0114-KDIP2-2.4010.369.2019.9.RK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA po wyroku sądu - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 sierpnia 2019 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 sierpnia 20219 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na nabycie od podmiotu powiązanego usług pośrednictwa.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 25 października 2019 r. (data wpływu 25 października 2019 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie ochrony osób i mienia. Celem pozyskiwania klientów Wnioskodawca zawiera z podmiotami zewnętrznymi umowy pośrednictwa. Na podstawie tych umów podmioty te zobowiązują się do podejmowania działań zmierzających do pozyskania dla Wnioskodawcy klienta, w zamian otrzymują wynagrodzenie obliczone jako procent od obrotu wnioskodawcy z danym, pozyskanym przy udziale danego podmiotu klientem (w razie niepozyskania klienta, wynagrodzenie za podejmowane czynności faktyczne nie należy się). Jedna z takich umów pośrednictwa zawarta jest z podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 CIT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Działaniami podjętymi przez pośrednika w ramach współpracy Wnioskodawcy będzie: wyszukiwanie podmiotów zaingerowanych usługami świadczonymi przez Wnioskodawcę, nawiązywanie kontaktu z przedstawicielami takich podmiotów, prezentacja informacji o Wnioskodawcy i jego usług na podstawie materiałów przygotowanych i udostępnionych pośrednikowi przez Wnioskodawcę, negocjowanie warunków współpracy.

W zakresie wezwania do wskazania symbolu PKWiU: wskazuję, iż w przepisach podatkowych klasyfikacje statystyczne są elementem normy prawnej określającej sposób opodatkowania i z tego tytułu podlegają także procesowi wykładni dokonywanej przez organ interpretacyjny w kontekście stanu faktycznego czy zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku o wydanie interpretacji, w związku z tym, w sytuacji, gdy na sposób opodatkowania wpływ ma symbol PKWiU nie można przyjąć, że stanowi on jedynie element stanu faktycznego wniosku o interpretację, z pominięciem jego normatywnego charakteru. Uznanie, że wyłączną kompetencję w określaniu prawidłowej klasyfikacji statystycznej dla świadczonych przez siebie usług czy towarów ma podatnik, musiałoby skutkować pozbawieniem organu podatkowego możliwości ingerencji w takie stanowisko (por. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 czerwca 2019 r. w sprawie o sygn. akt I FSK 1077/17).

W uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy zostało poprawnie zredagowane zdanie pierwsze, tj.: "Zdaniem Wnioskodawcy koszty usług pośrednictwa świadczone przez podmiot będący podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 CIT nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 1 CIT".

Pytanie

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę koszty usług pośrednictwa świadczone przez podmiot będący podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 CIT podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 1.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty usług pośrednictwa świadczone przez podmiot będący podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 CIT nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 1 CIT.

Zgodnie z przepisem art. 15e ust. 1 pkt 1 CIT:

1. Podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, (...) - poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Niewątpliwie usługi pośrednictwa, będące przedmiotem niniejszego zapytania nie są usługami doradczymi, badania rynku, usługami reklamowymi, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń. Istota zapytania sprowadza się, czy możne je zaliczyć do świadczeń o podobnym charakterze. Pomocnym w tym zakresie będzie sięgnięcie do wypracowanej linii orzeczniczej na gruncie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a CIT, regulującego kwestię poboru podatku u źródła od wypłat dokonywanych za granicą.

Zgodnie z tym przepisem podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów (...) z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Charakterystyka świadczeń o podobnym charakterze do świadczeń wymienionych wprost w CIT została przedstawiona, na tle przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a CIT w wyroku NSA z dnia 5 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2369/15. W wyroku tym NSA wskazał, że świadczenia wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a CIT można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a CIT, ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych, w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a CIT jest objęte jego zakresem, decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w tym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych. Dokonując wykładni przepisu art. 15e ust. 1 pkt 1 CIT należy również porównać cel (cele) gospodarczy świadczenia, które ma być uznane za świadczenie o podobnym charakterze z celem (celami) gospodarczym konkretnego świadczenia z katalogu wymienionego w tym przepisie. Świadczeniem o podobnym charakterze w rozumieniu art. 15e ust. 1 pkt 1 CIT, będzie świadczenie równorzędne pod względem prawnym do wymienionego przez ustawodawcę, posiadające przeważające cechy konkretnego świadczenia wymienionego w katalogu z art. 15e ust. 1 pkt 1 CIT, oraz realizujące podobny cel (cele) gospodarczy, do konkretnego świadczenia wymienionego w tym przepisie.

Biorąc te okoliczności pod uwagę stwierdzić należy, iż usługa pośrednictwa będąca przedmiotem niniejszego zapytania nie jest podobna do żadnej z usług wprost wymienionych w przepisie 15e ust. 1 pkt 1 CIT, a zwłaszcza do usługi reklamy. W pierwszej kolejności należy wskazać, że pojęcia świadczenie (umowy) pośrednictwa i świadczenia (umowy) reklamy nie zostały zdefiniowane w CIT, dlatego należy odczytywać je w znaczeniu potocznym, uznając nadrzędność gramatycznej wykładni prawa. Z definicji pośrednictwa zawartych w słownikach języka polskiego wynika, że jest to działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, występowanie w roli łącznika lub rozjemcy a także kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy, pośredniczenie w załatwianiu transakcji (Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 1988, tom II str. 852; Nowy słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2002 str. 728; Słownik Języka Polskiego, Lidia Drabik, Elżbieta Sobol, PWN, Warszawa 2007, str. 427). Podobnie elementy pośrednictwa akcentowane są w piśmiennictwie i orzecznictwie dotyczącym umowy agencyjnej uregulowanej w art. 758 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1025; dalej: k.c.). W komentarzu do art. 758 k.c. T. Wiśniewski wyróżnia agenta pośrednika, jego obowiązki polegają na pośredniczeniu przy zawieraniu umów na rzecz zleceniodawcy oraz agenta przedstawiciela, którego istotą działalności jest zawieranie umów w imieniu zleceniodawcy, powierzenie przedstawicielstwa musi być wsparte pełnomocnictwem (por. T. Wiśniewski, w: G. Bieniek, H. Ciepła, S. Dmowski, J. Gudowski, K. Kołakowski, M. Sychowicz, T. Wiśniewski, C. Żuławska: Kodeks cywilny. Komentarz, Księga III Zobowiązania, Tom II, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1996 r., s. 269). E. Rott-Pietrzyk w komentarzu do art. 758 k.c. w zakresie typu umowy - agencji pośredniczącej stwierdza, że ustawowe ujęcie przedmiotu działania agenta wskazuje na to, że przez zawarcie samej umowy agencyjnej agent zostaje z reguły zobowiązany do dokonywania dla dającego zlecenie jedynie czynności faktycznych (pośredniczenia), których celem jest doprowadzenie do powstania stosunków prawnych między dającym zlecenie a osobą trzecią (por. E. Rott-Pietrzyk, Komentarz do art. 758 k.c., LEX). Takimi czynnościami faktycznymi z zakresu działania agenta pośrednika w świetle poglądów nauki i orzecznictwa sądów administracyjnych jest: wyszukiwanie osób, z którymi można zawierać umowy, udział w rokowaniach mających na celu zawarcie umowy, skłanianie osób trzecich do zawarcia umowy lub przyjęcia oferty, przekazywanie próbek, informowanie o warunkach umów i właściwościach towaru (por. K. Kopaczyńska-Pieczniak, Komentarz do art. 758 Kodeksu cywilnego, LEX oraz wyrok NSA z 28 października 2010 r., sygn. akt I GSK 723/09).

Z kolei ze słownikowej definicji reklamy wynika, że reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenie do jego zakupu takimi środkami służącymi do tego celu np. plakaty, ogłoszenia w prasie, radiu, telewizji (Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 1988, tom III str. 38-39 oraz Nowy słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2002, str. 834). W piśmiennictwie wykształciło się pojęcie reklamy gospodarczej, które jest definiowane jako wypowiedź rozpowszechniana najczęściej za pośrednictwem środków masowego przekazu, która odnosi się do towarów lub usług przedsiębiorcy i bezpośrednio lub pośrednio i zmierza do nakłonienia potencjalnych odbiorców do nabywania określonych dóbr lub usług (por. R. Stefański, Prawo reklamy w świetle przepisów ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji na tle prawno-porównawczym, Poznań 2003 r. str. 44 i n.; R. Skubisz, R. Sagan Prawo reklamy, Lublin 1997, str. 18; M. Namysłowska (red) Reklama. Aspekty prawne, LEX 2012 r.).

W orzecznictwie NSA reklama definiowana jest jako działanie mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama musi zawierać elementy wartościujące towar lub zachęcające do jego kupna, za reklamę należy uznać wszystko co zawiera informacje, które są niezbędne do zawarcia umowy (por. np. wyrok z dnia 12 czerwca 1997 r. SA/Ka 192-193/97). Z kolei Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 2 października 2007 r., sygn. akt II CSK 289/07, LEX nr 307126 uznał, iż: "reklama oznacza każde przedstawienie (wypowiedź) w jakiejkolwiek formie w ramach działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub wykonywania wolnych zawodów, dokonane w celu wspierania zbytu towarów lub usług. Powszechnie przyjmuje się, że reklamą są wszelkie formy przekazu, w tym także takie, które nie zawierając w sobie elementów ocennych ani zachęcających do zakupu, mogą jednak zostać przyjęte przez ich odbiorców jako zachęta do kupna. (...) Przy rozróżnieniu informacji od reklamy trzeba mieć na względzie, że podstawowym wyznacznikiem przekazu reklamowego jest nie tylko mniej lub bardziej wyraźna zachęta do kupna towaru, ale i faktyczne intencje podmiotu dokonującego przekazu oraz odbiór przekazu przez podmioty, do których jest kierowany".

Porównując obie przywołane definicje wskazać należy, że świadczenie (usługa) pośrednictwa, opisana w stanie faktycznym nie posiada cech przeważających usług reklamy. Podstawowym obowiązkiem pośrednika jest wyszukanie podmiotu zainteresowanego nabyciem usług świadczonych przez wnioskodawcę, następnie przekazanie podmiotowi zainteresowanemu nabyciem informacji m.in. na podstawie materiałów promocyjnych udostępnionych przez Skarżącą o wyżej wymienionych usługach. Istotą usługi świadczonej przez pośrednika jest pozyskanie klienta, a nie samo przekazywanie mu informacji o Wnioskodawcy. Świadczy o tym choćby sposób wyliczania wynagrodzenia pośrednika, które to wynagrodzenie jest naliczane jedynie w przypadku pozyskania klienta. Natomiast istotą usługi reklamy, a zarazem jej elementem dominującym jest rozpowszechnianie informacji o towarach wszelkimi dostępnymi formami przekazu, zatem nie jest to element przeważający usługi pośrednika opisanej we wniosku, a tylko jedna z wykonywanych czynności w ramach wykonywania usługi pośrednictwa.

Postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia

15 listopada 2019 r. wydałem dla Państwa postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia nr 0114-KDIP2-2.4010.369.2019.2.RK w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi. W związku z tym, pismem nr 0114-KDIP2-2.4010.369.2019.1.RK z 4 października 2019 r. (data nadania 4 października 2019 r.) na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, wezwano Spółkę do uzupełnienia opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku w terminie 7 dni (pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia).

Wezwanie skutecznie doręczono Państwu 18 października 2019 r.

Pismem z 25 października 2019 r. (data wpływu 25 października 2019 r.) przesłali Państwo do tut. organu uzupełnienie, w którym nie wskazali żadnego symbolu PKWiU w odniesieniu do usług będących przedmiotem wniosku.

W związku z tym, w niniejszej sprawie zachodziły przesłanki wyłączające dopuszczalność rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji ze względu na fakt, że nie uzupełniono wniosku w wyznaczonym zakresie zgodnie z wystosowanym wezwaniem, co uzasadniało wydanie postanowienia o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia.

Postanowienie doręczono Państwu 30 listopada 2019 r.

Na postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia wnieśli Państwo 6 grudnia 2019 r. zażalenie (data wpływu 13 grudnia 2019 r.) wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i ponowne rozpatrzenie wniosku.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucili Państwo naruszenie przepisów art. 14g Ordynacji podatkowej poprzez uznanie, że wskazany przez Wnioskodawcę stan faktyczny nie jest wystarczający i na jego podstawie nie można w sposób pewny i nieuzasadniający żadnych przedmiotowych wątpliwości udzielić informacji w zakresie możliwości stosowania prawa podatkowego w indywidulanej sprawie, podczas gdy Wnioskodawca szczegółowo przedstawił stan faktyczny.

Po rozpatrzenia zarzutów zawartych w ww. zażaleniu na postanowienie z 15 listopada 2019 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.369.2019.2.RK organ drugiej instancji stwierdził brak podstaw do zmiany stanowiska przyjętego w tym postanowieniu i postanowieniem z 28 stycznia 2020 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.369.2019.3.RK/AS utrzymał w mocy postanowienie wydane w pierwszej instancji.

Postanowienie doręczono Państwu 12 lutego 2020 r.

Skarga na postanowienie drugiej instancji

10 marca 2020 r. wnieśli Państwo skargę na postanowienie drugiej instancji z 28 stycznia 2020 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.70.2020.3.RK/AG utrzymujące w mocy postanowienie z 15 listopada 2019 r. o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia, znak 0114-KDIP2-2. 4010.369.2019.2.RK do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Skarga wpłynęła 17 marca 2020 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie skarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił ww. postanowienie z 28 stycznia 2020 r. oraz poprzedzające je postanowienie z 15 listopada 2020 r. - wyrokiem z 17 listopada 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 813/20.

Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny - wyrokiem z 25 maja 2022 r., sygn. akt II FSK 678/21 oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

8 września 2022 r. wpłynął do Organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 17 listopada 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 813/20 wraz ze zwrotem akt.

Ponowne rozpatrzenie wniosku - wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

* uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny,

* ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku w zakresie braku zastosowania ograniczeń, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do kosztu usług pośrednictwa ponoszonego przez Spółkę na rzecz podmiotu powiązanego - jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszlego i zastosują się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).

Podstawą prawną do odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.