0114-KDIP2-2.4010.392.2023.2.ASK - VAT jako koszt podatkowy i składnik wartości środka trwałego

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m. in podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

* podatek VAT niepodlegający odliczeniu u podatnika przedmiotowo zwolnionego z podatku VAT stanowi koszt uzyskania przychodu;

* podatek VAT niepodlegający odliczeniu od zakupu środków trwałych u podatnika przedmiotowo zwolnionego z podatku VAT podnosi wartość tych środków trwałych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z o.o. (Wnioskodawca) prowadzi działalność medyczną zwolnioną przedmiotowo z podatku VAT za podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18, 18a i 19a ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka A. nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z tym faktury obciążeniowe jakie otrzymuje od kontrahentów stanowią koszt w kwocie brutto, ponieważ zgodnie z przepisami podatek VAT u podatnika przedmiotowo zwolnionego z podatku od towarów i usług stanowi koszt podatkowy bądź powiększa wartość środka trwałego i wartości niematerialnych i prawnych. Nie podlega odliczeniu, ponieważ towary i usługi nabyte zostały w celu świadczenia usług zwolnionych z podatku VAT.

Projekt ten obejmuje wydatki na zakup sprzętu medycznego: gastroskopu i szafy endoskopowej. Wszystkie poniesione wydatki potwierdzone zostały fakturami wystawionymi na rzecz Spółki. Efekty projektu Spółka wykorzystuje do czynności zwolnionych z podatku od towarów i usług (usługi medyczne). Zakupione środki trwałe wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych w miesiącu maju 2023 r.

Na potrzeby otrzymania dofinansowania z funduszy europejskich projektu (...) o tytule " (...)", w przypadku gdy podatek od towarów i usług jest wydatkiem kwalifikowanym w projekcie, konieczna jest indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego, że podatek VAT, który zgodnie z przepisami nie podlega odliczeniu stanowi koszt podatkowy bądź powiększa wartość środka trwałego. Stąd Spółka zwraca się o potwierdzenie swojego stanowiska.

Pytania

1. Czy podatek naliczony podlega odliczeniu u podatnika przedmiotowo zwolnionego z podatku VAT?

2. Czy podatek VAT niepodlegający odliczeniu u podatnika przedmiotowo zwolnionego z podatku VAT stanowi koszt uzyskania przychodu?

3. Czy podatek VAT niepodlegający odliczeniu od zakupu środków trwałych u podatnika przedmiotowo zwolnionego z podatku VAT podnosi wartość tych środków trwałych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 2 i 3 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Podatek naliczony podlega odliczeniu w zakresie w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Firma świadczy usługi zwolnione stąd brak możliwości odliczenia podatku.

Podatek VAT u podatnika przedmiotowo zwolnionego z podatku od towarów i usług stanowi koszt podatkowy bądź powiększa wartość środka trwałego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznaczyć należy, że stosownie do zadanych pytań wyznaczających granice rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena możliwości zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków na nabycie sprzętu medycznego do kosztów podatkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o CIT, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości, które nie zostały wykazane w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna więc brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu, racjonalność i niezbędność) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

Natomiast stosownie do art. 16f ust. 1 ustawy o CIT

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Jak wynika z powyższego przepisu, amortyzacji dokonuje się od wartości początkowej środka trwałego, którą ustala się w zależności od tego w jaki sposób nastąpiło nabycie podlegającego amortyzacji składnika majątkowego.

W przypadku odpłatnego nabycia środka trwałego, za jego wartość początkową uważa się cenę jego nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).

W myśl art. 16g ust. 3 ustawy o CIT,

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, że prowadzą Państwo działalność medyczną zwolnioną przedmiotowo z podatku VAT za podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18, 18a i 19a ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie są Państwo zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z powyższym faktury obciążeniowe jakie otrzymują Państwo od kontrahentów stanowią koszt w kwocie brutto, ponieważ zgodnie z przepisami podatek VAT u podatnika przedmiotowo zwolnionego z podatku od towarów i usług stanowi koszt podatkowy bądź powiększa wartość środka trwałego i wartości niematerialnych i prawnych. Nie podlega także odliczeniu, ponieważ towary i usługi nabyte zostały w celu świadczenia usług zwolnionych z podatku VAT. Realizują Państwo projekt finansowy ze środków europejskich w ramach którego otrzymali Państwo środki na zakup sprzętu medycznego: gastroskopu i szafy endoskopowej. Wszystkie poniesione wydatki potwierdzone zostały fakturami wystawionymi na Państwa rzecz. Efekty projektu wykorzystują Państwo do czynności zwolnionych z podatku od towarów i usług (usługi medyczne). Zakupione środki trwałe wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych w miesiącu maju 2023 r.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii czy:

* podatek VAT niepodlegający odliczeniu u podatnika przedmiotowo zwolnionego z podatku VAT stanowi koszt uzyskania przychodu;

* podatek VAT niepodlegający odliczeniu od zakupu środków trwałych u podatnika przedmiotowo zwolnionego z podatku VAT podnosi wartość tych środków trwałych.

Wobec powyższego, w świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że skoro jak wynika z wniosku w związku z nabyciem wskazanego we wniosku sprzętu medycznego, wykorzystywanego do czynności zwolnionych od opodatkowania VAT, nie przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, to co do zasady zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponoszone przez Państwa wydatki o ile oczywiście związane są z uzyskaniem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu (kwestia ta nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej) podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych w kwocie brutto. Oznacza to zarazem, że naliczony podatek VAT stanowi dla Państwa koszt uzyskania przychodu.

Przy czym, w zakresie w jakim ww. wydatki poniesione zostały na nabycie środków trwałych, podatek VAT naliczony, winien zwiększać wartość początkową tych środków trwałych i podlegać zaliczeniu do kosztów podatkowych pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne.

Tym samym, co do zasady, zgodzić się należy z Państwa stanowiskiem, wskazującym że podatek VAT u podatnika przedmiotowo zwolnionego z podatku od towarów i usług stanowi koszt podatkowy, bądź powiększa wartość środka trwałego.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 i 3 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć jednakże należy, że jeżeli otrzymane przez Państwa w ramach projektu dofinansowanie jest zwolnione od opodatkowania (również i ta kwestia nie jest przedmiotem wniosku), to wskazane we wniosku wydatki nie mogą stanowić kosztów podatkowych.

Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 48 i 58 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 259 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.).