0114-KDIP1-2.4012.82.2022.4.PC - Stałe miejsce prowadzenia działalności

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie Organu pismem z 1 czerwca 2022 r. (wpływ 3 czerwca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A z siedzibą w Szwecji (dalej: Wnioskodawca lub Spółka), jest spółką prawa szwedzkiego, będącą szwedzkim rezydentem podatkowym (podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Szwecji, zgodnie z przepisami szwedzkiego prawa podatkowego). Spółka jest również zarejestrowana jako podatnik VAT czynny w Szwecji. Ponadto Spółka jest także zarejestrowana od 1 grudnia 2020 r. jako podatnik VAT czynny w Polsce. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest wysyłkowa sprzedaż detaliczna odzieży i tekstyliów, a także mebli, dekoracji wnętrz oraz artykułów gospodarstwa domowego. Spółka jest częścią grupy (...). Model biznesowy grupy oparty jest na wspólnej platformie e-commerce, za pośrednictwem której towary są oferowane i sprzedawane wysyłkowo na rzecz klientów m.in. w Skandynawii i Polsce. Zamawiane za pośrednictwem platformy towary są wysyłane do klientów głównie z magazynu położonego poza terytorium Polski. Jednocześnie Spółka wynajmuje powierzchnię magazynową w Polsce od zewnętrznego podmiotu niepowiązanego ze Spółką. Powierzchnia magazynowa jest wykorzystywana głównie na potrzeby przechowywania towarów zwróconych przez klientów, które mają następnie zostać odesłane do Szwecji. Spółka jest najemcą części magazynu. Magazyn w pozostałej części (niezajętej na przechowywanie towarów Spółki) jest jednocześnie zajęty przez innych najemców (podmioty trzecie, niepowiązane ze Spółką). Co do zasady Spółka nie będzie mieć nieograniczonego, bieżącego dostępu do powierzchni magazynowej. Spółka ma prawo wejścia do pomieszczeń magazynowych jedynie po uprzednim uzgodnieniu z podmiotem prowadzącym magazyn. Podmiot ten decyduje także o tym, w jakich warunkach i w jakim miejscu towary są składowane. Usługi związane z obsługą magazynową zostały zlecone przez Spółkę zewnętrznemu usługodawcy - podmiotowi niepowiązanemu ze Spółką (dalej: Usługodawca). Obejmują one w szczególności przyjęcie towaru, obsługę zwrotów oraz nadzór nad stanami centralnego magazynowymi (dalej: Usługi). Spółka planuje częściową zmianę modelu działalności w ten sposób, że towary zwracane do magazynu w Polsce nie będą - jak dotychczas - tylko przyjmowane w celu ich dalszej wysyłki do magazynu centralnego w Szwecji, lecz równie dobrze będą one mogły być (w magazynie w Polsce) przepakowywane, przechowywane, a następnie wysyłane do nowych klientów (przy czym Spółka dopuszcza sprzedaż tych towarów zarówno na rzecz klientów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, jak również na rzecz klientów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę poza terytorium Polski, tj. na terytorium innego państwa członkowskiego UE lub na terytorium państwa trzeciego). Wszelkie usługi związane z obsługą magazynową w dalszym ciągu pozostaną usługami nabywanymi przez Spółkę od niepowiązanego podmiotu trzeciego. Będą one polegać przede wszystkim na przyjęciu towaru, kompletowaniu zamówień, przepakowywaniu towarów, zarządzaniu wysyłką, obsłudze zwrotów oraz nadzorze nad stanami magazynowymi. Spółka nie jest uprawniona do wydawania poleceń służbowych personelowi Usługodawcy. Spółka może natomiast przekazywać Usługodawcy wytyczne co do sposobu realizacji zwrotów oraz zamówień, niemniej jednak nie uprawnia jej to do instruowania i kontrolowania personelu Usługodawcy. Spółka zapewni Usługodawcy oraz jego personelowi dostęp do systemu informatycznego wykorzystywanego przez Spółkę do obsługi zamówień oraz zwrotów. Niemniej jednak Spółka nie będzie fizycznie utrzymywać w Polsce żadnych zasobów informatycznych ani technicznych związanych z funkcjonowaniem tego systemu. Sprzęt komputerowy wykorzystywany w tym celu będzie zapewniany i utrzymywany przez podmiot zewnętrzny. Spółka zaznacza również w tym miejscu, że wszelkie zasoby związane z funkcjonowaniem platformy e-commerce (w tym serwer i inne zasoby techniczne) znajdują się poza terytorium Polski. Usługi w zakresie transportu towarów oraz obsługi logistycznej zostały przez Spółkę również zlecone niepowiązanemu podmiotowi trzeciemu i nie są realizowane przez Spółkę ani jej pracowników. Spółka nie wynajmuje w Polsce innych pomieszczeń niż wyżej wymieniona powierzchnia magazynowa. Spółka nie zatrudnia w Polsce pracowników. Spółka nie posiada również w Polsce pełnomocników, przedstawicieli, agentów ani jakichkolwiek innych osób upoważnionych do działania w imieniu i na rzecz Spółki. Pracownicy Spółki będą przebywać i wykonywać pracę poza terytorium Polski. Wszelkie decyzje i działania w sprawie wyżej opisanej działalności prowadzonej w Polsce (w tym prowadzenie negocjacji, pozyskiwanie klientów, zawieranie umów) będą podejmowane poza terytorium Polski.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego 1) w jaki sposób jest realizowana/zorganizowana działalność gospodarcza Państwa Spółki w kraju siedziby działalności gospodarczej (należy ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać jak Państwa Spółka prowadzi działalność w Szwecji np. czy działalność w kraju siedziby ogranicza się tylko do posiadania biura/magazynu, czy w kraju siedziby odbywa się produkcja towarów i ich sprzedaż, w sposób ogólny jakie zasoby osobowe i techniczne posiada w kraju siedziby itp.)

Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu elektronicznego (e-commerce) głównie w Szwecji, a poza tym także w innych krajach europejskich, w tym w Polsce. Spółka oferuje przede wszystkim artykuły odzieżowe i wyposażenie wnętrz poprzez własne marki (...), (...) oraz (...), jak również pod markami zewnętrznymi. Działalność Spółki w kraju siedziby nie ogranicza się do posiadania biura i magazynu.

Siedziba główna Spółki znajduje się w Szwecji, gdzie oprócz biura centrali zlokalizowane są również magazyny i zaplecze logistyczne obsługujące wszystkie rynki, w tym rynek polski. Na koniec 2021 r. Spółka zatrudniała 542 pracowników (wszyscy zatrudnieni byli w Szwecji).

Spółka nie prowadzi działalności produkcyjnej. W ramach działalności logistycznej w Szwecji Spółka przechowuje, kompletuje i pakuje produkty w celu ich dalszej sprzedaży.

2) w jaki sposób Państwa Spółka pozyskuje towary (odzież, tekstylia, meble, dekoracje wnętrz, artykuły gospodarstwa domowego) będące przedmiotem sprzedaży

Spółka nie posiada własnych fabryk czy zakładów produkcyjnych, lecz nabywa towary od zewnętrznych dostawców i pośredników. W 2021 r. firma miała dostawców głównie w Azji, przy czym największe ilości produkowano w Chinach, Indiach i Bangladeszu.

3) czy Państwa Spółka dokonuje/będzie dokonywać sprzedaży towarów na/z terytorium Polski, jeśli tak to w jaki sposób przebiega/będzie przebiegał proces sprzedaży (od momentu nabycia towaru przez Państwa Spółkę do dostarczenia towaru do klienta) towarów z/na terytorium Polski klientom i jakie zasoby osobowe oraz techniczne /rzeczowe są/będą w tym procesie niezbędne, tj. należy ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości opisać jak konkretnie przebiega /będzie przebiegał "krok po kroku" proces sprzedaży towarów z wskazaniem kto (Państwa Spółka, czy inny podmiot) realizuje/będzie realizował dany etap i przy wykorzystaniu czyich (Państwa Spółki, czy innego podmiotu) zasobów osobowych oraz rzeczowych (osób/urządzeń/narzędzi) jest/będzie realizowany dany etap i na terytorium jakiego państwa znajdują się zasoby osobowe oraz rzeczowe wykorzystywane przy realizacji danego etapu (w kraju siedziby czy na terytorium Polski)

Obecnie Spółka posiada stronę internetową dla marki (...) przeznaczoną dla klientów w Polsce. Wszystkie produkty, po ich zamówieniu przez polskich klientów za pośrednictwem tej strony internetowej, są dostarczane bezpośrednio ze Szwecji do polskich klientów. W sprzedaży produktów do polskich klientów biorą udział wyłącznie osoby zatrudnione przez Spółkę w Szwecji oraz zewnętrzne firmy spedycyjne.

W dodatku do powyższego modelu sprzedaży Spółka chce rozpocząć przechowywanie produktów zwróconych po sprzedaży w magazynie w Polsce. Produkty te będą następnie, po zamówieniu ich za pośrednictwem strony internetowej, sprzedawane klientom w Polsce i w innych krajach Europy, w których działa Spółka. Magazyn i dostawy do klientów będą obsługiwane wyłącznie przez podmiot zewnętrzny w Polsce. Spółka nie będzie zatrudniać w Polsce żadnych pracowników. Fakturowanie dla klientów będzie się odbywało w dalszym ciągu za pośrednictwem systemu informatycznego Spółki w Szwecji.

4) czy usługi świadczone przez Państwa Spółkę dotyczą działalności pomocniczej w stosunku do działalności podstawowej realizowanej w Szwecji

Działalność prowadzona przez Spółkę w Polsce ma charakter pomocniczy, wtórny wobec działalności podstawowej prowadzonej w Szwecji.

5) od jakich podmiotów Państwo nabywacie/będziecie nabywać usługi przedstawione we wniosku tj.: czy są to podmioty mające siedzibę/stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, czy są to podmioty zarejestrowane do podatku VAT w Polsce, w jaki sposób odbywa się/będzie odbywać się fakturowanie usług tj. czy podmioty świadczące usługi na rzecz Państwa Spółki wystawiają/będą wystawiać faktury z naliczonym podatkiem VAT

Usługi przedstawione we wniosku są nabywane przez Spółkę od podmiotu mającego siedzibę w Polsce. Jest to podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w Polsce.

Faktury z tytułu świadczenia Usług na rzecz Spółki są wystawiane bez naliczonego podatku VAT w związku z tym, że w ocenie Spółki nie posiada ona na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W związku ze stanowiskiem Spółki przedstawionym w niniejszym wniosku planowane jest utrzymanie tego podejścia w zakresie fakturowania.

6) czy Usługodawca świadczy usługi na rzecz Państwa Spółki zgodnie z wytycznymi /oczekiwaniami wskazanymi/określonymi przez Państwa Spółkę

Usługi są świadczone przez Usługodawcę zgodnie z umową o świadczenie Usług, która odzwierciedla ogólne oczekiwania Spółki w zakresie świadczenia Usług, natomiast Spółka nie wydaje Usługodawcy regularnych instrukcji czy wytycznych, do których Usługodawca miałby się stosować na bieżąco.

7) czy Państwa Spółka posiada kontrolę nad zasobami osobowymi Usługodawcy w tym należy wskazać/opisać na czym ta kontrola polega i w jaki sposób jest realizowana

Nie, Spółka nie ma kontroli nad zasobami osobowymi Usługodawcy. To Usługodawca jest obowiązany do zapewnienia odpowiednich zasobów osobowych, zaś Spółka nie wydaje jakichkolwiek poleceń, wytycznych ani instrukcji osobom zatrudnionym przez Usługodawcę lub współpracującym z Usługodawcą.

8) czy Państwa Spółka posiada kontrolę nad zasobami technicznymi/rzeczowymi Usługodawcy w tym należy wskazać/opisać na czym ta kontrola polega i w jaki sposób jest realizowana

Nie, Spółka nie ma kontroli nad zasobami technicznymi Usługodawcy. To Usługodawca jest obowiązany do zapewnienia odpowiednich zasobów technicznych niezbędnych do realizacji Usług (np. wózki widłowe, regały, sprzęt komputerowy, drukarki etc.) i zasoby te pozostają pod kontrolą Usługodawcy.

9) czy Państwa Spółka ma wpływ jaka część zasobów technicznych/rzeczowych Usługodawcy ma zostać wykorzystana do świadczenia usług w tym należy wskazać/opisać na czym ten wpływ polega i w jaki sposób jest realizowany

Spółka nie ma kontroli nad tym, jaka część zasobów technicznych/rzeczowych Usługodawcy ma zostać wykorzystana do świadczenia Usług na rzecz Spółki. Decyzja co do tego, czy i jakie zasoby techniczne/rzeczowe są wykorzystywane do świadczenia Usług przez Usługodawcę, należy do Usługodawcy.

10) czy Państwa Spółka ma wpływ jaka część zasobów osobowych Usługodawcy ma zostać wykorzystana do świadczenia usług, czy Państwa Spółka ma wpływ na czas pracy zasobów osobowych Usługodawcy.

Spółka nie ma kontroli nad tym, jaka część zasobów osobowych Usługodawcy ma zostać wykorzystana do świadczenia Usług na rzecz Spółki. Spółce przysługuje jedynie prawo zatwierdzenia dodatkowych kosztów wynikających ze zwiększonego zaangażowania zasobów osobowych Usługodawcy w związku z wydłużeniem godzin pracy magazynu wobec zwiększonego zapotrzebowania Spółki. Niemniej jednak jest to rozwiązanie, które sprowadza się tylko do zatwierdzania kosztów poniesionych przez Usługodawcę. Decyzja co do tego, czy i jakie zasoby osobowe Usługodawcy zostaną zaangażowane do świadczenia Usług przez Usługodawcę, należy w dalszym ciągu każdorazowo do Usługodawcy, a nie do Spółki.

11) czy Państwa Spółka udostępnia, jakiemuś podmiotowi na terytorium Polski jakiekolwiek zasoby (np. osobowe, urządzenia/sprzęt) jeśli tak, należy wskazać jakiemu podmiotowi i jakie (zaznaczamy, że nie oczekujemy kolejno wymienienia poszczególnych zasobów lecz ogólne wskazanie informacji o zasobach)

Nie, Spółka nie udostępnia zasobów (np. osobowych, sprzętowych, w tym urządzeń) na terytorium Polski.

12) czy Państwa Spółka poza świadczeniami nabywanymi od Usługodawcy dokonuje zakupu jakiś innych usług/towarów na terytorium Polski jeśli tak należy wskazać jakiego rodzaju usługi bądź towary będą nabywane w tym, w jakim celu

Poza świadczeniami nabywanymi od Usługodawcy Spółka nabywa w Polsce usługi spedycyjne (w związku z transportem towarów) oraz usługi prawne (w związku z pomocą prawną w niniejszej sprawie).

13) czy Usługodawca obecnie świadczy usługi na rzecz innych kontrahentów niż Państwa Spółka

Tak, zgodnie z wiedzą Spółki Usługodawca świadczy analogiczne usługi również na rzecz innych podmiotów, i to zarówno w tym samym miejscu (magazynie), gdzie świadczone są Usługi na rzecz Spółki, jak i w innych miejscach prowadzenia działalności przez Usługodawcę.

14) czy Państwa Spółka może decydować o rozmieszczeniu towarów w magazynach Usługodawcy

Spółka nie decyduje o rozmieszczeniu towarów w magazynie Usługodawcy. Decyzje w tym zakresie podejmuje Usługodawca.

15) w jaki sposób realizowane jest administrowanie/zarządzanie zwrotami i reklamacjami Towarów (należy opisać kto pełni takie obowiązki oraz przy wykorzystaniu jakich zasobów technicznych i personalnych będzie ono wykonywane, w jaki sposób będzie przebiegać przyjmowanie zwrotów towarów oraz towarów podlegających reklamacji, gdzie i przez kogo Towary te będą przechowywane, kto/jaki podmiot będzie rozpatrywał reklamacje/zwroty itd.)

W celu zoptymalizowania procesów i przyspieszenia obsługi zwrotów i reklamacji, jedynie w przypadku najprostszych, nieskomplikowanych zwrotów i reklamacji to Usługodawca (operatorzy Usługodawcy), w ramach świadczonych Usług, przyjmuje i obsługuje takie zwroty i reklamacje na bieżąco, jednakże proces ten nadzorowany i koordynowany jest z centrali Spółki w Szwecji. Natomiast w przypadkach zwrotów i reklamacji wymagających analizy towary są przesyłane do magazynu Spółki w Szwecji w celu dalszego zbadania bezpośrednio przez Spółkę.

16) przez jaki okres czasu (w przybliżeniu/około) Państwa Spółka planuje współpracę z Usługodawcą

Aktualnie obowiązująca umowa z Usługodawcą została zawarta na czas określony 24 miesięcy. Jeżeli strony będą zadowolone ze współpracy i zainteresowane jej kontynuowaniem, strony dopuszczają możliwość jej przedłużenia na dalszy czas określony, prawdopodobnie kolejnych 24 miesięcy.

Pytania (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie)

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego nie będzie on posiadać na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia wykonawczego Rady (EU) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 77/1 z dnia 23 marca 2011 r.; dalej: Rozporządzenie 282/2011), a w konsekwencji, że miejscem świadczenia nabywanych przez Wnioskodawcę usług przedstawionych we wniosku, nie będzie terytorium kraju (wobec braku stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej), zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy o VAT a contrario? (oznaczone we wniosku nr 2)

2. Czy - w razie ewentualnego uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 za nieprawidłowe - czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących świadczenie usług wskazanych we wniosku? (oznaczone we wniosku nr 3)

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w odpowiedzi na wezwanie)

Ad 1.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o VAT, w przepisach wykonawczych do tej ustawy ani w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wprowadziło Rozporządzenie 282/2011, bazując w dużej mierze na linii argumentacji wypracowanej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Stosownie do brzmienia art. 11 oraz art. 53 Rozporządzenia 282/2011 stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej to miejsce, które nie jest miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika, przy czym charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by: - umożliwić podatnikowi odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej lub - umożliwić mu świadczenie określonych usług, które wykonuje lub - umożliwić mu dokonanie dostawy towarów oraz świadczenie usług, w których uczestniczy. Ponadto art. 11 Rozporządzenia 282/2011 w ustępie 3 zaznacza, że posiadanie numeru identyfikacyjnego VAT w danym kraju samo w sobie nie statuuje stałego miejsca prowadzania działalności gospodarczej. Przytoczone powyżej kryteria, które nakreślają pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej znajdują również swoje potwierdzenie i rozwinięcie w orzecznictwie TSUE (przykładowo w sprawach: C-168/84, Gunter Berkholz; C- 231/94, Faaborg-Gelting Linien; 190/95, ARO Lease BV). Mając na uwadze powyższe, można wskazać na następujące przesłanki, których łączne spełnienie prowadzi do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej: - stałość prowadzonej działalności, - odpowiednie zaplecze personalne i wyposażenie techniczne, - niezależność (samodzielność) prowadzonej działalności. Przyjmuje się, że jeśli choć jedna z wymienionych wyżej przesłanek nie jest spełniona, to nie można uznać, że obecność danego podmiotu na terytorium kraju prowadzi do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, aby ustalić, czy Wnioskodawca będzie posiadać na terytorium kraju stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, należy przeanalizować, czy jego obecność na terytorium kraju spełnia (będzie spełniać) wyżej wymienione warunki.

Stałość prowadzonej działalności

Stałość prowadzonej działalności w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia 282/2011 należy rozumieć jako trwałość związania z danym miejscem. Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej musi charakteryzować się pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w danym miejscu nie w sposób przemijający czy okresowy. W ocenie Wnioskodawcy, jego działalność na terytorium Polski nie ma tak rozumianego stałego charakteru.

Działalność Wnioskodawcy na terytorium Polski ogranicza się do korzystania z magazynu należącego do zewnętrznego podmiotu. Jak podkreślono to powyżej, dostęp Wnioskodawcy do tego magazynu będzie ograniczony. Należy przy tym zaznaczyć, że w istocie działalność gospodarcza Wnioskodawcy (sprzedaż wysyłkowa towarów) prowadzona będzie poza terytorium Polski. To poza Polską prowadzona jest platforma e-commerce, za pośrednictwem której towary są oferowane i sprzedawane wysyłkowo na rzecz klientów Spółki. W konsekwencji uznać należy, iż kryterium stałości działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski nie jest spełnione.

Odpowiednie zaplecze personalne i wyposażenie techniczne

Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej musi dysponować personelem, który umożliwia prowadzenie działalności z danego miejsca. Oznacza to przede wszystkim zatrudnianie pracowników obecnych w miejscu prowadzenia działalności, którzy są odpowiedzialni za organizację i wykonywanie działalności podmiotu z tego miejsca (np. dokonywanie zakupu towarów i usług, świadczenia usług, podejmowanie decyzji, zawieranie umów, zarządzanie przedsiębiorstwem). Zamiast zatrudnionych pracowników podatnik może ewentualnie posługiwać się innymi osobami (np. podwykonawcami, zleceniobiorcami). Jednakże konieczne jest, aby takie podmioty, wykonując czynności składające się na działalność gospodarczą podatnika, wykonywały jego polecenia oraz działały w jego interesie. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie dysponuje zasobami ludzkimi na terytorium Polski. Nie zatrudnia ani nie zamierza zatrudniać na terytorium Polski żadnych pracowników, nie posiada przedstawicieli handlowych, osób uprawnionych do podejmowania w jego imieniu jakichkolwiek działań, czy to wykonujących tego rodzaju czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło czy innej umowy o świadczenie usług. Pracownicy Spółki nie przebywają na stałe na terytorium Polski. Wnioskodawca nie współpracuje i nie zamierza współpracować z osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca wprawdzie korzysta (będzie korzystać) z usług magazynowych, niemniej jednak w żadnym wypadku nie będzie władny do wydawania Usługodawcy (ani jego pracownikom) poleceń czy zlecania konkretnych działań. Pracownicy Usługodawcy wykonują (będą wykonywać) działania powierzone im przez pracodawcę. Wnioskodawca jest zdania, że nawet jeżeli działania te są (będą) związane ze świadczeniami realizowanymi na jego rzecz, nie może to prowadzić do wniosku, że osoby te działają (będą działać) w interesie Wnioskodawcy czy tym bardziej pod jego kontrolą lub nadzorem. Mając powyższe na uwadze, warunek posiadania odpowiedniego zaplecza personalnego nie został w niniejszej sprawie spełniony. Ponadto, aby mówić o istnieniu stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, niezbędne jest posiadanie odpowiedniej infrastruktury technicznej umożliwiającej prowadzenie działalności gospodarczej z danego miejsca. Nie jest przy tym konieczne, aby podatnik był właścicielem tej Infrastruktury (może on korzystać z infrastruktury cudzej, np. jako najemca, dzierżawca lub leasingobiorca), jednak konieczne jest, aby decydował o sposobie jej wykorzystania. Należy podkreślić, że Wnioskodawca nie posiada ani nie będzie posiadać na terytorium Polski na stałe żadnych zasobów własnych w postaci lokalu, biura, magazynu, maszyn czy urządzeń. Wnioskodawca korzysta jedynie z powierzchni magazynowej udostępnianej mu przez Usługodawcę. Nie ma on przy tym możliwości swobodnego decydowania o sposobie wykorzystania udostępnianej mu powierzchni magazynowej. Ma on prawo wejścia do pomieszczeń magazynowych jedynie po uprzednim uzgodnieniu z podmiotem prowadzącym magazyn. Podmiot ten decyduje także o tym, w jakich warunkach i w jakim miejscu towary są składowane. W związku z powyższym, Wnioskodawca jest zdania, że zakres prowadzonej przez niego działalności nie pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawca dysponuje na terytorium Polski odpowiednim zapleczem technicznym.

Niezależność (samodzielność) prowadzonej działalności

Warunek niezależności (samodzielności) prowadzonej działalności jest spełniony w przypadku, gdy zasoby techniczne i personalne posiadane na terytorium danego kraju tworzą strukturę niezależną i samodzielną w takim stopniu, że w jej ramach możliwe jest podejmowanie decyzji zarządczych w zakresie kwestii dotyczących tego stałego miejsca prowadzenia działalności oraz działalności gospodarczej prowadzonej za pośrednictwem tego miejsca. Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca nie będzie dysponować na terytorium Polski zasobami technicznymi ani personalnymi, które pozwalałyby na stwierdzenie, że działalność gospodarcza prowadzona na terytorium Polski cechuje się stałością, jak również niezależnością (samodzielnością). Wnioskodawca nie posiada ani nie będzie posiadać na terytorium Polski osób, które są (byłyby) uprawnione do podejmowania decyzji zarządczych. Wszelkie tego typu decyzje będą podejmowane poza terytorium Polski. Również fakt, iż Wnioskodawca będzie korzystać z zasobów personalnych i technicznych podmiotu trzeciego nie prowadzi do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Spółki na terytorium Polski.

W związku z brakiem stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy na terytorium kraju, miejscem świadczenia nabywanych przez Wnioskodawcę usług przedstawionych we wniosku nie będzie terytorium kraju, lecz miejsce, w którym Wnioskodawca (jako usługobiorca) posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Określenie miejsca świadczenia usług według stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (jeżeli takie miejsce występuje) zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy o VAT stanowi wyjątek od reguły ogólnej, zgodnie z którą miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej (art. 28b ust. 1 ustawy o VAT). Wyjątek ten obejmuje przypadek, w którym usługa jest świadczona na potrzeby stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, kiedy "miejsce" to jest "konsumentem" nabywanej usługi, z czym nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie.

Ad 2.

Jak wskazano powyżej, wobec braku stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy na terytorium kraju, miejscem świadczenia usług opisanych we wniosku nie będzie terytorium kraju, a co za tym idzie - otrzymane przez Wnioskodawcę faktury z tego tytułu nie powinny zawierać podatku naliczonego. Niezależnie od powyższego, w przypadku ewentualnego uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 (pytanie we wniosku oznaczone nr 2) za nieprawidłowe, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku ze świadczeniem usług przedstawionych we wniosku.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zauważyć należy, że wspomniany przepis jest ściśle związany z zasadą neutralności podatkowej wspólnotowego systemu VAT. Opiera się ona na założeniu, że podatnik ma możliwość odliczenia podatku naliczonego zapłaconego w cenie nabytych towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przez co podatek ten nie będzie stanowił dla podatnika ekonomicznego obciążenia. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób neutralność obciążeń podatkowych dla przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą. Warunkiem odliczenia VAT jest jednak jego związek z działalnością, która daje podatnikowi prawo do odliczenia. Jak wskazał TSUE w wyroku z dnia 15 stycznia 1998 r. w sprawie C- 37/95 Ghent Coal Terminal NV: "(...) system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi".

Z kolei w myśl ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym - w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika VAT towarów - powstał obowiązek podatkowy. Jednakże prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn.:

Jednocześnie, prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje, jeżeli wystąpi jakakolwiek z negatywnych przesłanek odliczenia, wymienionych w art. 88 ustawy o VAT. W tym zakresie warto wskazać, że na podstawie art. 88 ust. 3a ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w szczególności w przypadku gdy:

- sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący,

- transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku,

- wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W związku z powyższym należy zauważyć, że prawo do odliczenia podatku naliczonego występuje wyłącznie w sytuacji gdy dana transakcja podlega opodatkowaniu VAT i nie jest zwolniona z opodatkowania.

W przypadku zatem uznania, że Wnioskodawca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a usługi, które Usługodawca świadczy na rzecz Wnioskodawcy, podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce z racji ich świadczenia na rzecz takiego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (co jednakże, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma miejsca w niniejszej sprawie), Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu świadczenia tych usług (zakładając, że Wnioskodawca będzie w posiadaniu faktury z polskim VAT). Są to bowiem usługi pozostające w ścisłym, bezpośrednim związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy,

rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy,

miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy,

w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Natomiast, według art. 28e ustawy,

miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Jednocześnie w myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011,

usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

Jak stanowi art. 86 ust. 1 ustawy,

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści art. 86 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy,

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z treści wniosku wynika, że jesteście Państwo spółką prawa szwedzkiego, będącą szwedzkim rezydentem podatkowym (podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Szwecji, zgodnie z przepisami szwedzkiego prawa podatkowego). Spółka jest również zarejestrowana jako podatnik VAT czynny w Szwecji. Ponadto Spółka jest także zarejestrowana od 1 grudnia 2020 r. jako podatnik VAT czynny w Polsce. Przedmiotem działalności gospodarczej Państwa Spółki jest wysyłkowa sprzedaż detaliczna odzieży i tekstyliów, a także mebli, dekoracji wnętrz oraz artykułów gospodarstwa domowego. Spółka jest częścią grupy (...). Model biznesowy grupy oparty jest na wspólnej platformie e-commerce, za pośrednictwem której towary są oferowane i sprzedawane wysyłkowo na rzecz klientów m.in. w Skandynawii i Polsce. Zamawiane za pośrednictwem platformy towary są wysyłane do klientów głównie z magazynu położonego poza terytorium Polski. Jednocześnie Spółka wynajmuje powierzchnię magazynową w Polsce od zewnętrznego podmiotu niepowiązanego ze Spółką. Powierzchnia magazynowa jest wykorzystywana głównie na potrzeby przechowywania towarów zwróconych przez klientów, które mają następnie zostać odesłane do Szwecji. Spółka planuje częściową zmianę modelu działalności w ten sposób, że towary zwracane do magazynu w Polsce nie będą - jak dotychczas - tylko przyjmowane w celu ich dalszej wysyłki do magazynu centralnego w Szwecji, lecz równie dobrze będą one mogły być (w magazynie w Polsce) przepakowywane, przechowywane, a następnie wysyłane do nowych klientów.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego Spółka nie będzie posiadać na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia wykonawczego Rady (EU) nr 282/2011, a w konsekwencji miejscem świadczenia nabywanych przez Spółkę usług, nie będzie terytorium kraju (wobec braku stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej), zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy.

Odnosząc się do przedmiotowej kwestii należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja "stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej" została zawarta w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że:

aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej" oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

Jak stanowi art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:

fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia "stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej", odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Z uwagi na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o "stałym miejscu prowadzenia działalności". Jak wynika z samej nazwy "stały", to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast - co należy podkreślić - czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też "własna" infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.

Należy zwrócić także uwagę na wyrok TSUE z 3 czerwca 2021 r., w sprawie C-931/19 (Titanium), w którym Sąd uznał, że brak własnego personelu w kraju, w którym znajduje się wynajmowana przez podmiot nieruchomość, wyklucza uznanie posiadania przez wynajmującego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem nieruchomość, która nie ma żadnych zasobów ludzkich umożliwiających samodzielne działanie, w sposób oczywisty nie spełnia ustanowionych w orzecznictwie kryteriów uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (...).

Mając na uwadze orzecznictwo TSUE, powyższe przepisy prawa oraz okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że Państwa Spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Państwa Spółka nie zorganizowała bowiem na terytorium kraju w sposób stały odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych umożliwiających samodzielne prowadzenie działalności. Jak wynika z wniosku, Spółka nie zatrudnia w Polsce pracowników, nie posiada również pełnomocników, przedstawicieli, agentów ani jakichkolwiek innych osób upoważnionych do działania w imieniu i na rzecz Spółki. Pracownicy Spółki będą przebywać i wykonywać pracę poza terytorium Polski, jak również wszelkie decyzje i działania w sprawie działalności prowadzonej w Polsce (w tym prowadzenie negocjacji, pozyskiwanie klientów, zawieranie umów) będą podejmowane poza terytorium Polski. W Polsce Spółka wynajmuje powierzchnię magazynową od zewnętrznego podmiotu niepowiązanego ze Spółką, poza powierzchnią magazynową Spółka nie wynajmuje w Polsce innych pomieszczeń. Usługi związane z obsługą magazynową zostały zlecone przez Spółkę podmiotowi niepowiązanemu ze Spółką (Usługodawca). Co prawda dla istnienia stałego miejsca prowadzenia działalność gospodarczej nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego oraz technicznego i kryterium to może być spełnione również w przypadku korzystania przez Spółkę z personelu i infrastruktury technicznej Usługodawcy. Niemniej jednak korzystanie przez Spółkę z usług Usługodawcy nie oznacza, że jego zaplecze osobowe i techniczne pozostaje w bezpośredniej zależności od Spółki i stanowi stałe miejsce prowadzenia działalności. W analizowanej sprawie usługi związane z obsługą magazynową będą polegać na przyjęciu towaru, kompletowaniu zamówień, przepakowywaniu towarów, zarządzaniu wysyłką, obsłudze zwrotów oraz nadzorze nad stanami magazynowymi. Spółka nie jest uprawniona do wydawania poleceń służbowych personelowi Usługodawcy. Spółka może natomiast przekazywać Usługodawcy wytyczne co do sposobu realizacji zwrotów oraz zamówień, niemniej jednak nie uprawnia jej to do instruowania i kontrolowania personelu Usługodawcy. Spółka zapewni Usługodawcy oraz jego personelowi dostęp do systemu informatycznego wykorzystywanego przez Spółkę do obsługi zamówień oraz zwrotów. Niemniej jednak Spółka nie będzie fizycznie utrzymywać w Polsce żadnych zasobów informatycznych ani technicznych związanych z funkcjonowaniem tego systemu. Sprzęt komputerowy wykorzystywany w tym celu będzie zapewniany i utrzymywany przez podmiot zewnętrzny. Spółka zaznacza również w tym miejscu, że wszelkie zasoby związane z funkcjonowaniem platformy e-commerce (w tym serwer i inne zasoby techniczne) znajdują się poza terytorium Polski. Co ważne Spółka nie wydaje Usługodawcy regularnych instrukcji czy wytycznych, do których Usługodawca miałby się stosować na bieżąco. Spółka nie ma kontroli nad zasobami osobowymi Usługodawcy. To Usługodawca jest obowiązany do zapewnienia odpowiednich zasobów osobowych, zaś Spółka nie wydaje jakichkolwiek poleceń, wytycznych ani instrukcji osobom zatrudnionym przez Usługodawcę lub współpracującym z Usługodawcą. Spółka nie ma kontroli nad tym, jaka część zasobów osobowych Usługodawcy ma zostać wykorzystana do świadczenia Usług na rzecz Spółki. Spółce przysługuje jedynie prawo zatwierdzenia dodatkowych kosztów wynikających ze zwiększonego zaangażowania zasobów osobowych Usługodawcy w związku z wydłużeniem godzin pracy magazynu wobec zwiększonego zapotrzebowania Spółki. Niemniej jednak jest to rozwiązanie, które sprowadza się tylko do zatwierdzania kosztów poniesionych przez Usługodawcę. Decyzja co do tego, czy i jakie zasoby osobowe Usługodawcy zostaną zaangażowane do świadczenia Usług przez Usługodawcę, należy w dalszym ciągu każdorazowo do Usługodawcy, a nie do Spółki. Spółka nie ma również kontroli nad zasobami technicznymi Usługodawcy. To Usługodawca jest obowiązany do zapewnienia odpowiednich zasobów technicznych niezbędnych do realizacji Usług (np. wózki widłowe, regały, sprzęt komputerowy, drukarki etc.) i zasoby te pozostają pod kontrolą Usługodawcy. Państwa Spółka nie ma kontroli nad tym, jaka część zasobów technicznych/rzeczowych Usługodawcy ma zostać wykorzystana do świadczenia Usług na rzecz Spółki. Decyzja co do tego, czy i jakie zasoby techniczne/rzeczowe są wykorzystywane do świadczenia Usług przez Usługodawcę, należy do Usługodawcy. Zatem mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że Państwa Spółka nie posiada zaplecza personalnego i technicznego na terytorium Polski, tym samym nie jest spełniona podstawowa przesłanka do uznania, że Państwa Spółka na terytorium Polski posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W konsekwencji należy uznać, że Państwa Spółka nie zorganizowała zaplecza technicznego ani osobowego świadczącego o prowadzeniu części działalności gospodarczej na terytorium Polski. W tym konkretnym przypadku należy stwierdzić, że nie są spełnione przesłanki do uznania, że na terytorium Polski Państwa Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że usługi związane z obsługą magazynową są nabywane przez Spółkę od podmiotu mającego siedzibę w Polsce. Co istotne, w ramach nabywanych usług Spółka nie będzie mieć nieograniczonego, bieżącego dostępu do powierzchni magazynowej. Spółka co prawda ma prawo wejścia do pomieszczeń magazynowych ale jedynie po uprzednim uzgodnieniu z podmiotem prowadzącym magazyn. Podmiot ten decyduje także o tym, w jakich warunkach i w jakim miejscu towary są składowane. Spółka nie decyduje o rozmieszczeniu towarów w magazynie Usługodawcy, wszelkie decyzje w tym zakresie podejmuje Usługodawca. Zatem biorąc pod uwagę powyższe informacje należy stwierdzić, że usługi obsługi magazynowej świadczone przez Usługodawcę na rzecz Spółki nie mają bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. Tym samym usługa obsługi magazynowej nie stanowi usługi, do której znajduje zastosowanie art. 28e ustawy. W analizowanym przypadku względem nabywanych usług obsługi magazynowej, świadczonych przez Usługodawcę nie mają zastosowania również wyłączenia wynikające z art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT. Tym samym, miejsce świadczenia ww. usług ustalane jest zgodnie z regułą wynikającą z art. 28b ustawy. Zatem, skoro Państwa Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej w Szwecji oraz jak wskazano w interpretacji nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, to usługi obsługi magazynowej, świadczone przez Usługodawcę, do których to usług ma zastosowanie art. 28b ustawy nie są opodatkowane na terytorium Polski stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy. Ww. usługi nabywane przez Spółkę od Usługodawcy są opodatkowane stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy w kraju siedziby Spółki, tj. w Szwecji.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Tym samym, skoro Organ uznał, że Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe, wskazać należy, że nie wydaje się interpretacji w zakresie pytania nr 2, gdyż interpretacji w tym zakresie oczekiwaliście Państwo w przypadku uznania przez Organ, że Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT na terytorium Polski.

Dodatkowe informacje

Interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.".

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).