0114-KDIP3-1.4011.190.2022.7.EC - Najem i amortyzacja składnika objętego wspólnością małżeńską

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania przychodu z najmu oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od linii browarniczej.

Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 19 kwietnia 2022 r. (data wpływu 21 kwietnia 2022 r.) oraz pismem z 9 maja 2022 r. (data wpływu 12 maja 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

G. G. (dalej: Wnioskodawca) i M. G. są małżeństwem. Między małżonkami panuje ustawowy ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Obydwoje małżonkowie są polskimi rezydentami podatkowymi i każdy z nich prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Małżonkowie są również czynnymi i zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT.

G. G. nabył linię browarniczą do produkcji piwa. Linia ta została częściowo zmontowana. G. G. planował rozpoczęcie działalności gospodarczej w zakresie produkcji i sprzedaży piwa, oraz prowadzenia restauracji w której będzie sprzedawane piwo (tzw. "browar restauracyjny"). Sprzedaż piwa (zarówno w restauracji, jak również piwa w butelkach) miała być opodatkowana podatkiem VAT.

Elementy linii browarniczej oraz usługi (takiej jak montaż, usługa transportu) potrzebne do przygotowania zostały nabyte od podmiotów polskich i unijnych i udokumentowane fakturami. G. G. odliczył VAT z otrzymanych faktur i od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W dniu 30 listopada 2021 r. linia browarnicza została przyjęta do Ewidencji Środków Trwałych Wnioskodawcy. W dniu 1 grudnia 2021 r. została podpisana umowa dzierżawy linii browarniczej pomiędzy G. G., a M. G.

Obecnie, w związku ze zmianą założeń biznesowych, planowane jest że, linia browarnicza będzie wykorzystywana w działalności gospodarczej M. G. Dlatego też została podpisana umowa dzierżawy tej linii, a docelowo (po uzyskaniu interpretacji indywidualnej) planowane jest przeniesienie tej linii do działalności gospodarczej M. G.

Linia browarnicza jest już zamontowana w budynku. Jest jednak możliwe, przy niewielkim nakładzie, jej demontaż i ewentualny montaż w innym miejscu, bez uszkodzenia lub istotnej zmiany.

M. G. od 1 grudnia 2021 r. linię browarniczą wykorzystuje do produkcji i sprzedaży piwa oraz prowadzenia tzw. "browaru restauracyjnego". W związku z tym osiąga ona przychody z działalności gospodarczej (podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych) oraz świadczy czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

Działalność jest prowadzona od 30 kwietnia 2003 r.

Pana działalność polega na rozbiorze ćwierci wołowych, ich konfekcjonowaniu i pakowaniu. Planował Pan rozpoczęcie prowadzenia restauracji wraz z browarem restauracyjnym (sprzedaż piwa "na miejscu" i w butelkach), ale nastąpiła zmiana założeń biznesowych i prowadzeniem tej działalności zajęła się Pana żona.

Linia browarnicza została nabyta do majątku wspólnego małżonków.

Na pytanie czy linia browarnicza została nabyta do działalności gospodarczej wskazał Pan, że: tak. Nabyta linia browarnicza miała być wykorzystywana w restauracji (świadczenie usług gastronomicznych) wraz z browarem restauracyjnym oraz sprzedaży piwa. Z powodu zmiany założeń biznesowych, prowadzeniem tej działalności ma się zająć Pana żona, a Pan obecnie dzierżawi jej tę linię.

Obecnie linia browarnicza oddana jest w dzierżawę żonie. Nie prowadzi Pan restauracji i nie produkuje piwa w linii browarniczej. Działalność związaną z prowadzeniem restauracji i browaru prowadzi od grudnia 2022 Pana żona.

Obecnie nie produkuje Pan piwa, a linia browarnicza oddana jest w dzierżawę żonie.

Na żonę będzie przeniesione prawo do rozporządzania linią browarniczą jak właściciel.

Linia browarnicza spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.).

W związku z tym, że jest to przedmiot będący we współwłasności małżeńskiej z punktu widzenia przepisów Ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1359) nie jest możliwe ustalenie odpłatności na gruncie prawa cywilnego. Natomiast, jeżeli czynność zostanie uznana za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (co jest moją wątpliwością i tego dotyczy pytanie), to na transakcję zostanie wystawiona faktura VAT i zostanie dokonany przelew środków pieniężnych za fakturę z rachunku bankowego żony (firmowego) na Pana rachunek bankowy (firmowy).

Została zawarta umowa dzierżawy, na podstawie której co miesiąc wystawia Pan fakturę na swoją żonę za dzierżawę linii browarniczej w wysokości 10 000,00 zł netto.

Dochody osiągnięte w związku z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowuję tzw. "podatkiem liniowym".

Nabycie linii browarniczej polegało na zakupie elementów linii, opłaceniu transportu i montażu.

Linia browarnicza stanowi jeden środek trwały.

Do ewidencji środków trwałych wpisał Pan całą linię browarniczą (zgodnie z art. 22g ust. 11 Ustawy PIT), od której dokonuje Pan odpisów amortyzacyjnych.

Wysokość czynszu dzierżawnego w zawartej umowie najmu linii browarniczej z małżonką odpowiada wysokości ustalonej w warunkach rynkowych.

Pytania

1. Czy, na gruncie podatku VAT, sprzedaż linii browarniczej będącej we współwłasności małżeńskiej, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT i G. G. zobowiązany będzie wystawić na rzecz M. G. fakturę VAT i odprowadzić podatek VAT od planowanej sprzedaży?

2. Czy w związku z podpisaniem umowy dzierżawy pomiędzy G. G., a M. G., wykonuje Pan czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, a zatem ta dzierżawa winna zostać udokumentowana fakturami VAT?

3. Czy czynsz dzierżawny zapłacony środkami pieniężnymi wchodzącymi do współwłasności małżeńskiej, uzyskany od M. G. w związku z zawartą umową dzierżawy linii browarniczej wchodzącej do majątku wspólnego małżonków, stanowi Pana przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w at. 14 ust. 1 Ustawy PIT, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych"?

4. Czy odpisy amortyzacyjne od linii browarniczej, za okres dzierżawy stanowią dla Pana koszty uzyskania przychodów?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3 i nr 4 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Na pytanie nr 1 i nr 2 w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Ad 3.

Uważa Pan, że czynsz dzierżawny zapłacony środkami pieniężnymi wchodzącymi do współwłasności małżeńskiej, uzyskany od M. G. w związku z zawartą umową dzierżawy linii browarniczej wchodzącej do majątku wspólnego małżonków, stanowi Pana przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych

Zgodnie z art. 14 ust. 1 Ustawy PIT " Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.". Również w przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych wskazać należy na autonomię prawa podatkowego, oraz fakt, że zarówno Pan, jak i Pana żona są odrębnymi podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych oraz każdy z nich prowadzi działalność gospodarczą. W związku z tym, w związku z zawartą umową dzierżawy, uzyska Pan czynsz dzierżawny za dzierżawę linii browarniczej, to w takiej sytuacji uzyska przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych o którym mowa w art. 14 ust. 1 Ustawy PIT."

Ad 4

Uważa Pan, że odpisy amortyzacyjne od linii browarniczej, za okres dzierżawy stanowią dla Pana koszty uzyskania przychodów.

W związku z tym, co wykazano w pkt 3 winien Pan wykazać przychód podatkowy, to również odpisy amortyzacyjne od linii browarniczej stanowią koszty uzyskania przychodów, gdyż związane są z Pana przychodami. Ewentualnie, w przypadku uznania, że Pan, w związku z zawartą umową dzierżawy z M. G. w związku z istniejącą między małżonkami wspólnością majątkową wskazać należy, iż, w ramach wspólności majątkowej, również będą osiągane przychody podatkowe przez M. G. W związku z tym, Wnioskodawca również będzie uprawniony do zaliczenia w koszty podatkowe odpisów amortyzacyjnych od nabytej linii browarniczej.

Uważa Pan, że odpisy amortyzacyjne dokonane od środka trwałego w postaci linii browarniczej, za okres dzierżawy stanowią Pana koszty uzyskania przychodów.

W związku z tym, co wykazano w pkt 3. uzyska Pan przychód podatkowy o którym mowa w art. 14 ust. 1 Ustawy PIT, to również odpisy amortyzacyjne od linii browarniczej stanowią koszty uzyskania przychodów, gdyż związane są z Pana przychodami.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.):

Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową.

Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów i świadczeń wskazanych w jej art. 2 ust. 1.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Zakresem zastosowania tego przepisu są objęte sytuacje, w których spełnione są łącznie następujące warunki:

- podatnik uzyskał przychód, a więc przysporzenie majątkowe i jednocześnie

- przychód ten "wynika z czynności, które nie mogą być przedmiotem skutecznej prawnie umowy", czyli wykazuje związek przyczynowo-skutkowy z taką czynnością, ma swoje źródło w takiej czynności.

Przywołany wyżej przepis wprowadza ograniczenie w zakresie przedmiotowym obowiązywania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ograniczenie to ustawodawca zrealizował przez zastosowanie instytucji wyłączenia spod działania tej ustawy ściśle określonej kategorii przychodów. Prawo podatkowe nie zawiera definicji użytych w przywołanym wyżej przepisie pojęć, należy więc w tym względzie odnieść się do przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360), czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, że na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

W myśl natomiast art. 58 § 2 Kodeksu cywilnego, nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

W związku z powyższym, przedmiotem prawnie skutecznej umowy, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą być zachowania, które ze swej istoty są sprzeczne z prawami przyrody, ustawą lub zasadami współżycia społecznego i w konsekwencji w ogóle nie mogą być określone w treści ważnej i wywołującej zamierzone skutki umowy. Są to czynności, które w żadnych okolicznościach i warunkach, jakie przepisy prawa przewidują dla zawarcia wolnej od wad umowy, nie mogą być przedmiotem stosunku cywilnoprawnego, nawet hipotetycznie. Przychody wynikające z zachowań, które w żadnych okolicznościach nie mogą być zaakceptowane przez obowiązujący porządek prawny, zostały wyłączone przez ustawodawcę spod działania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wnika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą, która polega na rozbiorze ćwierci wołowych, ich konfekcjonowaniu i pakowaniu. Zakupił Pan linię browarniczą do produkcji piwa, gdyż planował Pan rozpoczęcie prowadzenia restauracji wraz z browarem restauracyjnym (sprzedaż piwa "na miejscu" i w butelkach), ale nastąpiła zmiana założeń biznesowych i prowadzeniem tej działalności zajęła się Pana żona. Linia browarnicza została nabyta do majątku wspólnego małżonków. Obecnie linia browarnicza oddana jest w dzierżawę żonie. Została zawarta umowa dzierżawy, na podstawie której co miesiąc wystawia Pan fakturę na swoją żonę za dzierżawę linii browarniczej w wysokości 10 000,00 zł. Nie prowadzi Pan restauracji i nie produkuje piwa w linii browarniczej. Działalność związaną z prowadzeniem restauracji i browaru prowadzi od grudnia 2022 Pana żona. Linię browarniczą wpisał Pan do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl art. 659 § 1 ustawy - Kodeks cywilny:

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosunki majątkowe między małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Listę przedmiotów majątkowych stanowiących odrębny majątek każdego z małżonków zawiera art. 33 ww. Kodeksu.

Zatem, składniki majątku nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej nie stanowią odrębnego majątku danego małżonka, lecz dorobek małżonków bez względu na to, czy zostały zakupione na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, czy też dla celów prywatnych. Pamiętać przy tym należy, że zgodnie z art. 34¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

W myśl art. 35 omawianej ustawy:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Przy czym w myśl z art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zawieranie z małżonkiem umowy najmu składników majątkowych, stanowiących współwłasność majątkową małżeńską jest prawnie nieskuteczne (nie rodzi skutków prawnych), bowiem te składniki majątku objęte są również wspólnością ustawową małżeńską (łączną). W sytuacji, gdy małżonkowie prowadzą odrębnie pozarolniczą działalność gospodarczą, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są współwłaścicielami składników majątku, to każdy z nich ma prawo wykorzystywać je dla potrzeb prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej bez potrzeby sporządzania umowy najmu.

Współwłasność bowiem, skoro nie została wyłączona, ani zniesiona prawomocnym wyrokiem sądu, bądź umową majątkową małżeńską - rodzi prawo korzystania z rzeczy na równych zasadach przez każdego z małżonków, w tym pobierania pożytków i innych przychodów oraz ponoszenia wydatków i ciężarów związanych z rzeczą wspólną.

W konsekwencji, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskiwane z umowy najmu nie mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wątpliwość Pana budzi również, czy może Pan zaliczyć w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od linii browarniczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

- nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- być właściwie udokumentowany.

Przepis art. 22 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 cyt. Ustawy:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

- stanowić własność lub współwłasność podatnika,

- zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

- być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

- przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,

- być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych, określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia, a jeżeli były używane przez podatnika przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane - cenę ich nabycia, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy:

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie do art. 22g ust. 11 ww. ustawy:

W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

W sytuacji gdy małżonkowie prowadzą odrębne pozarolnicze działalności gospodarcze, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są współwłaścicielami opisanych we wniosku urządzeń, to każdy z nich ma prawo wykorzystywać ją dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym, za pozbawione podstaw prawnych uznać należy zaliczanie przez Pana do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od linii browarniczej dla celów prowadzonej przez Pana pozarolniczej działalności gospodarczej, skoro we wniosku jednoznacznie wskazano, że to Pana żona wykorzystuje w swojej działalności całą linię browarniczą.

Wobec powyższego, nie może Pan zaliczyć w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od linii browarniczej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

- zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).