu Udziału ze Spółki jawnej i przekazaniu go do majątku własnego wspólników. Wykonanie uchwały nastąpi poprzez zawarcie umowy o nieodpłatne przekazanie wspólnikom Udziału, proporcjonalnie do udziału każdego ze wspólników w zysku Spółki. Z uwagi na przedmiot czynności i konieczność dokonania zmian wpisów w księdze wieczystej, zarówno uchwała jak i umowa będą sporządzone w formie aktów notarialnych.

Powyższa umowa nie będzie stanowiła umowy darowizny w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, będzie natomiast umową nienazwaną, zawierającą oświadczenia: SpJ o przeniesieniu nieodpłatnie na wspólników Udziału w części proporcjonalnej do udziału każdego wspólnika w zyskach SpJ oraz wspólników o jego przyjęciu. Przeniesienie na wspólników Udziału nastąpi na potrzeby własne wspólników. Przekazanie Udziału nie będzie miało formy sprzedaży, nie będzie także stanowić wycofania wkładu w rozumieniu k.s.h. Należy wspomnieć, że wspólnicy nie przewidują likwidacji SpJ, będzie ona nadal prowadziła swoją działalność w oparciu o pozostały majątek.

Wycofywanie Udziału ze Spk nie będzie stanowiło wypłaty zysku ani zwrotu części wkładu.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeśli planowana czynność wycofania wskazanego we wniosku Udziału z majątku Spółki jawnej do majątku prywatnego Wnioskodawcy nie będzie nosić w istocie cech zbycia, jak również nie będzie posiadać przymiotu odpłatności, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to czynność ta będzie neutralna dla Wnioskodawcy, jako wspólnika tej Spółki jawnej. Wobec czego, nieodpłatne przekazanie ww. Udziału z majątku Spółki jawnej na rzecz Wnioskodawcy, proporcjonalnie do posiadanych przez Niego udziałów w zyskach tej Spółki, nie spowoduje powstania przychodu, a tym samym, nie powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wskazać należy również, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnił się od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.