0114-KDIP1-3.4012.680.2020.1.KP - Wiązanie faktur z paragonami.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2020 r. (data wpływu 12 listopada 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku obowiązku wydania paragonu fiskalnego w przypadku przesłania faktury elektronicznej na wskazany w procesie rejestracji adres e-mail (w formie dokumentu elektronicznego) (pytanie nr 1) - jest prawidłowe,

* prawidłowości postępowania Wnioskodawcy w świetle art. 106h ustawy o VAT (pytanie nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2020 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wydania paragonu fiskalnego w przypadku przesłania faktury elektronicznej na wskazany w procesie rejestracji adres e-mail (w formie dokumentu elektronicznego) oraz prawidłowości postępowania Wnioskodawcy w świetle art. 106h ustawy o VAT. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe (sprecyzowane wskutek uzupełnienia z dnia 9 lutego 2021 r.):

Wnioskodawca jest spółką komandytową z siedzibą w Polsce, podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą obejmującą m.in. detaliczną sprzedaż odzieży, w tym zawiera umowy poprzez swoją stronę internetową, na której działa sklep internetowy (dalej: "Sklep Internetowy"). Sprzedaż odbywa się w ten sposób, że klienci zawierają umowy sprzedaży towarów dotyczące towarów, których nabycie umożliwia Sklep Internetowy. Umowy zawierane są poprzez w szczególności akceptację regulaminu (jednorazowo przy zakładaniu konta lub wielokrotnie) a potem składanie m.in. oświadczeń woli przy użyciu funkcjonalności Sklepu Internetowego.

Dostawa towarów w wyniku umów zawartych poprzez Sklep Internetowy dokonywana może być zarówno na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od towarów i usług ani podatku od wartości dodanej, jak i innych podmiotów (w tym podatników podatku od towarów i usług lub podatników podatku od wartości dodanej).

Przy zawarciu umowy poprzez Sklep Internetowy Wnioskodawca umożliwia zarówno dostawę wysyłkową (poprzez pocztę lub kuriera) jak i odbiór osobisty w wyznaczonym miejscu, w szczególności miejscu prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca całą sprzedaż dokonywaną poprzez Sklep Internetowy rejestruje za pomocą kasy rejestrującej wystawiając paragony.

Wystawianie faktur

Wnioskodawca wystawia również faktury dokumentujące wszystkie dostawy towarów nabytych poprzez Sklep Internetowy (dalej: "Faktury").

Wnioskodawca wystawia więc Fakturę nawet w przypadku sprzedaży, która musi być udokumentowana jedynie paragonem (tj. w szczególności sprzedaży na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od towarów i usług).

Tak więc każda sprzedaż - dostawa towarów - na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jest więc udokumentowana podwójnie, po pierwsze paragonem, a następnie fakturą.

Wysyłanie Faktur

Wnioskodawca wystawia Faktury w formie elektronicznej i w tej formie przesyła je nabywcom. Faktura elektroniczna przesyłana jest na adres poczty elektronicznej (e-mail) wskazany przez nabywcę przy zamówieniu lub zakładaniu konta.

Faktura zostaje wysłana przed wydaniem nabywcy towaru, tj. przed wysłaniem towaru do nabywcy lub przed odbiorem osobistym towaru przez nabywcę.

Brak wyraźnego żądania

Wnioskodawca wystawia Fakturę, nawet wtedy, gdy nabywca towarów nie zażąda wystawienia faktury.

Akceptacja faktur elektronicznych

Zgoda na wystawianie i przesyłanie faktur w formie elektronicznej wyrażana będzie poprzez akceptację regulaminu Sklepu Internetowego.

Faktura bez NIP

Jeżeli nabywca nie poda numeru identyfikacji podatkowej, to paragon oraz Faktura nie zawierają numeru identyfikacji podatkowej. W takim wypadku w Fakturze umieszcza się imię, nazwisko i adres zgodnie ze wskazaniem Klienta dokonanym poprzez funkcjonalności sklepu internetowego (np. przy założeniu konta w Sklepie Internetowym lub przy dokonywaniu zakupu).

Na Fakturach Wnioskodawca umieszcza informacje wskazujące na transakcję, której dotyczy dana faktura oraz paragon, którym została udokumentowana sprzedaż przed wystawieniem danej Faktury. Istnieje więc możliwość przypisania faktury, do paragonu, który dokumentował tę samą sprzedaż co dana Faktura.

Istnieje więc możliwość wskazania par konkretnych dokumentów - tj. paragonu i faktury i wskazania, tego, do jakiej sprzedaży (dostawy towarów) obydwa dokumenty zostały wystawione.

Wnioskodawca emituje Paragony za pomocą kasy rejestrującej (jednej lub wielu) lub innego odpowiedniego urządzenia. Paragony mają postać papierową. Paragony drukują się na rolce papieru umieszczonej w kasie fiskalnej lub w inny odpowiedni sposób dla nadania im formy papierowej.

Wnioskodawca nie rozdziela wszystkich kolejnych emitowanych paragonów, jeżeli sposób ich emitowania sprawia, że kolejne emitowane paragony są fizycznie ze sobą połączone. Może dojść do ich rozdzielenia, ale nie zawsze tak jest. Odrębne od siebie mogą być całe połączone zestawy paragonów, np. w formie rolki paragonów.

Wnioskodawca nie wydaje paragonów nabywcom towarów, niezależnie od sposobu otrzymania towarów przez nabywców. Wnioskodawca dostarcza jednak każdemu nabywcy fakturę elektroniczną, zgodnie z opisem powyżej.

Wnioskodawca przechowuje paragony pozostawiając je razem, w takiej formie w jakiej drukować będzie je kolejno kasa rejestrująca lub inne odpowiednie urządzenie - przykładowo, na rolce paragonów, którą po tym, jak rolka się skończy przechowuje w dokumentacji podatkowej Wnioskodawcy przez okres wymagany przepisami.

Treść paragonów

Paragony zawierają informacje wynikające z właściwych przepisów prawa. Paragony nie zawierają jednak żadnych dodatkowych informacji wskazujących na Fakturę, którą równolegle z paragonem udokumentowano tą samą dostawą towarów. Takie informacje nie będą również osobno dołączane do paragonów. Informacje pozwalające na przypisanie paragonów do Faktur zawierać będą jednak Faktury. Opisane wyżej działanie stanowi zarówno obecną praktykę Wnioskodawcy (stan faktyczny) jak i planowane przyszłe działanie (zdarzenie przyszłe).

W piśmie z dnia 9 lutego 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że od 1 stycznia 2020 r. w przypadku, gdy nabywca towarów zwróci się do Wnioskodawcy o wystawienie faktury ze wskazaniem, że ma być ona wystawiona w związku z prowadzoną przez nabywcę działalnością gospodarczą lub że nabywca jest osobą prawną, to Wnioskodawca w ogóle nie wystawia paragonu, a jedynie wystawia fakturę. Zwrócenie się o wystawienie faktury dokonywane jest poprzez zaznaczenie odpowiedniego przycisku wyboru, tzw. checkboxu w ramach Sklepu Internetowego oraz wpisanie Numeru Identyfikacji Podatkowej we właściwym polu. W takim wypadku Wnioskodawca wystawia Nabywcy jedynie fakturę i nie wystawia paragonu. W pozostałym zakresie opis stanu faktycznego nie uległ zmianie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca działa zgodnie z przepisami prawa wystawiając i wysyłając nabywcom towarów faktury elektroniczne, nawet jeżeli nie zażądali tego, a nie wysyłając przy tym paragonów?

2. Czy Wnioskodawca po wystawieniu paragonu, dokumentującego dostawę, może w opisanym wyżej stanie faktycznym jak i zdarzeniu przyszłym (tj. w szczególności gdy wystawiane Faktury dokumentające tę samą sprzedaż co dany paragon będzie można przypisać za pomocą danych zawartych na danej Fakturze do odpowiedniego paragonu) przechowywać kolejne wystawione paragony bez ich rozdzielania, np. na rolce paragonów, łącznie z innymi paragonami wyemitowanymi na danej rolce papieru, bez umieszczenia ani dodawania do nich dodatkowych danych wskazujących na Fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż co dany paragon, a Faktury przechowywać w formie elektronicznej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy odpowiedź na pierwsze pytanie jest twierdząca, a więc Wnioskodawca działa zgodnie z przepisami wystawiając i wysyłając nabywcom faktury elektroniczne, nawet jeżeli nie zażądali tego, a równocześnie nie wysyłając nabywcom paragonów.

Wnioskodawca wskazuje, że przepisy prawa podatkowego nie zabraniają takiego działania.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika z art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: "Ustawa o VAT").

Obowiązek ten ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile dana sprzedaż nie została zwolniona z obowiązku ewidencjonowania.

Kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży. Ewidencja prowadzona za pomocą kasy rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy w szczególności art. 109 ust. 3 Ustawy o VAT.

Ewidencja prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy tylko części sprzedaży podatnika ściśle wskazanej w art. 111 ust. 1 Ustawy o VAT.

Jest to przede wszystkim sprzedaż niedokumentowana fakturami, czyli objęta wyjątkiem od zasady, że podatnik podatku VAT zobowiązany jest do wystawienia faktur wynikającym z art. 106b ust. 3 Ustawy o VAT.

W sytuacji, kiedy dana sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą wystawianą na żądanie nabywcy (osoby fizycznej), wówczas podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania jej w kasie rejestrującej niezależnie od faktu wystawienia faktury.

W przypadku, gdy faktura wystawiona jest w formie elektronicznej podatnik ma obowiązek pozostawić paragon w dokumentacji wraz z danymi identyfikującymi fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż, którą udokumentował dany paragon.

Wnioskodawca będzie ewidencjonował sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej za pomocą kasy rejestrującej, a ponadto będzie wystawiał każdorazowo fakturę bez wyraźnego żądania, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy. Klient akceptuje, regulamin w którym znajduje się opis procedury.

W konsekwencji jednak zrealizowane zostaje prawo nabywcy w zakresie otrzymania dokumentu zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji. Tym samym zaewidencjonowanie sprzedaży poprzez wystawienie faktury oraz paragonu załączanego do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy, w tej konkretnej sytuacji będzie prawidłowe, bowiem nabywca wraz z towarem otrzyma dokument potwierdzający dokonany przez niego zakup (czyli w omawianej sprawie fakturę VAT).

Celem rejestrowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, wydawania paragonów, wystawiania faktur oraz przesyłania ich nabywcom jest właściwe udokumentowanie transakcji, uniemożliwienie unikania opodatkowania (np. poprzez niewykazywanie dokonanej sprzedaży) oraz wskazanie tożsamości sprzedającego odbiorcy (w celach zarówno podatkowych jak i poza podatkowych).

Wszystkie te cele zostają spełnione w przypadku rejestrowania obrotu w sposób opisany przez Wnioskodawcę. Nabywca usługi nie otrzymuje paragonu, ale otrzymuje fakturę, która stanowi co najmniej równoprawny dowód przeprowadzenia dostawy. Co istotne, Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie wystawiać paragony.

Zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Natomiast ust. 3 powyższego przepisu stanowi, że w przypadku, gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

W tym zakresie art. 106h ust. 3 Ustawy o VAT stanowi przepis szczególny wobec art. 111 ust. 3a pkt 1 Ustawy o VAT, który nakazuje wydanie paragonu. Przepis art. 106h ust. 3 Ustawy o VAT nakazuje bowiem, w określonej sytuacji, pozostawienie paragonu w dokumentacji podatnika. Wydanie paragonu i jego pozostawienie to działania ewidentnie sprzeczne ze sobą. Można sobie wyobrazić sytuację, gdy podatnik wydaje paragon, a następnie go odzyskuje od nabywcy usługi i w ten sposób może pozostawić go w swojej dokumentacji, ale w rzeczywistości często byłoby to niemożliwe. W szczególności byłoby tak w kontekście art. 106h ust. 3, gdy faktura ma postać elektroniczną, a więc jej przekazanie nie wymaga bezpośredniego kontaktu pomiędzy sprzedawcą a nabywcą.

Stanowisko Wnioskodawcy jest spójne ze stanowiskiem wyrażonym m.in. we wskazanych poniżej indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego:

Ad 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odpowiedź na pytanie numer 2 powinna być twierdząca.

Artykuł 106h ust. 3 Ustawy o VAT mówi: "W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę."

Przepis nie precyzuje kluczowych kwestii, o które pyta Wnioskodawca, a więc:

* jakie dane należy uznać za dane "identyfikujące" fakturę,

* czy istnieją jakieś specjalne warunki "zostawienia w dokumentacji" paragonów,

* co oznacza "zostawienie paragonu z danymi".

W braku sprecyzowania tych kwestii, należy uznać, że podatnik ma prawo do swobodnego działania, w granicach tego przepisu i ewentualnie celu ustawy.

Przepis nie określa, jakie dane należy uznać za "identyfikujące" fakturę, która udokumentowała tę samą sprzedaż, co dany paragon. W szczególności przepis nie odwołuje się do danych, które obowiązkowo mają być wskazane na fakturze, jako danych identyfikujących tę fakturę.

Artykuł 106e Ustawy o VAT regulujący zakres danych wskazywanych w fakturze nie nazywa tych danych "danymi identyfikującymi" fakturę. W braku definicji ustawowe, należy więc posłużyć się definicją z języka potocznego, a więc zweryfikować, co znaczy "identyfikujące" lub co znaczy "identyfikować" (ponieważ "dane identyfikujące" to "takie dane, które identyfikują"). Internetowy słownik języka polskiego PWN odnosi się w tym zakresie do słownika W. Doroszewskiego, zgodnie z którym identyfikować to "stwierdzać, ustalać tożsamość, utożsamiać".

Z pewnością przepis odwołuje się do pojęcia "stwierdzać, ustalać tożsamość". Z tego powodu należy uznać, że "dane identyfikujące", to takie dane, które pozwalają określić "tożsamość" faktury, a więc wskazać konkretną fakturę spośród innych faktur.

Ponieważ każda Faktura wystawiana przez Wnioskodawcę w związku ze sprzedażą, której dotyczy wniosek będzie posiadać na sobie dane identyfikujące Paragon dokumentujący tę samą sprzedaż, tym samym dane na paragonie pozwalać będą na zidentyfikowanie faktury.

Fakt, że dane pozwalające na tę identyfikację na Fakturze nie będą obowiązkowymi danymi faktury, nie będą osobno naniesione lub dodane do paragonu jest bez znaczenia. Istotne dla spełnienia wymogów przepisu jest jedynie to, że będzie możliwość przypisania konkretnego paragonu do konkretnej faktury, niezależnie od tego, za pomocą jakich danych to przypisanie zostanie dokonane.

Przepis nie precyzuje też, co znaczy zostawienie paragonu "z danymi". Przepis nie nakazuje, by do paragonu musiały być dodawane jakieś dodatkowe szczególne dane, np. jako osobny dokument, lub by to paragon musiał być załączany do jakiegoś osobnego dokumentu. Należy więc uznać, że wraz z paragonem, w tym ewentualnie na samym paragonie, mają być dostępne dane identyfikujące fakturę.

Przepis też nie precyzuje, co oznacza, "pozostawienie w dokumentacji", a w szczególności, brak jest przepisu szczegółowo regulującego przechowywanie wystawionych paragonów, jeżeli zgodnie z przepisami nie są one wydawane klientom. Zdaniem Wnioskodawcy paragony mogą więc pozostać w formie rolki z kasy rejestrującej, bez ich rozdzielania, o ile tylko Wnioskodawca będzie je przechowywał przez okres wymagany przepisami.

Powyższe wnioski wynikają z interpretacji celu art. 106h ust. 3 Ustawy o VAT - celem tego przepisu jest to, by w przypadku udokumentowania jednej sprzedaży zarówno paragonem, jak i fakturą można było jednoznacznie zidentyfikować obydwa dokumenty dokumentujące tę samą sprzedaż - paragon i fakturę i dzięki temu, by nie było wątpliwości, że nie dokumentują one dwóch osobnych sprzedaży (co wiązałoby się z wykazaniem wyższego podatku należnego).

Opisany przez Wnioskodawcę sposób działania umożliwi spełnienie tego celu, ponieważ, przykładowo, w razie czynności organów podatkowych mających na celu weryfikację prawidłowości rozliczeń Wnioskodawcy, będzie można wskazać zawsze konkretną fakturę do konkretnego paragonu, który dokumentuje tę samą sprzedaż. Dzięki temu nie będzie wątpliwości, co do tego, że dokumentują one tę samą dostawę towaru i że nie wywołują odrębnych skutków podatkowych dla Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie braku obowiązku wydania paragonu fiskalnego w przypadku przesłania faktury elektronicznej na wskazany w procesie rejestracji adres e-mail (w formie dokumentu elektronicznego) (pytanie nr 1) oraz nieprawidłowe w zakresie prawidłowości postępowania Wnioskodawcy w świetle art. 106h ustawy o VAT (pytanie nr 2).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 ww. przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem, podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816 z późn. zm.) zwanego dalej rozporządzeniem.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Przepis § 25 ust. 1 rozporządzenia wymienia enumeratywnie katalog danych, które powinien zawierać paragon fiskalny w przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii.

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. W takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast fakturą elektroniczną, w myśl art. 2 pkt 32 ustawy, jest faktura w formie elektronicznej wystawiona i otrzymana w dowolnym formacie elektronicznym.

Stosownie do art. 106n ust. 1 ustawy, stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.

Zatem stosowanie przesyłu elektronicznego faktur wymaga uprzedniej akceptacji przez odbiorcę dla takiego sposobu przekazywania tego dokumentu. Jednocześnie należy wskazać, że nie istnieją żadne szczególne wymogi dotyczące samej formy i treści akceptacji wysyłania, w tym udostępniania faktur w formie elektronicznej przez odbiorcę faktur. Szczegółowe kwestie w zakresie sposobu wyrażenia lub cofnięcia zgody przez odbiorcę na przesyłanie faktur w formie elektronicznej pozostają w gestii stron i stanowią element umowy przez nie zawartej.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów - co do zasady - podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.

Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż. Zasada ta nie dotyczy czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1520) do art. 106b dodano ust. 5-7, które obowiązują od 1 stycznia 2020 r.

W myśl art. 106b ust. 5 ustawy w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Ww. przepis art. 106b ust. 5 ustawy, wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.

Przepis ten wymusza pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu i przedstawić sprzedawcy swój numer identyfikujący go na potrzeby podatku w taki sposób, aby sprzedaż towarów lub usług była właściwie udokumentowana - albo fakturą VAT albo paragonem z tym numerem pozwalającym na ewentualne późniejsze prawidłowe wystawienie do tego paragonu faktury zawierającej ten numer.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

Na podstawie art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy wskazano, że faktura może nie zawierać w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro - danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Na mocy art. 106h ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę (art. 106h ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy - przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Przedstawione wyżej przepisy wskazują, że podatnik może dokumentować każdą sprzedaż fakturą. Należy jednak podkreślić, że w przypadku sprzedaży osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, sprzedaż ta powinna być dokumentowana również przy pomocy kasy fiskalnej, a paragon powinien być załączony do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką komandytową z siedzibą w Polsce, podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą obejmującą m.in. detaliczną sprzedaż odzieży, w tym zawiera umowy poprzez swoją stronę internetową, na której działa sklep internetowy ("Sklep Internetowy"). Sprzedaż odbywa się w ten sposób, że klienci zawierają umowy sprzedaży towarów, których nabycie umożliwia Sklep Internetowy. Umowy zawierane są poprzez akceptację regulaminu (jednorazowo przy zakładaniu konta lub wielokrotnie) a potem składanie m.in. oświadczeń woli przy użyciu funkcjonalności Sklepu Internetowego. Dostawa towarów w wyniku umów zawartych poprzez Sklep Internetowy dokonywana może być zarówno na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od towarów i usług ani podatku od wartości dodanej, jak i innych podmiotów (w tym podatników podatku od towarów i usług lub podatników podatku od wartości dodanej). Przy zawarciu umowy poprzez Sklep Internetowy Wnioskodawca umożliwia zarówno dostawę wysyłkową (poprzez pocztę lub kuriera) jak i odbiór osobisty w wyznaczonym miejscu, w szczególności miejscu prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca sprzedaż dokonywaną poprzez Sklep Internetowy na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami rejestruje za pomocą kasy rejestrującej wystawiając paragony. Wnioskodawca wystawia również faktury dokumentujące wszystkie dostawy towarów nabytych poprzez Sklep Internetowy ("Faktury"). Wnioskodawca wystawia więc Fakturę nawet w przypadku sprzedaży, która musi być udokumentowana jedynie paragonem (tj. w szczególności sprzedaży na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od towarów i usług). Tak więc każda sprzedaż - dostawa towarów - na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jest więc udokumentowana podwójnie, po pierwsze paragonem, a następnie fakturą. Wnioskodawca wystawia Faktury w formie elektronicznej i w tej formie przesyła je nabywcom. Faktura elektroniczna przesyłana jest na adres poczty elektronicznej (e-mail) wskazany przez nabywcę przy zamówieniu lub zakładaniu konta. Faktura zostaje wysłana przed wydaniem nabywcy towaru, tj. przed wysłaniem towaru do nabywcy lub przed odbiorem osobistym towaru przez nabywcę. Wnioskodawca wystawia Fakturę, nawet wtedy, gdy nabywca towarów nie zażąda wystawienia faktury. Zgoda na wystawianie i przesyłanie faktur w formie elektronicznej wyrażana będzie poprzez akceptację regulaminu Sklepu Internetowego. Jeżeli nabywca nie poda numeru identyfikacji podatkowej, to paragon oraz Faktura nie zawierają numeru identyfikacji podatkowej. W takim wypadku w Fakturze umieszcza się imię, nazwisko i adres zgodnie ze wskazaniem Klienta dokonanym poprzez funkcjonalności sklepu internetowego (np. przy założeniu konta w Sklepie Internetowym lub przy dokonywaniu zakupu). Ponadto od 1 stycznia 2020 r. w przypadku, gdy nabywca towarów zwróci się do Wnioskodawcy o wystawienie faktury ze wskazaniem, że ma być ona wystawiona w związku z prowadzoną przez nabywcę działalnością gospodarczą, lub gdy nabywca jest osobą prawną, to Wnioskodawca w ogóle nie wystawia paragonu, a jedynie wystawia fakturę. Zwrócenie się o wystawienie faktury dokonywane jest poprzez zaznaczenie odpowiedniego przycisku wyboru, tzw. checkboxu w ramach Sklepu Internetowego oraz wpisanie Numeru Identyfikacji Podatkowej we właściwym polu. W takim wypadku Wnioskodawca wystawia Nabywcy jedynie fakturę i nie wystawia paragonu.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy działa On zgodnie z przepisami prawa wystawiając i wysyłając nabywcom towarów faktury elektroniczne, nawet jeżeli nie zażądali tego, nie wysyłając przy tym paragonów.

Wnioskodawca wskazał, że od 1 stycznia 2020 r. w przypadku, gdy nabywca towarów zwróci się do Wnioskodawcy o wystawienie faktury ze wskazaniem, że ma być ona wystawiona w związku z prowadzoną przez nabywcę działalnością gospodarczą, lub gdy nabywca jest osobą prawną, to Wnioskodawca w ogóle nie wystawia paragonu, a jedynie wystawia fakturę. Natomiast sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych Wnioskodawca rejestruje za pomocą kasy rejestrującej wystawiając paragony oraz wystawia Fakturę nawet w przypadku sprzedaży, która musi być udokumentowana jedynie paragonem Tak więc każda sprzedaż - dostawa towarów - na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jest udokumentowana podwójnie, po pierwsze paragonem, a następnie fakturą. Wnioskodawca wystawia Faktury w formie elektronicznej i w tej formie przesyła je nabywcom.

Jak wcześniej wskazano, obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika z art. 111 ust. 1 ustawy. Obowiązek ten ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów oraz nie została objęta zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania.

Zaznaczenia wymaga, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową, ma ona charakter ewidencji sprzedaży. Ewidencja prowadzona za pomocą kasy rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy tylko części sprzedaży podatnika ściśle wskazanej w art. 111 ust. 1 ustawy. Jest to przede wszystkim sprzedaż niedokumentowana fakturami, czyli objęta wyjątkiem od zasady, że podatnik podatku VAT zobowiązany jest do wystawienia faktur wynikającym z art. 106b ust. 2 ustawy.

W sytuacji, kiedy dana sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą wystawianą na żądanie nabywcy (osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej), wówczas podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania jej w kasie rejestrującej niezależnie od faktu wystawienia faktury. Do kopii faktury należy "podpiąć" oryginał paragonu fiskalnego. Nabywca (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej) uzyskuje więc tylko fakturę, zaś paragon (fiskalny) pozostaje u sprzedawcy.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa, należy wskazać, że w przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych zasadą jest dokumentowanie takiej transakcji paragonem fiskalnym. Obowiązek wystawienia faktury w takich przypadkach istnieje wówczas, gdy nabywca wystąpi z takim żądaniem w odpowiednim terminie (art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT). W omawianej sprawie, Klient chcąc dokonać zakupów w Sklepie Internetowym musi dokonać akceptacji regulaminu. Poprzez akceptację regulaminu konsument będzie faktycznie zgłaszał żądanie uzyskania faktury zamiast paragonu fiskalnego oraz wyrażał zgodę na otrzymywanie faktury w postaci elektronicznej. Wnioskodawca zostanie zatem zobowiązany do wystawienia faktury na żądanie nabywcy towaru na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że w momencie wysyłania faktury elektronicznej do nabywcy towaru, zostanie wydrukowany/wygenerowany paragon, który nie zostanie przekazany kupującemu. Wydrukowany paragon będzie zachowany w dokumentacji Spółki. Spełniony zostanie zatem warunek zapisany w art. 106h ust. 3 oraz art. 111 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro akceptacja regulaminu oznacza zgłoszenie żądania uzyskania faktury, zamiast paragonu fiskalnego oraz wyrażenie zgody na otrzymywanie faktury w postaci elektronicznej, to należy się zgodzić z Wnioskodawcą, że ma On prawo do wystawienia faktury oraz wydania klientowi wyłącznie faktury zachowując paragon fiskalny we własnej dokumentacji. Jednocześnie Wnioskodawca będzie miał obowiązek zostawić w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę np. nr faktury oraz datę wystawienia.

Podsumowując, w sytuacji gdy akceptacja regulaminu oznacza zgłoszenie żądania uzyskania faktury zamiast paragonu fiskalnego oraz wyrażenie zgody na otrzymywanie faktury w postaci elektronicznej, to Wnioskodawca ma prawo do wystawienia faktury oraz wydania klientowi wyłącznie faktury zachowując paragon fiskalny we własnej dokumentacji.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Wnioskodawca ma również wątpliwości czy po wystawieniu paragonu, dokumentującego dostawę, może On w opisanym wyżej stanie faktycznym jak i zdarzeniu przyszłym (tj. w szczególności gdy wystawiane Faktury dokumentające tę samą sprzedaż co dany paragon będzie można przypisać za pomocą danych zawartych na danej Fakturze do odpowiedniego paragonu) przechowywać kolejne wystawione paragony bez ich rozdzielania, np. na rolce paragonów, łącznie z innymi paragonami wyemitowanymi na danej rolce papieru, bez umieszczenia ani dodawania do nich dodatkowych danych wskazujących na Fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż co dany paragon, a Faktury przechowywać w formie elektronicznej.

W odpowiedzi na zadane pytanie w pierwszej kolejności należy wskazać, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową, ma ona charakter ewidencji sprzedaży. Ewidencja prowadzona za pomocą kasy rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności cyt. wyżej art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Ewidencja prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy tylko części sprzedaży podatnika ściśle wskazanej w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Jest to sprzedaż niedokumentowana obowiązkowo fakturami, czyli objęta wyjątkiem od zasady, że podatnik podatku VAT zobowiązany jest do wystawienia faktur wynikającym z art. 106b ustawy o VAT.

W sytuacji, kiedy dana sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą wystawianą na żądanie nabywcy (osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub rolnika ryczałtowego), wówczas podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania jej w kasie rejestrującej niezależnie od faktu wystawienia faktury. W sytuacji sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym kasy nabywca (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej) uzyskuje więc tylko fakturę, zaś paragon (fiskalny) pozostaje u sprzedawcy.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów należy zauważyć, że podatnik ma obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, bez względu na fakt, czy sprzedaż ta jest dokumentowana fakturą wystawioną na żądanie nabywcy, czy też nie.

Ponadto, jeżeli osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej zażąda wystawienia faktury dokumentującej dokonaną sprzedaż, paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę sprzedaż, podatnik pozostawia w swojej dokumentacji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na Fakturach umieszcza informacje wskazujące na transakcję, której dotyczy dana faktura oraz paragon, którym została udokumentowana sprzedaż przed wystawieniem danej Faktury. Istnieje więc możliwość przypisania faktury do paragonu, który dokumentował tę samą sprzedaż co dana Faktura. Istnieje więc możliwość wskazania par konkretnych dokumentów - tj. paragonu i faktury i wskazania, tego, do jakiej sprzedaży (dostawy towarów) obydwa dokumenty zostały wystawione. Wnioskodawca emituje Paragony za pomocą kasy rejestrującej (jednej lub wielu) lub innego odpowiedniego urządzenia. Paragony mają postać papierową. Paragony drukują się na rolce papieru umieszczonej w kasie fiskalnej lub w inny odpowiedni sposób dla nadania im formy papierowej. Wnioskodawca nie rozdziela wszystkich kolejnych emitowanych paragonów, jeżeli sposób ich emitowania sprawia, że kolejne emitowane paragony są fizycznie ze sobą połączone. Może dojść do ich rozdzielenia, ale nie zawsze tak jest. Odrębne od siebie mogą być całe połączone zestawy paragonów, np. w formie rolki paragonów. Wnioskodawca nie wydaje paragonów nabywcom towarów, niezależnie od sposobu otrzymania towarów przez nabywców. Wnioskodawca dostarcza jednak każdemu nabywcy fakturę elektroniczną, zgodnie z opisem powyżej. Wnioskodawca przechowuje paragony pozostawiając je razem, w takiej formie w jakiej drukować będzie je kolejno kasa rejestrująca lub inne odpowiednie urządzenie - przykładowo, na rolce paragonów, którą po tym, jak rolka się skończy przechowuje w dokumentacji podatkowej Wnioskodawcy przez okres wymagany przepisami. Paragony zawierają informacje wynikające z właściwych przepisów prawa. Paragony nie zawierają jednak żadnych dodatkowych informacji wskazujących na Fakturę, którą równolegle z paragonem udokumentowano tę samą dostawę towarów. Takie informacje nie będą również osobno dołączane do paragonów. Informacje pozwalające na przypisanie paragonów do Faktur zawierać będą jednak Faktury. Opisane wyżej działanie stanowi zarówno obecną praktykę Wnioskodawcy (stan faktyczny) jak i planowane przyszłe działanie (zdarzenie przyszłe).

Jak wynika z powołanych wcześniej przepisów, podatnik obowiązany jest wydrukować oraz wydać nabywcy, dokument potwierdzający dokonaną transakcję, w momencie sprzedaży. Dokumentem potwierdzającym sprzedaż może być paragon lub faktura. Zatem, jeżeli nabywca jako dokument potwierdzający dokonanie transakcji otrzyma fakturę, sprzedawca nie ma obowiązku wydawania mu również paragonu. Wręcz przeciwnie, jak wskazuje przepis art. 106h ust. 3 ustawy o VAT w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej za pomocą kasy rejestrującej, paragon dokumentujący tę sprzedaż zostaje u sprzedawcy.

W rozpatrywanej sprawie paragony nie zawierają żadnych dodatkowych informacji wskazujących na Fakturę, którą równolegle z paragonem udokumentowano tę samą dostawę towarów oraz takie informacje nie będą również osobno dołączane do paragonów. Informacje pozwalające na przypisanie paragonów do Faktur będą natomiast zawierać Faktury. W takiej sytuacji nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że zostaną spełnione przesłanki zawarte w art. 106h ust. 3 ustawy o VAT. Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że w przypadku, gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę. A zatem to paragon powinien zawierać dane identyfikujące tę fakturę, natomiast faktura może zawierać informację, do jakiego paragonu została wystawiona. Za takie dane, które Wnioskodawca powinien umieścić na paragonie, należy uznać datę wystawienia faktury i jej numer; zamieszczenie tych danych będzie jednoznacznie identyfikować fakturę wystawioną do tego paragonu. Zatem nie można uznać za prawidłowe postępowanie Wnioskodawcy dotyczące pozostawienia w dokumentacji paragonów niezawierających danych identyfikujących fakturę dotyczącą tej samej sprzedaży.

Jednakże należy się zgodzić z Wnioskodawcą, że paragony mogą pozostać w formie rolki z kasy rejestrującej, bez ich rozdzielania, lecz należy podkreślić, że ww. paragony muszą zawierać dane identyfikujące fakturę dotyczącą tej samej sprzedaży. Należy wskazać, że danymi identyfikującymi tę fakturę są m.in. nr faktury oraz data jej wystawienia.

W konsekwencji Wnioskodawca będzie obowiązany przechowywać w swojej dokumentacji paragon zawierający dane identyfikujące fakturę elektroniczną dotyczącą tej samej sprzedaży zgodnie z art. 106h ust. 3 ustawy, przy czym paragony mogą pozostać w formie rolki z kasy rejestrującej, bez ich rozdzielania, lecz muszą zawierać dane identyfikujące fakturę dotyczącą tej sprzedaży m.in. nr faktury oraz data jej wystawienia.

Tym samym oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo w zakresie pytania nr 2 należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym a w zakresie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.