0114-KDIP1-3.4012.261.2019.2.RMA - Opodatkowanie podatkiem VAT odszkodowania za przejęcie działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2019 r. (data wpływu 17 czerwca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 5 sierpnia 2019 r. (w zakresie wniesienia dodatkowej opłaty) w odpowiedzi na wezwanie nr 0114-KDIP1-3.4012.261.2019.1.RMA z dnia 2 sierpnia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 2 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT w odniesieniu do wydzielonych i przejętych działek 8/1, 9/3 i 9/5 oraz uznania jej za podatnika wobec udziałów w nieruchomości otrzymanych w drodze spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT w odniesieniu do wydzielonych i przejętych działek 8/1, 9/3 i 9/5 oraz uznania jej za podatnika wobec udziałów w nieruchomości otrzymanych w drodze spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Wniosek został uzupełniony (w zakresie wniesienia dodatkowej opłaty) w dniu 5 sierpnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne:

Wnioskodawczyni jest jedyną właścicielką nieruchomości, składających się z działek nr ew. 8, 9/1 i 9/2. Poszczególne działki nabywane były w następujący sposób:

1. Działka nr 8: w dniu 7 stycznia 2000 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem, nabyli w drodze umowy sprzedaży, do wspólnego majątku małżeńskiego udział w prawie własności przedmiotowej działki wynoszący 50/100 części; w dniu 18 kwietnia 2000 r. wspólnie z mężem Wnioskodawczyni nabyła w drodze umowy zwolnienia zobowiązania przez spełnienie świadczenia w miejsce wypełnienia (datio in solutum) kolejny udział w prawie własności wynoszący 16/100 części; w dniu 30 października 2001 r. wspólnie z mężem Wnioskodawczyni nabyła w drodze umowy zwolnienia zobowiązania przez spełnienie świadczenia - kolejny udział w prawie własności działki wynoszący 4/100 części; w 2014 r. mąż zmarł i w dniu 18 sierpnia 2014 r. w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności pomiędzy spadkobiercami Wnioskodawczyni objęła powyższy udział w prawie własności wynoszący 70/100 na wyłączność; w dniu 30 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze umowy sprzedaży pozostałe 30/100 części w prawie własności przedmiotowej działki.

2. Działki nr 9/1 i 9/2: w dniu 16 czerwca 2005 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem nabyli do majątku wspólnego w drodze umowy sprzedaży udział w prawie własności ww. działek wynoszący 34/100 części; w dniu 20 sierpnia 2014 r. w wyniku częściowego działu spadku i zniesienia współwłasności pomiędzy spadkobiercami Wnioskodawczyni nabyła ww. udział w prawie własności na wyłączność; w dniu 30 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła do majątku prywatnego w drodze umowy sprzedaży pozostałe 66/100 części w prawie własności ww. działek.

Powyższe transakcje były opodatkowane odpowiednio opłatą skarbową, podatkiem od czynności cywilnoprawnych, bądź były nieobjęte tym podatkiem (w przypadku umów datio in solutum). Nabywcom (w tym Wnioskodawczyni) nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem nieruchomości i udziałów w nich.

W momencie dokonywania transakcji Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości. Działalność taką prowadził mąż Wnioskodawczyni wraz ze wspólnikiem. Po śmierci męża Wnioskodawczyni nabyła pozostałe udziały w prawie własności nieruchomości na prośbę wspólnika w celu dokonania wzajemnych rozliczeń z byłym wspólnikiem męża.

Decyzją z dnia 30 października 2009 r. nr 642/09 o warunkach zabudowy, wydaną na wniosek wspólnika męża - jednego ze współwłaścicieli przedmiotowych działek - Prezydent Miasta ustalił dla ww. działek nr 8, 9/1 i 9/2 warunki i szczególne zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji podlegającej na budowie dwóch budynków magazynowych oraz szamba szczelnego. W decyzji określono nieprzekraczalną linię zabudowy wyznaczoną planowaną inwestycją drogową, ujętą m.in. w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego sporządzonym na podstawie uchwały Rady Gminy z dnia 10 października 1997 r. w sprawie przystąpienia do sporządzania MPZP południowego odcinka pasa ulicy wraz z terenami przyległymi. W dniu 31 lipca 2017 r. Prezydent Miasta Zarząd Dzielnicy za zgodą wspólnika męża wydał decyzję przenoszącą decyzję o warunkach zabudowy na rzecz sp. z o.o. sp.k. Komplementariuszem tej spółki jest sp. z o.o., w której Wnioskodawczyni posiada udziały i zasiada w zarządzie.

Na mocy decyzji Wojewody z dnia 23 listopada 2017 r. o wydaniu zezwolenia na realizację inwestycji drogowej "Rozbudowa na odcinku od "ronda" do węzła z planowaną drogą ekspresową", pod ww. inwestycję drogową zostały przeznaczone: działka o nr ew. nr 8/1 wydzielona z działki o nr ew. 8, działka o nr ew. 9/3 wydzielona z działki o nr ew. 9/1 oraz działka o nr ew. 9/5 wydzielona z działki o nr ew. 9/2 (w dalszej części działki nr 8/1, 9/3 i 9/5 łącznie zwane będą "Wydzielonymi działkami"). Wydzielone działki pokrywają się z obszarem zarezerwowanym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod planowaną inwestycję drogową oraz z fragmentem działek, które w decyzji o warunkach zabudowy zostały oddzielone od obszaru objętego inwestycją, dla której uzyskano tą decyzję nieprzekraczalną linię zabudowy. Wydzielone działki, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1474, z późn. zm.) przeszły (z mocy prawa) na własność Miasta. Wydanie wydzielonych i przejętych działek nastąpiło w dniu 28 sierpnia 2018 r., natomiast decyzja ta stała się ostateczna w dniu 31 października 2018 r.

Decyzją z dnia 5 marca 2018 r., nr 164/2018 Prezydent Miasta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia dla sp. z o.o. sp.k. na budowę dwóch budynków magazynowych oraz szamba szczelnego. Decyzją z dnia 5 października 2018 r. Prezydent przeniósł na Wnioskodawczynię ww. decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę. Wydzielone działki (przejęte przez miasto), a przed wydzieleniem także fragmenty podzielonych działek odpowiadające Wydzielonym działkom, nie były w żaden sposób wykorzystywane do działalności gospodarczej wykonywanej przez Wnioskodawczynię, ani innych współwłaścicieli. Wnioskodawczyni, ani pozostali współwłaściciele nie uzyskiwali dla tych części działek ani decyzji WZ, ani decyzji zatwierdzających projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę.

Na pozostałych po wydzieleniu działkach Wnioskodawczyni zamierza prowadzić działalność przy wykorzystaniu obiektów budowlanych objętych ww. decyzjami w ramach działalności gospodarczej wykonywanej osobiście pod firmą "Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe". Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Przedmiotem działalności będzie wynajem nieruchomości (powierzchni magazynowych i biurowych). Decyzjami z dnia 4 lutego 2019 r. oraz z dnia 9 kwietnia 2019 r. Wojewoda ustalił kwotę odszkodowania za przejęte Wydzielone działki - odpowiednio nr 9/3, 9/5 i 8/1 i zobowiązał Prezydenta do jej wypłaty na rzecz Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni w całym okresie, w którym przysługiwało jej prawo własności fragmentów gruntu, które następnie stały się Wydzielonymi działkami, nie podejmowała w odniesieniu do nich żadnych czynności. Ich nabycie wynikało wyłącznie z tego, że były one wcześniej fragmentami podzielonych działek i nie było możliwe ich nabycie bez powierzchni Wydzielonych działek oraz z tego, że Wnioskodawczyni nabyła udziały w ich prawie własności w drodze spadku oraz umowy częściowego działu spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, w odniesieniu do wydzielonych i przejętych działek 8/1, 9/3 i 9/5, Wnioskodawczynię należy uznać za podatnika VAT?

2. Alternatywnie, w razie uznania w odpowiedzi na pierwsze pytanie, że Wnioskodawczynię można uznać za podatnika VAT, czy wobec udziałów nieruchomości otrzymanych w drodze spadku oraz w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni występowała w charakterze podatnika VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W odniesieniu do wydzielonych i przejętych działek nr 8/1, 9/3 i 9/5 Wnioskodawczyni przy ich przejęciu nie występowała w charakterze podatnika VAT, w związku z czym uzyskane przez Nią odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu VAT.

2. Alternatywnie, w odniesieniu do wydzielonych działek, w zakresie udziałów nabytych przez Wnioskodawczynię w drodze spadku oraz w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności, Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnej aktywności, typowej dla producentów, handlowców i usługodawców i wobec tego należy uznać, że nie mogła ona działać w charakterze podatnika VAT przy ich przejęciu przez miasto.

Ad. pytanie 1.

Opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Przez odpłatną dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 tej ustawy rozumieć należy przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. Dla uznania danej czynność za opodatkowaną, musi ona zostać dokonana przez podmiot działający w charakterze podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT: (1) Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. (2) Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ustalenie, czy dana czynność zostaje podjęta w ramach zarządu majątkiem osobistym, czy też nosi znamiona wykonywania jej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej również była wielokrotnie przedmiotem analizy sądów. Na szczególną uwagę zasługuje w tym zakresie wyrok Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE") z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE stwierdził, że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE Nr L 347, str. 1 z późn. zm.), kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 112 należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej". TSUE wskazał jedynie przykładowo okoliczności, które mogą świadczyć o tym, że dana osoba sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika podatku VAT, a podział nieruchomości w celu uzyskania lepszej ceny, liczba transakcji, odstępy pomiędzy transakcjami i wysokość osiągniętych przychodów, nie są decydujące i nie są czynnościami, które same z siebie wykraczałyby poza zarząd majątkiem prywatnym.

W podobnym tonie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 12 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 45/18 stwierdził: "To, czy dany podmiot działa jako podatnik podatku VAT wymaga bowiem oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zatem zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt, zachowuje się jak handlowiec (por. wyroki NSA z dnia: 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07; 22 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1323/12; 14 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 319/13; 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FSK 781/13; 27 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 774/13 i 8 lipca 2015 r., sygn. akt I FSK 729/14).

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego po wspomnianym wyżej wyroku TSUE przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym (por. wyroki NSA z dnia: 9 października 2014 r., sygn. akt I FSK 2145/13; 3 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 1859/13; 11 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 716/14 i 29 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 636/15)".

Przenosząc powyższe na grunt analizowanego stanu faktycznego w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że Wydzielone działki wchodziły do majątku prywatnego Wnioskodawczyni i nigdy nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie przysługiwało również prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia. Co prawda działki nr 8, 9/1 i 9/2 były nabyte w celu wykorzystania ich w przyszłości do działalności gospodarczej, jednak zamiar ten od samego początku nie dotyczył fragmentów tych działek, które później po wydzieleniu stały się Wydzielonymi działkami, czyli odrębnym przedmiotem własności i jednocześnie przedmiotem analizowanej dostawy. Wnioskodawczyni w odniesieniu do Wydzielonych działek nigdy nie podejmowała żadnej aktywności polegającej na ich przystosowaniu do sprzedaży, czy do prowadzenia na nich działalności gospodarczej. Warto zaznaczyć, że nawet decyzje uzyskane dla działek 8, 9/1 i 9/2, tj. decyzje o warunkach zabudowy, zatwierdzenie projektu, czy pozwolenie na budowę zostały uzyskane wyłącznie dla ich pozostałych części i nie dotyczyły one terenów Wydzielonych działek. Należy wreszcie stwierdzić, że nabycie gruntów, które następnie stały się Wydzielonymi działkami wynikało tylko i wyłącznie z tego, że były one częścią działek 8, 9/1 i 9/2, których Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami nie mogła kupić bez tych fragmentów gruntu - nie ma bowiem możliwości nabycia części gruntu mniejszej niż działka, która jest najmniejszym przedmiotem obrotu. To, że Wnioskodawczyni znalazła się w posiadaniu terenu Wydzielonych działek, było niejako efektem ubocznym ich nabycia w obrębie działek 8, 9/1 i 9/2. Decydując się na zakup działek 8, 9/1 i 9/2 Wnioskodawczyni i pozostali współwłaściciele nie mieli w zasadzie wyboru. Wnioskodawczyni, a poprzednio także pozostali współwłaściciele, od samego początku nie mieli zamiaru wykorzystywania tych fragmentów gruntu do działalności gospodarczej, ale nabywali je wraz z pozostałą częścią gruntu (którą do takiej działalności wykorzystywać zamierzali).

Należy także zauważyć, że działki 8, 9/1 i 9/2 Wnioskodawczyni nabyła wyłącznie z tego względu, że nabył je jej mąż, z którym miała współwłasność małżeńską ustawową, wraz ze wspólnikiem. Zatem w dacie nabycia Wnioskodawczyni także nie nabywała ich w celu prowadzenia na nich działalności gospodarczej, której wówczas w ogóle nie prowadziła. Również wykup udziałów w działkach należących do współwłaściciela nie wynikał z jej inicjatywy, bowiem był związany z jego wycofaniem się ze wspólnych przedsięwzięć, które prowadził z mężem Wnioskodawczyni. Sam fakt nabycia części udziałów działek znajdujących się w majątku prywatnym od współwłaściciela, jest także formą zarządu własnym majątkiem. Współwłasność jest ograniczeniem w rozporządzaniu majątkiem i wykup udziałów współwłaściciela w celu skupienia majątku w jednym ręku w celu lepszego nim zarządzania nie powinien powodować uznania nabywcy za podatnika. Tym bardziej, że wykup wynikał z inicjatywy współwłaściciela i wycofania się z prowadzonych przedsięwzięć wspólnie ze zmarłym mężem Wnioskodawczyni.

Tym samym w ocenie Wnioskodawczyni analiza sytuacji prawnej samych Wydzielonych działek, jak też statusu Wnioskodawczyni w odniesieniu do dostawy towarów polegającej na ich przejęciu przez Miasto musi być rozpatrywana w oderwaniu od sytuacji prawnej działek, z których zostały wydzielone i które powstały po ich wydzieleniu. Nabywając działki 8, 9/1 i 9/2 w stosunku do fragmentów gruntu, które następnie stały się wydzielonymi działkami, Wnioskodawczyni, ani poprzedni współwłaściciele nigdy nie podejmowali żadnych działań, które mogłyby świadczyć o tym, że w stosunku do tych fragmentów gruntu można ich uznać za "producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody".

Podsumowując, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w odniesieniu do Wydzielonych działek nr 8/1, 9/3 i 9/5 przy ich przejęciu przez Miasto nie występowała w charakterze podatnika VAT, w związku z czym uzyskane przez Nią odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu VAT.

Ad. pytanie 2.

Pytanie to jest zadane ostrożnościowo i w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawczyni w odpowiedzi na pytanie 1 za prawidłowe nie ma potrzeby udzielania odpowiedzi na pytanie 2.

Abstrahując od zamiaru, z jakim Wnioskodawczyni i pozostali współwłaściciele nabywali ww. działki, należy dodatkowo zwrócić także uwagę na to, że część udziałów w działkach Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku oraz umowy częściowego działu spadku i zniesienia współwłasności nieruchomości, co oznacza, że nabyciu temu nie można przypisać żadnego zamiaru wykorzystania ich do działalności gospodarczej. Ponieważ w odniesieniu do tych udziałów Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnej aktywności, jaka charakteryzuje działania producentów, handlowców lub usługodawców, należy przyjąć, że w odniesieniu do tych udziałów, przy ich dostawie na rzecz miasta, która także była niezależna od jej woli i nie mogła jej przeciwdziałać, nie występowała w charakterze podatnika VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że pomimo iż przedmiotem transakcji są całe Wydzielone działki, nie oznacza to, że w odniesieniu do poszczególnych ich części (udziałów) nie należy stosować różnych zasad opodatkowania. Stanowisko to pośrednio znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 4 czerwca 2018 r., nr 0115-KDIT1-3.4012.214.2018.1.DM, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zaakceptował różne formy opodatkowania dla poszczególnych części jednej działki z uwagi na jej objęcie decyzją WZ wyłącznie w ograniczonym zakresie. Jakkolwiek w analizowanym stanie faktycznym Wydzielone działki nie są podzielone pod względem przeznaczenia, a ponadto w świetle dotychczasowego orzecznictwa, w związku z ich przeznaczeniem pod budowę drogi, trzeba je uznać za tereny budowlane (co w niniejszym wniosku nie stanowi kwestii poddanej pod wątpliwość), to jednak ich zróżnicowany sposób nabycia przesądza o możliwości zaliczenia ich do majątku prywatnego, a nie wykorzystywanego do działalności gospodarczej.

Trudno uznać, by nabycie choćby małego udziału we fragmencie działki mogło powodować uznanie za podatnika w stosunku do całej działki. W wyroku z dnia 28 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 2137/15 Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując status gminy przy dostawie nieruchomości nabytych w drodze spadku i darowizny stwierdził, że "Nabycie z mocy prawa i w drodze spadkobrania jest niezależne od woli gminy (...). Dokonując dostawy mienia gmina może działać w zamiarze uniknięcia ponoszenia wydatków związanych z posiadaniem rzeczy, które nabyła wbrew swojej woli i których z obiektywnych przyczyn nie jest w stanie w żaden sposób spożytkować. W konsekwencji wyprzedaż majątku gminy lub przekazanie go w formie aportu do spółki prawa handlowego, a przejętego w drodze darowizny, spadku czy z mocy prawa nie mieści się w zakresie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 u.p.t.u.".

W analizowanej sprawie zarówno nabycie przez Wnioskodawczynię udziałów w nieruchomościach z tytułu nabycia spadku bądź na podstawie zniesienia współwłasności, jak też wydzielenie i przeniesienie z mocy prawa na własność gminy Wydzielonych działek odbyło się bez woli Wnioskodawczyni, dlatego w tym przypadku nie może być ona uznana za osobę, która podjęła jakąkolwiek aktywność, która by mogła wskazywać na to, że działała ona w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy. Kwestia ta była także przedmiotem rozważań TSUE, który w wyroku z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 stwierdził, że "Jeśli podatnik w rozumieniu artykułu 2 (1) VI Dyrektywy sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością i którą to część zarezerwował na potrzeby osobiste, w odniesieniu do sprzedaży tej części nie występuje on jako podatnik. Transakcja taka nie podlega zatem opodatkowaniu VAT. Żaden przepis Dyrektywy nie wyklucza sytuacji, w której podatnik zamierzający wyodrębnić część danej nieruchomości jako majątek osobisty wyłącza tę część z systemu podatku VAT. W takim przypadku rozróżnienie między częścią przeznaczoną na potrzeby działalności gospodarczej podatnika i częścią używaną do celów prywatnych musi opierać się na proporcji między wykorzystaniem do celów prywatnych i do celów działalności gospodarczej w roku nabycia, nie zaś na kryterium podziału fizycznego. Podatnik musi jednak w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Jeśli podatnik dokonał takiego wyboru w chwili nabywania nieruchomości, do celów zastosowania artykułu 17 (2) Dyrektywy dotyczącego prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego należy uwzględnić jedynie tę część nieruchomości, jaka związana jest z działalnością gospodarczą, a korekta odliczeń dokonywana na podstawie artykułu 20 (2) może dotyczyć tylko tej części".

Taka sytuacja miała miejsce właśnie w analizowanym stanie faktycznym. W pierwszej kolejności należy bowiem stwierdzić, że mąż wraz ze swoim wspólnikiem, nabywali przedmiotowe nieruchomości z zamiarem wykorzystania ich do działalności gospodarczej, przy czym zamiar ten od samego początku nie obejmował fragmentów działek, które następnie jako Wydzielone działki zostały przejęte przez miasto. Ponadto, Wnioskodawczyni nabywając udziały w tych działkach, również w żadnym momencie nie miała zamiaru przeznaczenia czy wykorzystania fragmentów gruntu, które następnie stały się Wydzielonymi działkami do celów działalności gospodarczej.

Podsumowując Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że niezależnie od powyższego, w odniesieniu nieruchomości wydzielonych i przejętych działek w części nabytej przez Wnioskodawczynię w drodze spadku oraz w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności, Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnej aktywności, jaką podejmują producenci, handlowcy i usługodawcy i w tym zakresie nie działała ona w charakterze podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby".

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest jedyną właścicielką nieruchomości, składających się z działek nr ew. 8, 9/1 i 9/2. Poszczególne działki nabywane były w następujący sposób:

* Działka nr 8: w dniu 7 stycznia 2000 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem, nabyli w drodze umowy sprzedaży, do wspólnego majątku małżeńskiego udział w prawie własności przedmiotowej działki wynoszący 50/100 części; w dniu 18 kwietnia 2000 r. wspólnie z mężem Wnioskodawczyni nabyła w drodze umowy zwolnienia zobowiązania przez spełnienie świadczenia w miejsce wypełnienia (datio in solutum) kolejny udział w prawie własności wynoszący 16/100 części; w dniu 30 października 2001 r. wspólnie z mężem Wnioskodawczyni nabyła w drodze umowy zwolnienia zobowiązania przez spełnienie świadczenia - kolejny udział w prawie własności działki wynoszący 4/100 części; w 2014 r. mąż zmarł i w dniu 18 sierpnia 2014 r. w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności pomiędzy spadkobiercami Wnioskodawczyni objęła powyższy udział w prawie własności wynoszący 70/100 na wyłączność; w dniu 30 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze umowy sprzedaży pozostałe 30/100 części w prawie własności przedmiotowej działki.

* Działki nr 9/1 i 9/2: w dniu 16 czerwca 2005 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem nabyli do majątku wspólnego w drodze umowy sprzedaży udział w prawie własności ww. działek wynoszący 34/100 części; w dniu 20 sierpnia 2014 r. w wyniku częściowego działu spadku i zniesienia współwłasności pomiędzy spadkobiercami Wnioskodawczyni nabyła ww. udział w prawie własności na wyłączność; w dniu 30 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła do majątku prywatnego w drodze umowy sprzedaży pozostałe 66/100 części w prawie własności ww. działek.

Nabywcom (w tym Wnioskodawczyni) nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem nieruchomości i udziałów w nich.

W momencie dokonywania transakcji Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości. Działalność taką prowadził mąż Wnioskodawczyni wraz ze wspólnikiem. Po śmierci męża Wnioskodawczyni nabyła pozostałe udziały w prawie własności nieruchomości na prośbę wspólnika w celu dokonania wzajemnych rozliczeń z byłym wspólnikiem męża.

Decyzją z dnia 30 października 2009 r. nr 642/09 o warunkach zabudowy, wydaną na wniosek wspólnika męża - jednego ze współwłaścicieli przedmiotowych działek - Prezydent Miasta ustalił dla ww. działek nr 8, 9/1 i 9/2 warunki i szczególne zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji podlegającej na budowie dwóch budynków magazynowych oraz szamba szczelnego. W decyzji określono nieprzekraczalną linię zabudowy wyznaczoną planowaną inwestycją drogową, ujętą m.in. w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego sporządzonym na podstawie uchwały Rady Gminy z dnia 10 października 1997 r. w sprawie przystąpienia do sporządzania MPZP południowego odcinka pasa ulicy wraz z terenami przyległymi. W dniu 31 lipca 2017 r. Prezydent Miasta Zarząd Dzielnicy za zgodą wspólnika wydał decyzję nr 298/2017 przenoszącą decyzję o warunkach zabudowy nr 642/2009 na rzecz sp. z o.o. sp.k. Komplementariuszem tej spółki jest sp. z o.o., w której Wnioskodawczyni posiada udziały i zasiada w zarządzie.

Na mocy decyzji Wojewody z dnia 23 listopada 2017 r. o wydaniu zezwolenia na realizację inwestycji drogowej "Rozbudowa na odcinku od "ronda" do węzła z planowaną drogą ekspresową", pod ww. inwestycję drogową zostały przeznaczone: działka o nr ew. nr 8/1 wydzielona z działki o nr ew. 8, działka o nr ew. 9/3 wydzielona z działki o nr ew. 9/1 oraz działka o nr ew. 9/5 wydzielona z działki o nr ew. 9/2. Wydzielone działki pokrywają się z obszarem zarezerwowanym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod planowaną inwestycję drogową oraz z fragmentem działek, które w decyzji o warunkach zabudowy zostały oddzielone od obszaru objętego inwestycją, dla której uzyskano tę decyzję, nieprzekraczalną linią zabudowy. Wydzielone działki na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych przeszły (z mocy prawa) na własność Miasta.

Decyzją z dnia 5 marca 2018 r. nr 164/2018 Prezydent Miasta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia dla sp. z o.o. sp.k. na budowę dwóch budynków magazynowych oraz szamba szczelnego. Decyzją z dnia 5 października 2018 r. nr 920/2018 Prezydent przeniósł na Wnioskodawczynię ww. decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę nr 164/2018. Wydzielone działki (przejęte przez miasto), a przed wydzieleniem także fragmenty podzielonych działek odpowiadające Wydzielonym działkom nie były w żaden sposób wykorzystywane do działalności gospodarczej wykonywanej przez Wnioskodawczynię, ani innych współwłaścicieli. Wnioskodawczyni ani pozostali współwłaściciele nie uzyskiwali dla tych części działek ani decyzji WZ, ani decyzji zatwierdzających projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę.

Na pozostałych po wydzieleniu działkach Wnioskodawczyni zamierza prowadzić działalność przy wykorzystaniu obiektów budowlanych objętych ww. decyzjami w ramach działalności gospodarczej wykonywanej osobiście pod firmą "Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe". Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Przedmiotem działalności będzie wynajem nieruchomości (powierzchni magazynowych i biurowych). Decyzjami z dnia 4 lutego 2019 r. nr 310/2019 i nr 311/2019 oraz z dnia 9 kwietnia 2019 r. nr 1386/2019 Wojewoda ustalił kwotę odszkodowania za przejęte Wydzielone działki - odpowiednio nr 9/3, 9/5 i 8/1 i zobowiązał Prezydenta miasta do jej wypłaty na rzecz Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni w całym okresie, w którym przysługiwało jej prawo własności fragmentów gruntu, które następnie stały się Wydzielonymi działkami nie podejmowała w odniesieniu do nich żadnych czynności. Ich nabycie wynikało wyłącznie z tego, że były one wcześniej fragmentami podzielonych działek i nie było możliwe ich nabycie bez powierzchni Wydzielonych działek oraz z tego, że Wnioskodawczyni nabyła udziały w ich prawie własności w drodze spadku oraz umowy częściowego działu spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest uznanie Jej za podatnika podatku VAT z tytułu wydzielonych i przejętych działek gruntu 8/1, 9/3 i 9/5, a w przypadku pozytywnej odpowiedzi na te pytanie stwierdzenie, czy będzie ona podatnikiem z tytułu udziałów w nieruchomości otrzymanych w drodze spadku oraz nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Należy podkreślić, że powołane wyżej orzeczenie TSUE w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 odnosi się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT, tj. rolnika ryczałtowego. Orzeczenie TSUE odnosi się zatem wyłącznie do sytuacji, gdy sprzedaży gruntów dokonuje rolnik ryczałtowy lub osoba fizyczna z majątku prywatnego. W tych okolicznościach TSUE zaleca badać okoliczności w jakich następuje zbycie gruntów, tj. czy zbywca podejmuje czynności zbliżone do tych, jakie wykonują podmioty profesjonalnie zajmujące się handlem nieruchomościami, np. podział, uzbrojenie terenu, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, wydzielenie dróg wewnętrznych, czy działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek.

Przedmiotowy wyrok nie będzie mieć zastosowania w sytuacji opisanej we wniosku.

Wbrew twierdzeniem Wnioskodawczyni, nie mamy bowiem tutaj do czynienia ze sprzedażą majątku prywatnego, która przy spełnieniu okoliczności, o których mowa w ww. wyroku TSUE, mogłaby zostać uznana za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z wniosku nie wynika, aby przedmiotowe działki gruntu były nabywane i wykorzystywane jako majątek prywatny.

Od początku celem nabycia działek gruntu było wykorzystanie ich w prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak zauważyła Wnioskodawczyni, w momencie dokonywania transakcji nie prowadziła ona działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomościami. Działalność taką prowadził mąż Wnioskodawczyni wraz ze wspólnikiem.

Jak wskazano we wniosku, sposób nabycia działek była następujący:

* działka nr 8: w dniu 7 stycznia 2000 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem nabyli w drodze umowy sprzedaży, do wspólnego majątku małżeńskiego udział w prawie własności przedmiotowej działki wynoszący 50/100 części; w dniu 18 kwietnia 2000 r. wspólnie z mężem Wnioskodawczyni nabyła w drodze umowy zwolnienia zobowiązania przez spełnienie świadczenia w miejsce wypełnienia (datio in solutum) kolejny udział w prawie własności wynoszący 16/100 części; w dniu 30 października 2001 r. wspólnie z mężem Wnioskodawczyni nabyła w drodze umowy zwolnienia zobowiązania przez spełnienie świadczenia - kolejny udział w prawie własności działki wynoszący 4/100 części; w 2014 r. mąż zmarł;

* działki nr 9/1 i 9/2: w dniu 16 czerwca 2005 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem nabyli do majątku wspólnego w drodze umowy sprzedaży udział w prawie własności ww. działek wynoszący 34/100 części.

We wniosku wskazano również, że decyzją z dnia 30 października 2009 r. nr 642/09 o warunkach zabudowy, wydaną na wniosek wspólnika męża - jednego ze współwłaścicieli przedmiotowych działek - Prezydent Miasta ustalił dla ww. działek nr 8, 9/1 i 9/2 warunki i szczególne zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji podlegającej na budowie dwóch budynków magazynowych oraz szamba szczelnego.

Tym samym sposób nabycia ww. części działek (w drodze umowy sprzedaży udziałów), jak również wydana decyzja o warunkach zabudowy, z której wynika przeznaczenie ww. działek pod opisaną inwestycję przesądza o tym, że od początku mamy do czynienia z nabyciem majątku związanego z działalnością gospodarczą, a nie majątkiem prywatnym.

W żaden sposób nie zmienia przedmiotowego rozstrzygnięcia fakt, że Wnioskodawczyni nabyła całość ww. udziałów na wyłączność w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności pomiędzy spadkobiercami. Jak wynika z opisu, w 2014 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł i w dniu 18 sierpnia 2014 r. w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności pomiędzy spadkobiercami Wnioskodawczyni objęła udział w prawie własności działki nr 8 wynoszący 70/100 na wyłączność; dla działki nr 9/1 i 9/2 udział w wysokości 34/100 części Wnioskodawczyni nabyła w dniu 20 sierpnia 2014 r. w wyniku częściowego działu spadku i zniesienia współwłasności pomiędzy spadkobiercami.

Jak bowiem wskazano, od początku działki nr 8, 9/1 i 9/2 były nabywane do celów działalności gospodarczej, a tym samym Wnioskodawczyni obejmując na wyłączność stosowne udziały w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności nabywała majątek związany z działalnością gospodarczą, a nie majątek, który mógłby zostać uznany za prywatny.

Jednocześnie zauważyć należy, że Wnioskodawczyni:

* w dniu 30 grudnia 2014 r. nabyła w drodze umowy sprzedaży pozostałe 30/100 części w prawie własności działki nr 8;

* jak również w tym samym dniu Wnioskodawczyni nabyła do majątku prywatnego w drodze umowy sprzedaży pozostałe 66/100 części w prawie własności działek nr 9/1 i 9/2.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że ostatecznie decyzją z dnia 5 października 2018 r. nr 920/2018 Prezydent przeniósł na Wnioskodawczynię decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę nr 164/2018. Wnioskodawczyni zamierza prowadzić działalność przy wykorzystaniu obiektów budowlanych objętych decyzjami w ramach działalności gospodarczej wykonywanej osobiście pod firmą "Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe". Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Przedmiotem działalności będzie wynajem nieruchomości (powierzchni magazynowych i biurowych).

Powyższe jednoznacznie potwierdza (sposób nabycia i dalsze wykorzystanie), że również pozostałe udziały w opisanych działkach są majątkiem związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą, a nie majątkiem prywatnym.

Uznając zatem, że działki nr 8, 9/1 i 9/2 są majątkiem związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą, a nie majątkiem prywatnym, za majątek taki (tj. podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą) należy również uznać wydzielone z tych działek działki nr 8/1, 9/3 i 9/5. Jak bowiem wskazała sama Wnioskodawczyni, nie ma możliwości nabycia części gruntu mniejszej niż działka, która jest najmniejszym przedmiotem obrotu. Tym samym ponieważ obrót działkami nr 8, 9/1 i 9/2 byłby sprzedażą majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, taką transakcją będzie również dostawa (przejęcie przez Prezydenta) wydzielonych z nich działek nr 8/1, 9/3 i 9/5.

Nie zmienia tego w żaden sposób fakt, że Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych czynności - aktywności, jaka charakteryzuje działania producentów, handlowców lub usługodawców.

Przeznaczenie ostatecznie wydzielonych działek gruntu nr 8/1, 9/3 i 9/5 było z góry wiadome - początkowo jako część wynikająca z nieprzekraczalnej linii zabudowy wyznaczona planowaną inwestycją drogową ustalona decyzją z dnia 30 października 2009 r. nr 642/09 o warunkach zabudowy, która to decyzja potwierdziła tylko przeznaczenie określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego sporządzonym na podstawie uchwały Rady Gminy z dnia 10 października 1997 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia MPZP południowego odcinka pasa ulicy wraz z terenami przyległymi. Ostatecznie przeznaczenie te potwierdziła decyzja Wojewody z dnia 23 listopada 2017 r. o wydaniu zezwolenia na realizację inwestycji drogowej "Rozbudowa na odcinku od "ronda" do węzła z planowaną drogą ekspresową", zgodnie z którą pod ww. inwestycję drogową zostały przeznaczone: działka o nr ew. nr 8/1 wydzielona z działki o nr ew. 8, działka o nr ew. 9/3 wydzielona z działki o nr ew. 9/1 oraz działka o nr ew. 9/5 wydzielona z działki o nr ew. 9/24. Ww. wydzielone działki pokryły się z obszarem zarezerwowanym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod planowaną inwestycję drogową oraz z fragmentem działek, które w decyzji o warunkach zabudowy zostały oddzielone od obszaru objętego inwestycją dla której uzyskaną tą decyzję nieprzekraczalną linią zabudowy.

Tym samym trudno uznać by za racjonalne i celowe podejmowanie jakichkolwiek czynności (aktywności) w stosunku do wydzielonych części działek, jeśli ich przeznaczenie i przejęcie pod planowaną inwestycje było z góry wiadome.

Zgodzić się trzeba z twierdzeniem, że w odniesieniu do tych udziałów, ich dostawa na rzecz miasta była niezależna od woli Wnioskodawczyni. Była to jednak transakcja z góry przewidziana, o której nabywcy (najpierw mąż Wnioskodawczyni, a później ona sama) wiedzieli już w chwili nabycia stosownych udziałów w działkach.

Bez znaczenia w opisanej sytuacji jest również fakt, że część udziałów w nieruchomości Wnioskodawczyni otrzymała w drodze spadku oraz nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Badanie okoliczności nabycia gruntu (i czynności podejmowanych w celu jego zbycia) ma swoje uzasadnienie w przypadku, gdy grunt ten stanowi majątek prywatny, co jak wyżej wskazano, nie miało miejsca w sytuacji opisanej we wniosku. Transakcja w zakresie wydzielonych działek gruntu dotyczy majątku związanego z działalnością gospodarczą i sposób nabycia tego gruntu pozostaje bez wpływu na opodatkowanie podatkiem od towarów i usług jego zbycia.

W zaistniałej sytuacji nie będzie mieć zatem zastosowania cytowany przez Wnioskodawczynię wyrok TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92, bowiem Wnioskodawczyni nie sprzedaje majątku, "którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością i którą to część zarezerwował na potrzeby osobiste", co skutkowałoby, że "w odniesieniu do sprzedaży tej części nie występuje on jako podatnik".

Zatem w odniesieniu do wydzielonych i przejętych działek gruntu nr 8/1, 9/3 i 9/5 Wnioskodawczynię należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, a tym samym otrzymane odszkodowanie w wyniku ich przejęcia przez miasto będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Przedmiotowe rozstrzygnięcie dotyczy całości transakcji, a więc również części udziałów w działkach nabytych w drodze spadku oraz w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Stanowisko w zakresie pytań nr 1 i 2 jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.