0114-KDIP1-2.4012.487.2023.2.RM - Przemieszczenie towarów jako WNT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

* nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy (pytanie 1) oraz

* nieprawidłowe w zakresie braku oboiwązku ustanowienia przedstawiciela podatkowego i wykazywania przemieszczenia towarów z Włoch do Polski (pytanie 2).

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 października 2023 r., za pośrednictwem ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z 15 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku rozpoznania w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w związku z przemieszczeniem towarów z Włoch do Polski oraz braku obowiązku ustanowienia przedstawiciela podatkowego w Polsce. Uzupełnili go Państwo pismem z 17 października 2023 r. (wpływ 19 października 2023 r.) oraz - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 26 listopada 2023 r. (wpływ za pośrednictwem ePUAP 26 listopada 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Na terytorium kraju są sprzedawane produkty marki (...) przeznaczone do zabawy, sportu i rekreacji wodnej z gwarancją producenta. Na sprzedawane na terytorium kraju przez różne podmioty produkty marki (...) udzielana jest gwarancja producenta.

W celu realizacji obowiązku gwarancyjnego do sprzedawanych towarów powołano spółkę A. z siedzibą w (...) Chińska Republika Ludowa (dalej: "A." lub "Spółka"). Spółka zarejestrowana jest jako podatnik podatku od wartości dodanej (VAT) na terytorium Włoch.

A. odpowiada za obsługę gwarancyjną sprzedawanych towarów na terytorium Unii Europejskiej. Wymiana części zamiennych w procesie gwarancji następuje nieodpłatnie.

W celu realizacji obowiązków gwarancyjnych i usprawnienia procesu gwarancyjnego na terytorium kraju, A. zawarła umowę z (...) prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą B. z siedzibą w (...) przy ul. (...) wpisanego do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej prowadzonej przez Ministerstwo (...), NIP: (...), Regon: (...) (dalej: "B.") o świadczenie usług w zakresie prowadzenia Centrum Obsługi Klienta na terenie Polski oraz obsługi procesu gwarancyjnego i obsługi magazynowej na terenie Polski (dalej: "Umowa" lub "Umowa o świadczenie usług").

W ramach przedmiotowej Umowy do obowiązków spółki B. będzie należało m.in.:

Wszystkie towary (części zamienne w procesie gwarancji) dostarczone przez A. będą służyły wyłącznie do bezpłatnej wymiany w ramach gwarancji. Nie mogą i nie będą przeznaczone do celów sprzedażowych zorientowanych na zysk.

Powyższe oznacza, że pomimo prowadzenia przez B. Centrum Obsługi Klienta w zakresie obsługi gwarancyjnej na podstawie powyższej Umowy, na B. nie przechodzi własność do towarów wykorzystywanych w procesie gwarancyjnym, a właścicielem towarów nadal pozostaje A.

B. wykonuje jedynie czynności techniczne w obsłudze klientów, a gwarantem nadal pozostaje producent za pośrednictwem A.

W każdym przypadku, wszystkie części zamienne pozostają własnością A. aż do momentu przekazania ich klientowi.

Proces obsługi gwarancyjnej przebiegał będzie w następujący sposób:

1) klient chcący zgłosić wadę towaru kontaktuje się z Centrum Obsługi Klienta, prowadzonym przez B., za pośrednictwem poczty elektronicznej lub strony internetowej, przekazując zdjęcie wady, opis wady i sposobu jej wystąpienia oraz fakturę/dowód zakupu,

2) Centrum Obsługi Klienta ocenia przesłane dokumenty i określa, czy występuje wada produkcyjna, czy też wada wynika z zaniedbania Klienta,

5) Klientami (zgłaszającymi wady/usterki) mogą być zarówno konsumenci jak i przedsiębiorcy.

W celu realizacji procesu czynności gwarancyjnych opisanych powyżej chińska spółka A. będzie dokonywać następujących czynności:

Chińska spółka A., w procesie gwarancyjnym nie będzie uzyskiwała żadnych przychodów na terytorium kraju ani w innych niż terytorium kraju państwach członkowskich. Reasumując, chińska spółka A., nie będzie wykonywała na terytorium Polski żadnych czynności opodatkowanych w związku z wymianą części zamiennych w procesie gwarancji.

W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy przemieszczenie towarów należących do A. z terytorium Włoch na terytorium kraju, które zostały uprzednio zaimportowane przez A. na terytorium Włoch w ramach prowadzonego przez A. przedsiębiorstwa należy uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 - dalej: "ustawa o VAT"), ergo czy A. będzie obowiązana ustanowić na terytorium kraju przedstawiciela podatkowego, w związku z art. 18a ust. 1 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytania Organu wskazali Państwo następująco:

1. Czy przemieszczenie towarów z Włoch do Polski następuje już na konkretnego klienta obsługiwanego w procesie gwarancji, który zgłosił taką wadę/usterkę, czy raczej Państwo najpierw przemieszczacie towar z Włoch do Polski do magazynu Kontrahenta B., gdzie towary są magazynowane i na moment ich przemieszczenia do Polski nie macie Państwo jeszcze wiedzy na jakiego konkretnie klienta będziecie wydawać części zamienne - prosimy opisać dokładnie okoliczności przemieszczenia towarów z Włoch do Polski?

Oba przypadki są możliwe.

W pierwszym przypadku, przemieszczenia towarów z Włoch do Polski mogą być realizowane dla konkretnego klienta w przypadku gdy części zamiennej nie ma w polskim magazynie. W tym przypadku, reklamacja jest rejestrowana w systemie komputerowym celem powiązania przesyłki z danym klientem, który zgłosił problem gwarancyjny. Jednakże Spółka dąży do zapełnienia magazynu w Polsce częściami zamiennymi w celu uniknięcia sytuacji opisanej w zdaniu pierwszym powyżej. Wówczas czas oczekiwania klienta na naprawę gwarancyjną jest zdecydowanie krótszy. W takim przypadku części zamienne przemieszczane z Włoch do Polski nie są powiązane w systemie komputerowym z poszczególnym klientem zgłaszającym gwarancję, gdyż stanowią zapas magazynowy dostępny w Polsce.

2. Przez jaki okres/jak długo przemieszczone z Włoch do Polski towary są/będą znajdowały się w magazynie Kontrahenta B. zanim dojdzie do ich wydania klientowi obsługiwanego w procesie gwarancji, który zgłosił wadę?

W zależności od tego czy część zamienna jest dostępna w polskim magazynie, po uznaniu roszczenia gwarancyjnego dana część jest niezwłocznie wysyłana do klienta gwarancyjnego. W tym przypadku opóźnienie może wynosić maksymalnie 1 do 2 dni roboczych. Jeżeli natomiast, dana część nie znajduje się w polskim magazynie, wówczas czas niezbędny na jej dostawę do klienta gwarancyjnego może wynieść do kilku tygodni.

3. W jaki sposób Państwo wykazujecie/będziecie wykazywać na terytorium Włoch przemieszczenie towarów/części zamiennych do Polski?

W przypadku uznania stanowiska spółki za prawidłowe tzn., że przemieszczenie towarów z Włoch do Polski nie będzie uznane za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, na terytorium Włoch nie będzie wykazywane przemieszczenie towarów w deklaracjach od podatku od wartości dodanej (VAT).

W przypadku uznania przemieszczenia towarów z Włoch do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, jako dowód mogą Państwo dostarczyć dokumenty transportowe z Włoch do Polski oraz CMR (dokument przewozowy podpisany przez magazyn odbiorczy i kuriera), a przemieszczenie będzie wykazywane w informacji podsumowującej dla celów statystycznych.

4. Na podstawie jakiego dokumentu towary/części zamienne są/będą przemieszczane z Włoch do Polski?

W przypadku uznania stanowiska spółki za prawidłowe - tzn. że przemieszczenie towarów z Włoch do Polski nie będzie uznane za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, towary będą przemieszczane z Włoch do Polski na podstawie wewnętrznych dokumentów magazynowych.

Natomiast, w przypadku uznania przemieszczenia towarów z Włoch do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, włoski przedstawiciel podatkowy wystawi fakturę na polskiego przedstawiciela podatkowego, który nie został jeszcze ustanowiony. Faktura ta będzie wystawiona tylko do celów statystycznych.

5. Jakim numerem identyfikacyjnym posługuje się Spółka przemieszczając towary z Włoch do Polski?

W przypadku uznania stanowiska Spółki za prawidłowe - tzn. że przemieszczenie towarów z Włoch do Polski nie będzie uznane za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, Spółka będzie używać chińskiego numeru identyfikacyjnego.

W przypadku uznania przemieszczenia towarów z Włoch do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów wykorzystywanym numerem będzie numer identyfikacyjny włoskiego przedstawiciela podatkowego.

6. Czy na terytorium Włoch Państwo również posiadacie/korzystacie z magazynów gdzie przechowujecie części zamienne, które później będą przemieszczane do Polski?

Tak, na terytorium Włoch Spółka posiada magazyn, w którym magazynuje towary przeznaczone do napraw gwarancyjnych.

7. Czy na terytorium Włoch Państwo posiadacie stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej?

Nie. Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej ani czynności opodatkowanych na terytorium Unii Europejskiej. Spółka została powołana w celu przeprowadzania spraw gwarancyjnych. Na terytorium Włoch Spółka posiada przedstawiciela podatkowego.

Jednocześnie, w nawiązaniu do pierwotnego wniosku, Spółka pragnie podkreślić, że wszystkie towary (części zamienne w procesie gwarancji) dostarczone przez A. będą służyły wyłącznie do bezpłatnej wymiany w ramach gwarancji. Nie mogą i nie będą przeznaczone do celów sprzedażowych zorientowanych na zysk.

Powyższe oznacza, że pomimo prowadzenia przez B. Centrum Obsługi Klienta w zakresie obsługi gwarancyjnej na podstawie powyższej Umowy, na B. nie przechodzi własność do towarów wykorzystywanych w procesie gwarancyjnym, a właścicielem towarów nadal pozostaje A.

B. pełni jedynie czynności techniczne w obsłudze klientów, a gwarantem nadal pozostaje producent za pośrednictwem A.

W każdym przypadku, wszystkie części zamienne pozostają własnością A. aż do momentu przekazania ich klientowi.

Chińska spółka A., w procesie gwarancyjnym nie będzie uzyskiwała żadnych przychodów na terytorium kraju ani w innych niż terytorium kraju państwach członkowskich ani nie będzie wykonywała na terytorium Polski żadnych czynności opodatkowanych w związku z wymianą części zamiennych w procesie gwarancji.

Pytania

1) Czy przemieszczenie towarów należących do A. działającej poprzez swojego przedstawiciela podatkowego na terenie Włoch, z terytorium Włoch na terytorium kraju, które zostały uprzednio zaimportowane przez A. na terytorium Włoch w ramach prowadzonego przez A. przedsiębiorstwa należy uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1570) odzwierciedlającym zasadę z art. 17 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej?

2) Czy w przedstawionym stanie faktycznym, chińska spółka A. będzie obowiązana ustanowić na terytorium kraju przedstawiciela podatkowego, w rozumieniu art. 18a ust. 1 ustawy o VAT oraz składać informacje podatkowe dotyczące tego przesunięcia?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, prawnego i powołanych interpretacji na poszczególne pytania należy odpowiedzieć w następujący sposób:

Ad 1

Przemieszczenie towarów należących do A. z terytorium Włoch na terytorium kraju, które zostały uprzednio zaimportowane przez A. na terytorium Włoch w ramach prowadzonego przez A. przedsiębiorstwa nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad 2

Chińska spółka A. w przedstawionym stanie faktycznym, nie będzie obowiązana ustanowić na terytorium kraju przedstawiciela podatkowego, w rozumieniu art. 18a ust. 1 ustawy o VAT, w związku z tym Spółka nie będzie zobowiązana do składania żadnych informacji podatkowych dotyczących tego przesunięcia.

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy o VAT stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Korespondującym przepisem do powyżej wskazanego jest art. 17 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz.UE.L 2006 Nr 347, str. 1), który stanowi, że "przemieszczenie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do innego państwa członkowskiego uznaje się za odpłatną dostawę towarów. "Przemieszczenie do innego państwa członkowskiego" oznacza każdą wysyłkę lub transport rzeczowego majątku ruchomego przez podatnika lub na jego rzecz, do celów działalności jego przedsiębiorstwa, do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium państwa członkowskiego, w którym ten majątek się znajduje, jednakże na terytorium Wspólnoty."

Jak wynika z powyższego, żeby uznać przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem powinny być spełnione łącznie poniższe przesłanki:

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1570), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego (zdarzeń przyszłych), A., za pośrednictwem włoskiego przedstawiciela podatkowego, będzie dokonywała przemieszczenia towarów (części zamiennych wykorzystywanych w procesie gwarancji) z terytorium Włoch na terytorium kraju (Polski), które uprzednio zostały zaimportowane przez A. na terytorium Włoch. Towary te będą służyły wyłącznie do bezpłatnej wymiany w ramach gwarancji.

Zgodnie z art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1610), udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu.

W myśl art. 577 § 2 Kodeksu cywilnego, obowiązki gwaranta mogą w szczególności polegać na zwrocie zapłaconej ceny, wymianie rzeczy bądź jej naprawie oraz zapewnieniu innych usług.

Natomiast zgodnie z art. 577 § 3 Kodeksu cywilnego, jeżeli została udzielona gwarancja co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym.

W konsekwencji, w przypadku towarów objętych gwarancją co do jakości, obowiązek określonego działania gwaranta wynika wprost z przepisów Kodeksu cywilnego.

Tym samym, uprawnienia przysługujące nabywcy z tytułu gwarancji są nierozerwalnie związane z pierwotną transakcją sprzedaży rzeczy, będąc zabezpieczeniem interesów nabywcy.

Ewentualne świadczenia gwaranta wykonywane w razie ujawnienia się wad fizycznych rzeczy (towaru) w okresie gwarancji, stanowią wyłącznie realizację jego zobowiązań z tytułu udzielonej gwarancji. Nie mogą być więc one traktowane jako dodatkowe świadczenia dokonywane przez gwaranta na rzecz nabywcy w oderwaniu od pierwotnej transakcji.

W rezultacie powyższego, realizacja zobowiązania gwarancyjnego, która może obejmować m.in. usunięcie wady rzeczy lub dostarczenie części wolnej od wad, nie może stanowić odrębnego od pierwotnej sprzedaży rzeczy zdarzenia, podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji z dnia 30 czerwca 2016 r., sygn. ILPP2/4512-1-278/16-2/MW: "Podsumowując, wymiana w ramach gwarancji towaru wadliwego na podobny towar wolny od wad, który parametrami, wyposażeniem, jak również ceną odpowiada towarowi wadliwemu nie powoduje dla Wnioskodawcy nowych skutków na gruncie podatku od towarów i usług w postaci opodatkowania podatkiem VAT. W konsekwencji, wymiana wadliwego towaru nie wymaga wystawienia faktury korygującej do faktury VAT dokumentującej sprzedaż towaru wadliwego, a więc nie wymaga również wystawienia faktury VAT dokumentującej dostawę podobnego towaru wolnego od wad."

W tym przedmiocie wypowiedział się także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 30 stycznia 2019 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.743.2018.1.KB, stwierdzając, że: "W ocenie Spółki, kwestia zwrotu wadliwego elementu urządzenia chłodniczego nie ma zatem znaczenia dla oceny skutków podatkowych wydania elementu sprawnego, w miejsce wadliwego - jest to zdarzenie niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług."

Należy zatem uznać, że skoro przekazanie towarów w ramach realizacji zobowiązania gwarancyjnego nie stanowi ich dostawy, to brak jest podstaw do uznania za dostawę towarów nieodpłatnego wydania części przez chińską spółkę A. na potrzeby realizacji naprawy gwarancyjnej. W konsekwencji, wydanie nieodpłatnie części zamiennych w celu wykonania zobowiązań gwarancyjnych nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym, nie będzie spełniona przesłanka uznania przemieszczenia towarów przez Spółkę z magazynów we Włoszech do magazynów w Polsce za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju i na Spółce nie będą ciążyły z tego tytułu obowiązki rozliczenia podatku VAT na terytorium Polski, gdyż towary te nie będą służyć działalności gospodarczej Spółki.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji podatkowej z dnia 9 listopada 2021 r. nr. 0111-KDIB3-3.4012.518.1.2021.PK: "W konsekwencji, zdaniem Spółki, wydanie przez nią nieodpłatnie części zamiennych w celu wykonania zobowiązań gwarancyjnych nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. dostawy towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub ich eksportu."

Natomiast w piśmie z dnia 17 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-365/11/DG uznała, że:

"W świetle przedstawionego wyżej stanu prawnego i zawartej umowy pozagwarancyjnej o której mowa wyżej, u dostawcy z Czech wystąpi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy, w postaci części zamiennych nabywanych przez Wnioskodawcę w celu wykonania napraw pozagwarancyjnych. W sytuacji pobrania przez Wnioskodawcę części zamiennych do napraw pozagwarancyjnych zauważa się, że Wnioskodawca będzie nabywał przedmiotowe części zamienne na terytorium Polski. Czeski producent bowiem po przemieszczeniu wewnątrzwspólnotowym własnych towarów do Polski, dokonuje w dalszej kolejności odpłatnej dostawy części na rzecz Wnioskodawcy."

W konsekwencji a contrario należy wskazać, że przesunięcie części zamiennych w celu wykonania świadczenia gwarancyjnego, które z mocy prawa jest nieodpłatne, nie stanowi dla Spółki wewnątrzspólnotowego nabycia za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad 2

Zgodnie z art. 18a ust. 1 ustawy o VAT, podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1, nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, podlegający obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny, jest obowiązany ustanowić przedstawiciela podatkowego.

Natomiast zgodnie z art. 96 ust. 1 tejże ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ponadto, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego (zdarzeń przyszłych), A. za pośrednictwem włoskiego przedstawiciela podatkowego będzie dokonywała przemieszczenia towarów (części zamiennych wykorzystywanych w procesie gwarancji) z terytorium Włoch na terytorium kraju (Polski), które uprzednio zostały zaimportowane przez A. na terytorium Włoch. Towary te będą służyły wyłącznie do bezpłatnej wymiany w ramach gwarancji.

W związku z tym, że zdaniem Spółki nie będzie spełniona przesłanka uznania powyższego przemieszczenia towarów przez Spółkę z magazynów we Włoszech do magazynów w Polsce za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju i na Spółce nie będą ciążyły z tego tytułu obowiązki rozliczenia podatku VAT na terytorium Polski, gdyż towary te nie będą służyć działalności gospodarczej Spółki, nie można uznać Spółki za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT oraz Spółka nie będzie z tego tytułu podlegać obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny.

Bez znaczenia pozostaje fakt, że Spółka planuje dokonywać bezpośredniego importu na terytorium kraju z Chińskiej Republiki Ludowej części zamiennych wykorzystywanych w ramach świadczeń gwarancyjnych. Spółka dokonując importu towarów stanie się podatnikiem VAT z tytułu importu, a nie z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Oznacza to, iż Spółka będzie podatnikiem VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a nie na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Stanowisko to zostało potwierdzone w interpretacji podatkowej z dnia 15 lutego 2011 r. nr. IPPP3/443-1091/10-5/KT.

W konsekwencji Spółka nie będzie obowiązana ustanowić przedstawiciela podatkowego na terytorium kraju oraz Spółka nie będzie zobowiązana do składania żadnych informacji podatkowych dotyczących tego przesunięcia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą":

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy czym, w myśl art. 2 pkt 1, 4 i 5 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie, jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, a także wszelkie inne darowizny, z którymi wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przy czym, jak stanowi art. 9 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy, w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.

Ponadto, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. W myśl powołanej regulacji, przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju. W takim przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie - dokonywane przez ten sam podmiot.

Przy czym należy zaznaczyć, że przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku, gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 12 ust. 1 ustawy.

Wskazany art. 12 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy:

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy:

W przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 1, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy:

Podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Jednocześnie, stosownie do art. 97 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15 i art. 15a, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Zatem obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego powstaje przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu określonej w art. 5 ustawy.

Ponadto, w świetle art. 99 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Jednocześnie jak stanowi art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej - zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Z treści wniosku wynika, że w Polsce są sprzedawane produkty marki (...), na które udzielana jest gwarancja producenta. W celu realizacji obowiązku gwarancyjnego powołano spółkę A. z siedzibą w Chinach (A./Spółka), która odpowiada za obsługę gwarancyjną towarów sprzedawanych na terytorium UE.

Spółka zarejestrowana jest jako podatnik podatku od wartości dodanej na terytorium Włoch i posiada tam magazyn, w którym magazynuje towary przeznaczone do napraw gwarancyjnych. Na terytorium Włoch Spółka posiada przedstawiciela podatkowego. Spółka nie posiada na terytorium Włoch stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka nie wykonuje czynności opodatkowanych/nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium UE.

Dla usprawnienia procesu gwarancyjnego na terytorium Polski, Spółka zawarła umowę z polskim podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, tj. B. (Umowa). Na podstawie Umowy, B. udostępni Spółce powierzchnię magazynową do magazynowania części zamiennych wykorzystywanych w procesie gwarancyjnym i zapewni obsługę magazynu. B. będzie również obsługiwać proces gwarancyjny i prowadzić w Polsce Centrum Obsługi Klienta. Przy czym, B. będzie pełnić jedynie czynności techniczne w obsłudze klientów - gwarantem pozostaje producent (za pośrednictwem Spółki). Części zamienne wykorzystywane w procesie gwarancyjnym będą przemieszczane przez Spółkę do Polski na dwa sposoby. W jednym przypadku, Spółka zaimportuje towary na terytorium Włoch, a następnie - za pośrednictwem włoskiego przedstawiciela podatkowego - przemieści je do Polski. W drugim przypadku, Spółka będzie importować towary z Chin bezpośrednio na terytorium Polski. Obsługę operacji celnych związanych z ww. importem zapewni B. (Spółka zwróci koszty poniesione przez B. w związku z importem towarów). Spółka będzie przekazywała części zamienne do magazynów B. na swój koszt, a B. będzie je dostarczać klientom obsługiwanym w procesie gwarancji przez B. oraz wskazanym bezpośrednio przez Spółkę. W przypadku, gdy część zamienna jest dostępna w polskim magazynie, to po uznaniu roszczenia gwarancyjnego, jest ona niezwłocznie wysyłana do klienta (w okresie 1-2 dni robocze). Jeżeli natomiast części zamiennej nie ma w polskim magazynie, reklamacja jest rejestrowana w systemie komputerowym, w celu powiązania przesyłki z klientem zgłaszającym problem gwarancyjny. W takim przypadku przemieszczenie towarów z Włoch do Polski realizowane jest na rzecz konkretnego klienta. Jeżeli dana część nie znajduje się w polskim magazynie, wówczas czas oczekiwania na dostawę do klienta gwarancyjnego może wynieść do kilku tygodni. Przy czym, dla uniknięcia takich sytuacji i skrócenia czasu oczekiwania na naprawę gwarancyjną, Spółka dąży do zapełnienia magazynu w Polsce częściami zamiennymi tak aby części zamienne przemieszczane z Włoch stanowiły zapas magazynowy dostępny w Polsce. W takim przypadku części zamienne nie będą powiązane w systemie komputerowym z konkretnym klientem zgłaszającym gwarancję.

Wszystkie części zamienne dostarczone przez Spółkę do Polski będą służyły wyłącznie do bezpłatnej wymiany w ramach gwarancji. Towary te nie mogą być przeznaczone do celów sprzedażowych zorientowanych na zysk. Wszystkie części zamienne pozostają własnością Spółki aż do momentu przekazania ich klientowi (własność towarów wykorzystywanych w procesie gwarancyjnym nie przechodzi na B.).

Chińska spółka A., nie będzie wykonywała na terytorium Polski żadnych czynności opodatkowanych w związku z wymianą części zamiennych w procesie gwarancji.

Ad 1

Wątpliwości przedstawione w pytaniu 1 dotyczą ustalenia, czy przemieszczenie towarów Spółki z Włoch do Polski, które zostały uprzednio zaimportowane przez Spółkę na terytorium Włoch w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa - stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy.

Państwa zdaniem, opisane przemieszczenie towarów (części zamiennych wykorzystywanych w procesie gwarancji) z Włoch do Polski nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, ponieważ przemieszczane towary będą wykorzystywane wyłącznie do bezpłatnej wymiany w ramach gwarancji. Natomiast nieodpłatnie wydanie części zamiennych w celu wykonania zobowiązań gwarancyjnych nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 535 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 z późn. zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W myśl art. 577 § 1-3 Kodeksu cywilnego:

§ 1. Udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu. Oświadczenie gwarancyjne może zostać złożone w reklamie.

§ 2. Obowiązki gwaranta mogą w szczególności polegać na zwrocie zapłaconej ceny, wymianie rzeczy bądź jej naprawie oraz zapewnieniu innych usług.

§ 3. Jeżeli została udzielona gwarancja co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym.

Zatem, obowiązek wymiany rzeczy z tytułu gwarancji wynika wprost z przepisów Kodeksu cywilnego. Źródłem powstania tego obowiązku jest umowa sprzedaży łącząca sprzedającego i kupującego oraz skutki przewidziane w tym zakresie w przepisach tego Kodeksu. Czynności naprawcze realizowane w ramach gwarancji mają niewątpliwie charakter usługowy. Jeżeli są one realizowane przez gwaranta na rzecz kupującego są usługami realizowanymi bez wynagrodzenia i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że przysługujące nabywcy uprawnienia z tytułu gwarancji są nierozerwalnie związane z transakcją sprzedaży i jako forma zabezpieczenia interesów nabywcy stanowią element stosunku prawnego jaki łączy sprzedawcę i kupującego. Oznacza to, że ewentualne świadczenia sprzedawcy względem gwaranta wykonywane w razie ujawnienia się wad fizycznych rzeczy w okresie gwarancji, stanowią jedynie realizację jego zobowiązań z tytułu udzielonej gwarancji mających na celu zapewnienie nabywcy rzeczy niezakłóconego korzystania z rzeczy sprzedanej w przypadku, gdy rzecz ta okaże się wadliwa. Świadczenia te nie mogą być więc traktowane jako dodatkowe świadczenia dokonywane na rzecz nabywcy rzeczy w oderwaniu od pierwotnej transakcji sprzedaży rzeczy.

W analizowanej sprawie, wskazali Państwo, że sprzedawane w Polsce produkty marki (...) zostały objęte gwarancją producenta. Do obsługi gwarancyjnej towarów sprzedawanych w UE powołano Spółkę, która z kolei dla usprawnienia procesu gwarancyjnego na terytorium Polski powierzyła realizację obowiązków gwarancyjnych i obsługę procesu gwarancyjnego spółce B. Proces obsługi gwarancyjnej będzie przebiegał w ten sposób, że klient będzie zgłaszał wadę towaru do prowadzonego przez B. Centrum Obsługi Klienta. Za pośrednictwem poczty elektronicznej lub strony internetowej klient przekaże zdjęcie wady oraz jej opis, okoliczności jej wystąpienia oraz fakturę/dowód zakupu. Na tej podstawie, Centrum Obsługi Klienta określi charakter wady, tj. ustali czy zgłoszona wada jest wadą produkcyjną, czy wynika z zaniedbania Klienta. W przypadku stwierdzenia wady produkcyjnej, Centrum Obsługi Klienta potwierdza Klientowi wymianę wadliwej części (a nie zakupionego kompletu). Spółka będzie przekazywała części zamienne na swój koszt do położonych w Polsce magazynów B., która będzie je wysyłała do klienta. Przedmiotem zapytania jest sytuacja, gdy w celu realizacji opisanego procesu gwarancyjnego Spółka zaimportuje towary we Włoszech, a następnie za pośrednictwem ustanowionego we Włoszech przedstawiciela podatkowego, przemieści je z Włoch do Polski.

W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na pytanie dotyczące wskazania, czy przemieszczenie towarów z Włoch do Polski następuje na rzecz konkretnego klienta obsługiwanego w procesie gwarancji, czy najpierw przemieszczają Państwo towar z Włoch do Polski do magazynu Kontrahenta B., gdzie towary są magazynowane i w momencie ich przemieszczenia do Polski nie mają Państwo jeszcze wiedzy jakiemu konkretnie klientowi zostaną wydawane, wskazali Państwo, że mogą wystąpić obie ww. sytuacje.

W pierwszym przypadku, gdy części zamiennej nie ma w polskim magazynie, przemieszczenia towarów z Włoch do Polski mogą być realizowane dla konkretnego klienta. W tym przypadku, reklamacja jest rejestrowana w systemie komputerowym, w celu powiązania przesyłki z danym klientem, który zgłosił problem gwarancyjny.

Z powołanych regulacji wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy podmiot z jednego państwa członkowskiego nabywa prawo do rozporządzania towarami jak właściciel (na rzecz tego podmiotu dokonywana jest dostawa), i wyniku dokonanej dostawy towary te są wysłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednocześnie, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego kraju członkowskiego jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika (lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej), natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. Przy tym, jak stanowi art. 25 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów należy opodatkować w kraju, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Podatnikiem (podmiotem zobowiązanym do opodatkowania WNT) z tego tytułu jest nabywca towarów. Jednocześnie, po stronie sprzedawcy dochodzi do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w innym niż Polska kraju członkowskim UE.

Taka sytuacja nie wystąpi jednak w analizowanym przypadku. W związku z przemieszczeniem towarów dokonanym na rzecz konkretnego klienta Spółka nie będzie miała obowiązku rozpoznać w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ani wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów własnych, na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy.

W świetle powołanych przepisów prawa należy przyjąć, że skoro producent udzielił gwarancji na sprzedane towary, to tym samym - jako gwarant odpowiada za wszelkie wady jakościowe towarów, które w momencie nabycia przez klienta zostały objęte gwarancją. W związku z powyższym, po wykryciu wady jakościowej sprzedanego towaru przez użytkownika (klienta) i pozytywnym przeprowadzeniu procesu reklamacji towarów przez Centrum Obsługi Klienta, producent - za pośrednictwem Spółki - ma obowiązek podjąć działania mające na celu usunięcie wad jakościowych sprzedanego towaru. Zgodnie z powołanymi przepisami Kodeksu cywilnego, obowiązkiem gwaranta jest m.in. wymiana/naprawa rzeczy. Oznacza to, że wysyłając część towaru wolną od wad (część zamienną) dla konkretnego klienta, producent działający za pośrednictwem Spółki - jako gwarant, nie dokonuje nowej/dodatkowej sprzedaży towaru ani nie świadczy żadnej dodatkowej odpłatnej usługi na rzecz tego konkretnego klienta. Wymiana wadliwej części towaru na część bez wad wynika z uprzednio zawartej transakcji pomiędzy stronami i jest realizowana w ramach procedury reklamacyjnej towaru, który posiadał gwarancję producenta. Wykonanie ww. czynności stanowi więc kontynuację wykonanego pierwotnego świadczenia, tj. sprzedaży towaru klientowi. Wskazali Państwo, że wszystkie towary (części zamienne w procesie gwarancji) dostarczone przez Spółkę będą służyły wyłącznie do bezpłatnej wymiany w ramach gwarancji (nie mogą być przeznaczone do sprzedaży). Oznacza to, że przemieszczenie towarów z Włoch do Polski, zaimportowanych uprzednio przez Spółkę we Włoszech - realizowane jest w ramach pierwotnej umowy kupna-sprzedaży towarów objętych gwarancją udzieloną przez producenta, za które nabywca (klient) uregulował wynagrodzenie w momencie zakupu towarów.

W przypadku wymiany wadliwej części towaru na część wolną od wad Spółka nie uzyskuje wynagrodzenia od klienta (wymiana części zamiennych w procesie gwarancji następuje nieodpłatnie), a zatem nie istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy wykonaną czynnością (wymianą części) a świadczeniem wzajemnym ze strony nabywcy towaru. Wymiana wadliwej części na część wolną od wad stanowi kontynuację pierwotnej sprzedaży.

Tym samym, w sytuacji gdy części zamienne zaimportowane we Włoszech są przemieszczane do Polski na rzecz konkretnego klienta (pierwszy przypadek), nie są spełnione warunki do uznania przedmiotowej wymiany części w ramach gwarancji za odpłatną dostawę towaru w rozumieniu ustawy. Skoro przekazują Państwo (nieodpłatnie) konkretnemu klientowi towary (części) w ramach realizacji zobowiązań gwarancyjnych, należy uznać, że w tym przypadku nie dochodzi do odrębnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. W analizowanym przypadku nie ma również zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że w analizowanym przypadku towary przemieszczone z Włoch do Polski na rzecz konkretnego klienta w związku z realizacją obowiązku gwarancyjnego, nie znajdzie zastosowania art. 11 ust. 1 ustawy.

Drugi przypadek dotyczy sytuacji, gdy towary zaimportowane we Włoszech nie będą przemieszczane do Polski na rzecz konkretnego klienta lecz po przemieszczeniu do Polski będą magazynowane. Wskazali Państwo, że w celu skrócenia czasu oczekiwania klienta na naprawę gwarancyjną, dążą Państwo do zapełnienia magazynu w Polsce częściami zamiennymi. W takim przypadku części zamienne przemieszczane z Włoch do Polski nie są powiązane w systemie komputerowym z poszczególnym klientem zgłaszającym gwarancję, lecz stanowią zapas magazynowy dostępny w Polsce.

W ocenie tut. Organu, w tym przypadku po stronie Spółki powstanie obowiązek rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Skoro bowiem towar nie będzie transportowany do Polski na rzecz konkretnego klienta nie można przyjąć, że opisane przemieszczenie towarów realizowane jest w ramach pierwotnej umowy kupna-sprzedaży towarów objętych gwarancją udzieloną przez producenta. Jak Państwo wskazują towary będą stanowiły zapasy magazynowe. Nie można zatem wykluczyć, że towary te w ogóle nie będą wykorzystane w ramach obsługi procesu gwarancyjnego i np. po pewnym czasie nie zostaną powrotnie wysłane z Polski do Włoch. Zatem, skoro towary nie zostaną przemieszczone z Włoch do Polski w związku z umową kupna-sprzedaży towarów łączącej sprzedawcę i konkretnego klienta należy uznać, że opisana transakcja stanowi nową/odrębną transakcję.

Jak wskazano, szczególnym przypadkiem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest przemieszczenie towarów własnych podatnika z innego państwa członkowskiego UE na terytorium Polski (art. 11 ust. 1 ustawy).

Zastosowanie wskazanej regulacji warunkowane jest następującymi przesłankami:

* towary są przemieszczane przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz,

* przemieszczenie jest dokonywane z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Polski,

* towary są własnością podatnika podatku od wartości dodanej, który je przemieszcza,

* towary te zostały przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, bądź zaimportowane,

* towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy należy zauważyć, że części zamienne (towary) będą przemieszczane przez Spółkę (podatnika podatku od wartości dodanej) z terytorium państwa członkowskiego (Włochy) na terytorium Polski. Towary te zostały przez Spółkę nabyte w ramach importu towarów na terytorium państwa członkowskiego (Włochy) w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa. Jednocześnie przemieszczane części zamienne będą służyły działalności gospodarczej Spółki. Przy tym, w odniesieniu do części zamiennych przemieszczanych na opisanych zasadach do magazynu położonego w Polsce nie znajdzie zastosowania regulacja zawarta w art. 12 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że w przypadku gdy Spółka nie przemieści towarów zaimportowanych we Włoszech do Polski na rzecz konkretnego klienta lecz przetransportuje je w celu stworzenia zapasów magazynowych, Spółka powinna rozliczyć wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy.

We własnym stanowisku w sprawie wskazali Państwo, że przemieszczenie towarów należących do Spółki z Włoch na terytorium kraju, które zostały uprzednio zaimportowane przez Spółkę na terytorium Włoch w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Z przyjętego rozstrzygnięcia wynika natomiast, że w przypadku gdy towary będą przemieszczane do Polski jako zapasy magazynowe, a nie w związku z transakcją dokonaną na rzecz konkretnego klienta, Spółka będzie zobowiązana do rozliczenia w Polsce podatku VAT w tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Tym samym, oceniając całościowo stanowisko w zakresie pytania 1 należy uznać je za nieprawidłowe.

Ad 2

Państwa wątpliwości dotyczą również obowiązku ustanowienia na terytorium kraju przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18a ust. 1 ustawy i składania informacji podatkowych dotyczących przesunięcia towarów z Włoch do Polski.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 18a ust. 1 ustawy:

Podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1, nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, podlegający obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny, jest obowiązany ustanowić przedstawiciela podatkowego.

Stosownie do art. 18c ust. 1 ustawy:

Przedstawiciel podatkowy wykonuje w imieniu i na rzecz podatnika, dla którego został ustanowiony:

Z powołanych przepisów prawa wynika, że obowiązek ustanowienia przedstawiciela podatkowego na terenie kraju dotyczy podmiotów, które łącznie spełniają następujące warunki:

* są podatnikami, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, tj. wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o VAT,

* nie posiadają siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego (Polska lub inne państwo UE),

* podlegają obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny na terytorium kraju.

Przedstawiciel podatkowy zobowiązany jest do wypełnienia wszelkich obowiązków podatnika, którego jest przedstawicielem, związanych z rozliczeniem podatku, w tym do prowadzenia i przechowywania dokumentacji oraz ewidencji na potrzeby tego podatku, sporządzania deklaracji i informacji podsumowujących. Przy czym, strony mogą rozszerzyć w drodze umownej zakres obowiązków przedstawiciela podatkowego o inne czynności wynikające z przepisów o podatku od towarów i usług.

Spółka wskazała, że nie prowadzi działalności gospodarczej/nie wykonuje czynności opodatkowanych na terytorium Unii Europejskiej ponieważ została powołana jedynie w celu przeprowadzenia spraw gwarancyjnych. Spółka wskazała również, że w związku z wymianą części zamiennych realizowaną w procesie gwarancji nie będzie uzyskiwała żadnych przychodów na terytorium Polski (ani w innych niż Polska państwach członkowskich UE) jak również nie będzie wykonywała na terytorium Polski żadnych czynności opodatkowanych.

Niemniej jednak jak wynika z niniejszej interpretacji, przemieszczenie z Włoch do Polski towarów, które będą tu magazynowane (nie będą przeznaczone dla konkretnego klienta) będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy. W związku z tym należy uznać, że Spółka będzie zobowiązana do dokonania rejestracji dla celów VAT w Polsce na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji należy wskazać, że skoro Spółka ma obowiązek zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny w Polsce i jednocześnie nie ma siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, Spółka ma obowiązek ustanowienia przedstawiciela podatkowego w Polsce, na podstawie art. 18a ust. 1 ustawy i składania informacji podsumowujących dotyczących przemieszczenia towaru z Włoch do Polski na opisanych zasadach.

Tym samym, stanowisko w zakresie pytania nr 2 również jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. W szczególności niniejsza interpretacja nie rozstrzyga czy Wnioskodawca jest podatnikiem z tytułu importu towarów, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż w tym zakresie nie sformułowano pytania.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. 2383 z późn. zm.).