0114-KDIP1-2.4012.386.2020.1.PC - Brak prawa do odliczenia VAT od wydatków na realizację projektu budowy placu zabaw.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2020 r. (data wpływu 14 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowanym projektem pn. " (...)" - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowanym projektem pn. " (...)".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina Miejska (...) (dalej: "Miasto" lub "Wnioskodawca") jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 713) do zadań własnych Miasta należą m.in. sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

W ramach wykonywania ww. zadań Miasto zrealizowało projekt inwestycyjny pn.: "(...)" (dalej: "Inwestycja").

W celu wykonania Inwestycji Gmina pozyskała dofinansowanie ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w ramach działania: "Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER".

W ramach realizacji Inwestycji został wybudowany plac zabaw dla dzieci z elementami siłowni napowietrznej przeznaczonych do użytku dla dorosłych, w skład którego wchodzą m.in.: liny do wspinaczki w formie piramidy, zestaw wielofunkcyjny czterowieżowy, huśtawki bocianie gniazdo, karuzela, przejście rurowe, rowerek z ładowarką USB, orbitrek, potrójny drążek.

Wydatki Miasta związane z realizacją Inwestycji są udokumentowane przez kontrahentów Miasta fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku VAT naliczonego. Ponadto, Miasto poniosło także wydatki na przygotowanie dokumentacji projektowej i kosztorysowej całej Inwestycji.

Miasto nie pobiera/nie będzie pobierać żadnych opłat za korzystanie z powstałej w ramach Inwestycji infrastruktury, będzie ona bowiem nieodpłatnie udostępniana mieszkańcom, organizacjom pozarządowym działającym na terenie Miasta oraz jednostkom organizacyjnym na cele związane ze sportem i rekreacją.

Budowa przedmiotowego placu zabaw przyczyni się do rozwoju infrastruktury turystycznej, rekreacyjnej i kulturalnej.

Zrealizowana Inwestycja będzie miała zatem ogólnodostępny i niekomercyjny charakter, a z powstałego majątku będą mogli korzystać bezpłatnie wszyscy zainteresowani. Powstała w ramach Inwestycji infrastruktura nie będzie służyła do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Miasto ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur, które otrzymało w związku z wydatkami poniesionymi w wyniku realizacji Inwestycji?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Miasto nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur, które otrzymało w związku z wydatkami poniesionymi na realizację Inwestycji.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo to przysługuje podatnikowi o tyle, o ile nie zachodzą przesłanki negatywne, sprecyzowane w art. 88 ustawy o VAT. Dodatkowo prawo to przysługuje w pełnym zakresie, o ile nie zachodzą okoliczności przewidziane w art. 90 i 91 ustawy o VAT.

Tak, więc w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, należy każdorazowo rozstrzygnąć, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

* zostały nabyte przez podatnika tego podatku,

* pozostają one w związku z wykonywaniem przez niego czynności opodatkowanych, a także,

* czy w przedmiotowej sytuacji nie występują przesłanki negatywne uregulowane w art. 88 ustawy o VAT oraz ograniczenia prawa do odliczenia z art. 90 i 91 tejże ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie natomiast z ust. 6 tej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym Miasto wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych Miasta należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb dotyczących kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Miasto zrealizowało Inwestycję polegającą na stworzeniu placu zabaw dla dzieci z elementami siłowni napowietrznej przeznaczonych do użytku dla dorosłych, które przyczynią się do zwiększenia dostępności do obiektów infrastruktury turystycznej, rekreacyjnej i sportowej. Dzięki temu powstało miejsca spotkań mieszkańców służące ich integracji. Realizacja Inwestycji wpłynie na zaspokojenie zbiorowych potrzeby wspólnoty związanych z kulturą fizyczną i turystyką W związku z powyższym Wnioskodawca zrealizował jedynie zadania własne wynikające z odrębnych przepisów. Miasto nie będzie osiągało przychodów z tytułu wybudowanego mienia oraz nie będzie działała w tym zakresie jako przedsiębiorca.

W konsekwencji w związku z poniesionymi wydatkami na Inwestycję Miasto nie występuje w roli podatnika VAT, lecz organu władzy publicznej tj. nie będzie wykonywać jakichkolwiek czynności opodatkowanych VAT. Tym samym, w opinii Miasta, nie będzie ono uprawnione do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących poniesienie wydatków na realizację Inwestycji.

Co istotne, pogląd ten znajduje również aprobatę w interpretacjach indywidualnych wydawanych w analogicznych sprawach. Przykładowo, w interpretacji z dnia 15 kwietnia 2019 r., sygn. 0112-KDIL2-3.4012.122.2019.1.AS, dotyczącej budowy przez jednostkę samorządu terytorialnego infrastruktury rekreacyjnej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, iż wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia lub uzyskania zwrotu podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w związku z realizacją projektu, gdyż nie działa w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji projektu nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 maja 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.168.2020.1JŻ, z dnia 20 września 2019 r. sygn. 0114- KDIP1-2.4012.502.2019.1.MC, z dnia 4 grudnia 2019 r. o sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.673.2019.1.AK oraz z dnia 11 marca 2019 r" sygn. 0112-KDIL1-3.4012.72.2019.1.EWW.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, Inwestycja została wykonana przez Miasto działające, jako organ władzy publicznej w zakresie realizowania zadań nałożonych na nie przez ustawę o samorządzie gminnym. Miasto nie wykorzystuje/nie będzie wykorzystywało powstałej w ramach Inwestycji infrastruktury do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W konsekwencji, zdaniem Miasta, nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur, które otrzymało w związku z wydatkami poniesionymi na realizację Inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

Z przedstawionych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie takich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W niniejszej sprawie, Gmina będąca czynnym podatnikiem VAT, w ramach wykonywania zadań własnych stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym, zrealizowała inwestycję pn.: "(...)". W celu wykonania Inwestycji Gmina pozyskała dofinansowanie ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w ramach działania: "Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER". W ramach realizacji Inwestycji został wybudowany plac zabaw dla dzieci z elementami siłowni napowietrznej przeznaczonych do użytku dla dorosłych, w skład którego wchodzą m.in.: liny do wspinaczki w formie piramidy, zestaw wielofunkcyjny czterowieżowy, huśtawki bocianie gniazdo, karuzela, przejście rurowe, rowerek z ładowarką USB, orbitrek, potrójny drążek. Budowa przedmiotowego placu zabaw przyczyni się do rozwoju infrastruktury turystycznej, rekreacyjnej i kulturalnej. Miasto nie pobiera/nie będzie pobierać żadnych opłat za korzystanie z powstałej w ramach Inwestycji infrastruktury, będzie ona bowiem nieodpłatnie udostępniana mieszkańcom, organizacjom pozarządowym działającym na terenie Miasta oraz jednostkom organizacyjnym na cele związane ze sportem i rekreacją. Zrealizowana Inwestycja będzie miała ogólnodostępny i niekomercyjny charakter, a z powstałego majątku będą mogli korzystać bezpłatnie wszyscy zainteresowani. Powstała w ramach Inwestycji infrastruktura nie będzie służyła do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Wydatki związane z realizacją Inwestycji są udokumentowane przez kontrahentów Miasta fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku VAT naliczonego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku od wydatków poniesionych w związku z realizacją opisanej Inwestycji.

Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. W niniejszej sprawie związek taki nie wystąpi. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje opisaną Inwestycję w ramach zadań własnych, nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym, działając w tym zakresie w ramach reżimu publicznoprawnego. W tym przypadku Gmina nie ponosi wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary i usługi nie działa w charakterze podatnika VAT. Jednocześnie, jak wskazano we wniosku, efekty zrealizowanej inwestycji nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W świetle powołanych przepisów prawa należy zatem stwierdzić, że w przedstawionej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione. Gmina realizując inwestycję nie działa/nie będzie działała jako podatnik VAT, a wydatki związane z wykonaniem tego zadania nie będą służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Oznacza to, że Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją inwestycji pn. "Pogodny Plac zabaw w Mieście (...)", na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.