0114-KDIP2-1.4010.461.2019.1.SP - Powstanie oddziału spółki słowackiej na terytorium Polski.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 3 stycznia 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP2-1.4010.461.2019.1.SP Powstanie oddziału spółki słowackiej na terytorium Polski.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, z dnia 21 października 2019 r. (data wpływu 5 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania zagranicznego zakładu (pytanie nr 1 we wniosku) - prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania zagranicznego zakładu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka A. s.r.o. (dalej zwana "Spółka") jest spółką z siedzibą na Słowacji, została założona w 2014 r., jako spółka córka przez B A.S.

Głównym przedmiotem działalności Spółki A. s.r.o. jest długotrwałe wynajmowanie kolejowych wagonów towarowych, przeznaczonych głównie na transport wybranych produktów petrochemicznych, również wynajmowanie lokomotyw.

W 2018 r. Spółka zawarła umowę z Y., na podstawie której leasinguje wagony towarowe do przewozu paliw.

Umowa została zawarta na okres 72 miesięcy. Wagony te znajdują się na terytorium Polski, ale mogą się znajdować także na terytorium innych państw z powodu ich użycia w celu transportu międzynarodowego.

W związku z zawarciem tej umowy Spółka została zarejestrowana do VAT w Polsce.

Planowana działalność w Polsce:

Spółka planuje rozszerzenie swojej działalności/usług w Polsce - tj. zwiększenie ilości leasingowanych wagonów oraz pozyskanie nowych klientów na terytorium Polski.

Ze względu na chęć usprawnienia współpracy z kluczowym klientem jakim jest Y. oraz chęć rozwoju na rynku polskim Spółka planuje:

* otworzyć w Polsce biuro,

* uruchomić stronę internetową w języku polskim oraz

* zatrudnić pracownika.

Pracownik, który będzie zatrudniony na terytorium Polski, będzie wykonywać swoje czynności z biura na terytorium Polski i przejmie odpowiedzialność za leasing wagonów na rzecz firmy Y. Pracownik będzie także odpowiedzialny za kontakt z klientem, czuwanie nad kompletnością dokumentacji związanej z obsługą transakcji, będzie odpowiedzialny za przygotowanie przeglądu serwisowego wagonów oraz przyjmowanie i obsługę ewentualnych reklamacji.

Pracownik ten będzie również wspomagał inne osoby w ramach Spółki, które mają moc decyzyjną w kontaktach z klientem, przy czym podczas takich kontaktów przejmie zarazem funkcję tłumacza w czasie spotkań. W związku z dążeniem firmy do rozszerzenia działalności w Polsce pracownik ten będzie również zabiegał o pozyskanie innych klientów, składał oferty oraz uczestniczył w negocjacjach z potencjalnymi klientami, w których udział będą brać także reprezentanci (management) Spółki R. s.r.o. Spółka nie wyklucza, że w przyszłości, w związku z rozwojem biznesu zostaną zatrudnieni kolejni pracownicy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy planowana działalność będzie prowadzić do powstania stałego zakładu na terytorium Polski, w świetle właściwej regulacji podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie powyższych faktów?

W przypadku powstania stałego zakładu Spółki na terytorium Polski powstaje pytanie:

2. czy jest możliwe przypisanie stałemu zakładowi zysków z wynajmu/leasingu wagonów,

2.1.z nowych kontraktów zawartych z klientami w Polsce, wliczając w to już istniejący kontrakt z Y.? Albo

2.2.z nowych kontraktów zawartych z klientami w Polsce? 3. w przypadku powstania stałego zakładu na terytorium Polski, jakie koszty można przypisać takiemu stałemu zakładowi?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 1. W zakresie pozostałych pytań wniosek został rozpatrzony odrębnie.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Analiza do pytania nr. 1

Zgodnie z art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., zwana dalej u.p.d.o.p.) zagraniczny zakład oznacza:

a.

stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b.

plac budowy, budowę, montaż lub instalacje, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

c. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje - o ile umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której strona jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowi inaczej.

Na podstawie art. 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, UPO PL-SK) w rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

a.

siedzibę zarządu,

b.

filię

c.

biuro

d.

fabrykę

e.

warsztat, oraz

f.

kopalnie, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom lub każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Stały zakład oprócz powyższego może stanowić plac budowy, budowa, montaż lub instalacja - stanowi zakład tylko wtedy, gdy trwają dłużej niż dwanaście miesięcy, począwszy od dnia rozpoczęcia faktycznej pracy.

Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, zakłada się że określenie "zakład" nie obejmuje:

a.

użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostawy dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa,

b.

utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa, wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostawy,

c.

utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa. wyłącznie w celu przetworzenia przez inne przedsiębiorstwo,

d.

utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa,

e.

utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym,

f.

utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu łącznego prowadzenia jakichkolwiek rodzajów działalności, wymienionych w literach a) - e), pod warunkiem, że całkowita działalność tej placówki wynikająca z takiego połączenia, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

Na podstawie powyższego. z art. 5 UPO PL-SL. wynika, że aby przedsiębiorstwo prowadziło swoją działalność w drugim państwie umownym za pośrednictwem zakładu, winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki:

* istnienie miejsca gdzie działalność jest prowadzona (placówka),

* stały charakter takiej placówki,

* wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru.

Aby taka placówka mogła być uważana za zakład, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za pośrednictwem takiej placówki, przy czym działalność placówki nie musi mieć charakteru produkcyjnego.

Należy tutaj zaznaczyć, że zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym w komentarzu do modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD zgodnie z którym, z faktu, że placówka musi być stała wynika, że zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, to znaczy nie ma charakteru wyłącznie tymczasowego. Placówka obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu, czy też nie. Co więcej, nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest wyłącznym właścicielem, czy najemcą lokalu, czy dysponuje nimi w inny sposób. Placówka może być usytuowana w pomieszczeniach innego przedsiębiorstwa, np. w przypadku jeżeli przedsiębiorstwo zagraniczne dysponuje stale pomieszczeniem lub jego częścią należącym do innego przedsiębiorcy.

Ważne jest również to, że sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do własnej dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy, aby zaistniała stała placówka gospodarcza. Nie jest wymagane, aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką.

W związku z powyższym, w przypadku, jeżeli Spółka słowacka wynajmie w Polsce biuro oraz zatrudni pracownika, przesłanka posiadania stałej placówki zostanie spełniona.

Drugą z przesłanek jest prowadzenie na terytorium Polski częściowo lub całkowicie działalności.

Z komentarza do modelowej konwencji OECD wynika, że w przypadku, jeżeli majątek ruchomy, stanowią niektóre urządzenia przemysłowe, handlowe albo badawcze, budynki lub dobra niematerialne, patenty, technologie produkcji i podobne mienie, pozostawione albo wynajmowane osobom trzecim za pośrednictwem stałego miejsca, którym zarządza przedsiębiorstwo z jednego państwa członkowskiego w drugim państwie - to taka działalność nadaje stałej placówce charakter zakładu.

Ze względu na fakt, iż jest prawdopodobne powstanie zakładu podatkowego na terytorium Polski, Spółka planuje otworzyć w Polsce oddział.

W przypadku, jeżeli Spółka założy w Polsce oddział będzie zobowiązana do płacenia podatku dochodowego od tego typu działalności.

Zgodnie z art. 7 UPO PL-SK zyski przedsiębiorstwa z jednego umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie umownym, o ile przedsiębiorstwo nie prowadzi działalności gospodarczej w drugim umawiającym się państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z treści art. 7 ust. 2 ww. umowy wynika natomiast, że jeżeli przedsiębiorstwo umawiającego się państwa wykonuje działalność w drugim umawiającym się państwie przez położony tam zakład to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, w każdym umawiającym się państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby prowadził taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Jednocześnie art. 7 ust. 3 tejże umowy wskazuje, że przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych na rzecz tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym państwie, w którym zakład jest położony, czy gdzie indziej.

W konsekwencji oddział zagraniczny Spółki macierzystej to abstrakcyjna instytucja międzynarodowego prawa podatkowego, mająca na celu umożliwienie prawidłowego opodatkowywania przez jedno z państw umawiających się, dochodów uzyskiwanych przez podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w drugim państwie, ze źródeł przychodów położonych na terytorium pierwszego z państw. Zarejestrowanie oddziału w Polsce nie oznacza, że powstaje tam nowy podmiot podatkowy, bowiem opodatkowaniu podlegać będzie wciąż Spółka macierzysta, w zakresie dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej poprzez oddział na terytorium drugiego państwa.

Podsumowując powyższe rozważania należy stwierdzić, że Spółka stoi na stanowisku, że planowana przez nią działalność prowadzić będzie do powstania stałego zakładu podatkowego na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie powstania zagranicznego zakładu uznaje się za prawidłowe (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny w sprawie będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl