0114-KDIP2-3.4010.84.2018.1.MC - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup sprzętu do siłowni.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2018 r. (data wpływu 22 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup sprzętu do siłowni - jest prawidłowe.

W dniu 22 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup sprzętu do siłowni.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prawną będącą przedsiębiorcą, opodatkowaną w Polsce od całości swoich dochodów.

Przedmiotem prowadzonej przez Stronę działalności jest głównie działalność w zakresie nagrań dźwiękowych i muzycznych. Jest ona opodatkowana na zasadach ogólnych. Wnioskodawca prowadzi pełną księgowość.

Na terenie zakładu pracy Wnioskodawcy znajduje się wyodrębnione pomieszczenie, służące jako bezpłatna siłownia wyłącznie dla pracowników Spółki oraz osób upoważnionych przez jej Zarząd.

Pracownicy mogą korzystać z siłowni w trakcie pracy, przed jej rozpoczęciem i po jej zakończeniu, a zaś przebywania na terenie siłowni jest widoczny na raporcie z karty magnetycznej, której pracownicy używają w celach kontroli czasu pracy (raport z siłowni jest załącznikiem do raportu kontroli czasu pracy - oba raporty uzupełniają się).

Wspomnieć należy, że system kart magnetycznych monitoruje wejścia i wyjścia na teren siłowni, nie monitoruje zaś tego, czy pracownik faktycznie korzysta z urządzeń do ćwiczeń. W pomieszczeniu siłowni znajduje się bowiem także miejsce do odpoczynku. Osoba tam uczęszczająca niekoniecznie musi wykonywać ćwiczenia fizyczne na przyrządach. Może ona odpoczywać, a także wykorzystywać ten czas wyłącznie w celach towarzyskich. Spółka nie nadzoruje tego w żaden sposób.

Nie ulega wątpliwości, iż korzystanie z siłowni może poprawić kondycję pracownika, stan zdrowia, samopoczucie. Dodatkowo, pracownik dbający o kondycję fizyczną jest niewątpliwie bardziej wydajny, mniej podatny na stres, popełnia mniej błędów przy wykonywaniu obowiązków służbowych. Wspólne spędzanie czasu na siłowni pomaga też rozładować napięcie wśród współpracowników i pozwala na integrację z otoczeniem.

Dodać należy, iż Spółka we własnym zakresie nabyła niezbędny sprzęt do ćwiczeń stanowiący wyposażenie siłowni, a także ponosiła i nadal ponosi wydatki związane z urządzeniem i utrzymaniem siłowni. Poszczególne elementy wyposażenia zostały zakwalifikowane jako środki trwałe polegające amortyzacji. W związku z tym ww. wydatki rozliczane są poprzez odpisy amortyzacyjne urządzeń do ćwiczeń.

W związku z powyższym oraz z planowanymi zmianami wprowadzanymi w zakładzie pracy, wnioskodawca chce uzyskać odpowiedź na dwa pytania wymienione poniżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z ww. zmianami, Spółka może nadal nie uznawać korzystania z siłowni przez jej pracowników jako ich przychodu (w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz nie pobierać zaliczek na podatek dochodowy?

2. Czy zakup sprzętu do siłowni - odpisy amortyzacyjne - mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Niniejsza interpretacja dotyczy rozstrzygnięcia w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie nr 2), w zakresie objętym pytaniem nr 1 zostanie wydana odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup sprzętu do siłowni - odpisy amortyzacyjne - mogą stanowić koszty zyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Rozpatrując to zagadnienie należy wziąć pod uwagę interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 kwietnia 2017 r. (0114-KDlP3-1.4011.15.2017.1.IF).

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku o wydanie ww. interpretacji jest zbliżony do sytuacji Spółki. Co prawda ww. wnioskodawca jest komandytariuszem sp. z o.o. sp.k. (a w związku z tym, jest podatnikiem podatku dochodowego od os. fizycznych, gdyż przychody i koszty spółki niebędącej osobą prawną stanowią przychody i koszty odpowiednio każdego z jej wspólników), jednakże tak jak i Spółka udostępnia on pracownikom w swej siedzibie siłownię wraz z wyposażeniem (urządzeniami do ćwiczeń).

Wnioskodawca dodaje, iż poszczególne elementy wyposażenia siłowni zostały zakwalifikowane jako środki trwałe podlegające amortyzacji. W związku z urządzeniem, wyposażeniem i utrzymaniem siłowni, poniósł on i nadal ponosi pewne wydatki. Są to m.in. wydatki na urządzenie i wyposażenie siłowni, rozliczane poprzez odpisy amortyzacyjne od własnych urządzeń do ćwiczeń zlokalizowanych w siłowni. Sytuacja Spółki przedstawia się dokładnie tak samo.

W związku z powyższym, ww. wnioskodawca wystąpił do Dyrektora KIS z analogicznym pytaniem jak Spółka w niniejszym wniosku. Doszedł on również do analogicznych wniosków tj. ww. wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Z tak przedstawionymi twierdzeniami w całości zgodził się Dyrektor KIS, odstępując przy tym od uzasadnienia swego stanowiska.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że kosztami uzyskania przychodu będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne).

W związku z powyższym Spółka uznaje, że ww. wydatki mają pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą: przyczyniają się do poprawy kondycji fizycznej oraz pośrednio również psychicznej pracowników, a tym samym poprawiają jakość pracy oraz wydajność osób zatrudnionych, o ma - w sposób pośredni - wpływ na przychody wnioskodawcy. Uważa, że wydatki na urządzenie i wyposażenie siłowni mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Część spośród tych kosztów będą stanowiły odpisy amortyzacyjne od elementów wyposażenia (urządzeń do ćwiczeń zakwalifikowanych jako własne środki trwałe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 21, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.