0114-KDIP1-3.4012.311.2022.1.LK - Określanie spółki cywilnej w fakturze

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy poprawności danych spółki wystawionych na fakturze przez spółkę cywilną.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca wskazał, że 26 czerwca 2018 r. została zawarta umowa spółki cywilnej pomiędzy Panią K.J (obecnie nazwisko po mężu (...) a Panem B.J. Zgodnie z § 2 umowy spółka cywilna prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą A. spółka cywilna. Dodatkowo w treści umowy dodano postanowienie, że dopuszcza się posługiwanie w obrocie gospodarczym nazwą skróconą spółki w brzmieniu A. s.c. Jednocześnie od 1 lipca 2018 r. spółka dokonała rejestracji jako podatnika VAT czynnego. W zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R podana została również nazwa skrócona jako A. s.c. Z uwagi na postanowienia zawarte w treści umowy spółki cywilnej, dokonane zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, na wystawianych oraz otrzymywanych przez spółkę fakturach oraz innych dokumentach księgowych Wnioskodawca posługuję się następującą nazwą: A. spółka cywilna lub A. s.c. Dodatkowo należy podkreślić, że wprowadzenie do treści umowy nazwy uproszczonej oraz jej uwzględnienie w VAT-R było celowym działaniem, aby uprościć posługiwanie się nazwą spółki w obrocie gospodarczym. Posługiwanie się pełną nazwą z uwzględnieniu imion i nazwisk wspólników jest zbyt długie i w wielu dokumentach czy systemach księgowych nie możliwe do pełnego wprowadzenia.

Pytanie

Czy Spółka Wnioskodawcy może posługiwać się w obrocie gospodarczym, na fakturach oraz wszelkich innych dokumentach księgowych nazwą firmy wynikającą z treści umowy spółki, tj. A. spółka cywilna lub jej nazwą skróconą A. s.c. oraz przyjmować takie faktury z wpisaną nazwą spółki od swoich kontrahentów bez konieczności wystawiania korekty lub noty korygującej?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo posługiwać się nazwą spółki wynikającą z treści umowy, tj. A. spółka cywilna lub jej nazwą skróconą A. s.c., zamiast stosowania pełnej nazwy spółki z uwzględnieniem imion i nazwisk wspólników na wystawianych przez siebie fakturach VAT oraz innych dokumentach księgowych, a także przyjmować od swoich kontrahentów takie faktury zawierające skróconą firmę nabywcy bez konieczności wystawiania korekty czy noty korygującej na pełne brzmienie firmy.

Przepisy Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740) nie regulują zasad budowania nazwy spółki cywilnej, bowiem dotyczą one przedsiębiorców. Zgodnie z nimi przedsiębiorca działa pod firmą. Firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko, ewentualnie także dodatkowe określenia. Natomiast firmą osoby prawnej jest jej nazwa. Zgodnie z art. 860 § 1 k.c. przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Umowa spółki powinna być stwierdzona pismem. Stosownie do art. 863 § 1 k.c. wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku. Tak więc spółka cywilna jest niczym innym jak umową prawa cywilnego podobną do innych umów. Tym samym nie można umowie spółki cywilnej nadawać podmiotowości. Umowa nie może zaciągać zobowiązań, być stroną innej umowy, prowadzić działalności. W związku z tym, iż umowa spółki cywilnej nie posiada podmiotowości, ustawodawca nie nadał jej osobowości prawnej. Stroną czynności cywilnoprawnych są wyłącznie wspólnicy spółki. Dlatego też nazwa spółki cywilnej powinna zawierać co najmniej nazwiska (firmy) jej wspólników, ze wskazaniem, że zawarli oni spółkę cywilną. Natomiast nazwę spółki cywilnej należy odróżnić od nazwy przedsiębiorstwa prowadzonego w jej ramach. Nazwa przedsiębiorstwa nie musi odnosić się do wspólników.

Przepisami, które uznają spółkę cywilną za podmiot, są natomiast uregulowania ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2020 r. poz. 170). Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 tej ustawy zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę). Również przepisy prawa cywilnego uprawniają Wnioskodawcę do posługiwania się skrótem firmy (art. 43 (5) § 4 k.c.). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Na gruncie przepisów o VAT podatnikiem podatku VAT jest spółka cywilna, a nie jej poszczególni wspólnicy. Jak zaznaczono wcześniej, spółka cywilna podlega obowiązkowi ewidencyjnemu dla celów podatkowych oraz przysługuje jej jeden NIP.

Zgodnie z przepisem art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jako jeden z koniecznych elementów faktury VAT ustawa wymienia "imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy".

Przepis ten nie wyklucza posługiwania się nazwą (firmą) wynikającą z treści umowy oraz jej nazwą skróconą przez podatnika. Dane zawarte na fakturze muszą przede wszystkim umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

W przypadku spółki Wnioskodawcy możliwość używania nazwy spółki oraz skróconej nazwy wynika z umowy spółki, a ponadto Spółka zgłosiła ten fakt organowi podatkowemu przez złożenie formularzy VAT-R i NIP-2. W taki sposób dane zawarte na fakturach oraz innych dokumentach księgowych umożliwią jednoznaczną identyfikację Wnioskodawcy jako podatnika.

Tak więc, gdy nazwa spółki wynikająca z treści umowa oraz jej nazwa skrócona umożliwiająca jednoznaczną identyfikację została wykazana w zgłoszeniu rejestracyjnym dla celów podatku VAT i jest znana organowi podatkowemu, to posługiwanie się nazwą skróconą firmy w obrocie gospodarczym, w tym na fakturach wystawianych przez spółkę cywilną, jest prawidłowe. Również spółka może przyjmować faktury z wpisaną taką nazwą bez konieczności ich korygowania.

Takie stanowisko zostało również przedstawione przez Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 5 maja 2020 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.72.2020.2.MN, gdzie wyjaśnił, że w celu jednoznacznej identyfikacji podatkowej podatnik powinien posługiwać się taką nazwą, jaką wskazał w zgłoszeniu rejestracyjnym w zakresie podatku VAT, bądź zgłoszeniu aktualizacyjnym zmieniającym nazwę. Konieczne jest zatem, by dane dotyczące podatnika podawane na fakturze oraz innych dokumentach księgowych były zgodne z danymi identyfikacyjnymi wskazanymi w tych zgłoszeniach.

W sprawach identyfikacji spółki cywilnej na fakturze wypowiedział się również NSA w wyroku z 14 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1443/09. NSA wskazał, że nazwa pełna i skrócona dotyczy tego właśnie podatnika, tj. spółki cywilnej. Zdaniem NSA jej nazwa nie musi uzewnętrzniać imion i nazwisk tworzących ją wspólników.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które faktury powinny zawierać regulują art. 106a-106q ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą".

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy:

podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy:

na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

I tak zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy:

Faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy:

Podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Według art. 96 ust. 3 ustawy:

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W świetle art. 96 ust. 4 ustawy:

Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Zgodnie z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających z dnia 19 lipca 2021 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 1404):

Określa się wzory formularzy zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia.

W części B1 tego zgłoszenia - "Dane identyfikacyjne", w poz. 6 należy podać nazwę pełną, natomiast w poz. 8 nazwę skróconą podatnika.

Spółka cywilna jest instytucją prawa cywilnego, uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Stosownie do art. 863 § 1 Kodeksu cywilnego:

Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku.

Zawarcie umowy spółki prowadzi do powstania trwałego stosunku o charakterze obligacyjnym pomiędzy wspólnikami, którzy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu, najczęściej zysku, przez prowadzenie działalności gospodarczej. Spółka cywilna jest niczym innym jak umową prawa cywilnego podobną do innych umów. Tym samym nie można umowie spółki cywilnej nadawać podmiotowości. Umowa nie może zaciągać zobowiązań, być stroną innej umowy, prowadzić działalności. W związku z tym, iż umowa spółki cywilnej nie posiada podmiotowości ustawodawca nie nadał jej osobowości prawnej. Stroną czynności cywilnoprawnych są wyłącznie wspólnicy spółki. Pomimo jednak utraty podmiotowości taka spółka podlega obowiązkowi ewidencyjnemu dla celów podatkowych z uwagi na przyznanie jej statusu podatnika w podatku od towarów i usług. W związku z powyższym spółce cywilnej przysługuje jeden numer identyfikacji podatkowej NIP nadany zgodnie z przepisami ustawy z 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2022 r. poz. 166 z późn. zm.).

W myśl art. 5 ust. 3 pkt 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników:

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, z wyjątkiem rachunku VAT w rozumieniu art. 2 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową, w tym jego NIP, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników.

Przez pełną nazwę spółki cywilnej należy rozumieć nazwę spółki wraz z imionami i nazwiskami jej wspólników. Powyższe wynika przede wszystkim z faktu, że spółka cywilna nie jest w świetle obowiązujących przepisów przedsiębiorcą i nie ma prawa posługiwania się własną firmą. Może jedynie posługiwać się nazwą, która w obrocie gospodarczym stanowi jej wyróżnik. Nazwa z kolei powinna wskazywać w sposób wyraźny i jednoznaczny przedsiębiorców działających w takiej właśnie formie. Zatem osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, w tym również w formie spółki cywilnej, powinna działać pod własnym imieniem i nazwiskiem.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z powołanego art. 15 ust. 1 i 2 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Tym samym na gruncie ustawy o podatku VAT, spółka cywilna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej jest podatnikiem.

Spółka cywilna na gruncie ustawy działa pod własnym numerem NIP, nadanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego, odmiennym od numerów wspólników. Jednakże swoista podmiotowość spółki cywilnej na gruncie podatku od towarów i usług nie oznacza, że spółka ta nabywa osobowość prawną. Brak jednak podmiotowości prawnej nie stoi na przeszkodzie w traktowaniu przez odrębne przepisy spółki cywilnej jako podmiotu uregulowanych w nich stosunków prawnych.

Takie ujęcie spółki, w myśl ustawy o VAT, wynika z autonomicznego charakteru podatku od towarów i usług, umożliwiając wystawienie jednej faktury, możliwość ewidencjonowania sprzedaży jedną kasą rejestrującą, czy też możliwość odliczania podatku naliczonego z faktur wystawionych "na spółkę". W odmiennej sytuacji każdy ze wspólników spółki byłby zobowiązany do prowadzenia ewidencji samodzielnie, co doprowadziłoby np. do sytuacji, że jedna sprzedaż musiałaby być dokumentowana fakturą przez każdego ze wspólników w stopniu odpowiadającym jego wkładowi do spółki, czy też wynikającym z umowy spółki.

Powyższego stwierdzenia nie zmienia to, że wspólnicy spółki cywilnej są przedsiębiorcami, a nie spółka. Przemawia za tym również fakt, że spółka prowadzi działalność z wykorzystaniem majątku wspólników, ponieważ nie posiada majątku własnego. Jedynym jego "wydzieleniem" jest umowne oderwanie od majątku osobistego wspólników, bowiem wykorzystując ten majątek wspólnicy realizują określony w umowie wspólny cel gospodarczy i w tym zakresie stanowi on współwłasność łączną wspólników, zgodnie z art. 863 Kodeksu cywilnego.

W niniejszej sprawie Wnioskodawcą jest Spółką Cywilną. Zgodnie z § 2 umowy spółka cywilna prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą A. spółka cywilna. 1 lipca 2018 r. spółka dokonała rejestracji jako podatnika VAT czynnego. W zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R podana została również nazwa skrócona jako A. s.c. Wnioskodawca wskazał, że posługiwanie się pełną nazwą z uwzględnieniu imion i nazwisk wspólników jest zbyt długie i w wielu dokumentach czy systemach księgowych nie możliwe do pełnego wprowadzenia.

Wątpliwości w zaistniałej sytuacji budzi kwestia możliwości posługiwania się w obrocie gospodarczym, na fakturach oraz wszelkich innych dokumentach księgowych nazwą firmy wynikającą z treści umowy spółki oraz możliwość przyjmowania faktur z wpisaną nazwą spółki od swoich kontrahentów bez konieczności wystawiania korekty lub noty korygującej.

Jak wcześniej wskazano spółka cywilna nie jest przedsiębiorcą. Przedsiębiorcami są jej poszczególni wspólnicy, będący osobami fizycznymi. Natomiast danymi identyfikacyjnymi podatnika będącego osobą fizyczną jest imię i nazwisko. Prawidłowe oznaczenie spółki cywilnej składa się więc z wymienienia jej wszystkich wspólników i dodania wzmianki o spółce cywilnej. W ten sposób oznaczenie pozwala uniknąć posługiwania się nazwą spółki, która nie wskazywałaby, jacy faktycznie wspólnicy (podmioty prawa cywilnego) tj. osoby fizyczne lub osoby prawne są stronami stosunków prawnych wynikających z działalności gospodarczej z udziałem spółki. W żadnym wypadku bowiem oznaczenie przedsiębiorcy nie może mieć charakteru mylącego, niezgodnego z rzeczywistością lub niepozwalającego na określenie jego charakteru prawnego. Umieszczanie w oznaczeniu spółki cywilnej elementów abstrakcyjnych czy też fantazyjnych jest dozwolone, jednak mogą one mieć tylko charakter dodatkowy, znajdujący się obok podstawowego oznaczenia spółki.

Za przyjęciem zaprezentowanego stanowiska przemawiają: brak szczególnego znaczenia nazwy fantazyjnej, zasada ostrożności w obrocie cywilnoprawnym, konieczność prowadzenia dokumentacji podatkowej na potrzeby różnorodnych zobowiązań podatkowych, znaczenia pojęcia "przedsiębiorcy" na gruncie prawa. W przypadku przedsiębiorców działających w ramach umowy spółki cywilnej - oznaczenie przedsiębiorcy - oznacza imiona i nazwiska wszystkich wspólników. Przy czym oprócz tych danych Spółka może również podawać nazwę lub nazwę skróconą firmy.

Zatem na gruncie prawa podatkowego nazwa spółki cywilnej powinna zawierać imiona i nazwiska wszystkich jej wspólników. W konsekwencji w niniejszej sprawie, za nieprawidłowe należy uznać twierdzenie Wnioskodawcy, że dopuszczalne jest umieszczanie na wystawianych przez nią fakturach jedynie jej nazwy skróconej bez imion i nazwisk wszystkich wspólników.

Przechodząc do wątpliwości odnośnie przyjmowania faktur z wpisaną nazwą spółki od swoich kontrahentów bez konieczności wystawiania korekty lub noty korygującej należy wskazać, że zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy:

faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

W myśl art. 106j ust. 1 ustawy:

w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

5) stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy:

Faktura korygująca powinna zawierać

2a) numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca - w przypadku faktury korygującej w postaci faktury ustrukturyzowanej;

Ponadto na podstawie art. 106k ustawy:

1. Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

2. Faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.

3. Faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

4. Przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

Wskazać należy, że celem wystawienia faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Jeżeli natomiast faktura zawiera pomyłki dotyczące jakiejkolwiek pozycji lub po jej wystawieniu zaistniała którakolwiek przesłanka z art. 106j ust. 1 ustawy, powinna ona zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między ściśle określonymi podmiotami gospodarczymi. Zatem istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Jednocześnie, z powyższych przepisów wynika, że nota korygująca jest wystawiana przez nabywcę i ma zastosowanie w ograniczonych przypadkach. Możliwość korygowania faktur poprzez wystawienie przez nabywcę not korygujących dotyczy jedynie pomyłek "mniejszej wagi" dotyczących danych nabywcy, takich jak np. błąd w nazwisku, imieniu, nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym czy też oznaczeniu towaru lub usługi. Tym samym jeżeli nabywca otrzyma fakturę zawierającą błędy w elementach nazwy sprzedawcy lub nabywcy albo oznaczenia towaru lub usługi, może je skorygować notą korygującą.

Zatem w niniejszej sprawie, Wnioskodawca po otrzymaniu faktur z nazwą: A. cywilna lub A. s.c. jest zobowiązany do wystawienia not korygujących ze wskazaniem nazwy spółki wraz z imieniem i nazwiskiem wspólników.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku sądowego wskazać należy, że pojedyncze rozstrzygnięcia nie mogą stanowić o ukształtowanej linii orzeczniczej w omawianym zakresie. Dlatego też powołane rozstrzygnięcie uznano jako element argumentacji Wnioskodawcy, które nie może mieć wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie.

Natomiast powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna nr 0111-KDIB3-2.4012.72.2020.2.MN dotyczy innego stanu faktycznego, bowiem w przedstawionej interpretacji Wnioskodawcą jest spółka jawna, a nie spółka cywilna. Spółka jawna w przeciwieństwie do spółki cywilnej jest osobową spółką handlową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą (nazwą spółki) i podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego. Zatem spółka jawna nie ma obowiązku uwidaczniania w nazwie spółki imion i nazwisk wspólników spółki.

Dodatkowe informacje

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy wyłącznie stosowania nazwy spółki na fakturach. Nie dotyczy natomiast innych dokumentów, do których nie stosuje się przepisów dotyczących wystawiania i otrzymywania faktur zawartych w ustawie VAT.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.