0114-KDIP1-3.4012.400.2019.2.ISK - Ewidencjonowanie i dokumentowanie sprzedaży biletów za pomocą biletomatów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2019 r. (data wpływu 13 września 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 października 2019 r. (data wpływu 5 listopada 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 17 października 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.400.2019.1.ISK (doręczone Stronie w dniu 22 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży biletów za pomocą Biletomatów (pytanie nr 1 wniosku) - jest prawidłowe;

* sposobu ujmowania w rejestrze VAT faktur dokumentujących sprzedaż biletów za pomocą Biletomatów (pytanie nr 2 wniosku) - jest prawidłowe;

* prawa do wystawienia faktury do biletu pomimo braku posiadania paragonu potwierdzającego dokonanie sprzedaży w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. - jest prawidłowe.

W dniu 13 września 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 25 października 2019 r. (data wpływu 5 listopada 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 17 października 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.400.2019.1.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 22 października 2019 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży biletów za pomocą Biletomatów, sposobu ujmowania w rejestrze VAT faktur dokumentujących sprzedaż biletów za pomocą Biletomatów oraz prawa do wystawienia faktury do biletu pomimo braku posiadania paragonu potwierdzającego dokonanie sprzedaży w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży biletów za pomocą automatów (Biletomatów). Sprzedaż odbywa się zarówno na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych jak i przedsiębiorców.

Wnioskodawca nie świadczy usług transportu publicznego, a jedynie sprzedaje bilety określonego przewoźnika, z którym ma podpisaną umowę. Współpraca z przewoźnikiem polega na zakupie od niego określonej ilości biletów i sprzedaży na rzecz jego klientów, przy czym w zależności od umowy zakup biletów może odbywać się zarówno przed sprzedażą ich w Biletomacie (zakup określonych pakietów biletów), jak i już po ich sprzedaży, na podstawie danych uzyskanych z Biletomatów.

Klient dokonując zakupu biletu obsługuje Biletomat samodzielnie (wybiera rodzaj biletu tj. normalny lub ulgowy, ilość biletów, sposób płatności itp.). Płatność za otrzymany bilet jest dokonywana zarówno w gotówce jak i bezgotówkowo przy pomocy karty płatniczej. Transakcja płatnicza jest obsługiwana przez agenta rozliczeniowego, który świadczy usługi na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca w takim przypadku dysponuje m.in. następującymi danymi: ID transakcji, data transakcji, kwota transakcji, tytuł operacji oraz inne dane pozwalające w sposób jednoznaczny zidentyfikować posiadacza karty płatniczej. Dodatkowo ID transakcji wskazuje, jakiej konkretnie transakcji zakupu biletów dotyczy dana sprzedaż.

Powyższe dane, które wynikają z zestawienia przesłanego przez Agenta Rozliczeniowego, są wystarczające dla powiązania transakcji przez unikalne ID z płatnością i opisem, z którego będą wynikały dane Klienta tj. posiadacza karty płatniczej.

Wnioskodawca wykazuje sprzedaż opodatkowaną VAT w rejestrze VAT sprzedaży oraz JPK VAT na podstawie miesięcznego raportu sprzedaży generowanego przez system obsługujący Biletomaty. System ten pozwala na powiązanie każdej płatności (zarówno gotówkowej jak i bezgotówkowej) z konkretną transakcją zakupu biletu (miejsce zakupu, nr biletu, wartość biletu) po unikalnym nr ID transakcji.

Zdarza się, że nabywca biletu (zarówno będący przedsiębiorcą jak i osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej), już po nabyciu biletu zgłasza żądanie wystawienia faktury VAT.

W takiej sytuacji Wnioskodawca wystawia taką fakturę VAT potwierdzającą sprzedaż biletu. Wnioskodawca nie ewidencjonował przed 1 stycznia 2019 r. ani nie ewidencjonuje obecnie na kasach rejestrujących sprzedaży biletów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych dokonywanej za pomocą automatów biletowych ("Biletomatów").

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca prowadził działalność w całym poprzednim roku podatkowym. Obrót na rzecz osób fizycznych przekroczył w poprzednim roku 20 tys. zł.

Wnioskodawca w poprzednim roku podatkowym nie był obowiązany do ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej oraz nie przestał spełniać warunków do zwolnienia z ewidencjonowania.

Wnioskodawca nie dostarcza towarów i nie świadczy usług wymienionych w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519).

Przedmiotowy wniosek dotyczy wyłącznie sprzedaży za pośrednictwem Biletomatów. Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży za pomocą innych kanałów dystrybucji. Wskazany sposób płatności dotyczy wyłącznie sytuacji płatności za pomocą terminala wbudowanego do Biletomatu. Nie ma możliwości zapłaty za bilet za pomocą sklepu internetowego (Wnioskodawca nie prowadzi takiego sklepu).

Wnioskodawca zamierza po 1 stycznia 2020 r. nadal korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży biletów za pomocą Biletomatów przy zastosowaniu kasy rejestrującej?

2. W jaki sposób Wnioskodawca powinien ujmować w rejestrze VAT faktury VAT potwierdzające sprzedaż biletów za pomocą Biletomatów.

3. Czy w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2020 r. Wnioskodawca będzie uprawniony do wystawienia faktury VAT do biletu mimo nie posiadania paragonu potwierdzającego dokonanie tej sprzedaży zawierającego numer, za pomocą którego nabywca biletu jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej (pytanie dotyczy wyłącznie sprzedaży za pośrednictwem Biletomatu)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma on obowiązku ewidencjonowania sprzedaży biletów za pomocą Biletomatów przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT). Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z powyższej regulacji wynika, że zasadniczo każda sprzedaż dokonywana przez czynnych podatników VAT na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych wiąże się z obowiązkiem prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Równocześnie, na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy o VAT minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej, o którym mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Na podstawie ww. delegacji ustawowej wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (dalej jako Rozporządzenie). Zgodnie z § 2 ust. 1 Rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W poz. 40 załącznika wymieniono "Usługi świadczone przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność w:

Analizując szczegółowo powyższe zwolnienie, można dojść do wniosku, że dotyczy ono jedynie transakcji dokonanych przy pomocy automatu obsługiwanego samodzielnie przez usługobiorcę, który w systemie bezobsługowym przyjmuje należność. W przypadku automatów Wnioskodawcy warunek ten należy uznać za spełniony. Biletomaty są bowiem urządzeniami samoobsługowymi. Dodatkowo Rozporządzenie przewiduje zwolnienie wyłącznie w sytuacji, gdy należność za bilet automat przyjmuje w bilonie, banknotach lub w formie bezgotówkowej, czyli za pomocą płatności kartą. Także ten warunek należy uznać za spełniony przez Wnioskodawcę.

Przy płatnościach kartą Rozporządzenie przewiduje dodatkowy warunek w postaci posiadania ewidencji transakcji. Taką ewidencję zapewniają Wnioskodawcy dane przekazywane przez Agenta Rozliczeniowego obsługującego transakcje kartowe. Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki uprawniające go do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencji za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży dokonywanej przy użyciu Biletomatów.

Ad 2

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać m.in. dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Wnioskodawca ewidencjonuje całą sprzedaż w rejestrze VAT za pomocą miesięcznych raportów sprzedaży generowanych z systemu obsługującego Biletomaty, w tym sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, która obowiązkowo powinna być dokumentowana fakturami VAT. Wnioskodawca, w momencie sprzedaży biletu, nie posiada bowiem wiedzy czy odbywa się ona na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej czy też na rzecz przedsiębiorcy. Dlatego w momencie, gdy przedsiębiorca poinformuje Wnioskodawcę o potrzebie wystawienia faktury VAT potwierdzającej sprzedaż biletów, Wnioskodawca taką fakturę VAT wystawia niezwłocznie i ujmuje ją w rejestrze sprzedaży VAT w okresie, w którym dokonała się sprzedaż biletu. Z tego względu miesięczny raport sprzedaży za ten okres ulega pomniejszeniu o sprzedaż biletów na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą udokumentowaną fakturami VAT. Z kolei taki obowiązek nie dotyczy faktur VAT wystawionych na żądanie osób nieprowadzących działalności gospodarczej. Takich faktur Wnioskodawca nie wykazuje odrębnie w rejestrze VAT sprzedaży. Sprzedaż ta zawiera się w miesięcznym raporcie sprzedaży.

Ad 3

W związku z wejściem w życie od 1 stycznia 2020 r. nowego przepisu art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży biletów za pośrednictwem Biletomatów, która jest zwolniona z ewidencji na kasie rejestrującej (jak wskazano w stanowisku do pytania nr 1). W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 106b ust. 5 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania do tej sprzedaży od 1 stycznia 2020 r. Będzie on miał bowiem zastosowanie wyłącznie do sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Zatem w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2020 r. Wnioskodawca będzie uprawniony do wystawienia faktury VAT do biletu mimo nie posiadania paragonu potwierdzającego dokonanie tej sprzedaży zawierającego numer, za pomocą którego nabywca biletu jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 ww. przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem, podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r.w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816) zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas, podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą VAT. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów - co do zasady - podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż. Zasada ta nie dotyczy czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy.

Kwestie szczególne dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

W okresie od 1 stycznia 2019 r. kwestie dotyczące zwolnień na czas określony niektórych grup podatników i niektórych czynności z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz warunki korzystania ze zwolnienia reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519) dalej zwane "rozporządzeniem".

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ma charakter podmiotowy, tj. dotyczy podmiotu.

Stosownie do treści § 5 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20 000 zł.

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

I tak w części II załącznika do rozporządzenia, stanowiącego wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, w poz. 37 wskazano jako czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Aby zatem przysługiwało prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 w związku z poz. 37 załącznika, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

* zapłata za wykonane świadczenie w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,

* z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.

Niewystąpienie jednego z ww. warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Natomiast w poz. 40 ww. załącznika do rozporządzenia, wskazano - usługi świadczone przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność w:

Jednak przepis § 8 ust. 3 rozporządzenia stanowi, że w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2019 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika do niniejszego rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych nie stosuje się.

Jednocześnie § 4 rozporządzenia wskazuje, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się, bez względu na wysokość osiąganych obrotów, przy dostawie towarów i świadczeniu usług w nim wymienionych.

Ad 1

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży biletów za pomocą automatów (Biletomatów). Sprzedaż odbywa się zarówno na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych jak i przedsiębiorców. Wnioskodawca prowadził działalność w całym poprzednim roku podatkowym. Obrót na rzecz osób fizycznych przekroczył w poprzednim roku 20 tys. zł. Wnioskodawca w poprzednim roku podatkowym nie był obowiązany do ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej oraz nie przestał spełniać warunków do zwolnienia z ewidencjonowania. Wnioskodawca zamierza po 1 stycznia 2020 r. nadal korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

Wnioskodawca nie świadczy usług transportu publicznego, a jedynie sprzedaje bilety określonego przewoźnika, z którym ma podpisaną umowę. Klient dokonując zakupu biletu obsługuje Biletomat samodzielnie (wybiera rodzaj biletu tj. normalny lub ulgowy, ilość biletów, sposób płatności itp.). Płatność za otrzymany bilet jest dokonywana zarówno w gotówce jak i bezgotówkowo przy pomocy karty płatniczej. Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży za pomocą innych kanałów dystrybucji niż sprzedaż za pośrednictwem Biletomatów. Wskazany sposób płatności dotyczy wyłącznie sytuacji płatności za pomocą terminala wbudowanego do Biletomatu.

Transakcja płatnicza jest obsługiwana przez agenta rozliczeniowego, który świadczy usługi na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca w takim przypadku dysponuje m.in. następującymi danymi: ID transakcji, data transakcji, kwota transakcji, tytuł operacji oraz inne dane pozwalające w sposób jednoznaczny zidentyfikować posiadacza karty płatniczej. Dodatkowo ID transakcji wskazuje, jakiej konkretnie transakcji zakupu biletów dotyczy dana sprzedaż.

Powyższe dane, które wynikają z zestawienia przesłanego przez Agenta Rozliczeniowego, są wystarczające dla powiązania transakcji przez unikalne ID z płatnością i opisem, z którego będą wynikały dane Klienta tj. posiadacza karty płatniczej.

Wnioskodawca nie ewidencjonował przed 1 stycznia 2019 r. ani nie ewidencjonuje obecnie na kasach rejestrujących sprzedaży biletów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych dokonywanej za pomocą automatów biletowych ("Biletomatów").

Wnioskodawca nie dostarcza towarów i nie świadczy usług wymienionych w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku ewidencjonowania sprzedaży biletów za pomocą Biletomatów przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W pierwszej kolejności należy dokonać analizy prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej biletów sprzedawanych za pomocą Biletomatów w okolicznościach wskazanych w niniejszej sprawie, na podstawie § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia tj. w sytuacji, gdy zapłata za świadczone usługi w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika.

Jak wskazano w opisie sprawy, płatność za bilet jest dokonywana zarówno w gotówce jak i bezgotówkowo przy pomocy karty płatniczej za pomocą terminala wbudowanego do Biletomatu. Należy zauważyć, że płatności dokonywane za pomocą kart płatniczych przy użyciu terminala wypełniają kryteria płatności gotówkowych. Tym samym przedstawiony przez Wnioskodawcę w okolicznościach przedmiotowej sprawy sposób płatności dokonywanej za bilet nabywany za pośrednictwem Biletomatu tj. w gotówce jak i bezgotówkowo przy pomocy karty płatniczej za pomocą terminala wbudowanego do Biletomatu, nie spełnia warunków uprawniających do korzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia.

W związku z tym, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż dokonywana jest jedynie za pośrednictwem Biletomatu, należy rozpatrzeć możliwość korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 40 załącznika do rozporządzenia.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży biletów wyłącznie za pośrednictwem obsługiwanych samodzielnie przez klientów Biletomatów. Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży wyłączonej z możliwości stosowania zwolnienia z prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej wymienionej w § 4 rozporządzenia oraz przed dniem 1 stycznia 2019 r. nie rozpoczął ewidencjonowania czynności wymienionych w poz. 40 załącznika do rozporządzenia (ograniczenie wynikające z § 8 ust. 3 rozporządzenia). Płatność za bilet jest dokonywana przez klientów w gotówce oraz bezgotówkowo przy użyciu karty płatniczej za pośrednictwem terminala wbudowanego do Biletomatu. Wnioskodawca otrzymuje od Agenta Rozliczeniowego zestawienia, które są wystarczające dla powiązania transakcji przez unikalne ID z płatnością i opisem, z którego będą wynikały dane Klienta tj. posiadacza karty płatniczej. Dodatkowo ID transakcji wskazuje, jakiej konkretnie transakcji zakupu biletów dotyczy dana sprzedaż. Tym samym Wnioskodawca będzie w posiadaniu dowodów dokumentujących sprzedaż biletów w urządzeniu typu biletomat, z których jednoznacznie będzie wynikać jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła.

Mając powyższe na uwadze, należy uznać, że zostaną spełnione przesłanki uprawniające Wnioskodawcę do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży biletów za pomocą Biletomatów za pomocą kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 w związku z poz. 40 załącznika do rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wykazuje sprzedaż opodatkowaną VAT w rejestrze VAT sprzedaży oraz JPK VAT na podstawie miesięcznego raportu sprzedaży generowanego przez system obsługujący Biletomaty. System ten pozwala na powiązanie każdej płatności (zarówno gotówkowej jak i bezgotówkowej) z konkretną transakcją zakupu biletu (miejsce zakupu, nr biletu, wartość biletu) po unikalnym nr ID transakcji. Zdarza się, że nabywca biletu (zarówno będący przedsiębiorcą jak i osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej), już po nabyciu biletu zgłasza żądanie wystawienia faktury VAT. W takiej sytuacji Wnioskodawca wystawia taką fakturę VAT potwierdzającą sprzedaż biletu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sposobu, w jaki Wnioskodawca powinien ujmować w rejestrze VAT faktury potwierdzające sprzedaż biletów za pomocą Biletomatów.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przytoczona regulacja wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ponadto art. 109 ust. 3 ustawy, wskazuje jedynie na elementy, które powinna zawierać ewidencja. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, byleby zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Prowadząc ewidencje VAT trzeba mieć przede wszystkim na uwadze cel, wyraźnie określony w ustawie, któremu ma służyć nałożenie na podatnika obowiązków ewidencyjnych. Jest nim dysponowanie przez podatnika danymi "służącymi do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej" (art. 109 ust. 3).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje sprzedaży biletów za pośrednictwem obsługiwanych samodzielnie przez klientów Biletomatów. Wnioskodawca wykazuje sprzedaż opodatkowaną VAT w rejestrze VAT sprzedaży na podstawie miesięcznego raportu sprzedaży generowanego przez system obsługujący Biletomaty. Sprzedaż odbywa się zarówno na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych jak i przedsiębiorców.

We własnym stanowisku Wnioskodawca wskazał, że gdy wystawia fakturę potwierdzająca sprzedaż biletów na prośbę podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, ujmuje tą sprzedaż w rejestrze sprzedaży VAT w okresie, w którym dokonała się sprzedaż biletu, oraz pomniejsza z tego tytułu miesięczny raport sprzedaży za ten okres. Natomiast co do faktur VAT sprzedaży wystawionych na żądanie osób nieprowadzących działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie wykazuje ich odrębnie w rejestrze z uwagi na fakt, że sprzedaż ta zawiera się w miesięcznym raporcie sprzedaży.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca prowadzi odrębne rejestry sprzedaży:

* dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, którzy zażądają wystawienia faktury ze sprzedaży biletów - wtedy w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania Wnioskodawca pomniejsza obrót wynikający z generowanego raportu sprzedaży przez system obsługujący Biletomaty o obrót ze sprzedaży dokonanej na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, na rzecz których wystawiane są faktury ze sprzedaży biletów, oraz

* dla pozostałych przypadków tj. przedsiębiorców, którzy nie żądają wystawienia faktury i osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem, o ile prowadzona przez Wnioskodawcę w powyższy sposób ewidencja sprzedaży, zawiera wszelkie elementy wskazane w art. 109 ust. 3 ustawy pozwalające w prawidłowy sposób sporządzić deklaracje podatkowe i informacje podsumowujące, powyższy sposób ujmowania przez Wnioskodawcę faktur potwierdzających sprzedaż biletów za pomocą Biletomatów w odrębnym rejestrze można uznać za prawidłowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 części dotyczącej sposobu, w jaki Wnioskodawca powinien ujmować w rejestrze VAT faktury potwierdzające sprzedaż biletów za pomocą Biletomatów, należało uznać za prawidłowe.

Ad 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do wystawienia faktury do biletu mimo nieposiadania paragonu potwierdzającego dokonanie tej sprzedaży zawierającego numer, za pomocą którego nabywca biletu jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2020 r.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw

(Dz. U. z 2019 r. poz. 1520) do art. 106b dodano ust. 5-7, które zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2020 r.

W myśl art. 106b ust. 5 ustawy w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Stosownie do art. 106b ust. 6 ustawy w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Ww. przepis art. 106b ust. 5 ustawy wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.

Należy podkreślić, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ww. przepisy wymuszają pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu i przedstawić sprzedawcy swój numer identyfikujący go na potrzeby podatku w taki sposób, aby sprzedaż towarów lub usług była właściwie udokumentowana - albo fakturą VAT albo paragonem z tym numerem pozwalającym na ewentualne późniejsze prawidłowe wystawienie do tego paragonu faktury zawierającej ten numer.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wynikająca z art. 106b ust. 5 ustawy regulacja dotyczy jedynie sprzedaży ewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Zatem skoro Wnioskodawca nadal od 1 stycznia 2020 r. będzie korzystał ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży biletów za pomocą Biletomatów, to powyższy art. 106b ust. 5 ustawy, który zacznie obowiązywać od 1 stycznia 2020 r., nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania.

W konsekwencji powyższego w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2020 r. Wnioskodawca, o ile nadal będzie korzystał ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej dla sprzedaży biletów za pośrednictwem Biletomatów, to będzie uprawniony do wystawienia faktury do biletu mimo nieposiadania paragonu potwierdzającego dokonanie tej sprzedaży zawierającego numer, za pomocą którego nabywca biletu jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Wskazać w tym miejscu należy, że niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy jedynie kwestii prawa do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży biletów za pomocą Biletomatów (pytanie nr 1 wniosku), sposobu ujmowania w rejestrze VAT faktur dokumentujących sprzedaż biletów za pomocą Biletomatów (część pytania nr 2 wniosku) oraz prawa do wystawienia faktury do biletu pomimo braku posiadania paragonu potwierdzającego dokonanie sprzedaży w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. (pytanie nr 3 wniosku) Natomiast w zakresie sposobu ujmowania w pliku JPK VAT faktur potwierdzających sprzedaż biletów za pomocą Biletomatów (część pytania nr 2 wniosku) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.