0114-KDIP2-2.4010.163.2020.1.AM - Czynności realizowane na podstawie umów dystrybucji jako transakcja kontrolowana zawarta z TFI.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* ustalenia czy czynności realizowane na podstawie umów dystrybucji, stanowią transakcję kontrolowaną zawartą z Towarzystwami Funduszy Inwestycyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy czynności realizowane na podstawie umów dystrybucji, stanowią transakcję kontrolowaną zawartą z Towarzystwami Funduszy Inwestycyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Bank (dalej: "Wnioskodawca") jest bankiem krajowym prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe.

Wnioskodawca jest podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawa CIT") z Towarzystwami Funduszy Inwestycyjnych (dalej: "Towarzystwa").

Na podstawie i zgodnie z ustawą z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (dalej: "UOFI") Towarzystwa tworzą, zarządzają i reprezentują fundusze inwestycyjne. Wśród funduszy utworzonych przez Towarzystwa występują fundusze inwestycyjne otwarte, specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte i fundusze inwestycyjne zamknięte (dalej: "Fundusze"). Towarzystwa są organami tych Funduszy. Fundusze posiadają osobowość prawną, a ich wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego albo niepublicznego proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Wnioskodawca uznaje Fundusze za podmioty powiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy CIT.

Uczestnikami Funduszy są osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. Uczestnicy nie odpowiadają za zobowiązania Funduszy. Uczestnicy nie są podmiotami powiązanymi z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy CIT.

W celu pozyskania nowego źródła przychodów oraz rozszerzenia oferty produktowej o nowe instrumenty finansowe, Wnioskodawca zawarł umowy dystrybucji jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych Funduszy.

Stronami umów dystrybucji jest Wnioskodawca, Towarzystwa (działające w imieniu własnym i Funduszy) oraz Fundusze (reprezentowane przez Towarzystwa jako organy Funduszy). Na podstawie umów dystrybucji Wnioskodawca zobowiązał się w imieniu i na rzecz Funduszy reprezentowanych przez Towarzystwa do:

* zawierania umów z uczestnikami i osobami wyrażającymi chęć uczestnictwa w Funduszach (dalej: "Uczestnicy");

* przyjmowania, rejestrowania, archiwizowania zleceń, dyspozycji, innych niezbędnych oświadczeń i dokumentów związanych z uczestnictwem;

* przyjmowania wpłat oraz dokonywania wypłat i zwrotów środków dotyczących Funduszy;

* obsługi Funduszy;

* informowania, reklamowania i promowania Funduszy;

* przekazywania informacji i dokumentów do Agenta Transferowego;

* rozpatrywania reklamacji.

Na podstawie umów dystrybucji Wnioskodawca może ponadto wykonywać czynności mające na celu poprawę jakości usług świadczonych na rzecz Uczestników, zgodnie z UOFI i ustawą z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Czynności mające na celu poprawę jakości usług świadczonych na rzecz Uczestników obejmują:

* udostępnianie Uczestnikom narzędzi oraz wsparcia w monitorowaniu wyników posiadanych Funduszy oraz stanu kont Funduszy (m.in. narzędzi umożliwiających monitoring wyników, kalkulację indywidualnej stopy zwrotu, poziomu zysku/straty, wizualizację stanu aktywów itd.);

* zapewnianie Uczestnikom możliwości obsługi posiadanych rejestrów w Oddziałach Wnioskodawcy, w tym obsługi posprzedażowej Pracowniczych Planów Kapitałowych;

* zapewnienie Uczestnikom zakwalifikowanym przez Wnioskodawcę do segmentu Private Banking podwyższonego poziomu obsługi, w tym m.in. poprzez dedykowanego doradcę.

W umowach dystrybucji Wnioskodawca zobowiązał się do wykonywania określonych w nich czynności wobec wszystkich Uczestników, niezależnie od tego, czy konto danego Uczestnika w rejestrze Funduszu (prowadzonym przez Agenta Transferowego) zostało otwarte na podstawie umowy zawartej przy udziale Wnioskodawcy czy innego podmiotu prowadzącego dystrybucję.

W ramach umów dystrybucji Wnioskodawca otrzymał pełnomocnictwa Funduszy do dokonywania czynności objętych tymi umowami, w tym również do zawierania w imieniu Funduszy umów z Klientami o świadczenie (uiszczenie opłaty manipulacyjnej) na rzecz Wnioskodawcy.

Bez umów dystrybucji zawartych pomiędzy Towarzystwami i Wnioskodawcą nie istniałaby podstawa prawna i faktyczna do prowadzenia obsługi Uczestników, w tym przyjmowania i przekazywania ich zleceń. Wszystkie wymienione w umowach dystrybucji czynności mające na celu poprawę jakości usług świadczonych na rzecz Uczestników, co do zasady niewymagane prawem, stanowią wartość dodaną dla Uczestników w stosunku do podstawowych czynności dystrybucji polegających na przyjmowaniu i przekazywaniu zleceń nabycia lub zbycia jednostek uczestnictwa funduszy i kwalifikowane są do tzw. "zachęt".

Zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującego oraz stanowiskiem Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego (dalej: "UKNF") w sprawie przyjmowania i przekazywania "zachęt" w związku ze świadczeniem usług przyjmowania i przekazywania zleceń, których przedmiotem są jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych z dnia 21 grudnia 2018 r. (źródło: (...)) "zachętą" jest świadczenie pieniężne lub niepieniężne, mające na celu poprawienie jakości odpowiedniej usługi świadczonej na rzecz klienta, które może być pobierane przez dystrybutorów, którzy dystrybuują jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych, w ramach świadczenia usługi przyjmowania i przekazywania zleceń. Należy wskazać, że wszystkie wydawane stanowiska UKNF określają oraz doprecyzowują potencjalny (niezamknięty) katalog czynności dodatkowych podnoszących jakość świadczonej usługi, które mogą być realizowane na rzecz uczestników przez dystrybutorów, stanowiących tzw. dozwolone zachęty.

Wśród nich wskazywane są m.in.:

* udzielanie rekomendacji inwestycyjnych;

* udostępnianie narzędzi lub tworzenie modelowych portfeli inwestycyjnych;

* udostępnianie kalkulatorów inwestycyjnych;

* alerty, raporty, newslettery;

* szkolenia, seminaria, webinaria dla klientów.

Działania podejmowane przez dystrybutorów w obszarze "zachęt", w tym czynności Wnioskodawcy mające na celu poprawę jakości usług świadczonych na rzecz Uczestników, uzupełniają zakres usługi głównej świadczonej na rzecz beneficjenta tych czynności, a więc Uczestnika, a nie Towarzystw będących podmiotami zawierającymi umowy dystrybucji.

Z tytułu czynności realizowanych na podstawie umów dystrybucji Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie składające się z:

Wyżej opisany sposób rozliczeń czynności realizowanych w ramach umów dystrybucji jest typowym modelem dystrybucji jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych wynikającym z implementowania do polskich przepisów dyrektywy delegowanej Komisji (UE) 2017/593 z dnia 7 kwietnia 2016 r. uzupełniającej dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do zabezpieczenia instrumentów finansowych i środków pieniężnych należących do klientów, zobowiązań w zakresie zarządzania produktami oraz zasad mających zastosowanie do oferowania lub przyjmowania wynagrodzeń, prowizji bądź innych korzyści pieniężnych lub nie pieniężnych. Przed implementowaniem powołanych regulacji do krajowego porządku prawnego, czynności wynikające z umów dystrybucji były rozliczane wyłącznie z Towarzystwami i uznawane na potrzeby cen transferowych za transakcje z Towarzystwami jako podmiotami powiązanymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy czynności opisane w stanie faktycznym, realizowane na podstawie umów dystrybucji, stanowią transakcję kontrolowaną zawartą z Towarzystwami?

2. Czy ustalając wartość transakcji kontrolowanej z Towarzystwami, decydującą o powstaniu obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, Wnioskodawca powinien zsumować wartości opłat manipulacyjnych i świadczeń pieniężnych za "zachęty"?

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 1 w zakresie ustalenia czy czynności opisane w stanie faktycznym, realizowane na podstawie umów dystrybucji, stanowią transakcję kontrolowaną zawartą z Towarzystwami. Wniosek w pozostałym zakresie (pytanie nr 2 wniosku) zostanie rozpatrzony odrębnie.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy czynności opisane w stanie faktycznym, realizowane na podstawie umów dystrybucji stanowią transakcję kontrolowaną zawartą z Towarzystwami.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, z późn. zm.) cenę transferową stanowi rezultat finansowy warunków ustalonych lub narzuconych w wyniku istniejących powiązań, w tym cena, wynagrodzenie, wynik finansowy lub wskaźnik finansowy.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 6 ustawy CIT transakcją kontrolowaną jest zachowanie stron identyfikowane na podstawie rzeczywistych działań o charakterze gospodarczym, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

Przez powiązania rozumie się, zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy CIT, relacje występujące między podmiotami powiązanymi.

W kontekście powołanych przepisów ustawy CIT należy zauważyć, że treść stosunku prawnego wynikającego z opisanych w stanie faktycznym umów dystrybucji kształtuje sytuację prawną, faktyczną i finansową Uczestników nie będących podmiotami powiązanymi z Wnioskodawcą. Finalnym adresatem (odbiorcą) działań wykonywanych przez Wnioskodawcę na podstawie umów, zarówno w zakresie obsługi zleceń jak i tzw. "zachęt", pozostają bowiem Uczestnicy.

Działania faktycznie realizowane przez Wnioskodawcę na mocy umów odnoszą skutki zarówno dla treści stosunku uczestnictwa (jego zaistnienia, zmiany i ustania) oraz wprowadzają narzędzia umożliwiające Uczestnikom podejmowanie decyzji inwestycyjnych (związanych ze stosunkiem uczestnictwa).

Istotny jest również fakt, że finalny rezultat finansowy (koszt ekonomiczny) usług dystrybucji realizowanych przez Wnioskodawcę ponoszą Uczestnicy. To wpłaty uczestnika pokrywają wynagrodzenie Towarzystw, przeznaczone na dalszym etapie (a więc pośrednio) na sfinansowanie świadczeń pieniężnych należnych Wnioskodawcy za zrealizowane czynności mające na celu poprawienie jakości usług świadczonych na rzecz Uczestników.

Poza powyższym przepływem pośrednim, wpłaty Uczestników przeznaczane są także bezpośrednio na pokrycie wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu opłat manipulacyjnych z tytułu zawartych umów i zrealizowanych zleceń.

W ocenie Wnioskodawcy nie można jednak pominąć faktu, że stosunek prawny wynikający z opisanych w stanie faktycznym umów dystrybucji - określających zachowania stron i rezultaty finansowe - został ukształtowany oświadczeniami woli Wnioskodawcy oraz Towarzystw (ich przedstawicieli). Biorąc zatem pod uwagę powiązania łączące Wnioskodawcę z Towarzystwami została spełniona przesłanka ustalenia zachowań i rezultatów finansowych w wyniku istnienia powiązań.

Podsumowując, w odniesieniu do pytania nr 1 Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wynikająca z umów dystrybucji transakcja kontrolowana została zawarta z Towarzystwami pomimo, że rezultat finansowy tej transakcji występuje ostatecznie po stronie Uczestników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.