0114-KDIP1-3.4012.420.2020.2.ISK - Obowiązek stosowania kasy rejestrującej on-line.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2020 r. (data wpływu 14 lipca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 sierpnia 2020 r. (data wpływu 18 sierpnia 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 5 sierpnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.420.2020.1.ISK (doręczone Stronie w dniu 7 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży za pomocą kasy on-line od 1 stycznia 2021 r.:

* sprzedaży kawy lub herbaty przygotowanej przez Wnioskodawczynię lub obsługę sali - nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - prawidłowe.

W dniu 14 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 13 sierpnia 2020 r. (data wpływu 18 sierpnia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 5 sierpnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.420.2020.1.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 7 sierpnia 2020 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży za pomocą kasy on-line od 1 stycznia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i myśli o jej rozszerzeniu o salę zabaw. W jej ramach będzie sprzedawał bilety wstępu oraz organizował imprezy urodzinowe. Działalność ta według PKWiU jest zaliczana do klasy 93.29 - pozostałe usługi związane z rozrywką i rekreacją. W sali zabaw będą znajdować się dwie strefy:

Wnioskodawca rozważa trzy różne warianty dotyczące poszerzenia oferty sali zabaw o produkty spożywcze i napoje (te trzy warianty to jednocześnie trzy stany przyszłe):

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca rozpatruje możliwość serwowania kawy i herbaty na trzy sposoby tj.:

W odniesieniu do trzeciego wariantu sprzedaży (trzeciego stanu faktycznego) Wnioskodawca uznaje go jako niezależną ofertę, odrębną od wykonywania czynności opisanych jako warianty 1. i 2. opisane we wniosku, czyli nie obejmuje on sprzedaży kawy i herbaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z przepisami - art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług - które nakazują posiadanie kasy on-line, Wnioskodawca będzie miał obowiązek rejestrowania sprzedaży przy użyciu takiej kasy od 1 stycznia 2021 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy: w żadnym z trzech wymienionych stanów, nie będzie obowiązku rejestrowania sprzedaży za pomocą kasy on-line od 1 stycznia 2021 r.

W pierwszym przypadku nie będziemy mieli do czynienia ze świadczeniem usług związanych z wyżywieniem, a jedynie z dostawą towarów. Natomiast w pozostałych przypadkach nie będzie spełniony warunek świadczenia usługi przez stacjonarną placówkę gastronomiczną. Zgodnie ze słownikiem pojęć stosowanych w statystyce publicznej, placówka gastronomiczna to obiekt, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów. Sala zabaw nie może być za taką uznana, ponieważ na miejscu nie będą przygotowywane żadne posiłki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe - w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży za pomocą kasy on-line od 1 stycznia 2021 r. sprzedaży kawy lub herbaty przygotowanej przez Wnioskodawczynię lub obsługę sali,

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach - obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy, kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

Pojęcie "kasa fiskalna on-line" zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816 z późn. zm.), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę, o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, zostali zwolnieni z obowiązku posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych "tradycyjnych" kas fiskalnych. Zgodnie bowiem z art. 145a ust. 1, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. - do:

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 145a ust. 6 ustawy, producenci krajowi i podmioty dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w celu wprowadzenia ich na terytorium kraju do obrotu są obowiązani do uzyskania dla danego typu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii potwierdzenia Prezesa Głównego Urzędu Miar, że kasy te spełniają funkcje wymienione w ust. 2 oraz kryteria i warunki techniczne dla tych kas. Potwierdzenie to jest wydawane nie później niż do dnia upływu okresów wskazanych odpowiednio w ust. 7 pkt 1 i 2.

Natomiast zgodnie z art. 145a ust. 7 ustawy, potwierdzenia o spełnieniu funkcji, kryteriów i warunków technicznych dla kas rejestrujących przez:

Zgodnie z art. 145b ust. 5 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, przedłużać terminy określone w ust. 1 i 3, określając rodzaje czynności, dla których termin został przedłużony, oraz dzień upływu przedłużonego terminu, uwzględniając specyfikę prowadzonej działalności gospodarczej oraz możliwości prowadzenia kontroli celno-skarbowej.

W tym miejscu należy wskazać, że w dniu 19 czerwca 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r. poz. 1059). Na podstawie § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia przedłużono terminy, w których podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2020 r. w przypadku świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Mając na uwadze brzmienie § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, należy stwierdzić, że dniem rozpoczęcia prowadzenia ewidencji (granicznym dniem) przy użyciu kas on-line dla branży gastronomicznej będzie dzień 1 stycznia 2021 r.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą i myśli o jej rozszerzeniu o salę zabaw. W jej ramach będzie sprzedawała bilety wstępu oraz organizowała imprezy urodzinowe. Działalność ta według PKWiU jest zaliczana do klasy 93.29 - pozostałe usługi związane z rozrywką i rekreacją. W sali zabaw będą znajdować się dwie strefy: strefa zabaw, w niej będą: małpi gaj, podłoga interaktywna, dmuchany plac zabaw i inne konstrukcje służące zabawie oraz strefa odpoczynku, w której będą stały krzesła i stoliki, przy których będzie można usiąść i odpocząć, ewentualnie coś wypić lub zjeść (np. kanapkę przyniesioną z domu).

Wnioskodawczyni rozważa trzy różne warianty dotyczące poszerzenia oferty sali zabaw o produkty spożywcze i napoje (te trzy warianty to jednocześnie trzy stany przyszłe):

Wnioskodawczyni w odniesieniu do wariantu drugiego sprzedaży rozpatruje możliwość serwowania kawy i herbaty na trzy sposoby tj.:

W odniesieniu do trzeciego wariantu sprzedaży (trzeciego stanu faktycznego) Wnioskodawca uznaje go jako niezależną ofertę, która nie obejmuje sprzedaży kawy i herbaty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku rejestrowania od 1 stycznia 2021 r. za pomocą kasy on-line sprzedaży realizowanej we wskazanych opisie sprawy wariantach.

Odnosząc się do obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas on-line od 1 stycznia 2021 r. - tj. terminu zmienionego ww. rozporządzeniem, należy zauważyć, że dotyczy on tylko ściśle określonych grup podatników.

W niniejszej sprawie zdaniem Wnioskodawczyni, nie będzie Ona miała obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kas fiskalnych on-line od dnia 1 stycznia 2021 r., ponieważ w pierwszym wariancie sprzedaży nie będzie świadczenia usług związanych z wyżywieniem, natomiast w wariancie drugim i trzecim sprzedaży nie zostanie spełniony warunek świadczenia usług przez placówkę gastronomiczną.

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy w odniesieniu do strefy odpoczynku w sali zabaw, w przedstawionych wariantach sprzedaży będą one stanowiły stacjonarne placówki gastronomiczne, w których będą świadczone usługi związane z wyżywieniem.

Mając na uwadze brzmienie ww. przepisu konieczne jest zdefiniowanie dwóch elementów:

* usług związanych z wyżywieniem,

* stacjonarnej placówki gastronomicznej.

Należy zauważyć, że ustawodawca w art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych usług, jednakże bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach należy stwierdzić, że usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU, który to dział obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki "na wynos", z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, należy uznać, że Wnioskodawczyni w wariancie drugim sprzedaży przygotowując kawę lub herbatę z wykorzystaniem ekspresu sprzedaje gotowe napoje w pełni przyrządzone i serwowane do bezpośredniego spożycia. Również w przypadku przygotowania przez obsługę sali wrzątku i podawanie go w odpowiednich naczyniach wraz z jednorazową porcją opakowanej herbaty lub kawy do przygotowania przez konsumenta przy zajmowanym stoliku, Wnioskodawczyni przygotowuje gotowy do spożycia produkt i wykonuje czynności takie jak oferowane w placówkach gastronomicznych. Tym samym, w obydwu przypadkach tj. zarówno gdy Wnioskodawczyni przygotowuje napój za pomocą ekspresu oraz gdy wyłącznie podgrzewa wodę i dostarcza nabywcy za pośrednictwem obsługi sali wrzątek wraz z jednorazową porcją opakowanej herbaty lub kawy, Wnioskodawczyni przygotowuje na rzecz konsumenta gotowy do spożycia napój i świadczy tym samym usługę gastronomiczną.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się "działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp." oraz "sztukę przyrządzania potraw". Natomiast zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, to obiekt którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos.

Placówki gastronomiczne dzielą się na:

* placówki ogólnie dostępne;

* placówki nastawione na obsługę określonych grup konsumentów.

Placówki gastronomiczne mogą być prowadzone m.in. w obrębie hoteli, moteli, zajazdów, schronisk, pól campingowych, w pensjonatach, domach wypoczynkowych i innych miejscach krótkotrwałego pobytu jak też w wagonach kolejowych wchodzących w skład pociągu oraz na statkach pasażerskich. Do placówek gastronomicznych nie zalicza się ruchomych punktów sprzedaży detalicznej i automatów sprzedażowych. Z kolei punktem gastronomicznym jest placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taką jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Jednocześnie stała placówka gastronomiczna to placówka czynna w ciągu całego roku kalendarzowego, ewentualnie pracująca z pewnymi przerwami, wynikającymi z takich przyczyn jak remont, okresowy brak personelu (z powodu urlopu lub choroby), okresowa inwentaryzacja itp. Z kolei sezonowa placówka gastronomiczna to placówka uruchamiana okresowo i działająca nie dłużej niż sześć miesięcy w roku kalendarzowym. Dalej wg Głównego Urzędu Statystycznego, stacjonarne placówki gastronomiczne to m.in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku należy stwierdzić, że w odniesieniu do drugiego wariantu sprzedaży w sytuacji przygotowywania kawy lub herbaty z wykorzystaniem ekspresu lub wyłącznie poprzez przygotowanie przez obsługę sali wrzątku i podawanie go w odpowiednich naczyniach wraz z jednorazową porcją opakowanej herbaty lub kawy do przygotowania przez konsumenta w sali zabaw wyposażonej w strefę odpoczynku, na którą będą się składać krzesła i stoliki, przy których można usiąść, wypić i zjeść, uznać należy, że Wnioskodawczyni świadczy usługi związane z wyżywieniem w stacjonarnych placówkach gastronomicznych.

Tym samym, mając na uwadze powyższe regulacje prawne należy stwierdzić, że skoro - jak wynika z opisu sprawy - w ramach prowadzonej w salach zabaw strefy odpoczynku Wnioskodawczyni będzie prowadziła sprzedaż usług gastronomicznych, to stosownie do zapisu art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy, będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych od 1 stycznia 2021 r. przy użyciu kasy on-line, tj. kasy umożliwiającej połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą, a Centralnym Repozytorium Kas, z uwzględnieniem przepisu art. 145b ust. 2 ustawy w odniesieniu do wariantu drugiego sprzedaży tj. przygotowując kawę lub herbatę z wykorzystaniem ekspresu lub poprzez przygotowanie przez obsługę sali wrzątku i podawanie go w odpowiednich naczyniach wraz z jednorazową porcją opakowanej herbaty lub kawy.

W odniesieniu natomiast do pozostałych wariantów sprzedaży tj. gdy na miejscu będą sprzedawane tylko towary w postaci napojów w butelkach, owoców, batoników lub będą podawane poczęstunki przygotowane przez zewnętrznych dostawców, które nie będą w żaden sposób przez Wnioskodawcę przygotowywane czy podgrzewane na miejscu nie będzie dochodziło do świadczenia usług gastronomicznych, a jedynie sprzedaży towarów. W konsekwencji Wnioskodawca dokonując sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych ww. wariantach nie będzie zobligowany do ich ewidencji od 1 stycznia 2021 r. przy użyciu kasy on-line.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku rejestrowania sprzedaży za pomocą kasy on-line od 1 stycznia 2021 r. dla sprzedaży kawy lub herbaty z wykorzystaniem ekspresu lub poprzez przygotowanie przez obsługę sali wrzątku i podawanie go w odpowiednich naczyniach wraz z jednorazową porcją opakowanej herbaty lub kawy, natomiast za prawidłowe w pozostałych wariantach sprzedaży.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.