0114-KDIP2-2.4010.570.2019.1.AG - Odpisy amortyzacyjne w leasingu operacyjnym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2019 r. (data wpływu 30 grudnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 grudnia 2019 r. (data nadania 31 grudnia 2019 r., data wpływu 31 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodów osobowych, oddawanych przez Wnioskodawcę do odpłatnego korzystania w ramach umowy leasingu operacyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 30 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodów osobowych, oddawanych przez Wnioskodawcę do odpłatnego korzystania w ramach umowy leasingu operacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka/Wnioskodawca), będąca osobą prawną, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na nabywaniu samochodów osobowych (dalej: Samochody) na własność w celu oddania ich podmiotom trzecim do odpłatnego korzystania na podstawie umów leasingu uznawanych za leasing operacyjny do celów podatkowych, tj. spełniających warunki określone w art. 17b u.p.d.o.p. (dalej: Umowy leasingu). Zgodnie z aktualnym wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego, przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności - PKD 64.91.Z "Leasing finansowy". Dodatkowo, przedmiot działalności Spółki obejmuje także PKD 77.11.Z "Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek".

W związku z rodzajem prowadzonej działalności, Spółka rozliczając przychody, dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Samochodów, zaliczając je do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Samochody są własnością Wnioskodawcy i zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Samochodów, zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wartość początkowa części tak nabytych i udostępnionych w ramach Umowy leasingu Samochodów przekracza 150 000 zł.

Wnioskodawca nadmienia, że część zawartych przez niego Umów leasingu została zawarta przed 1 stycznia 2019 r., część natomiast po tej dacie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od dnia 1 stycznia 2019 r. Spółka jest uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Samochodów, oddanych przez Spółkę do odpłatnego używania na podstawie Umów leasingu, w pełnej wysokości, bez względu na ich wartość początkową i bez względu na to, kiedy została zawarta Umowa leasingu, na podstawie której samochód został oddany do korzystania?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że od 1 stycznia 2019 r. jest uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Samochodów, oddanych przez Spółkę do odpłatnego używania na podstawie Umów leasingu, w pełnej wysokości, bez względu na ich wartość początkową i bez względu na to, kiedy została zawarta Umowa leasingu, na podstawie której samochód został oddany do korzystania.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., który zakreśla katalog wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., odpisom amortyzacyjnym podlegają środki trwałe stanowiące własność podatnika, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p. Przedmiotem regulacji jest więc m.in. rozliczenie w kosztach uzyskania przychodów, poprzez odpisy amortyzacyjne, ceny zakupu - wartości początkowej samochodów osobowych nabywanych przez przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie oddawania samochodów w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu, najmu itp. i wykorzystywanych przez nich w tej działalności.

W przypadku środków trwałych stanowiących samochody osobowe, odpisy amortyzacyjne mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., w myśl którego do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się "odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

Zgodnie z art. 16 ust. 5b u.p.d.o.p., obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., przepisu art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. (tj. ww. limitów zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych) "nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika".

Oznacza to, że zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie leasingu samochodów są uprawnieni do zaliczania w koszty uzyskania przychodów pełnej kwoty odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodów oddanych do używania na podstawie umowy leasingu.

Przywołany art. 16 ust. 5b u.p.d.o.p. wyłączający stosowanie limitu wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. obowiązuje od dnia 1 stycznia 2019 r., wobec czego ma on zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodu osobowego i rozliczanych w kosztach podatkowych począwszy od tego dnia.

Wynika to z ogólnej zasady intertemporalnej wskazanej w art. 16 Ustawy nowelizującej, na podstawie której wprowadzono art. 16 ust. 5b do u.p.d.o.p. Zasada ta stanowi, iż nowe przepisy u.p.d.o.p. stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Przy czym, zdaniem Wnioskodawcy, bez znaczenia dla zastosowania przepisu art. 16 ust. 5b u.p.d.o.p. w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej konkretnego samochodu osobowego pozostaje kwestia, kiedy została zawarta umowa leasingu, której jest on przedmiotem. Do przeciwnego wniosku nie prowadzi w szczególności art. 8 ust. 1 Ustawy nowelizującej, zgodnie z którym do umów leasingu, najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze dotyczących samochodu osobowego zawartych przed dniem 1 stycznia 2019 r. stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, natomiast do umów zmienionych lub odnowionych po dniu 31 grudnia 2018 r. stosuje się przepisy ustaw zmienianych w brzmieniu nadanym Ustawą nowelizującą.

Jest to szczególna zasada przejściowa, która zdaniem Spółki nie ma zastosowania w opisanej w niniejszym wniosku sytuacji.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w odniesieniu do przedstawionej sytuacji znajdzie zastosowanie wyłącznie ogólna zasada intertemporalna, tj. art. 16 Ustawy nowelizującej. Zdaniem Wnioskodawcy, art. 8 Ustawy nowelizującej (lex specialis, stanowiący wyjątek od ogólnej zasady intertemporalnej), normuje sytuację podatników w zakresie zaliczania do kosztów podatkowych opłat ponoszonych w związku z leasingowanymi samochodami, uzależniając skutki podatkowe od daty zawarcia umowy leasingu. Przepis ten odnosi się bowiem wyłącznie do podatnika-leasingobiorcy (najemcy) oraz przyznanej mu możliwości zaliczenia uiszczanej przez niego raty leasingowej na rzecz leasingodawcy, do kosztów uzyskania przychodów. Jako szczególna zasada przejściowa dotyczy, w ocenie Wnioskodawcy, wyłącznie należności wynikających z umów leasingu, w związku z wprowadzeniem bardziej restrykcyjnych zasad ich rozliczania dla celów podatku dochodowego od 1 stycznia 2019 r. (art. 16 ust. 1 pkt 49, art. 16 ust. 3b, ust. 5c czy ust. 5b u.p.d.o.p.) i ma na celu zapewnienie podatnikom możliwości stosowania korzystniejszych reguł zgodnie z zasadą "ochrony praw nabytych".

Treść art. 8 ust. 1 Ustawy nowelizującej nie może prowadzić do wniosku, że zaliczenie do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych bez uwzględnienia limitów wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. jest dla Spółki możliwe tylko w odniesieniu do Samochodów będących przedmiotem Umów leasingu zawartych po 31 grudnia 2018 r. Przemawia za tym przede wszystkim wykładnia literalna powyższego przepisu, gdyż dotyczy on rozliczania dla celów podatku dochodowego należności wynikających z umów leasingu, najmu, dzierżawy itp., a w żadnym wypadku odpisy amortyzacyjne od samochodów osobowych nie stanowią należności z tytułu takich umów. Przepis art. 16 ust. 5b u.p.d.o.p. nie dotyczy w szczególności rozliczenia należności wynikających z umowy leasingu (do których referuje art. 8 Ustawy nowelizującej), a wyłącznie możliwości zastosowania odpisów amortyzacyjnych w stosunku do pojazdów znajdujących się w ewidencji środków trwałych leasingodawcy. Z pewnością zaś koszty amortyzacji nie wynikają ze wskazanych w art. 8 Ustawy nowelizującej umów (m.in. umowy leasingu), lecz są rezultatem zakupu samochodu i wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych.

Odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej samochodów stanowią koszt niezwiązany z konkretną umową leasingu (najmu itp.). Uprawnienie do zaliczania w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodu osobowego na zasadach ogólnych z art. 16a i nast.u.p.d.o.p. (bez uwzględnienia ograniczeń z art. 16 ust. 1 pkt 4) jest związane z samym faktem wykorzystywania samochodu w prowadzonej przez jego właściciela działalności gospodarczej polegającej na oddawaniu go do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu, najmu itp.

Za stanowiskiem Spółki przemawia również wykładnia celowościowa szczególnego przepisu przejściowego (art. 8 Ustawy nowelizującej), poprzez wprowadzenie którego ustawodawca postanowił utrzymać obowiązujące wcześniej korzystniejsze zasady rozliczania dla celów podatku dochodowego opłat wynikających z umów leasingu, najmu dzierżawy itp. przez podmioty korzystające z samochodów osobowych na podstawie takich umów, jeśli zostały one zawarte pod rządami poprzednio obowiązujących przepisów (1 stycznia 2019 r.).

Z kolei przedmiotem regulacji art. 16 ust. 5b u.p.d.o.p. jest możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów - poprzez odpisy amortyzacyjne - całej wartości początkowej (ceny zakupu) samochodów osobowych nabywanych przez podatników prowadzących działalność w zakresie oddawania samochodów w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu najmu itp. Oczywiście generalnym warunkiem uznania odpisów amortyzacyjnych za koszty podatkowe jest wykorzystywanie samochodów do działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z art. 16a u.p.d.o.p., odpisom amortyzacyjnym podlegają środki trwałe stanowiące własność podatnika, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy.

Wprowadzenie art. 16 ust. 5b u.p.d.o.p. podyktowane było specyfiką działalności firm oddających samochody osobowe w odpłatne użytkowanie (leasing, najem, dzierżawę), przez co samochody te są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej tych podatników, a zatem limitowanie odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów podatkowych nie ma żadnego uzasadnienia. Limity te związane są zasadniczo z potencjalnym użytkiem prywatnym samochodów będących własnością firmy.

Znowelizowane przepisy, zezwalające na niestosowanie limitów odpisów amortyzacyjnych, podatnicy, o których mowa w art. 16 ust. 5b u.p.d.o.p. mogą stosować już w odniesieniu do rozliczenia przychodów od 1 stycznia 2019 r. Analogicznie, już od rozliczenia za styczeń 2019 r. zastosowanie ma dla pozostałych podatników wyższy limit zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. (150 tys. zł w miejsce 20 tys. euro dla samochodów innych niż elektryczne). Przepisy te obowiązują od 1 stycznia 2019 r., tj. mają zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych w styczniu 2019 r. (i w kolejnych miesiącach), bez związku z momentem zawarcia umowy leasingu, najmu, dzierżawy etc. Wyjątkiem są tylko podatnicy, dla których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2019 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2018 r. W oparciu o ww. wyjątek wprowadzony w art. 13 Ustawy nowelizującej, podatnicy tacy powinni zastosować przepisy w brzmieniu dotychczasowym. Sytuacja ta jednak nie dotyczy Wnioskodawcy, dla którego rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy.

Z treści art. 16 ust. 5b u.p.d.o.p. wynika, że brak stosowania ograniczenia o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. uzależniony jest jedynie od spełnienia warunku, iż przedmiotem działalności prowadzonej przez podatnika jest oddawanie samochodu osobowego w odpłatne używanie. Oznacza to, że ograniczenie o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. nie znajdzie zastosowania w przypadku, gdy przedmiotem działalności prowadzonej przez podatnika jest oddawanie samochodu osobowego w odpłatne używanie na podstawie np. umowy leasingu albo umowy najmu.

Ponieważ, jak wyżej wspomniano, przedmiotem działalności Spółki jest m.in. leasing operacyjny, a także wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek, to zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie art. 16 ust. 5b u.p.d.o.p. Zgodnie z aktualnym wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego, przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest PKD 64.91.Z Leasing finansowy. Dodatkowo, przedmiot działalności Spółki obejmuje także PKD 77.11.Z Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek. Jednocześnie przedmiotowe Samochody są wykorzystywane przez Spółkę w ramach jej działalności gospodarczej.

Spółka niewątpliwie spełnia warunek stosowania przepisu art. 16 ust. 5b u.p.d.o.p. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, od 1 stycznia 2019 r. ma on prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od Samochodów, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, niezależnie od ich wartości początkowej, tj. bez stosowania ograniczeń, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. oraz niezależnie od daty zawarcia Umowy leasingu. Pełne zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów dotyczy wszystkich odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami u.p.d.o.p. począwszy od stycznia 2019 r., od Samochodów stanowiących środki trwałe Spółki oddanych przez Spółkę do korzystania na podstawie Umowy leasingu.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, wydanych w analogicznych stanach faktycznych.

W interpretacji indywidualnej z dnia 25 lipca 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.218.2019.2.AG), wydanej na skutek wniosku złożonego w analogicznym stanie faktycznym, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, iż "zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie art. 16 ust. 5b u.p.d.o.p., w związku z czym Wnioskodawca, (...) będzie miał prawo, na podstawie art. 5 u.p.d.o.p., do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonanych od samochodów osobowych, przekraczających wartość 150.000 zł, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, bez stosowania ograniczeń, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. Jednocześnie, na powyższe nie będzie miało wpływu to, kiedy zostaną zawarte umowy leasingu, na podstawie których Spółka oddaje samochody do odpłatnego korzystania innym podmiotom. Przywołane powyżej przepisy nie uzależniają bowiem sposobu rozliczania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od momentu zawarcia umowy leasingu. W przypadku Wnioskodawcy nie znajdą natomiast zastosowania przepisy regulujące zaliczanie w koszty podatkowe opłat wynikających z umów leasingu, gdyż Spółka nie korzysta z samochodów osobowych na podstawie tych umów, a jedynie oddaje samochody, jako swoje środki trwałe, w leasing operacyjny w ramach prowadzonej działalności gospodarczej".

W interpretacji indywidualnej z dnia z dnia 15 lipca 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.188.2019.2.AG) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, uznając stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe stwierdził, iż "Z literalnego brzmienia powyższego przepisu (art. 16 ust. 1 pkt 5b u.p.d.o.p.) wynika, że ograniczenie o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. nie znajdzie zastosowania w przypadku, gdy przedmiotem działalności prowadzonej przez podatnika jest oddawanie samochodu osobowego w odpłatne używanie na podstawie np. umowy leasingu albo umowy najmu. Istotne znaczenie ma zatem rodzaj oraz przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiot prowadzonej działalności przez podatników należy rozpatrywać przez pryzmat dokumentów rejestrowych złożonych przez podatnika, a także w umowie spółki lub w jej statucie. W dokumentach tych we właściwych miejscach uwidocznione powinny zostać odpowiednie kody Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). Będzie to przykładowo kod 77.11.Z - Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek. Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi powyższą działalność, wskazaną w PKD 77.11.Z. Ponadto, Wnioskodawca wskazał również, że samochody osobowe będą wykorzystywane wyłącznie do celów najmu. W związku z powyższym zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie art. 16 ust. 5b u.p.d.o.p., w związku z czym Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonanych od samochodów osobowych, przekraczających wartość 150.000 zł, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, bez stosowania ograniczeń, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. Zatem, stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe".

Powyższe potwierdza również stanowisko Dyrektora KIS zawarte w interpretacji indywidualnej z 11 kwietnia 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.84.2019.2.AG), który uznał za prawidłowe następujące stanowisko wnioskodawcy: "Z kolei udzielenie odpowiedzi na pytanie dotyczące zastosowania znowelizowanych przepisów (u.p.d.o.p.) do samochodów stanowiących własność Wnioskodawcy wymaga sięgnięcia do ogólnej reguły intertemporalnej zawartej w art. 16 analizowanej ustawy nowelizującej, zgodnie z którą przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r., z wyjątkiem art. 6 i art. 6a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 7b ust. 2 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r. Powyższe oznacza zatem, iż przepisy u.p.d.o.p. w nowym brzmieniu (w tym m.in. art. 16 ust. 1 pkt 4, 49, 49a i 51 u.p.d.o.p.) wprowadzone na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, znajdą zastosowanie do rozliczania przez Wnioskodawcę wszelkich poniesionych od 1 stycznia 2019 r. kosztów uzyskania przychodów z tytułu używania Samochodów stanowiących własność Wnioskodawcy - niezależnie od tego, czy Samochody te zostały przez Wnioskodawcę nabyte przed czy po 1 stycznia 2019 r. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 jawi się jako prawidłowe".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na nabywaniu samochodów osobowych ("Samochody") na własność w celu oddania ich podmiotom trzecim do odpłatnego korzystania na podstawie umów leasingu operacyjnego. Zgodnie z aktualnym wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego, przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest - zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności - PKD 64.91.Z "Leasing finansowy". Dodatkowo, przedmiot działalności Spółki obejmuje także PKD 77.11.Z "Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek". Samochody są własnością Wnioskodawcy i zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Samochodów, zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wartość początkowa części tak nabytych i udostępnionych w ramach umowy leasingu Samochodów przekracza 150 000 zł. Wnioskodawca zaznaczył również, że część zawartych przez niego umów leasingu została zawarta przed 1 stycznia 2019 r., część natomiast po tej dacie.

Zadane we wniosku pytanie dotyczy kwestii rozliczania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej ww. Samochodów.

Wnioskodawca jest zdania, że będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Samochodów oddanych przez Spółkę do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu w pełnej wysokości, bez względu na wartość początkową Samochodów oraz bez względu na to, kiedy została zawarta umowa leasingu, na podstawie której Samochód został oddany do korzystania.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p.").

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie natomiast do treści art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3. inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z dniem 1 stycznia 2019 r., na podstawie ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159; dalej: "ustawa zmieniająca"), wprowadzono nowe zasady rozliczania w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych m.in. z wykorzystywaniem samochodów osobowych w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 16 ustawy zmieniającej, przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r., z wyjątkiem art. 6 i art. 6a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 7b ust. 2 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r.

Na podstawie powyższego, podatnicy korzystający z samochodów osobowych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych zarówno przed jak i po 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z limitów obowiązujących od początku 2019 r., w odniesieniu do kosztów poniesionych od 1 stycznia 2019 r.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

Dodać jednocześnie trzeba, że w myśl obowiązującego od 1 stycznia 2019 r. art. 16 ust. 5b u.p.d.o.p., przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.

Z literalnego brzmienia powyższego przepisu wynika, że ograniczenie o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. nie znajdzie zastosowania w przypadku, gdy przedmiotem działalności prowadzonej przez podatnika jest oddawanie samochodu osobowego w odpłatne używanie na podstawie np. umowy leasingu albo umowy najmu. Istotne znaczenie ma zatem rodzaj oraz przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Spółki są:

* PKD 64.91.Z "Leasing finansowy" oraz

* PKD 77.11.Z "Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek".

Mając na uwadze powyższe, zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie art. 16 ust. 5b u.p.d.o.p., w związku z czym Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całość odpisów amortyzacyjnych dokonanych od samochodów osobowych (oddawanych do używania w ramach umów leasingu) przekraczających wartość 150.000 zł, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, bez stosowania ograniczeń, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p.

Jednocześnie, na powyższe nie będzie miało wpływu to, kiedy zostaną zawarte umowy leasingu, na podstawie których Spółka oddaje samochody do odpłatnego korzystania innym podmiotom. Przywołane powyżej przepisy nie uzależniają bowiem sposobu rozliczania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od momentu zawarcia umowy leasingu. W przypadku Wnioskodawcy nie znajdą natomiast zastosowania przepisy regulujące zaliczanie w koszty podatkowe opłat wynikających z umów leasingu, gdyż Spółka nie korzysta z samochodów osobowych na podstawie tych umów, a jedynie oddaje samochody, jako swoje środki trwałe, w leasing operacyjny w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Odpowiadając zatem wprost na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że od dnia 1 stycznia 2019 r. Spółka jest uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Samochodów, oddanych przez Spółkę do odpłatnego używania na podstawie Umów leasingu, w pełnej wysokości, bez względu na ich wartość początkową i bez względu na to, kiedy została zawarta umowa leasingu, na podstawie której samochód został oddany do korzystania.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.