0114-KDIP2-2.4010.98.2022.1.AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

- rozpoznania przychodu jedynie na podstawie art. 12 ust. 3, a nie również na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy przyjęciu płatności gotówkowej powyżej limitu - jest nieprawidłowe;

- rozpoznania przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 16 wyłącznie od nadwyżki ponad kwotę 20 000 zł - jest nieprawidłowe;

- możliwości skorygowania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 16, gdy Spółka zwróci konsumentowi gotówkę z tytyłu zapłaty i konsument ureguluje płatność w formie przelewu bankowego - jest prawidłowe;

- braku zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 16 do przedsiębiorcy, który wypłaci konsumentowi gotówkę w ramach jednej transakcji przekraczającej wartość 20 000 zł - jest prawidłowe;

- rozpoznania kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącznie od nadwyżki ponad kwotę 15 000 zł - jest nieprawidłowe;

- braku zastosowania art. 15d ust. 1 pkt 1 do przedsiębiorcy, który wypłaci konsumetnowi gotówkę w ramach jednej transakcji przekraczającej wartość 15 000 zł - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych niedokonania płatności za pomocą rachunku płatniczego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 16 oraz art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: "Wnioskodawca" lub "Spółka"), z siedzibą na terytorium Polski, a w związku z tym podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm.) (dalej jako: "ustawa o CIT").

Zgodnie z umową spółki, a także rejestrem przedsiębiorców KRS przedmiot działalności Spółki na podstawie PKD obejmuje w szczególności:

1. Działalność świadczona przez agencje inkasa i biura rachunkowe (PKD 82.91.Z);

2. Pozostałe pośrednictwo pieniężne (PKD 64.19.Z);

3. Pozostałe formy udzielania kredytów (PKD 64.19.Z).

Spółka zamierza rozpocząć w 2023 r. prowadzenie działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 lit. a-b ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (dalej jako: "ustawa o AML") tj. działalność polegającą na świadczeniu usług w zakresie:

W tym celu Wnioskodawca zamierza nabywać waluty wirtualne za pośrednictwem zewnętrznych giełd kryptowalutowych, a następnie odsprzedawać je klientom po kursie wyższym niż rynkowy. Wnioskodawca zamierza przyjmować środki pieniężne w gotówce zarówno od przedsiębiorców jak i konsumentów. Ponadto Wnioskodawca zamierza również wydawać środki pieniężne w gotówce ww. wskazanym podmiotom.

Wnioskodawca powziął wątpliwość co do kwestii podatkowych z uwagi ustawę z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105, dalej jako "ustawa zmieniająca"), gdyż wprowadzono zmiany m.in. do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a mianowicie odnośnie wprowadzanego na podstawie art. 2 ustawy wprowadzającej art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT. Zwraca przy tym jednak uwagę, że Prezydent dnia 15 listopada 2021 r. podpisał ustawę, a wyżej wymieniony przepis zacznie obowiązywać od dnia 1 stycznia 2023 r.

Wnioskodawca pragnie nadmienić, iż interpretacji w trybie art. 14b ordynacji podatkowej podlegają również uchwalone, które oczekują na wejście w życie. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 3 czerwca 2014 r. o sygn. akt: I SA/Bk 157/14 "błędne jest stanowisko, że interpretacji indywidualnej mogą podlegać wyłącznie obowiązujące przepisy prawa podatkowego".

Pytanie

1. Czy przepis art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT, który wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2023 r. należy interpretować w ten sposób, że przyjęcie płatności w kwocie powyżej limitu określonego w art. 7b ustawy o prawie konsumentów skutkować będzie rozpoznaniem przychodu podatkowego zarówno wedle art. 12 ust. 3 ustawy o CIT jak i art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT?

2. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania postawionego w punkcie 1 za nieprawidłowe, czy w przypadku przyjęcia płatności od konsumenta bez pośrednictwa rachunku bankowego powyżej limitu określonego w art. 7b ustawy o prawach konsumenta dodatkowy przychód podatkowy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT w brzmieniu od 1 stycznia 2023 r. powstanie wyłącznie od nadwyżki ponad kwotę 20 000 zł?

3. Czy jeżeli Wnioskodawca zwróci konsumentowi gotówkę otrzymaną tytułem zapłaty za towar/usługę i następnie konsument ureguluje płatność za towar/usługę w formie przelewu bankowego, czy wtedy Wnioskodawca będzie mógł skorygować przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT w brzmieniu od 1 stycznia 2023 r., a w konsekwencji przychód podatkowy zostanie rozpoznany jednokrotnie?

4. Czy wprowadzany przepis art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT w brzmieniu od 1 stycznia 2023 r., ma również zastosowanie w sytuacji, w której Wnioskodawca jako przedsiębiorca wypłaci konsumentowi gotówkę w ramach jednej transakcji przekraczającej wartość 20 000 zł?

5. Czy w przypadku dokonania płatności bez pośrednictwa rachunku bankowego na rzecz innego przedsiębiorcy powyżej limitu, o którym mowa w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców Wnioskodawca nie zaliczy do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie nadwyżkę przyjętą w gotówce ponad kwotę 15 000 zł?

6. Czy przepis art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT ma również zastosowanie w sytuacji, w której Wnioskodawca jako przedsiębiorca wypłaci konsumentowi gotówkę w ramach jednej transakcji przekraczającej wartość 15 000 zł?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania zawartego w punkcie 1:

W myśl art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ustawy o CIT za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.

Jednocześnie zgodnie z treścią art. 7b ust. 3 ustawy o CIT w przypadku podatników prowadzących działalność, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, przychody wymienione w ust. 1 pkt 6 lit. f zalicza się do przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W świetle ust. 2 wyżej przytoczonego artykułu dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3 ustawy o CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Podstawową zasadą określania daty powstawania przychodu związanego z działalnością gospodarczą została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o CIT. Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Mając na względzie ww. przepisy w odniesieniu do przedstawionej we wniosku sprawy, stwierdzić należy, że w przypadku opisanym przez Wnioskodawcę ustalenie momentu uzyskania przychodu winno nastąpić zgodnie z ogólnymi zasadami uzyskiwania przychodu, określonymi w art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe oznacza, że datą powstania przychodu będzie dzień wydania towaru lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, jednak nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105, dalej jako "ustawa zmieniająca") wprowadzono zmiany m.in. do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W art. 2 ustawy zmieniającej dokonano zmiany art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a mianowicie został dodany pkt 16, który stanowi iż: Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: kwota płatności dotyczącej transakcji, o której mowa w art. 7b ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287 oraz z 2021 r. poz. 2105), otrzymana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Zgodnie z treścią wyżej wspomnianego art. 7b ustawy o prawach konsumenta: konsument jest obowiązany do dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeżeli jednorazowa wartość transakcji z przedsiębiorcą, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 20 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

W świetle powyższego zdaniem Wnioskodawcy w przypadku przyjęcia płatności w gotówce powyżej limitu określonego w art. 7b ustawy o prawach konsumenta Wnioskodawca rozpozna wyłącznie przychód z tytułu działalności gospodarczej zgodnie z treścią art. 12 ust. 3 ustawy o CIT a więc pomimo niezachowania limitu transakcji gotówkowej przychód powstanie wyłącznie raz, a nie zarówno na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT jak i art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT.

Jedną z naczelnych zasad prawa podatkowego, która wypływa z norm konstytucyjnych jest zakaz podwójnego opodatkowania tożsamych wartości. Jak słusznie wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 października 2020 r. o sygn. akt II FSK 1610/18 "na tle prawa podatkowego konstytucyjna zasada równości oznacza postulat zachowania równomierności w opodatkowaniu podatkami przez prowadzenie powszechnego i proporcjonalnego opodatkowania. Powszechność opodatkowania oznacza opodatkowanie wszystkich podatników na tych samych zasadach (por. postanowienie NSA z 5 kwietnia 2011 r. I FSK 525/10; CBOSA). W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego (por. wyrok z dnia 22 maja 2002 r., sygn. akt K 6/02) i Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. wyrok z 11 czerwca 2010 r., I FSK 972/09) wskazuje, że podwójne opodatkowanie stoi też w sprzeczności z zasadami wyrażonymi w art. 84 i art. 217 Konstytucji RP".

Z drugiej jednak strony, bez takiego opodatkowania zarówno na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT jak i art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT norma pozostałaby bez sankcji, a nawet w procesie legislacji Narodowy Bank Polski zwracał uwagę, że sankcja występuje. Z uwagi na powyższe podatnik powziął wątpliwość interpretacyjność i zwrócić się z niniejszym pytaniem.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania zawartego w punkcie 2:

W opinii Wnioskodawcy w przypadku przyjęcia płatności od konsumenta bez pośrednictwa rachunku bankowego powyżej limitu określonego w art. 7b ustawy o prawach konsumenta skutkować będzie dla Wnioskodawcy rozpoznaniem dodatkowego przychodu podatkowego na podstawie wprowadzanego art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT wyłącznie od nadwyżki ponad kwotę 20 000 zł.

Literalne brzmienie przepisu art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT prowadzi do wniosku, iż dodatkowy przychód powstanie wyłącznie od nadwyżki, z uwagi na użycie sformułowania "kwota płatności dotyczącej transakcji".

Gdyby przyjąć odmienną interpretację po pierwsze te same wartości byłby opodatkowane podwójne, a po drugie interpretacja prawa podatkowego w przypadku, gdy wykładnia językowa nie daje jednoznacznych rezultatów, należy zastosować ten wariant, który nie spowoduje strat w prowadzonej działalności gospodarczej (por. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2017 r. o sygn. III SA/Wa 2822/15.

"Aktualnie sądy administracyjne w uzasadnieniach wydawanych przez siebie orzeczeń coraz częściej posługują się pojęciem wykładni gospodarczej i odwołują do jej założeń. W latach 2004-2017 wydano 132 wyroki zawierające to pojęcie (stan na 5 października 2017 r.) Wskazana wykładnia zmierza zatem do interpretacji prawa z punktu widzenia gospodarczej rzeczywistości". N. Kociak, Wykładnia gospodarcza w orzecznictwie sądów administracyjnych, PP 2018, nr 4, s. 42-47.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2017 r. o sygn. II FSK 1793/15: "...w ujęciu "progospodarczym" wykładnia gospodarcza to taki rodzaj wykładni, wedle której interpretacja przepisów podatkowych powinna mieć na uwadze realia gospodarcze, w których jest wykonywana".

Wobec tego, mając na względzie coraz bardziej rozbudowane relacje gospodarcze łączące różne podmioty, organy podatkowe powinny opierać argumentację uzasadnianych przepisów właśnie na realiach gospodarczych.

W związku z powyższym w przypadku niedochowania warunków wskazanych w art. 7b ustawy o prawie konsumenta, przychód podatkowy, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT powstanie wyłącznie od nadwyżki ponad kwotę 20 000 zł, a nie od pełnej kwoty płatności.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania zawartego w punkcie 3:

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli konsument dokona zapłaty gotówką za transakcję, która powinna odbyć się za pośrednictwem rachunku bankowego, a następnie uzyska zwrot gotówki i opłaci tą transakcję przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy, to Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznania dodatkowego przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT w brzmieniu od 1 stycznia 2023 r.

Żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w aktualnym brzmieniu oraz w brzmieniu od 1 stycznia 2023 r. nie wskazuje, że dodatkowy przychód przedsiębiorcy z tytułu niedochowania warunków transakcji, o których mowa w art. 7b ustawy o prawie konsumentów, ma charakter stały i nieodwracalny.

Oznacza to, że o ile konsument skoryguje formę płatności, a przychód jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie ma podstaw prawnych do rozpoznania dodatkowego sankcyjnego przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania zawartego w punkcie 4:

Zdaniem Wnioskodawcy wprowadzany przepis art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT nie ma zastosowania w sytuacji, w której Wnioskodawca jako przedsiębiorca wypłaci konsumentowi gotówkę w ramach jednej transakcji przekraczającej wartość 20 tys. zł np. wypłata gotówki konsumentowi z tytułu nabycia kryptowalut (sprzedaży przez konsumenta).

Ustawa z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) w art. 2 dokonano zmiany art. 12 ust. 1 ustawy o CIT poprzez dodanie pkt 16.

Zgodnie z treścią wprowadzanego art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: kwota płatności dotyczącej transakcji, o której mowa w art. 7b ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287 oraz z 2021 r. poz. 2105), otrzymana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W świetle wyżej wspomnianego art. 7b ustawy o prawach konsumenta: konsument jest obowiązany do dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeżeli jednorazowa wartość transakcji z przedsiębiorcą, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 20 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 7b obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego powyżej 20 000 zł w ramach jednej transakcji ciąży wyłącznie na konsumencie - przepis nakłada obowiązek wyłącznie na konsumenta, a nie na przedsiębiorcę.

W związku z powyższym należy stwierdzić iż, przepis art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT nie będzie miał zastosowania w sytuacji, gdy Wnioskodawca jako przedsiębiorca w ramach jednej transakcji wypłaci konsumentowi gotówkę powyżej limitu 20 000 zł.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania zawartego w punkcie 5:

W opinii Wnioskodawcy w przypadku dokonania płatności bez pośrednictwa rachunku bankowego na rzecz innego przedsiębiorcy powyżej limitu, o którym mowa w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, Wnioskodawca nie zaliczy do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie nadwyżki przyjętej w gotówce ponad kwotę 15 000 zł.

Zgodnie z treścią art. 15d ust. 1 ustawy o CIT podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

W świetle art. 15d ust. 1 ustawy o CIT w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody - w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Natomiast zgodnie z treścią art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 162 z późn. zm.) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy zdaniem Wnioskodawcy wypłata należności w gotówce bez zachowania warunków określonych w art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT skutkuje tym, że Spółka nie rozpozna kosztu uzyskania przychodu wyłącznie od nadwyżki ponad kwotę 15 000 zł.

Taka interpretacja wynika z literalnego brzmienia art. 15d ust. 1, który stanowi, że podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.

W tym przypadku należy zwrócić szczególną uwagę na zwrot "w tej części". W procesie wykładni przepisów prawa podatkowego wykładnia językowa stoi najwyżej w hierarchii, a także ma pierwszeństwo przed pozostałymi regułami wykładni. Przepisy prawa podatkowego powinny być interpretowane ściśle i w jak największym stopniu odpowiadać ich literalnemu brzmieniu. Jak wskazuje R. Mastalski "o prymacie wykładni językowej decydują cechy i funkcje prawa podatkowego. Ta dziedzina prawa reguluje stosunki społeczne należące do tzw. zjawisk ekonomicznych. To determinuje ingerencyjny charakter tej dziedziny prawa, w którym dominuje interes publiczny, władztwo administracyjnoprawne" (R. Mastalski, Prawo podatkowe, Warszawa 2006, s. 18).

Skoro ustawodawca w omawianym przepisie wprost zawarł zwrot "w tej części" to zgodnie z jego literalnym brzmieniem wyłączeniem z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT powinna być wyłącznie nadwyżka ponad kwotę 15 000 zł.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania zawartego w punkcie 6:

Zdaniem Wnioskodawcy przepis art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT nie ma zastosowania w sytuacji, w której Wnioskodawca jako przedsiębiorca wypłaci konsumentowi gotówkę w ramach jednej transakcji przekraczającej wartość 15 tys. zł np. wypłata gotówki konsumentowi z tytułu nabycia kryptowalut (sprzedaży przez konsumenta).

Przepis art. 15d w swojej treści odwołuje się do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.

W świetle art. 19 wskazanej ustawy dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

W tym przypadku należy zwrócić szczególną uwagę na użyty przez ustawodawcę spójnik "oraz". Zgodnie ze słownikiem języka polskiego "oraz" to spójnik używany do łączenia zdań lub innych wyrażeń, które odnoszą się do tych samych przedmiotów, osób lub faktów (Słownik języka polskiego PWN, dostęp Online 26.08.2022: (...)).

Oznacza to, że norma prawna wynikająca z art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców odnosi się wyłącznie do transakcji gotówkowych dokonywanych przez przedsiębiorców.

W związku z powyższym w przypadku wypłaty gotówki konsumentowi przez Wnioskodawcę w wysokości przekraczającej 15 tys. zł nie sprawia iż w takiej sytuacji znajdzie zastosowanie przepis art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT stanowiący o niezaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie:

- rozpoznania przychodu jedynie na podstawie art. 12 ust. 3, a nie również na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy przyjęciu płatności gotówkowej powyżej limitu - jest nieprawidłowe;

- rozpoznania przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 16 wyłącznie od nadwyżki ponad kwotę 20 000 zł - jest nieprawidłowe;

- możliwości skorygowania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 16, gdy Spółka zwróci konsumentowi gotówkę z tytyłu zapłaty i konsument ureguluje płatność w formie przelewu bankowego - jest prawidłowe;

- braku zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 16 do przedsiębiorcy, który wypłaci konsumentowi gotówkę w ramach jednej transakcji przekraczającej wartość 20 000 zł - jest prawidłowe;

- rozpoznania kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącznie od nadwyżki ponad kwotę 15 000 zł - jest nieprawidłowe;

- braku zastosowania art. 15d ust. 1 pkt 1 do przedsiębiorcy, który wypłaci konsumetnowi gotówkę w ramach jednej transakcji przekraczającej wartość 15 000 zł - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Pierwszą kwestią do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest problematyka rozpoznania przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.").

I tak, zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p.:

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p.:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W art. 12 u.p.d.o.p., ustawodawca zamieścił otwarty katalog zdarzeń stanowiących przychód podatkowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy:

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wskazać należy, że ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wprowadzono zmiany m.in. do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zmiany te dotyczą m.in. wprowadzenia przepisu art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy u.p.d.o.p., który miał wejść w życie z dniem 1 stycznia 2023 r. Jednakże na mocy ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o zmianie ustawy o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami oraz ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 1719) art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy u.p.d.o.p. wejdzie w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2024 r.

Z art. 12 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.p. wynika, że:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności kwota płatności dotyczącej transakcji, o której mowa w art. 7b ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287 oraz z 2021 r. poz. 2105), otrzymana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W tym miejscu zasadne jest odwołanie się również do przepisów ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287 z późn. zm.).

Zgodnie z regulacjami zawartymi w przepisie art. 7b ustawy o prawach konsumenta:

Konsument jest obowiązany do dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeżeli jednorazowa wartość transakcji z przedsiębiorcą, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 20 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Podkreślić przy tym należy, że przepis art. 7b ww. ustawy wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.

Odnosząc się do powyższego zauważyć zatem należy, że przepisy ustawy zmieniającej wprowadzają z dniem 1 stycznia 2024 r. szereg zmian w tym dotyczących limitu transakcji gotówkowych w relacji między przedsiębiorcami a konsumentami (osobami prywatnymi).

Wskazać bowiem należy, że do ustawy o prawach konsumenta dodany został art. 7b, który jasno wskazuje, że konsument ma obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeżeli jednorazowa wartość transakcji z przedsiębiorcą (bez względu na liczbę wynikających z niej płatności) przekracza 20 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji "konsumenta" oraz "przedsiębiorcy" zasadne zatem wydaje się odwołanie do przepisów regulujących ww. pojęcia, tj. przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm., dalej: "k.c.")

I tak, z art. 22¹ k.c. wynika, że:

Za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

Z kolei, w art. 43¹ k.c. wskazano, że:

Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33¹ § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową.

Z powyższego wynika, że za konsumenta uznaje się osobę fizyczną, która dokonuje czynności prawnej z przedsiębiorcą. Natomiast przedsiębiorcą może być osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna prowadząca działalność gospodarczą.

Rozważając przedstawione okoliczności sprawy pod kątem zadanego przez Państwa pytania oraz zajętego stanowiska odnośnie poruszonego w pytaniach zagadnienia należy wskazać, że przepis art. 12 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.p. przewiduje konieczność rozpoznania przychodu, w przypadku niedopełnienia obowiązku realizacji przez konsumentów płatności dotyczącej transakcji o której mowa w art. 7b ustawy o prawach konsumenta za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Ponadto, jak wynika z art. 7b ustawy o prawach konsumenta, który wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2024 r., konsument obowiązany będzie do dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, jeżeli jednorazowa wartość transakcji z przedsiębiorcą, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 20 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Podkreślić należy, że w przepisie tym jest mowa o dwóch stronach transakcji uczestniczących w dokonywaniu płatności, a mianowicie przedsiębiorcy i konsumencie, dokonujących transakcji w sytuacji, gdy jednorazowa wartość tych transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 20 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zamierzają Państwo nabywać waluty wirtualne za pośrednictwem zewnętrznych giełd kryptowalutowych, a następnie odsprzedawać je klientom po kursie wyższym niż rynkowy. Zamierzają Państwo przyjmować środki pieniężne w gotówce zarówno od przedsiębiorców jak i konsumentów. Jak również wydawać środki pieniężne w gotówce ww. wskazanym podmiotom.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz treść wniosku stwierdzić należy, że art. 12 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.p. jest przepisem o charakterze sankcyjnym. Przy czym przesłanką zastosowania sankcji jest wyłącznie zachowanie się podatnika niezgodne z dyspozycją tego przepisu. Dlatego też, gdy przyjmą Państwo od konsumentów płatności w kwocie powyżej limitu określonego w art. 7b ustawy o prawie konsumentów, będą Państwo musieli rozpoznać przychód, zarówno na podstawie art. 12 ust. 3, jak i art. 12 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.p. Gdyby byli Państwo uprawnieni do rozpoznania przychodu wyłącznie na podstawie art. 12 ust. 3 nie byłoby mowy o jakiejkolwiek sankcji, a wprowadzenie art. 12 ust. 1 pkt 16 stałoby się bezcelowe.

Z literalnego brzmienia przepisu art. 12 ust. 1 pkt 16 przychodem jest kwota płatności otrzymana bez pośrednictwa rachunku płatniczego. Przepisy nie wyłączają zatem z kosztów jedynie nadwyżki płatności ponad wartość 20 000 zł, lecz każdą płatność dokonaną z pominięciem rachunku płatniczego, jeśli jest dokonywana w ramach transakcji o wartości przekraczającej 20 000 zł.

Jeżeli natomiast otrzymają Państwo od konsumenta zapłatę przekraczającą 20 000 zł gotówką i ją zwrócicie, a następnie konsument ureguluje zapłatę w formie przelewu bankowego, będziecie mogli Państwo skorygować przychód sankcyjny. Ponowne uregulowanie zapłaty zostanie bowiem dokonane z zachowaniem zasad określonych w art. 12 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.p. W konsekwencji rozpoznacie Państwo przychód wyłącznie jednokrotnie.

Przepis art. 7b ustawy o prawie konsumentów wskazuje, że to na konsumenta zostaje nałożony obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego w przypadku transakcji, której wartość przekroczy 20 000 zł. Z kolei z art. 12 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.p. wynika, że dla przedsiębiorcy przychodem jest kwota płatności otrzymana bez pośrednictwa rachunku płatniczego. Z tego względu nie będzie miał do Państwa zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 16, jeżeli to Państwo wypłacicie konsumentowi gotówkę w ramach jednej transakcji przekraczającej wartość 20 000 zł.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie:

- rozpoznania przychodu jedynie na podstawie art. 12 ust. 3, a nie również na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy przyjęciu płatności gotówkowej powyżej limitu - jest nieprawidłowe;

- rozpoznania przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 16 wyłącznie od nadwyżki ponad kwotę 20 000 zł - jest nieprawidłowe;

- możliwości skorygowania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 16, gdy Spółka zwróci konsumentowi gotówkę z tytyłu zapłaty i konsument ureguluje płatność w formie przelewu bankowego - jest prawidłowe;

- braku zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 16 do przedsiębiorcy, który wypłaci konsumentowi gotówkę w ramach jednej transakcji przekraczającej wartość 20 000 zł - jest prawidłowe.

Wątpliwości Państwa dotyczą również problematyki wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...)

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Ponadto zgodnie z art. 15d ust. 1 u.p.d.o.p.:

Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

Natomiast w myśl art. 15d ust. 2 u.p.d.o.p.:

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1) zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2) w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody - w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Na podstawie art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162 z późn. zm.):

Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

Zestawienie art. 15d ust. 1 u.p.d.o.p. oraz art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców prowadzi zatem do wniosku, że w przypadku każdej transakcji o wartości przekraczającej 15 000 zł istnieje obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, przy czym naruszenie tego obowiązku, a więc dokonanie płatności w całości lub w części z pominięciem takiego rachunku oznacza brak możliwości zaliczenia kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca tej transakcji została dokonana z pominięciem rachunku płatniczego. Przepisy nie wyłączają zatem z kosztów jedynie nadwyżki płatności ponad wartość 15 000 zł, lecz każdą płatność (bez względu na jej wartość - kwotę) dokonaną z pominięciem rachunku bankowego, jeżeli jest dokonywana w ramach transakcji o wartości przekraczającej 15 000 zł.

Z przepisu art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców wynika, że dotyczy on płatności dokonywanych pomiędzy przedsiębiorcami, art. 15d u.p.d.o.p. odsyła natomiast do tego przepisu. Z tego wynika, że to przedsiębiorcy, którzy rozliczają jednorazowe transakcje powyżej 15 000 zł w gotówce, a nie za pośrednictwem rachunku bankowego, nie mogą zaliczyć takiej płatności do kosztów uzyskania przychodów.

Przepis art. 15d u.p.d.o.p. nie ma zatem zastosowania w przypadku, gdy dokonacie Państwo na rzecz konsumenta wypłaty gotówką w ramach jednej transakcji przekraczającej wartość 15 000 zł.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie:

- rozpoznania kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącznie od nadwyżki ponad kwotę 15 000 zł - jest nieprawidłowe;

- braku zastosowania art. 15d ust. 1 pkt 1 do przedsiębiorcy, który wypłaci konsumetnowi gotówkę w ramach jednej transakcji przekraczającej wartość 15 000 zł - jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).