0114-KDIP2-1.4010.76.2021.2.MR - CIT od sprzedaży przez cypryjską spółkę nieruchomości położonej na terytorium Polski.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 lutego 2021 r. (data wpływu 1 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 5 maja 2021 r. (data nadania 5 maja 2021 r., data wpływu 7 maja 2021 r.) na wezwanie z 26 kwietnia 2021 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.76.2021.1.MR (data nadania 26 kwietnia 2021 r., data doręczenia 28 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

W dniu 1 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę - cypryjskiego rezydenta podatkowego ze sprzedaży nieruchomości położonej na terytorium Polski będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, oraz w przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie pierwsze - czy przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca może uwzględnić koszty uzyskania przychodu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 i 1i pkt 3 ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - X jest osobą prawną, spółką prawa cypryjskiego, posiadającą siedzibę i zarząd na terytorium Republiki Cypru, jest rezydentem tego państwa i podlega tam opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości osiąganych dochodów. Spółka nie prowadzi na terytorium Polski działalności poprzez zagraniczny zakład w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT) oraz Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 117, poz. 523; dalej: UPO Cypr). Spółka nie posiada na terytorium Polski stałej placówki (w szczególności oddziału, przedstawicielstwa, biura), nie zatrudnia pracowników, jak również nie prowadzi na terytorium Polski działalności za pośrednictwem tzw. zależnego przedstawiciela (tj. osoby działającej w imieniu i na rzecz Spółki na terytorium RP).

Spółka jest właścicielem położonej na terytorium Polski nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę gruntu zlokalizowanej w.... Przedmiotową nieruchomość Spółka nabyła w dniu 31 stycznia 2012 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej z osobą fizyczną za cenę 2.500.000 zł. Wydatki na nabycie nieruchomości nie zostały uwzględnione w kosztach uzyskania przychodów, tak bezpośrednio jak i pośrednio (tj. poprzez odpisy amortyzacyjne) zarówno w Polsce, jak i w Republice Cypru. 5 sierpnia 2015 r. Spółka przeniosła własność przedmiotowej nieruchomości na rzecz X Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Aktywów Niepublicznych z siedzibą w... tytułem dokonania wpłaty na 2.300 Certyfikatów serii B tego Funduszu o łącznej wartości emisyjnej 1.849.292 zł. Wartość transakcji nabycia nieruchomości dla potrzeb tej transakcji określono w oparciu o operat szacunkowy na kwotę 1.848.792 zł. W myśl art. 28 ust. 2 w zw. z art. 147 ust. 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 157) w przypadku wpłat do funduszu inwestycyjnego dokonywanych w postaci wniesienia własności lub współwłasności nieruchomości gruntowych, budynków i lokali stanowiących odrębne nieruchomości, osoba zapisująca się na certyfikaty inwestycyjne przenosi, w drodze umowy, zgodnie z odrębnymi przepisami te prawa na towarzystwo funduszy inwestycyjnych. Powyższe oznacza, że w momencie przeniesienia na fundusz inwestycyjny własności przedmiotowej nieruchomości, Spółka dokonała jej zbycia otrzymując w zamian ekwiwalent pieniądza w postaci certyfikatów inwestycyjnych, a co za tym idzie osiągnęła w 2015 r. przychód ze zbycia położonej na terytorium Polski nieruchomości. Przychód ten stosownie do postanowień art. 3 ust. 2 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w 2015 r. w zw. z postanowieniami art. 6 i 13 UPO Cypr podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Polski i został wykazany w złożonym przez Spółkę zeznaniu CIT-8 za 2015 r.

W kwietniu 2018 r. Spółka złożyła żądanie wykupu certyfikatów Funduszu. W celu zwolnienia się z zobowiązania wobec Spółki z tytułu wykupu certyfikatów, Fundusz przeniósł (zbył) na rzecz Spółki nieruchomość uprzednio nabytą od niej tytułem wpłaty na certyfikaty (w drodze czynności datio in solutum). W efekcie z dniem 9 maja 2018 r. Wnioskodawca stał się ponownie właścicielem położonej na terytorium Polski nieruchomości stanowiącej zabudowaną działkę gruntu zlokalizowanej w.... Zobowiązanie Funduszu wobec Spółki z tytułu wykupu certyfikatów wynosiło 2.051.893,73 zł, natomiast wartość rynkowa nieruchomości zgodnie z operatem szacunkowym wynosiła na dzień zawarcia umowy przeniesienia własności nieruchomości 2.068.273 zł. Różnicę pomiędzy wartością nieruchomości a wartością wierzytelności przysługującej Spółce od Funduszu w kwocie 16.379,27 zł, Spółka wpłaciła na rachunek bankowy Funduszu.

Od chwili ponownego nabycia w maju 2018 r. nieruchomość stanowi nieprzerwanie składnik majątku Wnioskodawcy, pozostając od dnia 1 czerwca 2018 r. przedmiotem najmu na rzecz polskiej spółki kapitałowej. Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki i dokonywane są od niej odpisy amortyzacyjne zgodnie z przepisami ustawy o CIT. Spółka rozlicza należny podatek dochodowy w Polsce od osiąganego przychodu z najmu nieruchomości. Od momentu nabycia w nieruchomości nie były prowadzone żadne inwestycje zwiększające jej wartość początkową.

W najbliższym czasie Spółka planuje dokonać zbycia nieruchomości. Nabywcą może być osoba fizyczna (niemająca statusu polskiego rezydenta podatkowego) albo nowo utworzona spółka kapitałowa prawa polskiego (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), w której ta osoba fizyczna będzie miała status wspólnika (udziałowca).

Spółka powzięła wątpliwości, jakie obowiązki na gruncie przepisów ustawy o CIT będą na niej ciążyły w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę - cypryjskiego rezydenta podatkowego ze sprzedaży nieruchomości położonej na terytorium Polski będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce?

2. W przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie pierwsze - czy przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca może uwzględnić koszty uzyskania przychodu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 i 1i pkt 3 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy dochód osiągnięty przez niego ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce podlegał będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na terytorium Polski. Spółka zobowiązana będzie zatem do zapłaty zaliczki na podatek dochodowy w terminie i na zasadach określonych w ustawie o CIT oraz do uwzględnienia osiągniętego dochodu w zeznaniu rocznym CIT-8 składanym za rok podatkowym, w którym Spółka osiągnie dochód ze sprzedaży nieruchomości.

O powyższym przesądza brzmienie art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z kolei w myśl art. 3 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości.

W sprawie niniejszej istotne są również postanowienia UPO Cypr, a w szczególności jej art. 6 i 13 w myśl których zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Użycie w tym przepisie sformułowania "mogą być opodatkowane" oznacza, że przychody, o których mowa w przywołanych przepisach są opodatkowane w kraju miejsca położenia nieruchomości zawsze, o ile prawo podatkowe tego państwa przewiduje opodatkowanie takiego dochodu. Z regulacji tych wynika również, że państwo miejsca położenia majątku nieruchomego dysponuje pełnym prawem do nakładania podatku na dochody z niego uzyskiwanego przez osobę będącą rezydentem drugiego państwa.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że dochód ze sprzedaży opisanej w niniejszym wniosku nieruchomości przez Spółkę będącą rezydentem Cypru podlegał będzie opodatkowaniu na terytorium Polski. Co za tym idzie Spółka stosownie do postanowień art. 25 ust. 1 i 1a ustawy o CIT będzie zobowiązana wpłacić na rachunek urzędu skarbowego zaliczkę miesięczną od osiągniętego dochodu ze sprzedaży nieruchomości oraz wykonując obowiązek nałożony art. 27 ust. 1 ustawy o CIT uwzględnić osiągnięty dochód w zeznaniu CIT-8 składanym za rok podatkowy, w którym ów dochód zostanie osiągnięty w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po tym roku.

Ad. 2)

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód osiągnięty ze źródła przychodów. Ust. 2 art. 7 precyzuje natomiast, że dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Dochód ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce przez cypryjskiego rezydenta podlega opodatkowaniu w Polsce i ustalany jest zgodnie z polską ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy dotyczą jej przytoczone wyżej regulacje, co oznacza, że koszty zarówno bezpośrednie, jak i pośrednie związane z nieruchomościami nabytymi i sprzedawanymi w Polsce mogą pomniejszyć dochód podlegający opodatkowaniu w Polsce osiągnięty z ich sprzedaży. Prawidłowość tego rozumowania potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 stycznia 2009 r. nr IPPB5/423-296/08-2/AJ, który analizując analogiczny do przedstawionego w niniejszym wniosku przypadku szwajcarskiego rezydenta podatkowego przyznał, że "Jeżeli wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów w Polsce oraz w Szwajcarii, nie są objęte katalogiem art. 16 ust. 1 powołanej ustawy oraz zostały prawidłowo udokumentowane i zaewidencjonowane, podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu podstawy opodatkowania jako koszty uzyskania przychodu. Zatem koszty poniesione w Polsce i Szwajcarii związane z transakcjami nabywania i sprzedaży nieruchomości będą podlegały rozliczeniu w Polsce na podstawie art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów niewymienione w katalogu negatywnym zawartym w art. 16 ustawy o CIT. W przypadku przychodu ze sprzedaży nieruchomości podstawowy koszt, jaki należy rozpatrywać w kontekście podatkowych kosztów uzyskania przychodów to koszty związane z jej nabyciem.

Ponieważ w analizowanym stanie faktycznym nieruchomość została nabyta przez Spółkę w drodze tzw. datio in solutum, tj. przeniesienia własności nieruchomości przez Fundusz w celu zwolnienia się ze zobowiązania Funduszu w stosunku do Spółki z tytułu przysługującej jej wierzytelności pieniężnej z tytułu wykupu certyfikatów inwestycyjnych przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów z jej zbycia uwzględnić należy przede wszystkim brzmienie art. 15 ust. 1i pkt 3 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, praw lub innych świadczeń będących przedmiotem wykonania świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 14a, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji dokonanej zgodnie z odrębnymi przepisami jest równowartość wierzytelności (należności) uregulowanej przez wykonanie świadczenia niepieniężnego (w naturze), o którym mowa w art. 14a, pomniejszonej o naliczony w związku z przekazaniem tego świadczenia niepieniężnego podatek od towarów i usług, pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy oznacza to zdaniem Spółki, iż w oparciu o powyższą regulację w kosztach uzyskania przychodów ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze datio in solutum od Funduszu może ona rozpoznać wartość uregulowanej w ten sposób przez Fundusz wierzytelności wobec Spółki, tj. kwotę 2.051.893,73 zł, którą Fundusz zobowiązany był wypłacić Spółce z tytułu wykupu certyfikatów pomniejszoną o sumę dokonanych przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Pozostałe koszty poniesione przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów ze sprzedaży nieruchomości rozpatrywane winny być natomiast przez pryzmat art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Brak jest bowiem zdaniem Spółki podstaw, aby twierdzić, iż w przypadku zbycia rzeczy będących przedmiotem wykonania świadczenia niepieniężnego w celu uregulowania zobowiązania, art. 15 ust. 1 i ustawy o CIT ogranicza możliwość rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu jedynie do równowartości uregulowanej wierzytelności. Innymi słowy art. 15 ust. 1 i ustawy o CIT nie wyłącza zastosowania zasady ogólnej wyrażonej w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT uprawniającej do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wszelkich racjonalnie i gospodarczo uzasadnionych wydatków związanych z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Oznacza to zdaniem Spółki, że obok kosztu w postaci równowartości uregulowanej wierzytelności, Spółka uprawniona będzie również do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów w szczególności kwoty 16.379,27 zł stanowiącej różnicę pomiędzy wartością nieruchomości otrzymanej od Funduszu a wartością wierzytelności przysługującej Spółce od Funduszu, którą to Spółka wpłaciła na rachunek bankowy Funduszu. Wpłaty tej nie można bowiem rozpatrywać inaczej niż jako wydatek na nabycie nieruchomości, który w momencie jej sprzedaży uwzględniony winien być przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania CIT.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia:

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań odznaczonych numerami 1 i 2.

Wskazać należy, że Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, została zmieniona Protokołem podpisanym w Nikozji dnia 22 marca 1992 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 1383), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mającą na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Luksemburg dnia 7 czerwca 2017 r., jednakże powyższe nie ma wpływu na rozstrzygnięcie zapadłe w sprawie.

Niniejsza interpretacja dotyczy problematyki będącej ściśle przedmiotem zapytania (zapytań) Wnioskodawcy. Treść pytania (pytań) wyznacza granice tematyczne wydanej interpretacji.

Końcowo odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych w uzasadnieniu własnego stanowiska interpretacji indywidualnej, powołanej przez Wnioskodawcę należy wskazać, że interpretacja indywidualna jest rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się odnoszącym, w związku z tym, nie ma waloru wykładni powszechnie obowiązującej. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie. Tym samym nie stanowi podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w... w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.