0114-KDIP1-3.4012.309.2020.1.JF - PIT w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania samochodu osobowego stanowiącego środek trwały przedsiębiorstwa do majątku prywatnego podatnika lub członka jego rodziny.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2020 r. (data wpływu 22 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania samochodu osobowego stanowiącego środek trwały przedsiębiorstwa do majątku prywatnego podatnika lub członka jego rodziny - jest prawidłowe.

W dniu 22 maja 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania samochodu osobowego stanowiącego środek trwały przedsiębiorstwa do majątku prywatnego podatnika lub członka jego rodziny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 2015 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W latach 2015-2017 nie był czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca w 2016 r. zakupił nowy samochód osobowy i otrzymał fakturę VAT. Samochód włączył do ewidencji środków trwałych i jest on wykorzystywany od tego momentu do celów mieszanych. Przy nabyciu samochodu nie odliczył VAT - Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT, gdyż nie był wtedy jeszcze czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca od 2017 r. jest czynnym podatnikiem VAT, a samochód jest wykorzystywany w działalności zarówno do świadczenia usług opodatkowanych VAT jak i zwolnionych z VAT. Do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca zaliczał głównie bieżące koszty użytkowania (paliwo, serwis), od 2017 r. odliczając od nich także 50% VAT. Wnioskodawca nie dokonał zakupów droższych części składowych, które powodowałyby trwały wzrost wartości samochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wycofując samochód z działalności bądź darując go osobie z najbliższej rodziny Wnioskodawca musi odprowadzić 23% VAT od wartości rynkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nieodpłatne przekazanie samochodu nie jest w tym przypadku rozumiane jako "dostawa towarów" - zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług - gdyż w momencie nabycia samochodu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Dlatego też Wnioskodawca uważa, że w tej sytuacji nie powstanie po Jego stronie należność podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.) część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Stosownie do art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy jest także, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w art. 7 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca od 2015 r. prowadzi działalność gospodarczą. W 2016 r. jako podatnik VAT zwolniony zakupił nowy samochód osobowy i otrzymał fakturę VAT. Samochód włączył do ewidencji środków trwałych i wykorzystuje do celów mieszanych (w działalności zarówno do świadczenia usług opodatkowanych VAT jak i zwolnionych z VAT). Przy nabyciu samochodu Wnioskodawca nie odliczył VAT - nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT, gdyż Wnioskodawca nie był jeszcze czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca od 2017 r. jest czynnym podatnikiem VAT i odlicza 50% VAT od bieżących kosztów użytkowania (paliwo, serwis). Wnioskodawca wskazał, że nie dokonał zakupów droższych części składowych, które powodowałyby trwały wzrost wartości samochodu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania samochodu z działalności bądź darowania go osobie z najbliższej rodziny Wnioskodawcy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że nieodpłatne przekazanie towaru (nieodpłatne przekazanie towaru na cele osobiste podatnika bądź darowizna członkowi najbliższej rodziny podatnika) podlega opodatkowaniu po łącznym spełnieniu warunków zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy, tj. jeżeli:

* dokonujący nieodpłatnego przekazania jest podatnikiem podatku od towarów i usług,

* przekazane towary należą do jego przedsiębiorstwa,

* przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych.

Oznacza to, że nieodpłatne przekazanie towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem, importem lub wytworzeniem, w tym części składowych. Przy czym w przypadku części składowych istotnym jest, czy ich wymiana spowodowała trwały wzrost wartości samochodu. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu towaru bądź części składowych towaru powodujących podwyższenie wartości towaru, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie (wycofanie ze środków trwałych) na cele osobiste Wnioskodawcy bądź darowanie osobie z najbliższej rodziny Wnioskodawcy samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej jako środek trwały, będzie dokonywane przez podatnika VAT. Poza tym uznać należy, że przekazanie będzie dotyczyło towaru należącego do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Jednakże - jak wynika z wniosku - przy nabyciu samochodu Wnioskodawca nie odliczył VAT (nie przysługiwało Mu prawo do odliczenia VAT, gdyż Wnioskodawca nie był wtedy czynnym podatnikiem). Poza tym Wnioskodawca nie dokonał zakupów części składowych, które powodowałyby trwały wzrost wartości samochodu. Tym samym nie został spełniony ostatni z warunków koniecznych do tego, aby nieodpłatne przekazanie przedmiotowego samochodu podlegało opodatkowaniu - nie wystąpiło bowiem prawo do odliczenia podatku naliczonego ani w całości, ani w części przy nabyciu samochodu, jak i Wnioskodawca nie nabywał części składowych powodujących trwały wzrost wartości samochodu. Wskazać należy, że dla zastosowania art. 7 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy nie ma znaczenia odliczenie przez Wnioskodawcę 50% podatku od nabywania paliwa oraz usługi serwisu, ponieważ - jak wskazał sam Wnioskodawca - są to bieżące koszty użytkowania ww. samochodu, które nie podnoszą jego wartości.

W takich okolicznościach należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wycofując samochód z działalności gospodarczej na własne potrzeby lub darując go osobie z najbliższej rodziny, na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy Wnioskodawca nie ma obowiązku opodatkowania takiego przekazania, ponieważ w momencie nabycia samochodu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT oraz Wnioskodawca nie montował w tym samochodzie części składowych, które podnosiłyby jego wartość rynkową.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemiologicznego i stanu epidemii, jako najwłaściwszy, proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.