0114-KDIP1-2.4012.39.2017.1.IG - Mechanizm odwrotnego obciążenia dla usług napraw i konserwacji maszyn.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2017 r. (data wpływu 20 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia:

* jest nieprawidłowe w odniesieniu do świadczenia usług objętych PKWiU 43.29.19.0 oraz

* jest prawidłowe w odniesieniu do świadczonych usług objętych PKWiU 33.12.

W dniu 20 marca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w odniesieniu do świadczonych usług objętych PKWiU 43.29.19.0 oraz PKWiU 33.12.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zajmuje się świadczeniem usług napraw i konserwacji maszyn oznaczonych symbolem PKWiU 33.12 a także naprawami i konserwacją dźwigów osobowych, towarowych oraz urządzeń dźwigowych objętych PKWiU 43.29.19.0.

Właścicielem spółki jest P. R., który jest jednocześnie właścicielem spółki C. Z powyższego wynika, że są powiązane osobowo. Obie spółki działają w ramach jednej wyżej wymienionej branży. Zarówno jedna jak i druga spółka są czynnymi podatnikami podatku VAT.

Spółki posiadają umowę o współpracy w ramach, której świadczą wzajemne usługi w ramach pozyskanych kontraktów. Współpraca polega na wzajemnym podzlecaniu sobie kontraktów należących do głównej działalności spółek współpracujących.

W zależności od wymagań przy realizacji kontraktu spółka, która otrzymała zlecenie wykonuje je bezpośrednio lub też podzleca spółce powiązanej wykonanie tego zadania.

Transakcje usług wzajemnych rozliczane są na podstawie faktur sprzedaży. (Przykład: Spółka C. otrzymuje zlecenie na wykonanie usługi lecz przedmiot zadania nie należy do głównej działalności spółki, w związku z czym podzleca wykonanie usługi spółce S. Zostaje wystawiona faktura na firmę C. za wykonanie usługi).

Zgodnie z obowiązującymi przepisami Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług art. 17 ust. 1 pkt 8 oraz załącznikiem nr 14 do ustawy procedura odwrotnego obciążenia znajduje zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie wzajemnych usług przedstawionych w zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca ma uznać za świadczenie usług podwykonawstwa i w związku z tym wystawiając fakturę dla spółki powiązanej zastosować procedurę odwrotnego obciążenia VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe transakcje nie powinny być traktowane jako usługi podwykonawstwa, ponieważ spółki w ramach zawartej umowy w przypadku gdy otrzymane zlecenie nie należy do zadania głównej działalności spółki przekazują wykonanie zlecenia spółce powiązanej.

W związku z powyższym według oceny Wnioskodawcy nie ma podstaw do zastosowania procedury odwrotnego obciążenia VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w odniesieniu do świadczonych usług objętych PKWiU 43.29.19.0 oraz prawidłowe w odniesieniu do świadczonych usług objętych PKWiU 33.12.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy - podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W świetle art. 17 ust. 2 ustawy - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "podwykonawca", w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: "podwykonawca - to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy" Http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Natomiast, przy dalszych "podzleceniach" przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest - w stosunku do swojego podwykonawcy - głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i rozliczy "podzlecone" usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia).

Ponadto, fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku - świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zajmuje się świadczeniem usług napraw i konserwacji maszyn oznaczonych symbolem PKWiU 33.12 a także naprawami i konserwacją dźwigów osobowych, towarowych oraz urządzeń dźwigowych objętych PKWiU 43.29.19.0.

Właścicielem spółki jest P. R., który jest jednocześnie właścicielem spółki C. Obie spółki działają w ramach jednej wyżej wymienionej branży. Zarówno jedna jak i druga spółka są czynnymi podatnikami podatku VAT.

Spółki posiadają umowę o współpracy w ramach, której świadczą wzajemne usługi w ramach pozyskanych kontraktów. Współpraca polega na wzajemnym podzlecaniu sobie kontraktów należących do głównej działalności spółek współpracujących. W zależności od wymagań przy realizacji kontraktu spółka, która otrzymała zlecenie wykonuje je bezpośrednio lub też podzleca spółce powiązanej wykonanie tego zadania. Transakcje usług wzajemnych rozliczane są na podstawie faktur sprzedaży.

Przykład: Spółka C. otrzymuje zlecenie na wykonanie usługi lecz przedmiot zadania nie należy do głównej działalności spółki, w związku z czym podzleca wykonanie usługi spółce Z. Zostaje wystawiona faktura na firmę C. za wykonanie usługi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy względem świadczenia wzajemnych usług przedstawionych we wniosku należy zastosować procedurę odwrotnego obciążenia.

Rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

* usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,

* usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy,

* świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.

Wnioskodawca uważa, że przedmiotowych usług nie będzie świadczył w ramach podwykonawstwa. Z niniejszym twierdzeniem nie można jednak się zgodzić. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że współpraca ze spółką C. polega na wzajemnym podzlecaniu sobie kontraktów należących do głównej działalności spółek współpracujących. Spółka, która otrzymała zlecenie wykonuje je bezpośrednio lub też podzleca spółce powiązanej wykonanie tego zadania. Przy tym Wnioskodawca celem zobrazowania przebiegu realizacji tych usług przedstawił przykład, zgodnie z którym Spółka C. otrzymuje zlecenie na wykonanie usługi lecz przedmiot zadania nie należy do głównej działalności spółki, w związku z czym podzleca wykonanie usługi Wnioskodawcy (zostaje wystawiona faktura na firmę C. za wykonanie usługi). Zatem z okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca wykonuje przedmiotowe usługi jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. W analizowanym przypadku Spółka C. otrzymuje zlecenie na wykonanie usługi, której to wykonanie następnie podzleca Wnioskodawcy. Zatem Wnioskodawca jest dalszym wykonawcą prac zleconych Spółce C. Tym samym Wnioskodawca jest podwykonawcą, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Należy zatem przeanalizować czy świadczone przez Wnioskodawce usługi są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy. Ustawodawca bowiem w załączniku nr 14 do ustawy w pozycjach 1-48 określił zamknięty wykaz usług, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, przy świadczeniu których podatnikiem podatku od towarów i usług, jest podmiot nabywający usługi na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Wnioskodawca wskazał, że świadczy usługi oznaczone symbolem PKWiU 33.12 a także usługi naprawy i konserwacji dźwigów osobowych, towarowych oraz urządzeń dźwigowych objęte PKWiU 43.29.19.0.

W załączniku nr 14 w poz. 29 zostały wymienione usługi należące do PKWiU 43.29.19.0. "pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane". Zatem skoro świadczone przez Wnioskodawcę usługi należą do PKWiU 43.29.19.0. stanowią usługi, do których stosuje się mechanizm odwrotnego obciążenia.

Zatem w przypadku gdy Wnioskodawca w analizowanym przypadku świadczy usługi należące do PKWiU 43.29.19.0. spełnione są wszystkie przesłanki warunkujące zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia. Świadczone usługi stanowią usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, do których stosuje się mechanizm odwrotnego obciążenia. Wnioskodawca wykonuje je jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca obie spółki są czynnymi podatnikami podatku VAT. Tym samym względem usług należących do PKWiU 43.29.19.0. na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do świadczenia usług objętych PKWiU 43.29.19.0 należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do świadczonych przez Wnioskodawcę usług, które Wnioskodawca klasyfikuje pod symbolem PKWiU 33.12 wskazać należy, że w załączniku nr 14 do ustawy nie zostały wymienione usługi o takim symbolu PKWiU. W związku z tym usługi te nie są objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy natomiast ich rozliczenie odbywa się na zasadach ogólnych poprzez opodatkowanie świadczenia u wykonawcy usługi.

Zatem, mając na uwadze, że Wnioskodawca wywiódł prawidłowy skutek podatkowy, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do świadczenia usług objętych PKWiU 33.12 należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza prawidłowości klasyfikacji realizowanego przez Wnioskodawcę świadczenia do grupowania PKWiU 43.29.19.0 oraz do grupowania 33.12. nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. Wskazać należy, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania. Tut. Organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. W związku z powyższym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowania PKWiU wskazane w złożonym wniosku. W konsekwencji, tut. Organ nie dokonywał klasyfikacji świadczenia będącego przedmiotem wniosku, przyjmując klasyfikację wskazaną przez Wnioskodawcę. Zatem, za element zdarzenia przyszłego przyjęto, że świadczenia realizowane przez Wnioskodawcę objęte jest klasyfikacją PKWiU 43.2919.0 "naprawa i konserwacja dźwigów osobowych, towarowych oraz urządzeń dźwigowych" oraz PKWiU 33.12 "naprawa i konserwacja maszyn".

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.