0114-KDIP2-2.4010.40.2020.1.AG - Korekta odpisów amortyzacyjnych w związku ze zmianą wartości początkowej nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2020 r. (data wpływu 30 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych związanych ze zmianą (zwiększeniem) wartości początkowej Nieruchomości poprzez skorygowanie zarówno wartości samych odpisów amortyzacyjnych, jak i wartości początkowej na bieżąco - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych związanych ze zmianą (zwiększeniem) wartości początkowej Nieruchomości poprzez skorygowanie zarówno wartości samych odpisów amortyzacyjnych, jak i wartości początkowej na bieżąco.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A. mbH & Co. KG (dalej: "Spółka" lub "Kupujący") z siedzibą w (...), jest spółką osobową, działającą na podstawie prawa niemieckiego, utworzoną przez dwie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zorganizowane i działające zgodnie z prawem niemieckim, tj. B. mbH (dalej: "Komplementariusz") oraz C. GmbH (dalej: "Komandytariusz" albo "Wnioskodawca"). Wspólnicy podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Niemczech od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z umową Spółki z dnia 18 lipca 2019 r., sporządzoną w oparciu o przepisy prawa niemieckiego (dalej: "Umowa"), Komplementariusz jest wspólnikiem osobiście odpowiedzialnym za zobowiązania Spółki, który nie posiada udziałów w majątku Spółki i nie wnosi wkładów do Spółki. Wspólnicy uczestniczą w majątku i wyniku (zysku i stracie) Spółki proporcjonalnie do wniesionych przez siebie wkładów obowiązkowych. Na chwilę obecną jedynym wspólnikiem z obowiązkowym wkładem jest Komandytariusz, a zatem Komplementariusz nie posiada prawa do udziału w zyskach Spółki. Całkowity udział w zyskach Spółki posiada w chwili obecnej, zgodnie z Umową, jej Komandytariusz.

Przedmiotem działalności Spółki jest nabywanie, zabudowa, wynajem i eksploatacja nieruchomości gruntowych w Niemczech i Polsce lub ograniczonych praw rzeczowych, oraz zarządzanie takimi nieruchomościami i prawami. Dla potrzeb prowadzenia działalności w Polsce Kupujący utworzył oddział, który został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym. Kupujący w dniu 3 stycznia nabył prawo użytkowania wieczystego gruntu położonego przy ulicy (...) w (...) oraz własność usytuowanego na gruncie budynku biurowego składającego się z dziesięciu kondygnacji naziemnych oraz trzech kondygnacji podziemnych ("Budynek") wraz z przynależącymi budowlami, obiektami małej architektury oraz niezbędnymi urządzeniami, instalacjami i wyposażeniem (dalej odpowiednio: "Nieruchomość" oraz "Transakcja"). Po nabyciu Nieruchomości, Spółka będzie prowadzić działalność polegającą na wynajmie powierzchni biurowych usytuowanych w Nieruchomości.

Cena sprzedaży Nieruchomości w ramach Transakcji została ustalona w oparciu o przychody z najmów powierzchni w Budynku ustalone na dzień Transakcji (data graniczna) według formuły przyjętej przez sprzedającego i Kupującego i została alokowana na grunt, Budynek oraz budowle, obiekty małej architektury oraz niezbędne urządzenia. Możliwe jest, że pierwotnie ustalona cena sprzedaży Nieruchomości ulegnie podwyższeniu po dacie granicznej. Podwyższenie ceny sprzedaży Nieruchomości może nastąpić, jeżeli w ciągu siedmiu miesięcy od daty granicznej spełnione zostaną łącznie następujące warunki: (i) dzięki staraniom sprzedającego zawarte zostaną nowe umowy najmu powierzchni Budynku z nowymi najemcami, (ii) nowo wynajmowane powierzchnie Budynku zostaną przekazane nowym najemcom z zastrzeżeniem zaistniałych wad, jeżeli takie zaistnieją, (iii) nowi najemcy przekażą odpowiednie dokumenty gwarancyjne. Podwyższona cena będzie stanowiła część ceny Nieruchomości. Kupujący zapłaci sprzedającemu kwotę (podwyższoną cenę) obliczoną zgodnie z formułą ustaloną przez strony, a sprzedający dokona korekty faktury VAT pierwotnie wystawionej przez sprzedającego z tytułu sprzedaży Nieruchomości. Korekta pierwotnie wystawionej faktury z tytułu sprzedaży Nieruchomości może nastąpić każdorazowo po spełnieniu wyżej wskazanych warunków skutkujących podwyższeniem ceny albo zbiorczo po spełnieniu wyżej wskazanych warunków skutkujących podwyższeniem ceny i upływie siedmiu miesięcy od daty granicznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku spełnienia przesłanek do podwyższenia ceny Nieruchomości i dokonaniu podwyższenia ceny, Wnioskodawca działając jako wspólnik Kupującego powinien każdorazowo na podstawie art. 15 ust. 4i u.p.d.o.p. po otrzymaniu faktury korygującej wystawionej przez sprzedającego i dokumentującej podwyższenie ceny dokonać bieżącej korekty odpisów amortyzacyjnych związanej ze zmianą wartości początkowej Budynku - poprzez skorygowanie zarówno wartości samych odpisów amortyzacyjnych, jak i wartości początkowej na bieżąco, tj. uwzględniając w pierwszym skorygowanym odpisie skumulowaną część, o którą korygowany będzie miesięczny odpis od miesiąca następującego po miesiącu przekazania Budynku do używania, aż do miesiąca, w którym dokonywana jest korekta?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W opinii Wnioskodawcy, w przypadku spełnienia przesłanek do podwyższenia ceny Nieruchomości i dokonaniu podwyższenia ceny, Wnioskodawca działając jako wspólnik Kupującego powinien każdorazowo na podstawie art. 15 ust. 4i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej: "u.p.d.o.p.") po otrzymaniu faktury korygującej wystawionej przez sprzedającego i dokumentującej podwyższenie ceny dokonać bieżącej korekty odpisów amortyzacyjnych związanej ze zmianą wartości początkowej Budynku - poprzez skorygowanie zarówno wartości samych odpisów amortyzacyjnych, jak i wartości początkowej na bieżąco, tj. uwzględniając w pierwszym skorygowanym odpisie skumulowaną część, o którą korygowany będzie miesięczny odpis od miesiąca następującego po miesiącu przekazania Budynku do używania, aż do miesiąca, w którym dokonywana jest korekta.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego osób fizycznych, ani też podatnikami podatku dochodowego osób prawnych, tym samym na Spółce nie ciążą zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osiągniętych dochodów. Podatnikami podatku dochodowego w spółce osobowej są jej wspólnicy. W przypadku Spółki powyższe oznacza, że do wykazania przychodów i kosztów (w tym kosztów związanych z dokonywaniem odpisów amortyzacyjnych od Budynku w związku z planowanym nabyciem Nieruchomości) będzie uprawniony Komandytariusz, który jest jedynym wspólnikiem Spółki uprawnionym do udziału w jej zyskach (a w konsekwencji, jest również jedynym wspólnikiem uprawnionym do wykazywania kosztów).

Zgodnie z art. 15 ust. 4i u.p.d.o.p., jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W związku z powyższym, w przypadku niewystąpienia błędu rachunkowego bądź innej oczywistej omyłki, podatnik może dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów (w zależności od tego czy uprzednio je zawyżył bądź zaniżył). Przepis art. 15 ust. 4i u.p.d.o.p., należy rozumieć w taki sposób, że w przypadku otrzymania faktury korygującej dokumentującej zwiększenie ceny za nabycie Nieruchomości, datą korekty kosztów uzyskania przychodów, w tym odpisów amortyzacyjnych, jest okres, w którym otrzymano tę fakturę korygującą.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Należy wskazać, że odpisy amortyzacyjne (podlegające korekcie w przedmiotowej sprawie) powinny być dokonywane na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16g ust. 13 u.p.d.o.p. jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa, biorąc pod uwagę, że w omawianej sprawie korekta odpisów amortyzacyjnych nie będzie wynikać z błędu rachunkowego, ani też innej oczywistej omyłki, stwierdzić należy, że zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 4i u.p.d.o.p. W konsekwencji, po oddaniu do użytkowania Budynku, korekty odpisów amortyzacyjnych Wnioskodawca powinien dokonać na bieżąco w okresie rozliczeniowym, w którym zostanie otrzymana faktura korygująca dokumentująca poniesienie dodatkowych kosztów związanych z inwestycją w dany środek trwały. Na możliwość zastosowania powyższych przepisów do sytuacji Wnioskodawcy wskazuje również ustawodawca w uzasadnieniu do ustawy nowelizującej u.p.d.o.p., w którym wskazano: "Proponuje się zatem wprowadzenie w: ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT), ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) oraz ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (u.z.p.d.) rozwiązania polegającego na tym, że fakty mające wpływ na korektę podstawy opodatkowania, które nastąpiły w późniejszym okresie rozliczeniowym, nie powinny być rozpoznawane ze skutkiem "wstecz" (ex tunc), lecz powinny być rozliczane w bieżącym okresie rozliczeniowym. W przypadku wystąpienia okoliczności skutkującej zmianą wartości sprzedaży, a tym samym uprawniającej do zmniejszenia lub zwiększenia przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, korekta po stronie przychodów, jak i kosztów podatkowych, powinna odbywać się w bieżącym okresie rozliczeniowym, tj. w dacie jej wystawienia i odpowiednio otrzymania".

Zatem mając na uwadze, że celem Ustawodawcy było wyeliminowanie sytuacji, w której podatnicy zobowiązani są do dokonywania wstecznych korekt rozliczeń, a także fakt, że przyczyna dokonywanych przez Wnioskodawcę korekt powstanie w okresie bieżącym (podwyższenie ceny i otrzymanie korekty faktury dokumentującej sprzedaż Nieruchomości), Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jest on uprawniony do korekty odpisów amortyzacyjnych w okresie, w którym otrzyma faktury korygujące dokumentujące poniesienie kosztów wpływających na zmodyfikowanie wartości początkowej środka trwałego.

Wnioskodawca działając jako wspólnik Kupującego powinien zatem ustalić nową wartość początkową Budynku każdorazowo w miesiącu otrzymania faktury korygującej przez Kupującego. Od tego też momentu Wnioskodawca powinien dokonywać odpisy amortyzacyjne w zaktualizowanej, nowej wysokości.

Biorąc pod uwagę, że korekcie powinny podlegać nie tylko przyszłe odpisy amortyzacyjne, lecz również te odpisy, które zostały już wcześniej dokonane, każdorazowo po otrzymaniu faktury korygującej wpływającej na zwiększenie wartości początkowej Budynku, modyfikacji będą podlegały wszystkie odpisy amortyzacyjne rozliczane począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym Budynek wprowadzono do ewidencji.

W opinii Wnioskodawcy, korekty rozliczonych już wcześniej odpisów należy dokonać na bieżąco w miesiącu otrzymania faktury dokumentującej poniesienie kosztów wpływających na zmianę wartości początkowej środka trwałego/ulepszonego środka trwałego.

Ze względu na fakt, że art. 15 ust. 4i ustawy o p.d.o.p. nie określa, w jaki sposób należy przeprowadzić korektę, w ocenie Wnioskodawcy, zasadnym rozwiązaniem jest skorygowanie zarówno odpisów amortyzacyjnych, jak i wartości początkowej na bieżąco. W związku z tym, Wnioskodawca w pierwszym skorygowanym odpisie powinien uwzględnić skumulowaną część, o którą korygowany będzie miesięczny odpis od miesiąca następującego po miesiącu przekazania środków trwałych/ulepszonych środków trwałych do używania, aż do miesiąca, w którym dokonywana jest korekta w trybie przytoczonego powyżej przepisu u.p.d.o.p., tj. korygując wysokość odpisów amortyzacyjnych na bieżąco. W ten sposób, w pierwszym odpisie zostaną skorygowane łącznie wszystkie odpisy amortyzacyjne dokonane od dnia przekazania danego środka trwałego do użytkowania (lub przyjęcia do użytkowania ulepszonego środka trwałego), umożliwiając tym samym aktualizację wartości przyszłych odpisów amortyzacyjnych.

Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 lutego 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.317.2017.1.AG, w której Organ, odniósł się do korekty odpisów amortyzacyjnych, w sytuacji w której wnioskodawca, w ramach prowadzonych inwestycji miał otrzymywać, już po przyjęciu środków trwałych do używania i wprowadzeniu ich do ewidencji, dokumenty, w tym faktury, które z uwagi na uwarunkowania umowne z wykonawcami miały wiązać się z koniecznością dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych, z uwagi na ustalenie ostatecznej wartości podstawy dokonywania tych odpisów (wartości początkowej). W odniesieniu do zaprezentowanego stanu faktycznego, Organ wskazał, że "Wnioskodawca powinien zatem ustalić nową wartość początkową środka trwałego w miesiącu otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczyny korekty i skorygować w tym momencie odpisy amortyzacyjne dokonywane od nowo ustalonej wartości początkowej". Podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 maja 2017 r., sygn. 0114-KDIP2-3.4010.32.2017.1.DP, w której Organ uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym, w przypadku zwiększania wartości początkowej środków trwałych po dacie oddania ich do użytkowania - "Wnioskodawca powinien dokonać korekty zarówno wysokości odpisów amortyzacyjnych (na bieżąco), jak i wartości początkowej środków trwałych. (...) Wnioskodawca w pierwszym skorygowanym odpisie powinien uwzględnić skumulowaną część, o którą korygowany będzie miesięczny odpis od miesiąca następującego po miesiącu przekazania środków trwałych do używania, aż do miesiąca, w którym dokonywana jest korekta w trybie przytoczonego powyżej przepisu ustawy o CIT, tj. - korygując wysokość odpisów amortyzacyjnych na bieżąco".

Kwestia zmiany wartości początkowej środków trwałych po ich przyjęciu do używania i rozpoczęciu amortyzacji, była również przedmiotem rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który w wyroku z 10 sierpnia 2017 r., sygn. I SA/Wr 519/17, wskazał: "Jeżeli zatem zwrot wydatków na nabycie lub wytworzenie środka trwałego powoduje wyłączenie z kosztów przychodów odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych, to skutek w postaci obowiązku wyłączenia (korekty kosztów) powstaje z chwilą zwrotu wydatków (w rozliczeniu za okres, w którym zwrot wydatków został otrzymany). Bez tego (zwrotu) podatnik nie miał i nie ma obowiązku zmniejszenia kosztów z tytułu amortyzacji". W dalszej części omawianego wyroku Sąd wskazał, że "nie jest również możliwy do zaakceptowania, z punktu widzenia zasad praworządności, pogląd organu, że korekta winna dotyczyć tych okresów, w których dokonywano uprzednio odpisów amortyzacyjnych, co powoduje, iż konieczna byłaby korekta wcześniejszego rozliczenia podatkowego ze wszelkimi konsekwencjami podatkowymi w postaci powstania zaległości i obowiązkiem zapłaty odsetek. Akceptacja stanowiska organu interpretacyjnego oznaczałaby w istocie, że Spółka korygując wstecz koszty z tytułu odpisów amortyzacyjnych, doprowadziłaby (w zakresie nieprzedawnionych zobowiązań) do powstania zaległości podatkowych i odsetek od tych zaległości, tak jakby koszty przychodu w poszczególnych okresach były ustalane nieprawidłowo (niezgodnie z prawem)".

Należy dodatkowo wskazać, że analogiczne do przedstawionego powyżej, stanowisko jest prezentowane przez organy w odniesieniu do korekty odpisów amortyzacyjnych w związku ze zwrotem wydatków (zwłaszcza w formie dotacji) po rozpoczęciu amortyzacji, przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 5 września 2017 r., sygn. 0114-KDIP2-3.4010.112.2017.1.k.k., wskazał, że "w momencie otrzymania dotacji odpisy amortyzacyjne od części środka trwałego pokrytej dotacją przestają być kosztem uzyskania przychodów. Należy zatem ustalić wielkość odpisów amortyzacyjnych naliczonych od tej części środka trwałego i o tę wielkość zmniejszyć koszty uzyskania przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano dotację. Mając na względzie powyższe należy uznać, że Wnioskodawca nie ma obowiązku korygowania wstecz dokonanych odpisów amortyzacyjnych od przyjętych środków trwałych w związku z otrzymaniem dotacji".

Podobnie uznał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 13 czerwca 2017 r., sygn. 1462-IPPB6.4510.37.2017.2.AG oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 4 marca 2016 r., sygn. IBPB-1-2/4510-25/16/BKD.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że działając jako wspólnik Kupującego powinien dokonać bieżącej korekty odpisów amortyzacyjnych związanych ze zmianą (zwiększeniem) wartości początkowej Budynku poprzez skorygowanie zarówno odpisów amortyzacyjnych, jak i wartości początkowej na bieżąco - uwzględniając w pierwszym skorygowanym odpisie skumulowaną część, o którą korygowany będzie miesięczny odpis od miesiąca następującego po miesiącu przekazania środków trwałych/ulepszonych środków trwałych do używania, aż do miesiąca, w którym dokonywana jest korekta. Korekty dokonanych już wcześniej odpisów należy dokonać w okresie, w którym otrzymano dokument potwierdzający przyczynę korekty. Ponadto, przyszłe zaktualizowane odpisy powinny być dokonywane w tych samych kwotach od okresu, w którym powstał obowiązek korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.