0114-KDIP3-1.4011.1084.2023.1.EC - Amortyzacja nieruchomości użytkowych

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 grudnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 4 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości użytkowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jest Pan właścicielem dwóch nieruchomości użytkowych stanowiących magazyny. Nieruchomości te stanowiły środki trwałe w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, od których dokonywał Pan odpisów amortyzacyjnych. Przedmiotowe nieruchomości zostały następnie przeniesione do Pana majątku prywatnego (stanowią Pana majątek prywatny). Nieruchomości nie zostały w całości zamortyzowane przed przeniesieniem ich do Pana majątku prywatnego.

Obecnie nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, z uwagi na przekształcenie przedsiębiorcy (Pana) w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w trybie przewidzianym w przepisach ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych.

Rozważa Pan zawarcie umowy spółki cywilnej. W ramach prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej rozważa Pan prowadzenie działalności w zakresie zarządzania nieruchomościami. Na poczet wkładu do spółki cywilnej wniesie Pan prawo do użytkowania wskazanych powyżej nieruchomości użytkowych (magazynów). Nieruchomości użytkowe (magazyny) będą następnie wynajmowane w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w ramach spółki cywilnej. Dochody z działalności prowadzonej w ramach spółki cywilnej planuje Pan opodatkować podatkiem liniowym zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o PIT.

Pytania

1. Czy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego będzie Pan uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości użytkowych (magazynów) zgodnie z art. 22f ustawy o PIT oraz będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych w pełnej wysokości?

2. Czy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego będzie Pan uprawniony do kontynuowana amortyzacji opisanych w zdarzeniu przyszłym nieruchomości użytkowych (magazynów)?

Pana stanowisko w sprawie

Ad.1.

W Pana ocenie w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego będzie Pan uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości użytkowych (magazynów) zgodnie z art. 22f ustawy o PIT oraz będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w pełnej wysokości.

Ad.2.

W Pana ocenie w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego będzie Pan uprawniony do kontynuowana amortyzacji opisanych w zdarzeniu przyszłym nieruchomości użytkowych (magazynów).

Pana stanowiska

Ad. 1.

Zgodnie z art. 252 Kodeksu Cywilnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 z późn. zm., dalej: "Kodeks Cywilny") rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie). W rzeczonym zdarzeniu przyszłym chciałby Pan ustanowić to ograniczone prawo rzeczowe na nieruchomościach użytkowych (magazyny) na rzecz nowo powstałej spółki cywilnej. Prawo do użytkowania nie przenosi własności a jedynie umożliwia użytkownikowi korzystanie z rzeczy i pobieranie z niej pożytków.

Zgodnie z art. 861 Kodeksu Cywilnego wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. Wspólnicy mogą wnieść zarówno wkład pieniężny jak i niepieniężny. Jak wskazuje doktryna prawa: "Przedmiotem wkładu niepieniężnego mogą być prawa rzeczowe i prawa obligacyjne, świadczenie usług oraz inne wkłady. W zakresie praw rzeczowych przedmiotem wkładu do spółek cywilnych mogą być prawa własności rzeczy ruchomych i nieruchomości, użytkowanie wieczyste, ograniczone prawa rzeczowe, w tym prawo użytkowania, oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, ponadto wkładem może być udział we współwłasności." (tak P Pinior (w:) Kodeks cywilny. Komentarz. Tom V. Zobowiązania. Część szczególna (art. 765-921 (16)), red. M. Fras, M. Habdas, Warszawa 2018, art. 861). Zatem ma Pan prawo wnieść jako wkład prawo do użytkowania nieruchomości.

Stosownie do art. 22f ust. 1 ustawy o PIT podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Będzie Pan prowadził działalność gospodarczą. W skład Pana majątku wchodzą dwie nieruchomości użytkowe (magazyny), które chciałby Pan obciążyć użytkowaniem.

Zgodnie z definicją środka trwałego zawartą w art. 22a ustawy o PIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powołanym przepisem, aby zaliczyć daną rzecz jako środek trwały musi ona stanowić własność lub współwłasność podatnika. Jak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 23 września 2013 r., nr IBPBI/1/415-622/13/ŚS: "Aby środek trwały mógł podlegać amortyzacji w spółce cywilnej, musi wchodzić w skład majątku tejże spółki (wspólnego majątku wspólników tej spółki) lub stanowić środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 ww. ustawy (ustawy o PIT). W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej warunki wynikające z przepisu art. 22a ust. 1 i 2 ww. ustawy dotyczą wszystkich wspólników. Oznacza to, że przepisy dotyczące amortyzacji stosuje się w odniesieniu do spółki cywilnej, a nie do wspólników tejże spółki."

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie wyzbędzie się Pan ze swojego majątku własności nieruchomości użytkowych (magazynów). Własność tych nieruchomości będzie jedynie obciążona w ramach wkładu do spółki cywilnej ograniczonym prawem rzeczowym w postaci prawa użytkowania. Nie dojdzie do przeniesienia własności nieruchomości do majątku wspólnego wspólników spółki cywilnej.

Tym samym mając na uwadze powyższe oraz w ślad za przytoczoną powyżej interpretacją indywidualną spółka cywilna nie będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych, bo własność nieruchomości nie wejdzie do wspólnego majątku wspólników (jednocześnie nie będzie więc właściwa w tym zakresie regulacja art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT dotycząca rozliczenia kosztów uzyskania przychodów w zakresie odpisów amortyzacyjnych). Tym samym w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego będzie Pan uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości użytkowych (magazynów) zgodnie z art. 22f ustawy o PIT oraz będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w pełnej wysokości.

Jednocześnie zauważenia wymaga, że spółka cywilna nie posiada statusu przedsiębiorcy ani w rozumieniu art. 431 Kodeksu cywilnego, ani art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (dalej: "PrPrzed"). Przedsiębiorcami są natomiast wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej (art. 4 ust. 2 PrPrzed). Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego będzie Pan wykonywał działalność gospodarczą, stąd przesłanka wykorzystania nieruchomości użytkowych (magazynów) na potrzeby związane z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą - jako element definicji środka trwałego - będzie spełniona.

Ad.2.

Zgodnie z art. 22c pkt 5 ustawy o PIT amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane.

Natomiast w myśl art. 22g ust. 12 ustawy o PIT w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Natomiast z art. 22g ust. 13 pkt 1 ustawy o PIT wynika, że przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata - jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

W przedmiotowym opisie zdarzenia przyszłego amortyzował Pan nieruchomości użytkowe (magazyny) w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Nieruchomości te zostały następnie przeniesione do Pana majątku prywatnego, co skutkowało zaprzestaniem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Następnie Pan jako przedsiębiorca przekształcił się w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w trybie przepisów Kodeksu spółek handlowych. W wyniku tych operacji zaprzestał Pan wykonywania działalności gospodarczej. Natomiast zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego rozważa Pan zawarcie umowy spółki cywilnej. W ramach prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej rozważa Pan prowadzenie działalności w zakresie zarządzania nieruchomościami. Mając na uwadze powyższe w Pana ocenie w przedmiotowym opisie zdarzenia przyszłego zachodzą przesłanki umożliwiające kontynuację amortyzacji nieruchomości użytkowych (magazynów) w ponownie rozpoczętej przez Pana działalności gospodarczej.

Konsekwencją powyższego jest konieczność zastosowania art. 22h ust. 3 ustawy o PIT, tj. kontynuowania amortyzacji z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że jest Pan uprawniony do kontynuowania metody amortyzacji i naliczania odpisów amortyzacyjnych, według stosowanej uprzednio stawki amortyzacyjnej.

Takie stanowisko potwierdza też praktyka interpretacyjna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej np. interpretacja indywidualna z dnia 18 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB1- 1.4011.244.2017.1.MG:

"Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 7 stycznia 2014 r. przekazał do własnej, jednoosobowej działalności gospodarczej "X" środek trwały w postaci samochodu osobowego. Amortyzację samochodu rozpoczął od miesiąca lutego 2014 r. w oparciu o metodę liniową przy zastosowaniu stawki 20%. Zanim Wnioskodawca przekazał samochód jako środek trwały do wspomnianej firmy, był on użytkowany dla prywatnych celów. Samochód był amortyzowany przy niezmienionych parametrach amortyzacji do września 2016 r. do momentu zamknięcia działalności gospodarczej "X", wycofania go z ewidencji środków trwałych i przekazania ponownie do użytkowania prywatnego. W dniu 24 listopada 2017 r. Wnioskodawca zarejestrował nową, jednoosobową działalność gospodarczą "Y", i w dniu 27 listopada 2017 r. przekazał ten sam samochód do tejże firmy wprowadzając go jako środek trwały do ewidencji środków trwałych. Samochód jest nadal kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania w nowo otwartej działalności gospodarczej, posiada ważne badania techniczne oraz ubezpieczenie OC.

W związku z powyższym, mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz okoliczności sprawy wskazane we wniosku, należy stwierdzić, że w przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji zachodzą przesłanki umożliwiające kontynuację amortyzacji przedmiotowego samochodu osobowego w ponownie rozpoczętej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Konsekwencją powyższego jest konieczność zastosowania art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. kontynuowania amortyzacji z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że jeżeli Wnioskodawca w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nowo rozpoczętej działalności gospodarczej prawidłowo ujął wartość początkową przedmiotowego samochodu osobowego, tj. w wysokości określonej w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przed przerwą działalności gospodarczej z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych, to jest uprawniony do kontynuowania metody amortyzacji i naliczania odpisów amortyzacyjnych, według stosowanej uprzednio stawki amortyzacyjnej".

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* wydatek musi być poniesiony przez podatnika,

* wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* wydatek musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* wydatek musi być definitywny (rzeczywisty), czyli wartość poniesionego wydatku nie może zostać podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* wydatek musi zostać właściwie udokumentowany,

* wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Przepis art. 22 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Definicja środków trwałych - dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych - określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, podlegające amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie natomiast do treści art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Środki trwałe stanowią jeden ze składników majątku trwałego firmy. Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

* składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że odpisów amortyzacyjnych mogą dokonywać, co do zasady, jedynie podmioty będące właścicielami lub współwłaścicielami wymienionych w cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, składników majątku. Przy czym w przypadku spółki cywilnej przepisy dotyczące amortyzacji stosuje się w odniesieniu do tej spółki, a nie do jej wspólników, bowiem odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje spółka, a nie poszczególni jej wspólnicy. Z uwagi na powyższe, aby środek trwały mógł podlegać amortyzacji w spółce cywilnej musi wchodzić w skład majątku tejże spółki (wspólnego majątku wspólników tej spółki). Oznacza to, że przepisy dotyczące amortyzacji stosuje się w odniesieniu do spółki cywilnej, a nie do wspólników tejże spółki.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy art. 860-875 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 z późn. zm.). Zgodnie z art. 860 § 1 tego Kodeksu:

Przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Zgodnie z treścią art. 861 § 1 k.c.:

Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług.

W myśl art. 862 k.c., regulującego kwestię tworzenia wspólnego majątku wspólników poprzez wniesienie rzeczy:

W przypadku gdy wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Przytoczony przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydanie wspólnikom (spółce) tej rzeczy bez zapłaty ceny. Współwłasność łączna ma więc charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Aby uznać, że nieruchomość stanowi własność spółki cywilnej dla celów amortyzacji, konieczny jest dowód potwierdzający tę okoliczność. W związku z powyższym wspólnicy spółki cywilnej chcąc, aby składnik majątku stanowiący ich własność prywatną stał się własnością tej spółki winni go wnieść do spółki w formie aportu. Jeżeli rzeczy mają być wniesione tylko do używania, stosuje się odpowiednio w powyższym zakresie przepisy o najmie. Wniesienie do spółki cywilnej wkładu w postaci ruchomości lub nieruchomości polega na przeniesieniu własności rzeczy na wszystkich wspólników. Oznacza to, że każdy środek trwały należy wnieść do spółki, tj. przenieść jego własność na "spółkę". Nawet zatem w sytuacji, gdy wspólnicy są współwłaścicielami rzeczy będącej przedmiotem aportu, to i tak należy ją wnieść do spółki, gdyż przed jej wniesieniem będzie to, co do zasady, współwłasność w częściach ułamkowych poszczególnych wspólników a po wniesieniu będzie to współwłasność łączna wszystkich wspólników spółki. Może to nastąpić w samej umowie spółki, z tym zastrzeżeniem, że do skutecznego przeniesienia własności nieruchomości, ruchomości lub innych praw rzeczowych lub obligacyjnych albo ich ustanowienia konieczna jest forma właściwa dla danej czynności prawnej. Dla ważności umowy zobowiązującej do przeniesienia własności nieruchomości wymagana jest forma aktu notarialnego (umowy spółki lub aneksu do umowy) - stosownie do art. 158 w związku z art. 73 § 2 k.c. Niezachowanie tej formy pociąga za sobą bezwzględną nieważność dokonanej czynności (art. 73 § 2 k.c.), co w konsekwencji wywoła również określone skutki prawne.

Wniesienie nieruchomości na własność spółki cywilnej w formie aktu notarialnego nie dotyczy jednakże przypadku gdy przedmiotem wkładu do spółki cywilnej, której wyłącznymi wspólnikami są małżonkowie (pomiędzy którymi istnieje wspólność majątkowa małżeńska), jest nieruchomość stanowiąca ustawową współwłasność majątkową małżonków. W tej sytuacji nie zachodzi bowiem przeniesienie własności nieruchomości z uwagi na tożsamość przedmiotową i podmiotową (w obu przypadkach mamy do czynienia z tzw. wspólnością łączną). Zawarcie spółki cywilnej przez małżonków nie zmienia ustroju majątkowego małżonków. Wyodrębnienie z majątku małżonków składników, w oparciu o które będzie prowadzona działalność gospodarcza w formie spółki cywilnej małżonków następuje w umowie spółki, bądź też w jej ewentualnych aneksach i nie wymaga zachowania szczególnej formy, również gdy chodzi o nieruchomości. Tym samym wprowadzenie do spółki cywilnej małżonków nieruchomości może nastąpić na podstawie aneksu do umowy spółki cywilnej dotyczącego zwiększenia wkładów. Zauważyć jednakże należy, że na istnienie ww. szczególnych okoliczności nie wskazano w opisie stanu faktycznego sprawy.

Tylko zatem skuteczne przeniesienie własności nieruchomości na spółkę cywilną daje prawo do uznania tej nieruchomości za środek trwały tej spółki, który może podlegać amortyzacji.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że jest Pan właścicielem dwóch nieruchomości użytkowych stanowiących magazyny, które stanowiły środek trwały w prowadzonej przez Pana jednoosobowej działalności gospodarczej. Nieruchomości te zostały wycofane z działalności do Pana majątku prywatnego. Rozważa Pan, zawarcie umowy spółki cywilnej, do której zamierza Pan wnieść prawo do używania nieruchomości użytkowych.

Mając powyższe na względzie, skoro zatem wskazane we wniosku nieruchomości nie zostały wniesione w stosowanej, a wymaganej przepisami prawa formie do spółki cywilnej to w istocie nieruchomości te, jako niestanowiące własności "spółki cywilnej", a więc nie objęta (charakterystyczną dla spółki cywilnej) współwłasnością łączną wspólników tej spółki nie stanowią środka trwałego tej spółki, a tym samym nie jest możliwa ich amortyzacja podatkowa.

Podsumowując, nie może Pan kwalifikować jako koszty uzyskania przychodów kosztów amortyzacji lokalów użytkowych, które nie zostały wniesione jako wkład do tej spółki.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanej we wniosku interpretacji indywidulanej, stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.).