0114-KDIP2-1.4010.100.2019.1.PW - Opodatkowanie u źródła dywidendy wypłaconej szwajcarskiemu udziałowcowi.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2019 r. (data wpływu 12 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru podatku u źródła od dywidendy wypłaconej szwajcarskiemu udziałowcowi w związku z posiadaniem ważnego i aktualnego certyfikatu rezydencji - jest prawidłowe.

W dniu 12 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru podatku u źródła od dywidendy wypłaconej szwajcarskiemu udziałowcowi w związku z posiadaniem ważnego i aktualnego certyfikatu rezydencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka E. Sp. z o.o. (dalej: "Spółka-córka") prowadzi działalność w zakresie sprzedaży wyrobów elektronicznych. Od samego początku jej istnienia (tj. od 2007 r.)

99,9% udziałów Spółki-córki należy do szwajcarskiej spółki akcyjnej X (dalej: "Spółka-matka"). Udział ten Spółka-matka posiadała (i posiada) bezpośrednio i wynika on z tytułu własności. 18 września 2018 r. Spółka-córka przekazała Spółce-matce kwotę 2 mln zł tytułem/na poczet dywidendy. Stosownych formalności dopełniono jednak dopiero na Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Wspólników (dalej: "NZW") z 19 listopada 2018 r., poprzez podjęcie uchwały m.in. w sprawie wypłaty dywidendy z rozwiązanego kapitału zapasowego Spółki-córki. Ponieważ uchwały podjęte 19 listopada 2018 r. zawierały tę samą, oczywistą pomyłkę pisarską (powoływano się w nich na (zerowy) kapitał zapasowy, podczas gdy w rzeczywistości chodziło o (dodatni) kapitał rezerwowy), 21 grudnia 2018 r. zwołano kolejne NZW, na którym podjęto uchwały korygujące treść uchwał z 19 listopada 2018 r., w tym również treść uchwały dot. dywidendy. Co istotne, uchwały podjęte na NZW w dniu 21 grudnia 2018 r. stanowiły wyłącznie modyfikację uchwał podjętych na NZW odbytym dnia 19 listopada 2018 r., w celu dokonania sprostowania oznaczenia kapitałów. Późniejsze uchwały nie uchylały uchwał podjętych w dniu 19 listopada 2018 r. a jedynie zmieniały odpowiednio ich treść, by odzwierciedlić pierwotną intencję wspólników. Nie miało to więc wpływu na ważność i skuteczność uchwały podjętej w dniu 19 listopada 2018 r. w sprawie dywidendy, bowiem uchwały podjęte w dniu 21 grudnia 2018 r. miały charakter jedynie porządkowy. Spółka-matka stanowi "rzeczywistego właściciela" tejże dywidendy, w rozumieniu art. 4a pkt 29 o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "u.p.d.o.p." zaś sam podatek jako "p.d.o.p."). Oznacza to, że Spółka-matka otrzymała ww. dywidendę dla własnej korzyści, nie będąc przy tym pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części tej należności innemu podmiotowi. Mając na uwadze, że Spółka-matka:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy wypłacie ww. dywidendy Spółka-córka miała prawo zaniechać poboru PuŹ, w związku z (i) posiadaniem ważnego i aktualnego certyfikatu rezydencji podatkowej Spółki-matki oraz (ii) spełnieniem wszystkich warunków przewidzianych w art. 10 ust. 2a Konwencji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki-córki, art. 10 ust. 2a Konwencji stanowi samodzielną i wystarczającą podstawę prawną zwolnienia w PuŹ, w związku z czym Spółka-córka i) posiadając ważny i aktualny certyfikat rezydencji podatkowej Spółki-matki, (ii) przy spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych w art. 10 ust. 2a Konwencji, miała prawo zaniechać poboru PuŹ w odniesieniu do przedstawionej dywidendy. Zgodnie z art. 3 ust. 2 UDPOP, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy). Art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. stanowi, że p.d.o.p. od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu). Z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. wynika zaś, że osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Jak wynika z art. 4a pkt 12 u.p.d.o.p., przez "certyfikat rezydencji" należy rozumieć zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika. Tym niemniej, art. 22a u.p.d.o.p. nakazuje stosować art. 20-22 (czyli m.in. przepisy dot. PuŹ od dywidend) z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednocześnie, w świetle art. 22b UDPOP, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany. W przypadku Konwencji, podstawę taką przewiduje art. 25a. W związku z powyższym, mając na uwadze posiadany przez Spółkę-córkę ważny i aktualny szwajcarski certyfikat rezydencji Spółki-matki, zasadne jest odwołanie się do przepisów Konwencji. W myśl art. 10 ust. 1 Konwencji, dywidendy (zdefiniowane w ust.

1) Spółka-matka miałaby status "osoby uprawnionej do dywidend" (ang. beneficial owner);

2) Spółka-matka nie byłaby spółką osobową; 3) Spółka-matka posiadałaby siedzibę (rezydencję podatkową) w Szwajcarii;

4) Spółka-matka na dzień wypłaty dywidendy posiadałaby bezpośrednio minimum 10% udziałów w Spółce-córce, przy czym dzień ten powinien wchodzić w skład 24-miesięcznego okresu nieprzerwanego trzymania tych udziałów. Odnosząc powyższe kryteria do analizowanej sytuacji, należy stwierdzić, co następuje: Ad. 1) - Choć Konwencja nie definiuje "osoby uprawnionej" do dywidend (beneficial owner), to w art. 3 ust. 2 odsyła do definicji w prawodawstwie krajowym. W związku z powyższym, użyte w Konwencji sformułowanie należy utożsamić z pojęciem "rzeczywistego właściciela", wynikającym z art. 4a pkt 29 u.p.d.o.p. Według stanu prawnego na wrzesień 2018 r., "rzeczywisty właściciel" oznaczał podmiot otrzymujący daną należność dla własnej korzyści, który nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części danej należności innemu podmiotowi. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka-matka spełnia ww. definicję. Powyższy warunek został przez Spółkę-matkę spełniony. Ad. 2) - Spółka-matka nie stanowi spółki osobowej, gdyż zorganizowana jest w formie prawnej "Aktiengesellschaft", stanowiącej odpowiednik polskiej spółki akcyjnej. Analizowany warunek również został przez Spółkę-matkę spełniony. Ad. 3) - Spółka-matka posiada siedzibę (rezydencję podatkową) w Szwajcarii, dowodem czego jest przekazany Spółce-córce ważny i aktualny certyfikat rezydencji, wydany przez odpowiednie szwajcarskie organy podatkowe. Powyższy warunek również został przez Spółkę-matkę spełniony. Ad. 4) - Spółka-matka z nawiązka spełnia zarówno wymóg czasowy (pod koniec 2018 r. posiadała udziały nie tyle przez dwa lata, co przeszło jedenaście lat), jak i własnościowy (posiadała bezpośrednio nie 10% udziałów, lecz prawie 100%). Również ten warunek został więc przez Spółkę-matkę spełniony. Jak wynika z powyższych okoliczności, w odniesieniu do dywidendy zostały łącznie spełnione wszelkie przesłanki do skorzystania ze zwolnienia z PuŹ, w oparciu o art. 10 ust. 2a Konwencji. W związku z powyższym, Spółka-córka wnosi o potwierdzenie, że miała ona prawo zaniechać poboru PuŹ od ww. dywidendy, w związku z i) posiadaniem ważnego i aktualnego certyfikatu rezydencji podatkowej Spółki-matki, jak również (ii) spełnieniem wszystkich warunków przewidzianych w art. 10 ust. 2a Konwencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie braku obowiązku poboru podatku u źródła od dywidendy wypłaconej szwajcarskiemu udziałowcowi w związku z posiadaniem ważnego i aktualnego certyfikatu rezydencji jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, z późn. zm. - dalej "u.p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest tzw. zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 u.p.d.o.p., za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4 (art. 3 ust. 5 u.p.d.o.p.).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Nie budzi zatem wątpliwości, że wszelkie wypłaty, o których mowa w art. 22 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 5 u.p.d.o.p., implikują powstanie przychodu na terytorium Polski.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 4 pkt 4 u.p.d.o.p. zwalnia się od podatku dochodowego przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, f oraz j, z wyjątkiem dochodów uzyskiwanych przez komplementariusza z tytułu udziału w zyskach spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

Zgodnie z art. 22a u.p.d.o.p. przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem "u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 u.p.d.o.p.

Z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., wynika, że osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Certyfikatem rezydencji jest, zgodnie z art. 4a pkt 12 u.p.d.o.p., zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Mając na uwadze fakt, że przepisy art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p. stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska zasadne jest odwołanie się do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (dalej "Konwencja").

W tym miejscu wskazać należy, że z dniem 17 października 2011 r. wszedł w życie Protokół, sporządzony w Warszawie dnia 20 kwietnia 2010 r., między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską o zmianie ww. Konwencji (Dz. U. z 2011 r. Nr 255, poz. 1533).

Zgodnie z art. 10 ust. 3 Konwencji użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji, akcji gratisowych lub prawa do pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji członków założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.

W myśl art. 10 ust. 1 Konwencji, dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Dywidendy te mogą być jednak opodatkowane także w tym Umawiającym się Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, ale - jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie - podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 15 procent kwoty dywidendy brutto (art. 10 ust. 2 Konwencji).

Z kolei art. 10 ust. 2a Konwencji stanowi, że bez względu na postanowienia ustępu 2, dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie jeżeli osobą uprawnioną do dywidend jest:

Na podstawie art. 10 ust. 2b Konwencji, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną, w drodze wzajemnego porozumienia, sposób stosowania ograniczeń określonych w ustępach 2 i 2a.

Postanowienia niniejszych ustępów nie dotyczą opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których są wypłacane dywidendy.

Stosownie do ust. 4 ww. artykułu, postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki płacącej dywidendy, działalność zarobkową przez zakład położony w tym Państwie bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy, rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W tym przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ww. Konwencji, jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie, osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, to drugie Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z tytułu którego dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z zysków albo dochodów osiągniętych w tym Państwie.

Konwencja nie definiuje pojęcia "osoby uprawnionej", o której mowa w art. 10 ust. 2a Konwencji natomiast odsyła do rozumienia tego pojęcia zgodnie z prawem danego Państwa w zakresie podatków, do których ma ona zastosowanie (art. 3 ust. 2 Konwencji).

Zgodnie z art. 4a pkt 29 u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., pojęcie rzeczywisty właściciel oznacza podmiot otrzymujący daną należność dla własnej korzyści, niebędący pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części danej należności innemu podmiotowi.

Na podstawie przytoczonych wyżej przepisów, dywidenda wypłacana udziałowcowi posiadającemu siedzibę w Szwajcarii z tytułu udziału w zyskach spółki z ograniczoną odpowiedzialnością mającej siedzibę na terytorium RP może podlegać - na mocy znowelizowanej Konwencji polsko - szwajcarskiej - opodatkowaniu tylko w Szwajcarii, ale tylko wówczas, gdy udziałowiec ten posiada bezpośrednio w kapitale spółki polskiej, w dacie wypłaty dywidendy, przynajmniej 10% udziałów przez nieprzerwany okres 24 miesięcy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że 99,9% udziałów Wnioskodawcy (Spółki-córki) należy do szwajcarskiej spółki akcyjnej X (Spółki-matki). Spółka-córka przekazała Spółce-matce kwotę 2 mln zł tytułem/na poczet dywidendy. Spółka-matka stanowi rzeczywistego właściciela tejże dywidendy, w rozumieniu art. 4a pkt 29 o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że Spółka-matka otrzymała ww. dywidendę dla własnej korzyści, nie będąc przy tym pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części tej należności innemu podmiotowi. Mając na uwadze, że Spółka-matka:

4a pkt 12 u.p.d.o.p.; - Spółka-córka skorzystała ze zwolnienia od poboru zryczałtowanego p.d.o.p. (tzw. podatek u źródła) od wypłaconej dywidendy, w oparciu o art. 10 ust. 2a Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Z uwagi na status Spółki-matki (spółka mieszana), nie mogła ona złożyć względem Spółki-córki oświadczenia o treści określonej w art. 22 ust. 4 pkt 4 u.p.d.o.p.

Ponadto, ze stanu faktycznego nie wynika, że Spółka-matka prowadziła lub prowadzi w Polsce działalność za pośrednictwem zakładu lub stałej placówki.

W ocenie organu brak oświadczenia, o którym mowa w art. 22 ust. 4 pkt 4 uniemożliwia skorzystanie z zawartego w art. 22 ust. 4 zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych ponieważ nie zostały spełnione wszystkie warunki opisane w tym przepisie (przepis mówi, że powinny być one spełnione łącznie).

Wnioskodawca natomiast, na moment wypłaty dywidendy, był w posiadaniu ważnego i aktualnego certyfikatu rezydencji podatkowej Spółki-matki, a zatem, stosownie do treści art. 26 ust. 1 mógł on kierować się postanowieniami Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż wypłata przez Wnioskodawcę w 2018 r. dywidendy na rzecz szwajcarskiej Spółki-matki, w związku z faktem, że Spółka-matka posiada w Spółce-córce udziały w wysokości 99,9% od 2007 r., jest rzeczywistym właścicielem dywidendy (a więc w związku ze spełnieniem warunków wynikających z art. 10 ust. 2a Konwencji) oraz w związku z udokumentowaniem miejsca siedziby Spółki-matki dla celów podatkowych certyfikatem rezydencji, nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W konsekwencji, Spółka nie jest zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w Polsce w związku z wypłatą przedmiotowej dywidendy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.