0114-KDIP1-3.4012.441.2017.1.MK - Brak opodatkowania sprzedaży działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2017 r. (data wpływu 6 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 6 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie nieruchomości niemieszkalnej (magazyn).

Wnioskodawca w wykonaniu zawartej umowy przedwstępnej sprzedaży z dnia 8 sierpnia 2016 r. z podmiotem, zobowiązał się do sprzedaży nieruchomości niezabudowanej, dla której prowadzona jest księga wieczysta przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych, w terminie nie później niż do dnia 6 września 2017 r., po spełnieniu się okoliczności umowy.

Należy wskazać, iż przyszła sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wyżej wymieniona działka wchodzi w skład majątku osobistego Wnioskodawcy i została przez niego nabyta na podstawie umowy darowizny z dnia 16 lutego 1984 r. od swojego ojca.

W sprawie tej została już wydana interpretacja indywidualna przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie na wniosek z dnia 25 listopada 2016 r., nr dokumentu 1462-IPPP3.4512.881.2016.2.ISK z dnia 23 grudnia 2016 r.

Wskazana powyżej interpretacja uzasadnia i potwierdza stanowisko Wnioskodawcy w kwestii nie uznawania go jako podatnika od towarów i usług w planowanej sprzedaży nieruchomości. Podmiot zainteresowany nabyciem nieruchomości przedłużył termin realizacji umowy aneksem z dnia 1 września 2017 r. o okres 8 (sł. osiem miesięcy) tj. do dnia 30 kwietnia 2018 r.

W związku z tym Wnioskodawca zwraca się o przedłużenie ważności wcześniej wydanej interpretacji indywidualnej dla przyszłego zdarzenia to jest do daty 30 kwietnia 2018 r.

Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana do celów rolniczych nie związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy i innej umowy o podobnym charakterze, ani też nie była udostępniana odpłatnie osobom trzecim.

Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności rolniczej, w ramach której Wnioskodawca był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przed sprzedażą nieruchomości Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie dokonywał w przyszłości żadnych nakładów finansowych na nieruchomości mających na celu podniesienie jej wartości.

Wnioskodawca nie podejmował i nie planuje podejmować żadnych działań marketingowych związanych ze znalezieniem potencjalnego nabywcy jego nieruchomości. Nabywcą przedmiotowej nieruchomości jest osoba prawna, której przedstawiciele sami zgłosili się do Wnioskodawcy poznawszy go jako sąsiada realizowanej wcześniej bezpośrednio przy jego domu inwestycji budowlanej.

Dla danej działki jak i terenu miejscowości, został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwałą Rady Miasta i gminy z dnia 18 maja 2007 r. Dla terenu oznaczonym na rysunku planu symbolem 11/UP (teren zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów) uchwalenie planu zagospodarowania odbyło się z inicjatywy władz właściwej jednostki samorządowej w ramach tzw. władztwa planistycznego.

Wnioskodawca ani nikt inny działający w jego imieniu nie występował z żadną inicjatywą w opisanym zakresie. Dla terenu działki nie ma decyzji o warunkach zabudowy gdyż Wnioskodawca nie występował z takim wnioskiem do jednostek administracji terenowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zamiarem odpłatnego zbycia, które nie nastąpi w wykonaniu prowadzonej działalności gospodarczej, nieruchomości oznaczonej jako działka nr 219/5 nabytej przez Wnioskodawcę na podstawie umowy darowizny z dnia 16 lutego 1984 r. Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług w myśl przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży nieruchomości stanowiącej składnik jego majątku osobistego nie wchodzący do prowadzonej działalności gospodarczej. Jak się powszechnie przyjmuje w orzecznictwie sądowo-administracyjnym, nie można uznać osoby fizycznej za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy nr 2006/112 zmienionej dyrektywą nr 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Należy przy tym wskazać, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 oraz C-181/10 powszechnie aprobowanym przez orzecznictwo sądów administracyjnych nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach odsprzedaży, lecz spożytkowania w celach prywatnych jako mieszcząca się w zakresie wykonania prawa własności.

Mając powyższe na uwadze należy podnieść aby czynności określone w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem od towarów i usług, co należy wyraźnie podkreślić i nie ma zastosowania w opisanych okolicznościach.

Wnioskodawca pragnie dodać, że nigdy nie zajmował się profesjonalnie i w sposób ciągły obrotem nieruchomościami dla celów zarobkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne jest więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W konsekwencji, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy zauważyć, że problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z powyższych rozważań wynika, że kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę nieruchomości należy uznać za objętą podatkiem, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku kiedy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie nieruchomości niemieszkalnej. Wnioskodawca w wykonaniu zawartej umowy przedwstępnej sprzedaży z dnia 8 sierpnia 2016 r. z podmiotem, zobowiązał się do sprzedaży nieruchomości niezabudowanej, w terminie nie później niż do dnia 6 września 2017 r., po spełnieniu się okoliczności umowy.

Wyżej wymieniona działka wchodzi w skład majątku osobistego Wnioskodawcy i została przez niego nabyta na podstawie umowy darowizny z dnia 16 lutego 1984 r. od swojego ojca. Należy wskazać, iż przyszła sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana do celów rolniczych nie związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy i innej umowy o podobnym charakterze, ani też nie była udostępniana odpłatnie osobom trzecim.

Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności rolniczej, w ramach której Wnioskodawca był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przed sprzedażą nieruchomości Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie dokonywał w przyszłości żadnych nakładów finansowych na nieruchomości mających na celu podniesienie jej wartości. Wnioskodawca nie podejmował i nie planuje podejmować żadnych działań marketingowych związanych ze znalezieniem potencjalnego nabywcy jego nieruchomości. Nabywcą przedmiotowej nieruchomości jest osoba prawna, której przedstawiciele sami zgłosili się do Wnioskodawcy poznawszy go jako sąsiada realizowanej wcześniej bezpośrednio przy jego domu inwestycji budowlanej.

Dla danej działki jak i terenu, został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwałą Rady Miasta i gminy z dnia 18 maja 2007 r. Dla terenu oznaczonym na rysunku planu symbolem 11/UP (teren zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów) uchwalenie planu zagospodarowania odbyło się z inicjatywy władz właściwej jednostki samorządowej w ramach tzw. władztwa planistycznego. Wnioskodawca ani nikt inny działający w jego imieniu nie występował z żadną inicjatywą w opisanym zakresie. Dla terenu działki nie ma decyzji o warunkach zabudowy gdyż Wnioskodawca nie występował z takim wnioskiem do jednostek administracji terenowej.

Wnioskodawca dodatkowo wskazuje, że jako podatnik od towarów i usług nie zajmował się i również obecnie nie zajmuje się profesjonalnie i w sposób ciągły obrotem nieruchomościami dla celów zarobkowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przedmiotowej działki.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży przedmiotowej działki Wnioskodawca będzie działał w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek). Wnioskodawca posiadaną nieruchomość otrzymał w wyniku darowizny. Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy i innej umowy o podobnym charakterze, ani też nie była udostępniana odpłatnie osobom trzecim. Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności rolniczej, w ramach której Wnioskodawca był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie dokonywał również w przyszłości żadnych nakładów finansowych na przedmiotową nieruchomość mających na celu podniesienie jej wartości. Nie podejmował również i nie planuje podejmować żadnych działań marketingowych związanych z wyszukaniem potencjalnego nabywcy jego nieruchomości. Wnioskodawca nie występował do gminy z prośbą o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowej działki nr 219/5 położonej, nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, a będzie jedynie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji sprzedaż przedmiotowej działki na rzecz spółki, z którą Wnioskodawca podpisał umowę sprzedaży nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.