0114-KDIP1-2.4012.241.2020.3.RM - VAT od usługi świadczonej na rzecz kontrahenta z Estonii.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2020 r. (data wpływu 23 czerwca 2020 r.), uzupełnionym w dniu 19 sierpnia 2020 r. (data wpływu 20 sierpnia 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 10 sierpnia 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 14 sierpnia 2020 r.) oraz w dniu 21 września 2020 r. (data wpływu 22 września 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 11 września 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 14 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania usługi świadczonej na rzecz kontrahenta z Estonii - jest prawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania usługi świadczonej na rzecz kontrahenta z Estonii.

Wniosek uzupełniony został w dniu 19 sierpnia 2020 r., (data wpływu 20 sierpnia 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 10 sierpnia 2020 r. oraz w dniu 21 września 2020 r. (data wpływu 22 września 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 11 września 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, uzupełniony w dniu 19 sierpnia 2020 r.:

Spółka, w przeważającej działalności świadczy usługi wspomagające transport lądowy. Zgłosił się kontrahent z Estonii, dla którego Spółka świadczy usługę polegającą na wypełnieniu dokumentu T1 (dokumentu celnego, używanego podczas transportu między dwoma urzędami celnymi).

Klient nie posiada aktywnego nr VIES w bazie. Prowadzi handel zagraniczny.

Usługa świadczona jest w transporcie międzynarodowym.

W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania:

Wnioskodawca wskazał, że z informacji uzyskanych od klienta wynika, że na terytorium Estonii ma zarejestrowaną działalność gospodarczą, ale jego działalność opiera się głownie na handlu zagranicznym poza granicami Estonii. Posiada numer identyfikacyjny.

Usługa wykonana przez Wnioskodawcę świadczona jest w transporcie międzynarodowym.

Kontrahent z Estonii nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Spółka nie świadczy usługi transportu na rzecz kontrahenta.

Z tytułu świadczenia na rzecz kontrahenta z Estonii usługi polegającej na wypełnieniu dokumentu T1 Spółka wystawia fakturę sprzedaży ze stawką VAT "NP.", zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

Spółka, wystawiając fakturę ze stawką VAT "NP." ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie ma działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Z jaką stawką VAT powinna być prawidłowo wystawiona faktura sprzedaży usługi?

Czy, ewentualnie w których pozycjach deklaracji VAT-UE i VAT-7 wykazać kontrahenta z nieaktywnym nr VIES?

Stanowisko Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Spółka, przy sprzedaży usługi (przygotowanie dokutemu celnego T1) dla kontrahenta z Estonii z nieaktywnym nr VIES w bazie wystawiła fakturę z adnotacją "odwrotne obciążenie" i stawką VAT "NP".

Z uwagi na nieaktywny nr VIES, Spółka nie wykazała tego kontrahenta w deklaracji VAT-UE, w części E. Informacji o wewnątrzwspólnotowym świadczeniu usług. Sprzedaż usługi dla tego kontrahenta została wykazana w deklaracji VAT-7 w części C. Rozliczenie podatku należnego, poz. 2 Dostawa towarów oraz usług poza terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

Wskazać należy, że art. 28a ustawy definiuje pojęcie podatnika dla potrzeb przepisów o miejscu świadczenia usług. Definicja ta została wprowadzona w związku z zawarciem w ustawie dwóch podstawowych reguł odnoszących się do miejsca świadczenia, dla zastosowania których ważne jest, czy usługa świadczona jest dla przedsiębiorcy, czy też dla konsumenta. Zaznaczyć należy, że użyta w przedmiotowym przepisie nazwa "podatnik" odnosi się co do zasady do "przedsiębiorcy" prowadzącego działalność gospodarczą.

Zatem, jak wynika z powołanych przepisów, podatnikiem dla potrzeb stosowania przepisów o miejscu świadczenia usług jest podmiot prowadzący działalność gospodarczą, lub podmiot prowadzący działalność gospodarczą odpowiadającą działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Podatnikiem jest więc zarówno podatnik polski, podatnik z innego państwa członkowskiego jak również podatnik z kraju trzeciego. Za podatników są uznawane bowiem również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich Unii Europejskiej oraz państw trzecich.

Przy czym należy zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają uznania usługobiorcy za podatnika, od posiadania przez niego numeru identyfikacyjnego VAT. Wymogu posiadania takiego numeru dla uznania danego podmiotu za podatnika nie zawiera również Dyrektywa 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r., nr 347, str. 1, z późn. zm.) zwana dalej Dyrektywą 2006/112/WE. W szczególności art. 9 Dyrektywy wskazuje, iż "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

Zatem, z niniejszych przepisów ustawy wynika, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przy czym w myśl art. 106a pkt 2 lit. a ustawy, przepisy rozdziału "Faktury" Działu XI stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika.

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w punktach 10, 12 i 14 wymieniono:

* kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto (pkt 10),

* stawkę podatku (pkt 12),

* sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13),

* kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14).

Jednocześnie w art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy wskazano, że w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie".

Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie ma działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium Polski. Wnioskodawca świadczy na rzecz kontrahenta z Estonii usługę polegającą na wypełnieniu dokumentu celnego, używanego podczas transportu między dwoma urzędami celnymi (dokument T1). Z tytułu świadczenia na rzecz kontrahenta z Estonii usług polegających na wypełnieniu dokumentu T1 Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Kontrahent z Estonii prowadzi handel zagraniczny (głównie poza granicami Estonii), ma na terytorium Estonii zarejestrowaną działalność gospodarczą. Kontrahent z Estonii nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Kontrahent Wnioskodawcy posiada numer identyfikacyjny, ale nie ma aktywnego nr w bazie VIES.

Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące opodatkowania usługi świadczonej na rzecz kontrahenta z Estonii oraz wykazywania w deklaracji VAT-7 i w informacji podsumowującej (VAT UE).

W niniejszej sprawie, Kontrahent, na którego rzecz Wnioskodawca świadczy usługę polegającą na wystawieniu dokumentu celnego T1, ma zarejestrowaną działalność gospodarczą na terytorium Estonii (posiada numer identyfikacyjny), a więc jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy. Sam fakt, że podmiot zagraniczny prowadzący działalność gospodarczą nie posiada aktywnego nr w bazie VIES nie oznacza, że nie wpisuje się w definicję podatnika o którym mowa w art. 28a ustawy. Przy tym, Kontrahent nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Jednocześnie do usługi polegającej na wystawieniu dokumentu celnego T1 nie znajdują zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia wynikające z art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy.

Zatem skoro Kontrahent z Estonii, na rzecz którego Wnioskodawca świadczy usługę polegającą na wypełnieniu dokumentu celnego T1 jest podatnikiem, w rozumieniu art. 28a ustawy posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej, miejscem świadczenia i opodatkowania tej usługi - zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy - jest terytorium państwa, w którym Kontrahent ma siedzibę działalności gospodarczej, tj. Estonia. Tym samym przedmiotowa usługa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Przy czym świadczenie usługi na rzecz Kontrahenta z Estonii Wnioskodawca zobowiązany jest udokumentować fakturą, która stosownie do art. 106e ust. 5 pkt 1 w zw. z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy - może nie zawierać m.in. stawki i kwoty podatku oraz sumy wartości sprzedaży netto, natomiast powinna zawierać adnotację "odwrotne obciążenie".

Zatem wystawiona faktura dokumentująca wykonanie usługi na rzecz Kontrahenta z Estonii powinna zawierać adnotację "odwrotne obciążenie" bez wykazywania stawki podatku.

Odnosząc się natomiast do kwestii dokumentowania usługi będącej przedmiotem wniosku w deklaracji VAT-7 oraz w informacji podsumowującej (VAT UE) należy wskazać, że stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W objaśnieniach do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K) stanowiących załącznik nr 3 do, obowiązującego do dnia 30 września 2020 r., rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 25 października 2019 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 2104) w części C. "Rozliczenie podatku należnego" wskazano, że w poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Z kolei w poz. 12 wykazuje się świadczenie usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, tj. usług, do których stosuje się art. 28b ustawy, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Przy tym zgodnie z art. 99 ust. 11a ustawy, obowiązującym od dnia 1 października 2020 r., deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Zatem od dnia 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od dnia 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT. Elementy nowego JPK_VAT określa rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 1988), zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 1 kwietnia 2020 r. (Dz. U. poz. 576) oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2020 r. (Dz. U. poz. 1127) oraz opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Stosownie art. 100 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2020 r., informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1.

Przy tym w myśl art. 100 ust. 3 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r., informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4.

Informacja podsumowująca powinna zawierać właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (art. 100 ust. 8 pkt 2 ustawy).

Z rozstrzygnięcia przyjętego w niniejszej interpretacji wynika, że względem usługi polegającej na wypełnieniu dokumentu celnego T1 świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta z Estonii znajduje zastosowanie art. 28b ust. 1 ustawy. Wnioskodawca nie ma działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium Polski. I ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy. Niemniej jednak jak wskazał Wnioskodawca - Kontrahent posiada numer identyfikacyjny ale nie posiada aktywnego nr w bazie VIES.

Zatem w przedstawionej sytuacji, z uwagi na brak aktywnego nr w bazie VIES Kontrahenta - przedmiotowej usługi nie należy wykazywać w informacji podsumowującej bowiem złożenie informacji podsumowującej, która nie zawiera numeru VAT usługobiorcy jest niemożliwe. Niemniej jednak świadcząc usługę polegającą na wypełnieniu dokumentu celnego T1, dla której miejsce świadczenia jest określone na podstawie art. 28b ustawy, tj. poza terytorium kraju (w innym niż Polska kraju UE, gdzie kontrahent posiada siedzibę) - Wnioskodawca winien wykazać podstawę opodatkowania z tytułu świadczenia przedmiotowej usługi w deklaracji VAT-7, w części C "Rozliczenie podatku należnego", poz. 2 "Dostawa towarów oraz usług poza terytorium kraju" i jednocześnie odrębnie wyjaśnić rozbieżności pomiędzy danymi zawartymi w złożonej deklaracji i informacji podsumowującej (VAT UE).

Zatem Wnioskodawca prawidłowo wykazuje świadczoną usługę w deklaracji VAT-7, w części C "Rozliczenie podatku należnego", poz. 2 "Dostawa towarów oraz usług poza terytorium kraju", a z uwagi na brak aktywnego nr w bazie VIES usługobiorcy nie wykazuje tej transakcji w informacji podsumowującej (VAT UE). Przy czym Wnioskodawca powinien powiadomić urząd skarbowy o przyczynie braku wykazania tej transakcji w informacji podsumowującej (VAT UE).

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w.... za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.