0114-KDIP2-1.4010.247.2024.2.KS - Ustalenie rezydencji podatkowej na gruncie CIT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka - na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy CIT - podlega w 2024 r. w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego

A. SA (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest spółką kapitałową z siedzibą w Szwajcarii podlegającą opodatkowaniu w Szwajcarii od całości swoich dochodów. Spółka jest traktowana w Szwajcarii dla celów CIT jak osoba prawna. Spółka jest zarejestrowana w Szwajcarii zgodnie z tamtejszym prawem.

W ramach swojej bieżącej działalności Spółka zajmuje się analizą danych i sztuczną inteligencją. Oferowane usługi obejmują (...).

Spółka posiada siedzibę w (...) (Szwajcaria) oraz biura w (...) (Szwajcaria), (...) (Szwajcaria), (...) (Polska) i (...) (Polska).

Spółka posiada w Polsce zakład podatkowy w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej ze Szwajcarią. Zakład podatkowy powstał z uwagi na działanie w Polsce zależnego agenta. Z uwagi na to, Spółka opodatkowuje w Polsce CIT odpowiednią część swoich zysków.

Zarząd

Obecnie zarząd Spółki składa się z sześciu członków. Czterej członkowie zarządu są polskimi obywatelami, z czego dwóch mieszka w Polsce, a dwóch pozostałych w Szwajcarii.

Spotkania Zarządu odbywają się w formie zdalnej, z wyjątkiem spotkań kwartalnych, które zazwyczaj odbywają się w siedzibie spółki, w trybie rotacyjnym (każdorazowo w innym biurze).

Dyrektor generalny Spółki wykonuje swoje obowiązki w zdecydowanej większości w Szwajcarii, najczęściej w Lozannie. Dyrektor Generalny może mieć decydujący głos w podejmowaniu decyzji zarządczych dotyczących Spółki.

Dwóch Członków Zarządu mających obywatelstwo polskie, posiada miejsce zamieszkania w Polsce. Polscy członkowie zarządu mający miejsce zamieszkania w Polsce wykonują swe obowiązki zarządcze w Polsce, niemniej czasami podróżują do Szwajcarii celem wykonania obowiązków zarządczych.

Podejmowanie decyzji gospodarczych

Zarząd Spółki decyduje o sprawach operacyjnych Spółki w zakresie (i) polityki ekonomicznej i gospodarczej, (ii) pozyskiwania nowych klientów oraz (iii) decyzji kadrowych. Proces decyzyjny członków zarządu niebędących polskimi obywatelami mieszkającymi w Polsce jest dokonywany w Szwajcarii.

Zarząd Spółki podejmuje ogólne decyzje zarządcze dotyczące działalności Spółki oraz doboru strategii biznesowej.

Najważniejsze dla Spółki umowy zawierane z klientami, którzy generują większość zysków Spółki zawierane są w Szwajcarii. Zdecydowana większość umów sporządzana jest w Szwajcarii, gdzie jest weryfikowana przez współpracujące kancelarie prawne. Z prawnego punktu widzenia, wszystkie umowy mogą być podpisane tylko przez dwóch założycieli firmy z miejscem zamieszkania w Szwajcarii, więc z perspektywy Wnioskodawcy wszystkie umowy są zawierane w Szwajcarii.

Główni doradcy Spółki tj. doradcy w zakresie księgowości, płac oraz audytu sprawozdań finansowych znajdują się w Szwajcarii.

Najważniejszym podmiotem udzielającym Wnioskodawcy wsparcia prawnego jest jednostka z siedzibą w Szwajcarii. Wnioskodawca korzysta również ze wsparcia prawnego jednego z podmiotów mającego siedzibę w Polsce ale tylko w zakresie czynności wykonywanych w Polsce.

Główne aktywa będące własnością Spółki (środki trwałe, wartości niematerialne i prawne) znajdują się w Szwajcarii.

Spółka nie zawierała żadnych umów z klientami z Polski, którzy wypłacaliby wynagrodzenie na rzecz Spółki. Spółka zawarła umowy B2B z polskimi kontrahentami (przedsiębiorcami) świadczącymi na rzecz Spółki usługi informatyczne.

Pytania

Czy Spółka - na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy CIT - podlega w 2024 r. w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy CIT: podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy CIT: podatnik ma zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej między innymi, gdy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są prowadzone w sposób zorganizowany i ciągły bieżące sprawy tego podatnika na podstawie w szczególności:

Jednym z celów ww. przepisów jest ograniczenie zjawiska rejestrowania przez polskich rezydentów podmiotów gospodarczych na terytorium innego państwa, które nie prowadzą tam rzeczywistych operacji gospodarczych (tzw. (...)) oraz wyeliminowanie błędnego przeświadczenia wielu podatników, iż taki zarejestrowany na terytorium innego państwa podmiot nie będzie mógł być uznany za polskiego rezydenta podatkowego. Mowa tutaj o ograniczeniu zjawiska rejestrowania przez polskich rezydentów spółek na terytorium kraju obcego, które nie prowadzą tam rzeczywistych operacji gospodarczych (tzw. (...), a w których polski podatnik nabywa udziały i poprzez które ma być kontynuowana jego działalność w Polsce, przy czym dochody mają w założeniu podlegać opodatkowaniu wyłącznie na terytorium tego kraju obcego.

W ww. przepisie proces faktycznego, a nie tylko formalnego, zarządzania podatnikiem określono jako "prowadzenie bieżących spraw podatnika". Należy przez to rozumieć przede wszystkim faktyczne podejmowanie najważniejszych decyzji zarządczych i gospodarczych, niezbędnych do funkcjonowania podatnika. Co istotne, ustalenie miejsca prowadzenia bieżących spraw podatnika, a więc wykonywania zarządu, nie ma charakteru czysto formalnego. Ocena dla potrzeb ustalania miejsca zarządu takiego podmiotu nie zawęża się do stwierdzenia, że np. dokument lub uchwała organu zarządzającego zostały podpisane poza terytorium Polski. Dla ustalenia, gdzie istotnie podejmowane są te decyzje, liczy się także to, gdzie zostały faktycznie przygotowane przez fachowy personel i gdzie zostały zebrane i przetworzone dane lub dokonane analizy do podjęcia tych decyzji, czyli w praktyce miejsce rzeczywistego procesu decyzyjnego.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Bernie dnia 2 września 1991 r. (dalej: Konwencja): W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz każdą jednostkę jego podziału terytorialnego lub organ władzy lokalnej. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód jaki osiąga ona ze źródeł położonych w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 Konwencji: jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.

Na gruncie Komentarza OECD przyjęto, że "miejsce faktycznego zarządu" to miejsce, w którym, z merytorycznego punktu widzenia, podejmowane są kluczowe decyzje w sprawach zarządzania i w sprawach handlowych, niezbędne dla prowadzenia działalności przedsiębiorstwa. Miejscem faktycznego zarządu będzie zazwyczaj miejsce, w którym osoba lub grupa osób sprawujących najwyższe funkcje (na przykład rada dyrektorów) podejmuje oficjalnie decyzje, miejsce, w którym wypracowywane są działania obejmujące przedsiębiorstwo jako całość. Jednak ponieważ nie można ustalić dokładnej normy, zatem w celu ustalenia miejsca faktycznego zarządu powinny być brane pod uwagę wszystkie fakty i okoliczności. Dany podmiot może mieć więcej niż jedno miejsce zarządu, lecz może mieć tylko jedno miejsce faktycznego zarządu.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy prawa, w opinii Spółki, nie może ona zostać uznana za podmiot podlegający w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w 2024 r.

Wynika to z następującego uzasadnienia:

a) Spółka nie posiada w Polsce siedziby,

b) Spółka nie posiada w Polsce zarządu, bowiem sprawy Spółki są prowadzone w sposób zorganizowany i ciągły na terytorium Szwajcarii, c) zgodnie z regułą kolizyjną wskazaną w art. 4 ust. 3 Konwencji, miejsce faktycznego zarządu Spółki znajduje się w Szwajcarii.

Za ww. wnioskami przemawiają następujące okoliczności:

a) Spółka jest zarejestrowana w Szwajcarii zgodnie z tamtejszym prawem,

d) Dyrektor generalny Spółki wykonuje swoje obowiązki w zdecydowanej większości w Szwajcarii, najczęściej w (...),

e) Dyrektor Generalny ma decydujący głos w podejmowaniu decyzji zarządczych dotyczących Spółki,

f) Proces decyzyjny członków zarządu niebędących polskimi obywatelami mieszkającymi w Polsce jest dokonywany w Szwajcarii,

Mając na uwadze powyższe, jedyną okolicznością, która wykazuje "związek z terytorium Polski" jest podejmowanie pewnych czynności zarządczych przez jedynie dwóch członków zarządu mających miejsce zamieszkania w Polsce. Co ważne, część z tych czynności jest wykonywana w Szwajcarii.

W opinii Spółki, przedmiotowa okoliczność obiektywnie w żadnej mierze nie może - w świetle okoliczności przedstawionych w lit. a do "k" - stanowić podstawy do przyjęcia, że Spółka posiada w Polsce zarząd. Niemniej, nawet jeśli przyjąć by tezę odwrotną, to zgodnie z art. 4 ust. 3 Konwencji, faktyczny zarząd Spółki znajduje się w Szwajcarii.

Mając to na uwadze, Spółka nie podlega w Polsce w 2024 r. obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"):

Podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o CIT:

Podatnik ma zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej między innymi, gdy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są prowadzone w sposób zorganizowany i ciągły bieżące sprawy tego podatnika na podstawie w szczególności:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o CIT:

1. Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

2. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z definicją zakładu zagranicznego, zawartą w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT, pojęcie to oznacza:

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

W niniejszej sprawie należy odnieść się do uregulowań znajdujących się w Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Berlinie dnia 2 września 1991 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 1993 r. poz. 92 z późn. zm., dalej: "umowa polsko-szwajcarska"), zmienionej Protokołem sporządzonym w Warszawie dnia 20 kwietnia 2010 r. (dalej: "Protokół zmieniający").

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy polsko-szwajcarskiej:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Stosownie do art. 4 ust. 3 umowy polsko-szwajcarskiej:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.

W pkt 24 Komentarza do art. 4 Modelowej Konwencji OECD wskazano, że:

Miejsce faktycznego zarządu to miejsce, w którym, z merytorycznego punktu widzenia, podejmowane są kluczowe decyzje w sprawach zarządzania i w sprawach handlowych, niezbędne do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa. Miejscem faktycznego zarządu będzie zazwyczaj miejsce, w którym osoba lub grupa osób sprawujących najwyższe funkcje (np. rada dyrektorów) podejmuje oficjalne decyzje, miejsce, w którym wypracowane są działania obejmujące przedsiębiorstwo jako całość. Jednak ponieważ nie można ustalić dokładnej normy, zatem w celu ustalenia miejsca faktycznego zarządu powinny być brane pod uwagę wszystkie fakty i okoliczności. Dany podmiot może mieć więcej niż jedno miejsce zarządu, lecz może mieć tylko jedno miejsce faktycznego zarządu.

Stosownie do art. 5 ust. 1 umowy polsko-szwajcarskiej:

W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie albo częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

W myśl art. 5 ust. 2 umowy polsko-szwajcarskiej:

Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-szwajcarskiej:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Natomiast z art. 7 ust. 2 umowy polsko-szwajcarskiej wynika, że:

Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

W art. 7 ust. 3 umowy polsko-szwajcarskiej wskazano, że:

Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się potrącenie nakładów ponoszonych dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym leży zakład, czy gdzie indziej.

W art. 7 ust. 4 umowy polsko-szwajcarskiej wskazano, że:

Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części, żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału; jednak sposób zastosowanego podziału zysku musi być taki, żeby wynik był zgodny z zasadami zawartymi w niniejszym artykule.

Pojęcie "zakład" jest pojęciem abstrakcyjnym, które oznacza pewien zakres obowiązku podatkowego danego podmiotu z racji prowadzenia przez ten podmiot działalności w drugim państwie. Stwierdzenie istnienia na terytorium danego państwa zakładu przedsiębiorcy zagranicznego, nie powoduje jednak powstania nowego bytu podatkowego (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) w tym państwie. Zakład nie jest podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny, który jednak podlega opodatkowaniu w tym państwie, w którym ma zakład, choć tylko od dochodów, jakie można mu przypisać, że uzyskał je dzięki temu zakładowi.

Powołane wcześniej zapisy art. 7 ust. 2 i 3 umowy polsko-szwajcarskiej, są uszczegółowieniem zasady zawartej w art. 7 ust. 1 umowy polsko-szwajcarskiej, zgodnie z którą zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowanie w Państwie w którym znajduje się zakład, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z wniosku wynika, że są Państwo spółką kapitałową z siedzibą w Szwajcarii podlegają opodatkowaniu w Szwajcarii od całości swoich dochodów. W Szwajcarii dla celów podatku dochodowego od osób prawnych są Państwo traktowani jako osoba prawna. Posiadają Państwo siedzibę w Szwajcarii oraz dwa biura w Szwajcarii i dwa biura w Polsce.

W Polsce posiadają Państwo zakład podatkowy w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej ze Szwajcarią. Zakład podatkowy powstał z uwagi na działanie w Polsce zależnego agenta. Z uwagi na to, opodatkowują Państwo w Polsce odpowiednią część swoich zysków podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Państwa zarząd składa się z sześciu członków. Czterej członkowie zarządu są polskimi obywatelami, z czego dwóch mieszka w Polsce, a dwóch pozostałych w Szwajcarii. Spotkania Zarządu odbywają się w formie zdalnej, z wyjątkiem spotkań kwartalnych, które zazwyczaj odbywają się w trybie rotacyjnym (każdorazowo w innym biurze).

Dyrektor generalny Spółki wykonuje swoje obowiązki w zdecydowanej większości w Szwajcarii. Dyrektor Generalny może mieć decydujący głos w podejmowaniu decyzji zarządczych dotyczących Spółki.

Dwóch Członków Zarządu mających obywatelstwo polskie, posiada miejsce zamieszkania w Polsce. Polscy członkowie zarządu mający miejsce zamieszkania w Polsce wykonują swe obowiązki zarządcze w Polsce, niemniej czasami podróżują do Szwajcarii celem wykonania obowiązków zarządczych.

Zarząd Spółki decyduje o sprawach operacyjnych Spółki i podejmuje ogólne decyzje zarządcze dotyczące działalności Spółki oraz doboru strategii biznesowej. Spółka nie zawierała żadnych umów z klientami z Polski, którzy wypłacaliby wynagrodzenie na Państwa rzecz. Zawarli Państwo umowy B2B z polskimi kontrahentami (przedsiębiorcami) świadczącymi na Państwa rzecz usługi informatyczne. Najważniejsze dla Spółki umowy zawierane z klientami, którzy generują większość zysków Spółki zawierane są w Szwajcarii. Zdecydowana większość umów sporządzana jest w Szwajcarii, gdzie jest weryfikowana przez współpracujące kancelarie prawne. Z prawnego punktu widzenia, wszystkie umowy mogą być podpisane tylko przez dwóch założycieli firmy z miejscem zamieszkania w Szwajcarii, więc z Państwa perspektywy wszystkie umowy są zawierane w Szwajcarii. Główni doradcy Spółki tj. doradcy w zakresie księgowości, płac oraz audytu sprawozdań finansowych znajdują się w Szwajcarii. Najważniejszym podmiotem udzielającym Państwu wsparcia prawnego jest jednostka z siedzibą w Szwajcarii. Korzystają Państwo również ze wsparcia prawnego jednego z podmiotów mającego siedzibę w Polsce ale tylko w zakresie czynności wykonywanych w Polsce.

Główne aktywa będące własnością Spółki (środki trwałe, wartości niematerialne i prawne) znajdują się w Szwajcarii.

Dokonując interpretacji postanowień umowy polsko-szwajcarskiej należy także zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

I tak, pkt 2 uwag wstępnych Komentarza do art. 7 Modelowej Konwencji OECD (z dnia 22 lipca 2010 r. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa 2011) stanowi, że:

"Artykuł 5, który zawiera definicję pojęcia zakładu, jest tym samym właściwy dla ustalenia, czy zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa mogą być opodatkowane w drugim państwie. Jednakże sam ten artykuł nie przyznaje praw do opodatkowania: gdy przedsiębiorstwo umawiającego się państwa prowadzi swoją działalność w drugim umawiającym się państwie za pośrednictwem położonego w nim zakładu, należy koniecznie ustalić jakie zyski, jeżeli takie istnieją, może opodatkować drugie państwo. Artykuł udziela odpowiedzi na to pytanie przez ustalenie, że drugie państwo może opodatkować zyski, które można przypisać zakładowi".

Z kolei pkt 13 ww. Komentarza wskazuje:

"Jak wskazano w zdaniu drugim ustępu 1, zyski, które można przypisać zakładowi, są ustalone zgodnie z postanowieniami ustępu 2, który wskazuje na znaczenie wyrazów "zyski, które można przypisać zakładowi", zawartych w ustępie 1. Ponieważ ustęp 1 przyznaje prawo do opodatkowania państwu, na terytorium którego położony jest zakład, jedynie w zakresie zysków, które można przypisać temu zakładowi, ustęp ten, z zastrzeżeniem stosowania innych artykułów konwencji, pozbawia więc to państwo możliwości opodatkowania przedsiębiorstwa drugiego umawiającego się państwa z tytułu zysków, których nie można przypisać zakładowi".

Istotą powołanych norm jest zatem taki podział zysku osiągniętego przez Spółkę aby odpowiadał on zyskowi jaki może być przypisany zakładowi.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w Polsce opodatkowaniu będą podlegać wyłącznie zyski do których powstania doprowadził zakład w związku ze swoja aktywnością gospodarczą. Opodatkowanie zysków przedsiębiorstwa w Polsce należy dokonać tylko w takiej mierze, w jakiej ich powstanie można przypisać Zakładowi.

Opodatkowaniu w Polsce nie będą podlegać natomiast zyski za których powstanie jest odpowiedzialna bezpośrednio Spółka. Z uwagi na to, że posiadają Państwo siedzibę w Szwajcarii, główne aktywa będące Państwa własnością znajdują się w Szwajcarii, także miejsce zarządu, prowadzenia spraw i podejmowania decyzji związanych z działalnością gospodarczą Spółki znajduje się w Szwajcarii - należy uznać, że Spółka nie podlega w Polsce w 2024 r. obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągnięcia.

Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako "PPSA").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.).