0114-KDIP2-1.4010.46.2020.2.KS - Odliczenie od podatku CIT podatku u źródła pobranego w Federacyjnej Republice Brazylii.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lutego 2020 r. (data wpływu 5 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2020 r. (data nadania 23 marca 2020 r., data wpływu 23 marca 2020 r.) na wezwanie z dnia 5 mara 2020 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.46.2020.1.KS (data nadania 5 marca 2020 r., data doręczenia 16 marca 2020 r.) oraz pismem z dnia 3 kwietnia 2020 r. (data nadania 3 kwietnia 2020 r., data wpływu 3 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie miała prawo, na podstawie art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p., do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce, podatku u źródła pobranego w Federacyjnej Republice Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz spółki prawa brazylijskiego (A), której wspólnikiem jest Wnioskodawca, usług opisanych w zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie - jest prawidłowe.

W dniu 5 lutego 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie miała prawo, na podstawie art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p., do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce, podatku u źródła pobranego w Federacyjnej Republice Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz spółki prawa brazylijskiego (A), której wspólnikiem jest Wnioskodawca, usług opisanych w zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

B. S. A. ("Spółka" lub "Wnioskodawca") podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (jest polskim rezydentem podatkowym). Główną działalnością Spółki jest świadczenie usług retargetingu cyfrowego w oparciu o tzw. real-time bidding technology w cyfrowych sieciach reklamowych. W ramach swojej działalności Wnioskodawca wypracował szereg rozwiązań w postaci algorytmów i programów służących do rozwoju strategii marketingowych w Internecie ("software").

Spółka jest wspólnikiem spółki prawa brazylijskiego podlegającej w Brazylii opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania ("A"). W szczególności A jest podatnikiem brazylijskiego podatku dochodowego od osób prawnych (tj. Imposto sobre a renda das pessoas juridicas) od osiąganych w Brazylii dochodów. A prowadzi w Brazylii działalność usług retargetingu cyfrowego w oparciu o tzw. real-time bidding technology w cyfrowych sieciach reklamowych na rynku brazylijskim oraz w mniejszym zakresie innych krajów Ameryki Południowej. W celu prowadzenia tej działalności A prowadzi w C biuro i zatrudnia ok. 20 osób.

W dniu 10 stycznia 2020 r. Spółka zawarła z A umowę, na podstawie której Spółka świadczy na rzecz A usługi określone w umowie jako (...) i szerzej opisane poniżej.

W ramach (...) Spółka udziela A niewyłącznego i nieprzenoszalnego prawa do korzystania z oprogramowania będącego własnością Wnioskodawcy w celu realizowania przez A m.in. następujących działań:

* licytowania w czasie rzeczywistym, w celu umożliwienia efektywnego zakupu powierzchni reklamowej,

* określenia jakie oferty i w jakiej wysokości należy licytować, zgodnie z wymaganiami klientów A,

* natychmiastowego wyświetlenie reklamy w nabytej przestrzeni reklamowej,

* retargetowania reklam.

Ponadto Spółka udziela A prawa do udzielenia przez niego innym spółkom z grupy do używania oprogramowania w podobnych celach.

Zgodnie z zapisami umowy, obowiązuje ona od 1 stycznia 2019 r. Wysokość wynagrodzenia (w umowie jest one określane jako "Operating Service Charge") Spółki za świadczone usługi począwszy od stycznia 2020 r. A i Spółka będą ustalać zgodnie z zasadami określonymi w umowie, zaś za okres za okres od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. zostało ono określone w umowie.

Na ten moment nie doszło jeszcze do wypłaty wynagrodzenia przez A na rzecz Spółki. W przyszłości wynagrodzenie wypłacane na rzecz Spółki przez A z tytułu świadczonych w oparciu o nią usług może podlegać opodatkowaniu w Brazylii tzw. "podatkiem u źródła" (withholding tax) na podstawie przepisów podatkowych obowiązujących w Brazylii. Oznacza to, że A jako wypłacający ww. wynagrodzenie może być zobowiązana do pobrania i zapłaty podatku z wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy. Wg wiedzy Spółki stawka podatku u źródła w Brazylii powinna wynosić 15%.

Pismem z dnia 19 marca 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego o dane identyfikujące podmiot występujący w sprawie:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p., do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz A usług opisanych w zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p., do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce, podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz A usług opisanych w zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p. jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 3 tej ustawy wolne od podatku są (...) dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Przepisy powyższe regulują zasady eliminacji podwójnego opodatkowania krajowych podatników z tytułu dochodów osiąganych poza Polską (faktycznego podwójnego opodatkowania). Wskazany przepis przewiduje stosowanie metody unikania podwójnego opodatkowania, zwanej kredytem podatkowym. Metoda kredytu podatkowego ma zastosowanie do dochodów, które nie są zwolnione na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p. i polega na zaliczeniu przez dane państwo na rzecz własnego zobowiązania podatkowego podatku zapłaconego w drugim państwie. W Polsce zastosowanie tej metody przewiduje możliwość odliczenia od podatku obliczonego od całości dochodów (zarówno uzyskanych za granicą, jak i dochodów uzyskanych w kraju) podatku zapłaconego za granicą. Przy czym polskie regulacje przewidują stosowanie metody zaliczenia proporcjonalnego, a więc odliczeniu podlega jedynie ta część podatku, która proporcjonalnie przypada na dochód osiągnięty za granicą.

Dodatkowy warunek zastosowania odliczenia wynikającego z art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p. został przez ustawodawcę wprowadzony przepisem art. 22b u.p.d.o.p., zgodnie z którym zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Tym samym, podsumowując warunki stosowania ww. odliczenia wynikające z art. 20 ust. 1 i art. 22b u.p.d.o.p. wskazać należy, że zastosowanie odliczenia przewidzianego w art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p. i zawartej w nim metody unikania podwójnego opodatkowania możliwe jest, jeżeli:

Przewidziane powyżej warunki zastosowania tego przepisu są zdaniem Spółki spełnione w niniejszej sprawie, gdyż:

a. Spółka ma siedzibę na terytorium Polski

b. Spółka będzie osiągać dochód z tytułu świadczenia usług na rzecz A, tj. będzie osiągać dochód poza terytorium Polski, i dochód ten będzie podlegać opodatkowaniu w Brazylii;

W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy warunki zastosowania ww. odliczenia do podatku pobranego w Brazylii będą spełnione, a tym samym Spółce przysługiwać będzie prawo dokonania ww. odliczenia.

Odnosząc się szerzej do ostatniego ze wskazanych wyżej warunków, Spółka wyjaśnia, że jak już zostało wskazane, Polska nie zawarła z Brazylią umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Niemniej, zarówno Polska jak i Brazylia są stronami Konwencji o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych zawartej w Strasburgu dnia 25 stycznia 1988 r. (dalej: "Konwencja"). W odniesieniu do Polski Konwencja weszła w życie 1 października 1997 r., zaś w odniesieniu do Brazylii 1 października 2016 r. Konwencja stanowi jeden z podstawowych aktów prawa międzynarodowego regulujący wymianę informacji w sprawach podatkowych, wyznaczając zakres i zasady wymiany informacji podatkowych, z równoczesnym zapewnieniem ochrony ich poufności oraz poszanowaniem międzynarodowych standardów w zakresie ochrony praw osobistych i przepływu informacji personalnych. Zgodnie bowiem z art. 1 Konwencji, jej strony zapewniają sobie wzajemną pomoc administracyjną w sprawach podatkowych. Pomoc obejmuje wymianę informacji, jednoczesną kontrolę podatkową, pomoc w egzekucji, a także dostarczanie dokumentów. Natomiast w myśl art. 2 Konwencji, dotyczy ona m in. podatków od dochodu lub zysków. Konwencja przewiduje, że jej strony będą wymieniać między sobą wszelkie informacje, w szczególności te, które mogą mieć istotne znaczenie dla stosowania lub wdrażania wewnętrznego ustawodawstwa dotyczącego podatków.

Konwencja w sposób szeroki przewiduje pomoc i wzajemną wymianę informacji przez kraje, które ją sygnowały, i tak kolejno w art. 5, 6 i 7 przewiduje (i) wymianę informacji na żądanie, (ii) automatyczną wymianę informacji i (iii) spontaniczną wymianę informacji.

To, że Konwencja jest podstawą do wymiany informacji podatkowych potwierdzają również polscy przedstawiciele doktryny. Przykładowo W. Dmoch wskazał, że: "Uzyskanie przez organy podatkowe wymaganych informacji podatkowych może być również dokonane na podstawie Konwencji z 25 stycznia 1988 r. o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych" (W. Dmoch, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 7, Warszawa 2018)".

Stanowisko to znajduje potwierdzenie również w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 sierpnia 2017 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.129.2017.1.AK wskazano, że nie ulega (...) wątpliwości, że Konwencja, jako ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa dotycząca problematyki podatkowej, stanowi podstawę do uzyskania przez polskie organy podatkowe informacji podatkowych od organu podatkowego Brazylii. (...) Spółka ma prawo do odliczenia od podatku należnego od Spółki podatku u źródła pobranego w Brazylii zgodnie z art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p. Tożsame stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wyraził w interpretacji indywidualnej z dnia 28 sierpnia 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.268.2018.1.AK dotyczącej dochodów uzyskiwanych przez polskiego rezydenta z tytułu świadczenia usług na rzecz spółki brazylijskiej. Tym samym nie powinno ulegać wątpliwości, że Konwencja stanowi wskazaną w art. 22b u.p.d.o.p. podstawę do wymiany informacji podatkowych - jest międzynarodową umową ratyfikowaną przez Polskę, dotyczy problematyki podatkowej, a także stanowi podstawę do uzyskania od brazylijskich organów informacji podatkowych.

Powyższe potwierdza, iż ostatni ze wskazanych powyżej warunków zastosowania odliczenia, o którym mowa w art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p., również jest spełniony w przedmiotowym przypadku. Z powyższych względów, zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko, zgodnie z którym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p., do odliczenia podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz A usług opisanych w zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie, jest prawidłowe.

Końcowo Spółka zwraca uwagę, iż dla możliwości zastosowania przedmiotowego odliczenia nie ma znaczenia rodzaj dochodu uzyskiwanego przez polskich rezydentów zagranicą (z dywidend, odsetek, licencji, świadczenia usług), gdyż analizowany przepis wskazuje, iż może być on stosowany do wszelkich kategorii dochodów uzyskanych przez polskich rezydentów zagranicą, które podlegają tam opodatkowaniu, jeśli nie ma do nich zastosowania zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p. i istnieje podstawa do wymiany informacji podatkowych z państwem źródła. Jak wykazała przeprowadzona powyżej analiza, warunki powyższe będą spełnione w odniesieniu do dochodu Spółki z tytułu świadczenia na rzecz A usług opisanych w zdarzeniu przyszłym, a tym samym do podatku u źródła pobranego w Brazylii od tego dochodu zastosowanie znaleźć powinno odliczenie z art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie miała prawo, na podstawie art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p., do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce, podatku u źródła pobranego w Federacyjnej Republice Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz spółki prawa brazylijskiego (A), której wspólnikiem jest Wnioskodawca, usług opisanych w zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p., jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Zgodnie bowiem z art. 20 ust. 6 u.p.d.o.p., łączna kwota odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.

Jak stanowi art. 20 ust. 8 u.p.d.o.p., określając wielkość odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, oraz zwolnienia, o którym mowa w ust. 3, kwotę podatku zapłaconego w obcym państwie oraz osiągniętego dochodu (przychodu) przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty tego podatku lub dzień osiągnięcia dochodu (przychodu).

Stosownie do art. 22b u.p.d.o.p., zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i wspólnikiem spółki prawa brazylijskiego podlegającej w Brazylii opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania ("A"). W szczególności A jest podatnikiem brazylijskiego podatku dochodowego od osób prawnych (tj. Imposto sobre a renda das pessoas juridicas) od osiąganych w Brazylii dochodów. A prowadzi w Brazylii działalność usług retargetingu cyfrowego w oparciu o tzw. real-time bidding technology w cyfrowych sieciach reklamowych na rynku brazylijskim oraz w mniejszym zakresie innych krajów Ameryki Południowej. W celu prowadzenia tej działalności A prowadzi w C biuro i zatrudnia ok. 20 osób.

W dniu 10 stycznia 2020 r. Spółka zawarła z A umowę, na podstawie której Spółka świadczy na rzecz A usługi określone w umowie jako (...).

Zgodnie z zapisami umowy, obowiązuje ona od 1 stycznia 2019 r. Wysokość wynagrodzenia Spółki za świadczone usługi począwszy od stycznia 2020 r. A i Spółka będą ustalać zgodnie z zasadami określonymi w umowie, zaś za okres za okres od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. zostało ono określone w umowie.

Obecnie nie doszło jeszcze do wypłaty wynagrodzenia przez A na rzecz Spółki. W przyszłości wynagrodzenie wypłacane na rzecz Spółki przez A z tytułu świadczonych w oparciu o nią usług może podlegać opodatkowaniu w Brazylii tzw. "podatkiem u źródła" (withholding tax) na podstawie przepisów podatkowych obowiązujących w Brazylii. Oznacza to, że A jako wypłacający ww. wynagrodzenie może być zobowiązana do pobrania i zapłaty podatku z wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy. Wg wiedzy Spółki stawka podatku u źródła w Brazylii powinna wynosić 15%.

Należy podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wskazuje dokładnie, co należy rozumieć pod pojęciami "podstawy prawnej do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa", o której mowa w art. 22b u.p.d.o.p. Pewne wskazówki w tym względzie zawiera ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 900 z późn. zm.).

W myśl art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W tym miejscu należy wskazać, że 1 października 1997 r. weszła w życie w Rzeczypospolitej Polskiej Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych (Dz. U. z 1998 r. Nr 141, poz. 913, dalej: "Konwencja"), sporządzona w Strasburgu 25 stycznia 1988 r., następnie zmieniona protokołem sporządzonym w Paryżu 27 maja 2010 r. Co istotne, od 1 października 2016 r. regulacje Konwencji obowiązują również w Brazylii.

Konwencja stanowi jeden z podstawowych aktów prawa międzynarodowego regulujący wymianę informacji w sprawach podatkowych, wyznaczając zakres i zasady wymiany informacji podatkowych, z równoczesnym zapewnieniem ochrony ich poufności oraz poszanowaniem międzynarodowych standardów w zakresie ochrony praw osobistych i przepływu informacji personalnych.

W myśl art. 1 pkt 1 Konwencji, Strony, z uwzględnieniem postanowień rozdziału IV, zapewnią sobie wzajemną pomoc administracyjną w sprawach podatkowych. Taka pomoc może, w razie potrzeby, oznaczać podjęcie działań przez organy orzekające.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 Konwencji, pomoc administracyjna obejmuje:

Stosownie do postanowień art. 2 pkt 1 lit. a Konwencji, konwencja ma zastosowanie do następujących podatków:

Nie ulega zatem wątpliwości, że Konwencja, jako ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa dotycząca problematyki podatkowej, stanowi podstawę do uzyskania przez polskie organy podatkowe informacji podatkowych od organu podatkowego Federacyjnej Republiki Brazylii.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Federacyjnej Republice Brazylii, do wysokości limitu.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p., do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce, podatku u źródła pobranego w Federacyjnej Republice Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz A usług opisanych w zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.