0114-KDIP1-3.4012.157.2020.2.PRM - Prawo do odliczenia VAT przez gminę w związku z inwestycją zagospodarowania terenu wokół świetlicy wiejskiej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2020 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 6 marca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 marca 2020 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 23 marca 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 20 marca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.157.2020.1.PRM (doręczone Stronie w dniu 20 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją inwestycji pn. " (...)" - jest prawidłowe.

W dniu 6 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 23 marca 2020 r. (data wpływu 23 marca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 20 marca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.157.2020.1.PRM (skutecznie doręczonym w dniu 20 marca 2020 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją inwestycji pn. " (...)".

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (...), jako Jednostka Samorządu Terytorialnego, realizuje wniosek dla operacji typu "Kształtowanie przestrzeni publicznej" w ramach działania "Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich" objętego PROW na lata 2014-2020. Wniosek dotyczy inwestycji pn. " (...)".

Załącznikiem wymagalnym do dokumentacji dotyczącej pozyskania środków finansowych jest interpretacja indywidualna dotycząca podatku od towarów i usług.

Gmina jako Wnioskodawca chce zaliczyć koszty podatku VAT realizowanej inwestycji do kosztów kwalifikowalnych projektu w części wyłączając z kosztów kwalifikowanych z dofinansowania podatek VAT naliczony od nawierzchni chodników z kostki betonowej o pow. 258 m2 wraz z obrzeżami i podbudową oraz nawierzchni parkingu z kostki betonowej o pow. 93,43 m² z podbudową, znajdujących się przed budynkiem świetlicy wiejskiej, która jest wykorzystywana do świadczenia usług najmu.

W pozostałym zakresie podatek VAT będzie uznany jako koszt kwalifikowany i tym samym Gmina będzie ubiegała się o jego dofinansowanie. Podatek VAT nie będzie mógł być przez Wnioskodawcę odzyskany w całości lub w części zarówno podczas realizowania inwestycji jak i po jej zakończeniu.

Przedmiotem projektu jest zadanie inwestycyjne dotyczące zagospodarowania terenu wokół świetlicy wiejskiej. Inwestycja obejmuje następujący zakres robót: rozbiórka istniejącego ogrodzenia, utwardzenie terenu, budowa ogrodzenia, budowa siłowni plenerowej, budowa placu zabaw, altany, boiska do gry w siatkówkę, wykonanie rabat i nasadzeń, ukształtowanie terenu i nawierzchni trawiastej.

Teren, na którym znajduje się inwestycja położony jest w miejscowości (...), Gmina (...).

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Faktury dokumentujące poniesione wydatki w związku z realizowaną inwestycją będą wystawione na Gminę.

Nabywane podczas realizacji inwestycji towary i usługi będą służyły do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Gmina realizując projekt będzie realizowała zadania własne nałożone na JST przepisami ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875 z późn. zm.), a tym samym nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT towarów ani usług związanych z realizowaną inwestycją. Gmina nie będzie mogła więc odzyskać w całości ani w części podatku VAT poniesionego na inwestycję zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zgodne z art. 86 ust. 1.

Ponadto w piśmie z dnia 23 marca 2020 r. Gmina wskazała, że:

1. Przedmiotem interpretacji jest całe zadanie inwestycyjne realizowane przez Gminę w ramach projektu pn. " (...)". Do okazjonalnego odpłatnego wynajmu na cele prywatne służy jedynie świetlica niebędąca przedmiotem projektu. Chodnik i parking będą podlegać jedynie czynnościom nieodpłatnym, tj. służyć mieszkańcom wsi do dojścia do świetlicy oraz placu zabaw i siłowni. Chodnik i parking będą przedmiotami ogólnodostępnymi - infrastrukturą wspierającą integrację środowiska lokalnego, od których nie będzie odliczany podatek VAT. Chodnik i parking nie są objęte czynszem za wynajem świetlicy i tym samym przedmioty te będą bez prawa do odliczenia podatku VAT.

2. Wybudowane obiekty w postaci ogrodzenia, siłowni plenerowej, placu zabaw, utwardzenia terenu, altany i boiska do gry w siatkówkę oraz nasadzenia roślin i założenia trawników będą służyły wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu. Inwestycja ta powstała w celu integracji środowiska lokalnego inicjowania aktywności mieszkańców, wspierania inicjatyw lokalnych oraz prowadzenia działalności sportowo - rekreacyjnej mieszkańców wsi. Ww. obiekty nie będą podlegać okazjonalnemu odpłatnemu wynajmowi na cele prywatne. Obiekty te powstały w celu realizacji zadań nałożonych na Gminę przez ustawę o samorządzie gminnym zgodnie w art. 7 pkt 1.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wyżej opisanym zdarzeniem przyszłym dotyczącym zagospodarowania terenu wokół świetlicy wiejskiej Gmina będzie miała możliwość odzyskania naliczonego podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących ponoszone wydatki związane z realizowaną inwestycją pn. " (...)" w całości lub w części zarówno w trakcie realizowania inwestycji jak i po jej zakończeniu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), Gmina w związku z ww. inwestycją nie będzie miała możliwości odzyskania naliczonego podatku VAT w całości ani w części, zarówno w trakcie ponoszenia wydatków na inwestycję jak i po jej zakończeniu, ponieważ inwestycja jest z zakresu zadań własnych Gminy ustalonych przepisami krajowymi oraz Gmina nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT z wykorzystaniem inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. gdy odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Podatnik zatem nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zaprezentowana wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku w powyższym, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani, jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go, dla tej czynności, za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za podatnika nie uznaje się - zgodnie art. 15 ust. 6 ustawy - organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach:

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem jak wynika z powyższych przepisów jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - ich czynności mają charakter działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, działająca na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, realizuje inwestycję pn. " (...)" w ramach działania "Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich", objętego PROW na lata 2014-2020.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Projekt pn. " (...)" będzie obejmował: rozbiórkę istniejącego ogrodzenia, utwardzenie terenu, budowę ogrodzenia, budowę siłowni plenerowej, budowę placu zabaw, altany, boiska do gry w siatkówkę, wykonanie rabat i nasadzeń, ukształtowanie terenu i nawierzchni trawiastej.

Chodnik i parking wokół świetlicy (okazjonalnie wynajmowanej odpłatnie) są ogólnodostępne i nieodpłatne.

Obiekty wybudowane podczas realizacji projektu nie będą wynajmowane i będą służyły wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu. Celem inwestycji - zgodnie z zadaniami własnymi Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie - jest integracja środowiska lokalnego, inicjowanie aktywności mieszkańców, wspieranie inicjatyw lokalnych oraz prowadzenie aktywności sportowo-rekreacyjnej mieszkańców wsi.

Towary i usługi nabywane w związku z realizowanym projektem będą służyły do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Faktury dokumentujące poniesione wydatki w związku z realizowaną inwestycją wystawiane będą na Gminę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odzyskania podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ponoszone wydatki w związku z realizacją projektu pn. " (...)".

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, aby rozliczyć podatek naliczony na zasadach przytoczonych w art. 86 ust. 1 ustawy, nabywane przez podatnika VAT czynnego towary i usługi muszą być wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Gmina w ramach realizowanego projektu zamierza wybudować obiekty w postaci ogrodzenia, siłowni plenerowej, placu zabaw, utwardzenia terenu, altany i boiska do gry w siatkówkę oraz nasadzenia roślin i założenia trawników. Celem ww. projektu jest integracja środowiska lokalnego, inicjowanie aktywności mieszkańców, wspieranie inicjatyw lokalnych oraz prowadzenie aktywności sportowo-rekreacyjnej mieszkańców wsi. Realizacja ww. wymienionego zadania wpisuje się zatem w zadania własne Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Zadania te obejmują m.in. sprawy kultury, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz zieleni gminnej i zadrzewień. Wobec powyższego należy stwierdzić, że Gmina w ramach planowanej inwestycji będzie działała jako podmiot, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Ponadto Gmina we wniosku wskazała, że obiekty wybudowane w ramach realizacji projektu pn. " (...)" będą miały charakter nieodpłatny i ogólnodostępny. Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstałą infrastrukturę wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu. Wobec tego, Gmina nie będzie wykorzystywała inwestycji do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wydatki ponoszone w ramach inwestycji będą realizowane w ramach zadań własnych Gminy zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym. Gmina nie będzie prowadziła sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem VAT w ramach realizowanego projektu pn. " (...)", zatem nie będzie działała w tym zakresie jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Podsumowując należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy, w związku z realizacją projektu pn. " (...)" Gminie nie przysługuje prawo do odzyskania podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ponoszone wydatki w związku z inwestycją. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie są spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie działa jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją inwestycji nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Tym samym, Wnioskodawcy z tego tytułu nie przysługuje również prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie "kosztu kwalifikowalnego" nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.