0114-KDIP2-1.4010.479.2019.9.S/JF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA po wyroku sądu - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 listopada 2019 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 listopada 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie ustalenia, czy będąc podmiotem przekazującym składki ubezpieczeniowe od A. do B., Wnioskodawca jest jednocześnie płatnikiem podatku u źródła, zobowiązanym do pobrania i odprowadzenia podatku u źródła z tytułu uzyskanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez B. przychodu (wynagrodzenie należne z tytułu świadczenia usług ubezpieczenia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

C. (Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym i podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych przez siebie dochodów. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. wykonywanie czynności agenta ubezpieczeniowego na rzecz zagranicznego zakładu ubezpieczeniowego B. S.A. (dalej: "B.") z siedzibą w (...), tj. podmiotu niebędącego rezydentem podatkowym w Polsce. Jednocześnie C. świadczy usługi w zakresie likwidacji szkód z ubezpieczeń affinity (tj. ubezpieczeń na wypadek uszkodzenia sprzętu elektronicznego wskutek zdarzeń losowych) na zlecenie B., za stosownym wynagrodzeniem.

Wnioskodawca jest stroną umowy (dalej: "Umowa") zawartej w celu zapewnienia klientom sieci marketów możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej w ramach umów ubezpieczenia dotyczących produktów w postaci sprzętu gospodarstwa domowego, urządzeń elektrycznych i elektronicznych (dalej: "ubezpieczenia affinity"). Poza C., stronami Umowy są:

- markety prowadzące działalność w zakresie sprzedaży detalicznej sprzętu gospodarstwa domowego, urządzeń elektrycznych i elektronicznych w ramach sieci sklepów ze sprzętem działających pod nazwami handlowymi "A." i "C." oraz spółka holdingowa (...), które wykonują czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, dalej łącznie: "Pośrednicy",

-  . zakład ubezpieczeń prowadzący działalność w zakresie ubezpieczeń Działu II określonego w Załączniku do ustawy z dnia 15 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. 2019 poz. 381).

Umowa określa zasady współpracy i warunki na jakich B. świadczy usługi ubezpieczeniowe, a Pośrednicy oraz C. wykonują czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego. Współpraca przebiega według niżej wskazanych zasad.

- Umowy ubezpieczenia zawierane są pomiędzy B. (przez Pośredników w imieniu B.) a klientami marketów. Usługi ubezpieczenia są świadczone bezpośrednio przez B. na rzecz klientów, nie podlegają refakturowaniu przez C. na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174), dalej "ustawa VAT";

-   w imieniu i na rzecz B. organizuje i nadzoruje czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego wykonywane przez Pośredników, w szczególności m.in. przekazuje składki ubezpieczeniowe pobrane na podstawie zawartych z klientami marketów umów ubezpieczenia do B. za pośrednictwem C. (składki te są uprzednio przekazywane przez Pośredników do A.);

- C. współpracuje z B. działając w imieniu i na rzecz B. i w związku z tym wykonuje następujące czynności pośrednictwa:

C., na podstawie odrębnej umowy operacyjnej z B., wykonuje czynności dotyczące procesu likwidacji szkód z umów ubezpieczenia zawartych z klientami marketów, przyjmując zgłoszenia szkód, podejmując decyzje w przedmiocie odpowiedzialności B., organizując i zapewniając spełnianie świadczeń z umów ubezpieczenia zawartych za pośrednictwem Pośredników.

Przedstawione zasady współpracy przekładają się na poniższy model działania i wzajemnych rozliczeń:

1. Pracownicy marketów (Pośredników) sprzedają ubezpieczenia sprzętu elektronicznego (zainkasowane przez nich składki ubezpieczeniowe są wykazywane w raporcie, który jest przesyłany do B. oraz do wiadomości C.);

2. Za usługę pośredniczenia w sprzedaży polis ubezpieczeniowych A. wystawia fakturę na B., która jest przedstawiona do wiadomości C.;

3. C. na podstawie dostarczonych informacji (ww. raport) wysyła do A. wezwanie do uiszczenia składek (zbiorcze i oddzielne dla każdego Pośrednika);

4. Rozliczenie z zainkasowanych składek odbywa się za pośrednictwem A., który następnie - po potrąceniu należności innych Pośredników oraz należności własnych z tytułu wynagrodzenia za czynności pośrednictwa przekazuje zbiorczo zainkasowane przez Pośredników w danym okresie rozliczeniowym składki do C.;

5. C. wystawia na B. fakturę za czynności agencyjne i likwidacyjne (wynikające z odrębnej umowy),

6. Po otrzymaniu od A. kwoty, o której mowa w punkcie IV, C. po potrąceniu:

- należności własnych z tytułu wynagrodzenia za czynności agenta ubezpieczeniowego wykonywane na rzecz B. na podstawie Umowy (wymienione wyżej),

- należności własnych za czynności związane z obsługą procesu likwidacji szkód, wynikających z odrębnej umowy;

- kwot dokonywanych przez C. w danym okresie rozliczeniowym zwrotów składki ubezpieczającym w przypadku zakończenia umowy ubezpieczenia przed upływem okresu (wyjątek stanowią programy, w których sprzedaż produktów jest zakończona, a Spółka czeka na płatność ze strony B., nie stosuje kompensaty między sprzedażą jednego programu i zwrotami odrębnego programu)

- przekazuje dalej tę kwotę do B.;

7. Za termin zapłaty wynagrodzenia każdemu z Pośredników, A. oraz C. przyjmuje się dzień potrącenia wzajemnych należności zgodnie z wyżej przedstawionym modelem rozliczeń.

Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy:

-   nie prowadzi w Polsce działalności poprzez zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy CIT i w związku z tym wynagrodzenie za usługi ubezpieczeniowe nie jest związane z działalnością podmiotu zagranicznego prowadzoną poprzez zakład w Polsce,

-   jest rzeczywistym właścicielem (w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy CIT) należności otrzymywanych z tytułu zawartych umów ubezpieczenia.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 stycznia 2020 r. (data wpływu 23 stycznia 2020 r.) Wnioskodawca wskazał dane umożliwiające identyfikację spółki holdingowej A., tj. A. Sp. z o.o., (...). Ponadto Wnioskodawca przedłożył dane umożliwiające identyfikację zagranicznego zakładu ubezpieczeniowego B. S. A. (B.), (...), spółka zarejestrowana we (...) pod numerem (...). Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że w przedmiotowej transakcji nie uczestniczą inne podmioty zagraniczne.

Pytanie

Czy będąc podmiotem przekazującym składki ubezpieczeniowe od A. do B., Wnioskodawca jest jednocześnie płatnikiem podatku u źródła, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy CIT, zobowiązanym do pobrania i odprowadzenia podatku u źródła z tytułu uzyskanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez B. przychodu (wynagrodzenie należne z tytułu świadczenia usług ubezpieczenia)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy będąc jedynie pośrednikiem płatności, pomiędzy A. a B., nie jest płatnikiem podatku u źródła, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy CIT, zobligowanym do poboru i odprowadzenia podatku u źródła z tytułu uzyskanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez B. przychodu (wynagrodzenie należne z tytułu świadczenia usług ubezpieczenia).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Artykuł 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, stwierdzić należy, iż opodatkowaniu w Polsce podlegają przychody, uzyskane przez podatników będących nierezydentami dla celów podatkowych w Polsce, których określone rodzaje zostały wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT, tj.m.in. należności z tytułu gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Zdaniem Wnioskodawcy przychody uzyskiwane przez B. z tytułu świadczenia usług ubezpieczeniowych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła, bowiem usługi takie nie zostały wprost wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT, ani też nie mogą być uznane za świadczenia o charakterze podobnym do usług wymienionych w tym przepisie. W szczególności, usługi ubezpieczeniowe nie mogą być w ocenie Wnioskodawcy uznane za usługi podobne do usług gwarancji i poręczeń. Należy zwrócić uwagę, że głównym celem ubezpieczeń affinity jest zapewnienie rekompensaty na wypadek uszkodzenia sprzętu elektronicznego wskutek zdarzeń losowych. Ubezpieczyciel w zamian za opłaconą składkę zobowiązuje się do spełnienia świadczenia pieniężnego, które co do zasady ma pokryć doznaną szkodę, a więc ubezpieczenie ma charakter ochronny i odszkodowawczy. Z kolei gwarancja, ma zapewniać nabywcy ochronę rzeczy przed wadami tkwiącymi w produkcie. Za poręczenia natomiast uważa się formę zabezpieczenia wierzyciela, przed niewypłacalnością dłużnika. Doszukiwanie się podobieństw pomiędzy usługami ubezpieczenia oraz usługami gwarancji bądź poręczeń byłoby nieuzasadnione, bowiem zarówno cel jak i charakter tych usług jest różny. Zastosowanie wykładni rozszerzającej, która spowodowałaby zwiększenie obowiązków podatkowych, byłoby niczym nieuzasadnione. Stanowisko zgodnie z którym, nieprawidłowe jest kwalifikowanie usług ubezpieczeniowych jako usług zawartych w katalogu usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT, potwierdzały wielokrotnie organy podatkowe, w tym m.in.:

1. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 5 października 2015 r., (sygn. IBPB-1-3/4510-385/15/AW);

2. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 4 września 2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-686/13/PP);

3. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 8 marca 2013 r. (sygn. ILPB4/423-433/12-2/MC);

4. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-1797/10/BG); 5. wyrok WSA w Warszawie z 14 września 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 473/11).

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przedstawione w zaistniałym stanie faktycznym przychody z tytułu świadczonych przez B. usług ubezpieczeniowych nie podlegają w ogóle opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT, zważywszy iż ani nie zostały wprost wymienione w tym przepisie, ani też nie mogą zostać uznane za świadczenia o podobnym charakterze do usług wymienionych w tym przepisie.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Zgodnie zaś z art. 26 ust. 2e ustawy CIT jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

Odnosząc treść przytoczonego powyżej art. 26 ust. 1 ustawy CIT do przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca wypłacałby należność z tytułu wymienionego w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy CIT, tym samym spełniłby warunki określone w art. 26 ust. 1 ustawy CIT do tego ażeby można mu było przypisać obowiązki płatnika wynikające z tego przepisu.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z przedstawionym stanowiskiem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że usługi ubezpieczeniowe nie zostały wprost wymienione art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT, ani też nie mogą zostać uznane za świadczenia o podobnym charakterze do usług wymienionych w tym przepisie, nie ma podstaw aby uznać, że C. jest płatnikiem podatku u źródła, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy CIT.

Dodatkowo, Wnioskodawca uważa, że nawet gdyby przychody z tytułu świadczenia usług ubezpieczeniowych przez B. można było zakwalifikować jako mieszczące się w katalogu usług zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT, nie można byłoby przypisać mu roli płatnika, gdyż C. nie dokonuje "wypłaty należności" w rozumieniu art. 26 ust. 1 ustawy CIT.

Należy wskazać, że art. 26 ust. 1 ustawy CIT nie reguluje wprost kwestii ewentualnego obowiązku pełnienia funkcji płatnika podatku u źródła w sytuacji, gdy podmiot pośredniczy jedynie w przekazaniu należności. Stanowi on jedynie o tym, że płatnikami zobowiązanymi do poboru podatku są podmioty, "które dokonują wypłat należności" z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy CIT. W szczególności zauważyć należy, że ustawodawca w omawianym przepisie posłużył się terminem "wypłat należności" nie zaś przekazywania należności. Tym samym istotne jest w omawianej sytuacji kto wypłaca, płaci należności nie zaś kto dane należności przekazuje. C. jest podmiotem jedynie przekazującym należne B. składki ubezpieczeniowe, po odpowiednich potrąceniach (wynagrodzeń Pośredników oraz własnego). Zatem Wnioskodawca nie dokonuje wypłat należności z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy CIT (nawet gdyby uznać przedmiotowe ubezpieczenia za zawarte w katalogu usług w tym przepisie), gdyż w świetle postanowień Umowy jest zobowiązany wyłącznie do przekazania tych należności. Należy podkreślić, że C. nie jest kontrahentem B. zobowiązanym do zapłaty wynagrodzenia na rzecz B. z tytułu nabycia usług ubezpieczeniowych a wyłącznie podmiotem pośredniczącym w przekazaniu środków pomiędzy klientami zobowiązanymi do zapłaty wynagrodzenia (czyli składek ubezpieczeniowych) a beneficjentem tego wynagrodzenia - czyli B. Przede wszystkim usługi ubezpieczeniowe nie są nabywane przez Wnioskodawcę, nie dochodzi do refakturowania usług w myśl art. 8 ust. 2a ustawy VAT. C. jest zatem wyłącznie pośrednikiem w rozliczeniach. Stosunek zobowiązaniowy stanowiący tytuł do zapłaty za usługi występuje pomiędzy klientem (ubezpieczającym) a B. Dodatkowo, poza C., w przyjętym modelu rozliczeń występują również inni pośrednicy (Pośrednicy, w tym A.

Wnioskodawca pragnie przywołać interpretacje indywidualne prawa podatkowego na poparcie swojego stanowiska. Powyższe podejście aprobowane jest przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 sierpnia 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.240.2019.2.JC, z której wynika że w sytuacji gdy rolą pośredników jest swoistego rodzaju udostępnienie rachunku i przekazanie należności, za co jest im należna prowizja, pośrednicy nie dokonują wypłat należności w rozumieniu art. 26 ust. 1 ustawy CIT, ale wyłącznie przekazują te należności. Jak wskazano w powołanej interpretacji, rola pośredników pod względem ekonomicznym sprowadza się do udostępnienia rachunków. Na powyższe wnioski wpływa, jak uznano w interpretacji, także treść umowna stosunku zobowiązaniowego, która łączy strony. Należy w oparciu o treść tego stosunku przeanalizować od kogo w danej sytuacji jest należne wynagrodzenie (od pośrednika czy innego podmiotu). W przedstawionym stanie faktycznym wynagrodzenie z tytułu zawartych umów ubezpieczenia należne jest od klientów marketów (ubezpieczających), nie od pośrednika przekazującego kwotę składek ubezpieczeniowych (C.), zatem nie można uznać, że C. dokonuje wypłaty należnego wynagrodzenia. Zgodnie z twierdzeniem wyrażonym w powołanej interpretacji przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: "Sama dyspozycja, zgodnie z którą wynagrodzenie - należność licencyjna - jest przelewane na rachunek bankowy polskiego pośrednika - nie może wpływać na treść stosunku zobowiązaniowego o charakterze publicznoprawnym (zobowiązania podatkowego). Są to bowiem jedynie postanowienia regulujące sposób dokonywania płatności (techniczny sposób rozliczenia)".

Podobnie, jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 października 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.330.2019.2.JF, podmiotem, który dokonuje wypłaty z tytułu wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT jest w przedstawionym w powołanej interpretacji stanie faktycznym podmiot regulujący należność za usługę wypożyczenia samochodu (B.), a okoliczność, że wpłata następuje za pośrednictwem innego podmiotu (wnioskodawcy) - na podstawie noty księgowej (nie dochodzi do refakturowania usług na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy VAT) - nie ma wpływu na sposób rozliczenia na gruncie podatku u źródła. W interpretacji potwierdzono, iż "Wnioskodawca otrzymując kwotę pieniężną od B. (na podstawie noty księgowej) i przelewając ją następnie na konto Z. (także na podstawie noty), pełni jedynie rolę pośrednika płatności".

Odnosząc stanowiska prezentowane w powołanych wyżej interpretacjach indywidualnych na grunt stanu faktycznego przedstawionego w niniejszym wniosku, można wysnuć analogiczne do zawartych w tych interpretacjach wnioski, mianowicie:

- rola C. w odniesieniu do przekazania kwot należnych B. składek ubezpieczeniowych pod względem ekonomicznym sprowadza się do udostępnienia rachunku, na który wpłacane są składki i z którego następnie, po odpowiednich potrąceniach, przekazywane są do B.;

- w oparciu o analizę treści stosunku łączącego strony Umowy należy wskazać, że wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług ubezpieczeniowych należne jest od klientów marketów (ubezpieczających), nie zaś od pośrednika przekazującego kwotę składek ubezpieczeniowych (C.), zatem nie można uznać, że C. dokonuje wypłaty należnego wynagrodzenia w rozumieniu art. 26 ust. 1 ustawy CIT;

- powyższego twierdzenia nie zmienia dyspozycja, zgodnie z którą wynagrodzenie - składki ubezpieczeniowe jest na pewnym etapie przelewane na rachunek bankowy Wnioskodawcy, gdyż taka dyspozycja jest jedynie postanowieniem regulującym sposób dokonywania płatności (techniczny sposób rozliczenia);

- Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika płatności, a nie podmiotu dokonującego wypłaty należności w rozumieniu art. 26 ust. 1 ustawy CIT, gdyż usługi ubezpieczeniowe nie są nabywane przez Wnioskodawcę, nie dochodzi do refakturowania usług w myśl art. 8 ust. 2a ustawy VAT.

Reasumując, nie ulega wątpliwości, że C. nie dokonuje wypłaty wynagrodzenia, o którym mowa powyżej ale jest zobowiązany do przekazania wynagrodzenia, udostępnienia rachunku. Wnioskodawca, będąc jedynie pośrednikiem płatności przekazującym wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług ubezpieczeniowych, nie jest płatnikiem podatku u źródła, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy CIT, zobligowanym do poboru i odprowadzenia podatku u źródła z tytułu uzyskanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez B. przychodu.

Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że przywołane interpretacje, będące przykładem kształtującej się linii interpretacyjnej, zostały wydane w oparciu o konkretne stany faktyczne i jako takie nie tworzą prawa, należy jednak zaznaczyć, iż w obliczu podobieństwa zagadnień, których dotyczyły powołane interpretacje z tymi, które są objęte niniejszym wnioskiem, należy mieć je na uwadze dokonując wykładni przepisów i udzielając odpowiedzi na pytanie sformułowane w niniejszym wniosku.

Rozpatrując Państwa wniosek Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 28 stycznia 2020 r. wydał dla Państwa indywidualną interpretację znak: 0114-KDIP2-1.4010.479.2019.2.JF, w której uznał Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy będąc podmiotem przekazującym składki ubezpieczeniowe od A. do B., Wnioskodawca jest jednocześnie płatnikiem podatku u źródła, zobowiązanym do pobrania i odprowadzenia podatku u źródła z tytułu uzyskanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez B. przychodu (wynagrodzenie należne z tytułu świadczenia usług ubezpieczenia) za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 29 stycznia 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

27 lutego 2020 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Skarga wpłynęła 3 marca 2020 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej.

Postępowanie przed sądem administracyjnym/sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w (...) uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną - wyrokiem z 16 grudnia 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 705/20.

Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny - wyrokiem z 17 grudnia 2021 r., sygn. akt II FSK 1155/21 oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

10 marca 2022 r. wpłynął do Organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 16 grudnia 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 705/20 wraz ze zwrotem akt.

Ponowne rozpatrzenie wniosku - wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).

Podstawą prawną do odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.