0114-KDIP2-2.4010.284.2017.1.SO - Ustalanie limitu przychodów lub kosztów w związku z dokumentacją podatkową podmiotów powiązanych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2017 r. (data wpływu 4 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy limit przychodów lub kosztów wynikający z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy odnosić do przychodów lub kosztów całej spółki, czy też wyłącznie do polskiego oddziału - jest prawidłowe.

W dniu 4 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy limit przychodów lub kosztów wynikający z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy odnosić do przychodów lub kosztów całej spółki, czy też wyłącznie do polskiego oddziału.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą w Szwajcarii posiadającą zagraniczne oddziały we Włoszech i w Polsce. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT zarówno w Polsce jak i we Włoszech. Oddział polski jest wyodrębnioną jednostką organizacyjną Wnioskodawcy nieposiadającą osobowości prawnej. W oddziale tym Wnioskodawca prowadzi zakład produkcyjny wytwarzając transformatory, dławiki i inne podobne urządzenia elektryczne.

Oddział polski wykonuje wszystkie funkcje związane z produkcją swoich wyrobów, prowadzi własną księgowość zgodnie z polskimi przepisami rachunkowymi i podatkowymi jak również rozliczenia kadrowo-płacowe dla zatrudnianych w nim pracowników. Zakład zaopatruje się w materiały potrzebne do produkcji częściowo na rynku lokalnym, częściowo zaś otrzymuje je z włoskiego oddziału Wnioskodawcy.

Również sprzedaż gotowych wyrobów prowadzona jest częściowo samodzielnie przez polski oddział, a częściowo za pośrednictwem oddziału włoskiego. W tym celu część wyrobów zostaje przetransportowana do magazynu oddziału włoskiego, a następnie sprzedana przez włoski oddział zewnętrznemu klientowi w późniejszym terminie.

Zgodnie z artykułem 7 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z 2 września 1991 r. jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

W związku z powyższym sprzedaż taka (za pośrednictwem oddziału włoskiego) rozliczana jest w następujący sposób:

Ponadto Wnioskodawca planuje również sprzedaż wyrobów gotowych za pośrednictwem włoskiego oddziału z bezpośrednią dostawą wyrobów gotowych do klienta zewnętrznego realizowaną z zakładu produkcyjnego w Polsce. Transakcja taka może wyglądać następująco:

* klient zewnętrzny z innego kraju Unii Europejskiej dokonuje zamówienia we włoskim oddziale spółki,

* włoski oddział spółki zleca produkcję zamówionego wyrobu zakładowi produkcyjnemu w polskim oddziale spółki,

* włoski oddział prowadzi transakcję od strony obsługi klienta, podczas gdy gotowe wyroby zostają dostarczone do klienta bezpośrednio przez polski oddział, tj. z zakładu produkcyjnego w Polsce. Transport może być organizowany zarówno przez klienta zewnętrznego, jak i przez włoski lub polski oddział. Dostawy mogą być realizowane na warunkach EXW (przeniesienie ryzyka z chwilą odbioru towaru w zakładzie produkcyjnym przez klienta lub działającej na jego rzecz firmy spedycyjnej) lub DAP (przeniesienie ryzyka po zakończeniu transportu w miejscu wskazanym przez klienta).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wyżej wymienione nietransakcyjne dostawy realizowane pomiędzy polskim a włoskim oddziałem Wnioskodawcy winny być dokumentowane fakturą?

2. Kiedy należy rozpoznać obowiązek podatkowy w VAT dla dostaw pomiędzy polskim a włoskim oddziałem Wnioskodawcy?

3. W przypadku, gdy faktura za dostawę materiałów pomiędzy oddziałem włoskim a polskim Wnioskodawcy jest wystawiona przed dostawą, np. 1 września, a materiał dostarczony np. 15 września jest niekompletny i strony ustalają, że zostanie uzupełniony w kolejnych dostawach (nie precyzując konkretnie terminu) oraz nie kwestionują kwoty płatności wykazanej na fakturze z 1 września, czy w takich okolicznościach polski oddział ma prawo do pomniejszenia podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego w miesiącu, w którym rozpoznaje obowiązek podatkowy na podstawie art. 20 ustawy o podatku od towarów i usług?

4. Czy dostawę zamówioną przez klienta zewnętrznego we włoskim oddziale Wnioskodawcy i zrealizowaną bezpośrednio z zakładu produkcyjnego prowadzonego przez oddział polski należy kwalifikować jako tzw. transakcję łańcuchową/trójstronną?

5. W jaki sposób należy ustalić przychód polskiego oddziału spółki w przypadku przesunięcia gotowych wyrobów do oddziału włoskiego i ich dalszej sprzedaży klientowi zewnętrznemu przez oddział włoski?

6. Kiedy należy rozpoznać przychód w polskim oddziale spółki w przypadku przesunięcia gotowych wyrobów z oddziału polskiego do oddziału włoskiego i ich sprzedaży klientowi zewnętrznemu w późniejszym terminie?

7. Czy limit, o którym jest mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy odnosić do przychodów i kosztów całej spółki wraz z jej wszystkimi oddziałami zagranicznymi czy też limit ten należy odnosić wyłącznie do jej polskiego oddziału?

Niniejsza interpretacja indywidualna została wydana w zakresie pytania nr 7 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytań nr 1-4 dotyczących podatku od towarów i usług oraz pytań nr 5 i 6 dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie alokacji przychodów do oddziału wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Stanowisko w odniesieniu do pytania nr 7

Spółka jest zobowiązana do sporządzania dokumentacji cen transferowych dla transakcji pomiędzy polskim oddziałem a innymi własnymi oddziałami na podstawie art. 9a ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy limit, o którym jest mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1, odnosi się do przychodów lub kosztów całej spółki, nie zaś do wyłącznie przychodów i kosztów, jakie mogą być przypisane jej polskiemu oddziałowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą w Szwajcarii posiadającą zagraniczne oddziały we Włoszech i w Polsce. Oddział polski jest wyodrębnioną jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. W tym miejscu należy wskazać na treść art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm.), który stanowi, że podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy limit przychodów lub kosztów w rozumieniu ustawy o rachunkowości wskazany w art. 9a ust. 1 pkt 1 i obligujący podatników do sporządzania dokumentacji cen transferowych ustalany jest dla całej spółki wraz z jej oddziałami zagranicznymi, czy też wyłącznie do jej polskiego oddziału.

Zgodnie z przywołanym art. 9a. ust. 1 ww. ustawy, podatnicy:

- są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej "dokumentacją podatkową".

Pomimo, że generalnie obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych dotyczy podatników, którzy dokonują transakcji (lub innych zdarzeń) z podmiotami powiązanymi, to ustawodawca przewidział także obowiązek sporządzania dokumentacji w przypadku transakcji pomiędzy jednostką macierzystą a jej oddziałem. W myśl bowiem art. 9a ust. 5a w brzmieniu od 1 stycznia 2015 r., przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność przez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, w tym także w zakresie transakcji pomiędzy tymi podatnikami a ich zagranicznym zakładem położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przypisanych do tego zagranicznego zakładu.

Należy zauważyć, że pojęcie "zakład" jest pojęciem abstrakcyjnym, które oznacza pewien zakres obowiązku podatkowego danego podmiotu z racji prowadzenia przez ten podmiot działalności w drugim państwie. Stwierdzenie istnienia na terytorium danego państwa zakładu przedsiębiorcy zagranicznego nie powoduje jednak powstania nowego podmiotu podatkowego (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) w tym państwie. Zakład nie jest podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny, który jednak podlega opodatkowaniu w tym państwie, w którym ma zakład, choć tylko od dochodów, jakie można mu przypisać, że uzyskał je dzięki temu zakładowi. Abstrakcyjność zakładu w innym państwie przejawia się również tym, że w sensie odrębności rozliczeń podatkowych podmiot gospodarczy nie może mieć kilku zakładów na terytorium jednego państwa, nawet jeżeli posiada tam kilka kilka stałych placówek lub prowadzi kilka budów, z których każda nawet oddzielnie spełniałaby kryteria uznania jej za zakład tego podmiotu. Oznacza to, że w przypadku istnienia kilku zakładów podatek dochodowy nie jest rozliczany odrębnie przez każdy zakład lecz rozliczany jest sumarycznie - podatnikiem pozostaje przedsiębiorca zagraniczny.

Ustawodawca wprowadził obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej pomiędzy jednostką macierzystą a oddziałem w sposób, który sugeruje traktowanie spółki macierzystej i oddziału jako podmiotów powiązanych. Nie oznacza to jednak, że oddział staje się w rozumieniu przepisów o cenach transferowych odrębnym podatnikiem. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie traktuje oddziału jako podatnika. Podatnikiem dalej jest spółka zagraniczna.

Odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że limit, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy odnosić do przychodów lub kosztów całej spółki wraz z jej wszystkimi oddziałami zagranicznymi.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.