0114-KDIP1-3.4012.504.2017.2.ISZ - VAT w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2017 r. (data wpływu 8 grudnia 2017 r.) uzupełnionym w dniu 18 stycznia 2018 r. (data wpływu 19 stycznia 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 29 grudnia 2017 r. (skutecznie doręczone 17 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości.

Wniosek uzupełniony został w dniu 18 stycznia 2018 r., (data wpływu 19 stycznia 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 29 grudnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wskazał, że nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Od 1998 r. w wyniku rozszerzenia wspólności majątkowej z żoną jest współwłaścicielem dwóch działek. W 1992 r. żona otrzymała grunt rolny o powierzchni 5000 m² w drodze darowizny w ramach najbliższej rodziny. W 1996 r. grunt został podzielony na pięć działek wraz z wytyczeniem dróg wewnętrznych według wymogów wyznaczonych przez Urząd Gminy.

W 1997 r. żona sprzedała dwie działki wraz ze służebnością (w zakresie przejazdu i przechodzenia oraz poprowadzenia mediów wyłącznie do tych nieruchomości) na drogę wewnętrzną.

Środki przeznaczone ze sprzedaży dwóch działek w 1997 r. zostały przeznaczone na budowę domu na jednej z pozostałych trzech działek. Dom jest do dnia dzisiejszego miejscem zamieszkania Wnioskodawcy.

Jedna z działek została przejęta z mocy prawa na rzecz samorządu województwa w związku z realizacją celu publicznego.

Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedać jedną z działek niezabudowanych będącą przedmiotem wspólności majątkowej z żoną. Na przedmiot sprzedaży składa się również część drogi wewnętrznej przylegająca do działki. Od listopada 2014 r. do sierpnia 2015 r. niezabudowana działka będąca przedmiotem sprzedaży była wynajmowana deweloperowi na cele składu materiałów budowlanych związanym z realizowaną inwestycją na sąsiedniej działce. Podatek dochodowy był rozliczany ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż była dokumentowana fakturami w rozumieniu przepisów o VAT. Dla działki będącej przedmiotem sprzedaży nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani warunki zabudowy. Wnioskodawca nie wyklucza, że w momencie sprzedaży działka będzie objęta decyzją o warunkach zabudowy. Działka będąca przedmiotem sprzedaży nie jest uzbrojona w media i nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Przyszły nabywca działki (spółka prowadząca działalność deweloperską) uzyskał kontakt do Wnioskodawcy od siostry żony będącej właścicielką sąsiedniej działki. Nabywca jest zainteresowany również nabyciem tej sąsiedniej działki.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że nigdy nie był uznany, ani nie wystąpiły przesłanki przemawiające za uznaniem Wnioskodawcy za podatnika VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości. W przeszłości dokonał On tylko jednej transakcji związanej ze sprzedażą domu w 1995 r. Wnioskodawca nie występował z tytułu wynajmu w charakterze czynnego podatnika VAT, a faktury, na które powołał się we wniosku były wystawiane wyłącznie przez żonę, która jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca nie wykorzystywał nieruchomości do celów rolniczych, nie ponosił jakichkolwiek nakładów na nieruchomość, w tym również na ogrodzenie, uzbrojenie terenu etc., nie występował o wydanie/zmianę decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowanie terenu lub opracowanie/zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki będącej przedmiotem sprzedaży w przyszłości. Dla działki będącej przedmiotem sprzedaży nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani warunki zabudowy. Wnioskodawca nie wyklucza, że w momencie sprzedaży działka będzie objęta decyzją o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, z tytułu planowanej sprzedaży działki, będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług "Ustawa" podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 Ustawy).

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że rozporządzanie majątkiem prywatnym nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT.

Z wyroku TSUE z dn. 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby v. Minister Finansów i Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć v. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wynika ponadto, że: "inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności". Z orzeczenia nie wynika precyzyjna granica pomiędzy zwykłym wykonywaniem prawa własności, a przypadkiem gdy zaangażowane zostaną dla sprzedaży majątku środki właściwe dla podmiotów prowadzących określoną działalność gospodarczą. Dotyczy to również prostych środków zmierzających do sprzedaży w tym umieszczaniu ogłoszeń w prasie oraz Internecie. W stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku o interpretację nawet takie działania nie wystąpiły.

Kluczowym argumentem w sprawie jest nie podejmowanie działań właściwych dla podmiotów zajmujących się zawodowo handlem nieruchomościami oraz dysponowaniem majątkiem własnym.

Częstotliwość i charakter dotychczasowych transakcji związanych z nieruchomościami nie wskazuje na ciągłość, zorganizowanie i profesjonalizm.

Od nabycia gruntów w formie darowizny w ramach rodziny upłynęło 25 lat. Od sprzedaży części gruntu upłynęło ponad 20 lat, zaś środki ze sprzedaży zostały przeznaczone na budowę domu, który nadal stanowi miejsce zamieszkania Wnioskodawcy. Oznacza to, że środki ze sprzedaży nie zostały zaangażowane w zakup kolejnej działki, jak również nie zostało dokonane odpłatne nabycie kolejnych działek do dnia dzisiejszego.

Również najem działki będącej przedmiotem sprzedaży miał charakter okazjonalny (wynajmował deweloper w czasie realizacji inwestycji). Sam sposób uzyskania kontaktu potencjalnego nabywcy potwierdza, że nie były podejmowane profesjonalne działania marketingowe zmierzające do sprzedaży działki.

Podobne stanowisko przedstawił m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2016 r. (nr IPPP3/4512-87/16-4/ISK). Z interpretacji wynika, że: "nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. (...) W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy (...) Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działki, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym."

W konsekwencji organ wydający interpretację potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym transakcja zostanie dokonana w ramach rozporządzania własnym majątkiem i nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym działki gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sfera prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Należy w tym miejscu również wskazać, że w oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682), zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Stosownie do zapisu zawartego w art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy. Jednocześnie żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych przepisów dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Wskazać należy, że z opisu wniosku wynika, że aktywność Wnioskodawcy nie wykraczała poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wnioskodawca wskazał, że nabył dwie ewidencyjnie wyodrębnione działki gruntu w wyniku rozszerzenia wspólności majątkowej z żoną. Żona otrzymała grunt rolny o powierzchni 5000 m² w drodze darowizny w ramach najbliższej rodziny w 1992 r., a w 1996 r. grunt został podzielony na pięć działek wraz z wytyczeniem dróg wewnętrznych. Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedać jedną z działek niezabudowanych będącą przedmiotem wspólności majątkowej z żoną oraz część drogi wewnętrznej przylegająca do działki. Jednocześnie w przeszłości Wnioskodawca dokonał tylko jednej transakcji związanej ze sprzedażą domu w 1995 r., lecz nigdy nie był uznany, ani nie wystąpiły przesłanki przemawiające za uznaniem Wnioskodawcy za podatnika VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości. Wnioskodawca nie wykorzystywał również nieruchomości do celów rolniczych, nie ponosił jakichkolwiek nakładów na nieruchomość, w tym również na ogrodzenie, uzbrojenie terenu etc., nie występował o wydanie/zmianę decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowanie terenu lub opracowanie/zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki będącej przedmiotem sprzedaży w przyszłości. Przy czym działka będąca przedmiotem sprzedaży nie jest uzbrojona w media, a przyszły nabywca działki (spółka prowadząca działalność deweloperską) uzyskał kontakt do Wnioskodawcy od siostry żony będącej właścicielką sąsiedniej działki.

Wnioskodawca podniósł, że od listopada 2014 r. do sierpnia 2015 r. niezabudowana działka będąca przedmiotem sprzedaży była wynajmowana deweloperowi na cele składu materiałów budowlanych związanym z realizowaną inwestycją na sąsiedniej działce. Sprzedaż była dokumentowana fakturami w rozumieniu przepisów o VAT. Jednakże, jak wskazał Wnioskodawca nie występował on z tytułu wynajmu w charakterze czynnego podatnika VAT, a faktury, na które powołał się we wniosku były wystawiane wyłącznie przez żonę, która jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a działka będąca przedmiotem sprzedaży nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Zatem, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy z tytułu planowanej sprzedaży działki.

Tym samym Wnioskodawca z tytułu planowanej sprzedaży działki nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, a będzie jedynie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Wobec tego w przedstawionym we wniosku zdarzeniu należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków podatkowych dla Jego żony.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.