0114-KDIP1-3.4012.223.2020.2.KP - Obowiązek stosowania kasy on-line od 1 lipca 2020 r.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2020 r. (data wpływu 9 kwietnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 25 maja 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.223.2020. 1.k.p. (doręczone Stronie w dniu 28 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania kasy on-line od 1 lipca 2020 r. - jest prawidłowe.

W dniu 9 kwietnia 2020 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania kasy on-line od 1 lipca 2020 r. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 25 maja 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.223.2020.1.k.p. (skutecznie doręczone stronie w dniu 28 maja 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż pelletu drzewnego będącego materiałem służącym do celów opałowych domów jednorodzinnych, placówek publicznych, wszędzie tam gdzie jest zainstalowany kocioł na ten rodzaj paliwa opałowego. Klientami Wnioskodawcy są zarówno podmioty gospodarcze jak i osoby fizyczne. Sprzedaż dla osób fizycznych Wnioskodawca ewidencjonuje na kasie fiskalnej.

Pellet ma formę granulatu i jest uzyskiwany z biomasy. Biomasą może być drewno o niskiej wartości technologicznej lub odpadowe z procesu obróbki drewna, odpady produkcji rolniczej, np. słoma, makuch, odchody zwierząt, osady ściekowe, wodorosty, oleje roślinne lub tłuszcze zwierzęce, odpady organiczne, np. trawy, wysłodki buraczane.

Pellet, którym handluje Wnioskodawca jest wykonany z biomasy drzewnej. Jest on różnej grubości (6 lub 8 mm) i kaloryczności czyli efektywności grzewczej w zależności od typu wykorzystanego do produkcji drewna - iglaste, liściaste czy mieszane oraz warunków produkcji. Wnioskodawca nie jestem producentem pelletu.

W związku z faktem sprzedaży wyżej opisanego pelletu również dla osób fizycznych i przepisach dotyczących zasad ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących w zakresie harmonogramu obowiązku wymiany kas rejestrujących na kasy on-line, Wnioskodawcy wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż opisanego wyżej pelletu podlega pod przepis art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy i tym samym czy Wnioskodawca ma obowiązek stosowania kasy on-line od 1 lipca 2020 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma On takiego obowiązku.

Przepis art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, wskazuje na przypadek sprzedaży: węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

Przedmiotem sprzedaży Wnioskodawcy jest produkt przeznaczony do celów opałowych, jednakże nie jest żadnym z trzech wymienionych.

1. Bezsprzecznie nie jest to węgiel.

2. Materiał opałowy zwany brykietem może być wykonany z torfu, miału węgla kamiennego lub węgla drzewnego (węgiel drzewny nie jest odpadem drzewnym pochodzącym z obróbki drewna, to lekka, czarna substancja wytwarzana z drewna w procesie suchej destylacji), słomy, odpadów produkcji rolniczej ale musi mieć formę brył wymienionego, sprasowanego na tą formę, materiału.

3. Punkt ten mówi o podobnych paliwach stałych jednakże pod warunkiem iż są wytworzone z węgla i pochodnych węgla kopalnianego czyli koksu lub półkoksu. Pellet, o ile jest klasyfikowany w niektórych źródłach, jako rodzaj brykietu to różni go od brykietu fakt postaci fizycznej materiału, czyli pellet ma formę granulatu a nie sprasowanych brył oraz fakt, iż pellet jest wytwarzany wyłącznie z biomasy. Węgiel ani pochodne węgla kopalnego nie są biomasą. Zakres materiałów definiowanych jako biomasa zastał opisany w pozycji 74.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika

z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług

(Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT".

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach - obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalneji chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy o VAT, kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

Pojęcie "kasa on-line" zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816 z późn. zm.), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę, o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o VAT wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, zostali zwolnieni z obowiązku posiadania kas rejestracyjnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych "tradycyjnych" kas fiskalnych.

Zgodnie z art. 145a ust. 1 ustawy o VAT, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą, a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

Zgodnie z art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. - do sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy o VAT).

Powyższy przepis określa, że podatnicy ograniczeni są w możliwości prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii do dnia 30 czerwca 2020 r., jeśli dokonywana jest sprzedaż węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi sprzedaż pelletu drzewnego będącego materiałem służącym do celów opałowych domów jednorodzinnych, placówek publicznych, wszędzie tam gdzie jest zainstalowany kocioł na ten rodzaj paliwa opałowego. Klientami Wnioskodawcy są zarówno podmioty gospodarcze jak i osoby fizyczne. Sprzedaż dla osób fizycznych Wnioskodawca ewidencjonuje na kasie fiskalnej. Pellet ma formę granulatu i jest uzyskiwany z biomasy. Biomasą może być drewno o niskiej wartości technologicznej lub odpadowe z procesu obróbki drewna, odpady produkcji rolniczej, np. słoma, makuch, odchody zwierząt, osady ściekowe, wodorosty, oleje roślinne lub tłuszcze zwierzęce, odpady organiczne, np. trawy, wysłodki buraczane. Pellet, którym handluje Wnioskodawca jest wykonany z biomasy drzewnej. Jest on różnej grubości (6 lub 8 mm) i kaloryczności czyli efektywności grzewczej w zależności od typu wykorzystanego do produkcji drewna - iglaste, liściaste czy mieszane oraz warunków produkcji. Wnioskodawca nie jestem producentem pelletu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku ewidencjonowania sprzedaży opisanego wyżej pelletu za pomocą kasy rejestrującej on-line od dnia 1 lipca 2020 r.

Na podstawie art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy należy stwierdzić, że dniem rozpoczęcia prowadzenia ewidencji (granicznym dniem) przy użyciu kas on-line dla sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych będzie dzień 1 lipca 2020 r.

Aby odpowiedzieć na zadane we wniosku pytanie należy przeanalizować czy pellet, który Wnioskodawca sprzedaje jest węglem, brykietem i podobnym paliwem stałym wytwarzanym z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonym do celów opałowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji węgla. Zgodnie więc z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl), węgiel to czarna lub brązowa substancja wydobywana spod ziemi, używana jako paliwo w przemyśle oraz do palenia w piecu. Węgiel kamienny natomiast to skała mająca barwę czarną, zalegająca głęboko pod ziemią, charakteryzująca się dużą twardością i wysoką wartością energetyczną, a węgiel brunatny to skała mająca najczęściej barwę brązową, zalegająca płytko pod ziemią, miększa od węgla kamiennego, wykorzystywana jako materiał opałowy.

Jak wynika z powyższych definicji, cechą wspólną węgla, rozumianego w sposób ogólny oraz węgla brunatnego i kamiennego jest ich przeznaczenie do celów opałowych. Fakt ten podkreśla również ustawodawca, który precyzuje w przepisie, że sprzedaż podlegająca ewidencji na kasie on-line dotyczy węgla, brykietu i podobnych paliw stałych, które są wytwarzane z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

Z opisu sprawy wynika, że pellet, który sprzedaje Wnioskodawca jest wykonany z biomasy drzewnej, tym samym biorąc pod uwagę powyższe definicje należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że pellet nie jest węglem.

Zatem w następnej kolejności należy ustalić, czy pellet jest brykietem i podobnym paliwem stałym, który jest wytwarzany z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonym do celów opałowych

I tak, brykiet zgodnie z definicją słownikową to materiał opałowy w postaci brył sprasowanego drobnoziarnistego paliwa stałego i opcjonalnie lepiszcza. Do produkcji brykietów wykorzystuje się trociny, torf, miał węgla kamiennego lub drzewnego, słomę, odpady produkcji rolnej itp.

Z kolei pellet zgodnie z definicją słownikową to paliwo stałe w formie granulatu uzyskiwane z biomasy, przeznaczone głównie do spalania w indywidualnych jak i zbiorowych instalacjach grzewczych, może być spalany w kominkach do tego przeznaczonych. Pellet produkuje się z odpadów drzewnych, uprawianych w tym celu roślin, oraz odpadów i produktów ubocznych rolnictwa. Pellet drzewny - powstaje ze sprasowania trocin, które powstają podczas prac tartacznych oraz innych działań związanych z obrabianiem produktów drzewnych. Drewno używane przy produkcji pelletu może być zarówno liściaste jak i iglaste.

Natomiast biomasa - oznacza ulegającą biodegradacji frakcję produktów, odpadów i pozostałości z produkcji rolnej (w tym substancje pochodzenia roślinnego i zwierzęcego), leśnej i powiązanych gałęzi przemysłu, w tym rybołówstwa i akwakultury, a także biogazy i ulegającą biodegradacji frakcję odpadów przemysłowych i komunalnych

Jak wskazuje powołany wyżej art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, ewidencja sprzedaży przy zastosowaniu kasy on-line dotyczy sprzedaży m.in. brykietu wytwarzanego z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu i podobnego paliwa stałego wytwarzanego z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca sprzedaje pellet wykonany z biomasy drzewnej o niskiej wartości technologicznej lub odpadowej z procesu obróbki drewna.

W świetle przytoczonych przepisów prawa oraz definicji na tle przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że opisany wyżej pellet jest rodzajem brykietu. Jednakże nie mieści się w kategorii określonej w art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, ponieważ nie jest wytwarzany z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu i podobnego paliwa stałego wytwarzanego z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu.

W odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że realizowana przez Wnioskodawcę sprzedaż pelletu nie będzie objęta obowiązkiem ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy on-line.

Tym samym, wykonywana działalność w zakresie sprzedaży pelletu nie będzie obligowała Wnioskodawcy do wymiany kasy rejestrującej z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii na kasę on-line od 1 lipca 2020 r. na podstawie art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.