0114-KDIP1-1.4012.725.2021.1.RR

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 października 2021 r. (data wpływu 21 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- opodatkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności na terytorium kraju - jest prawidłowe;

- sposobu obliczenia podatku VAT od otrzymanego wynagrodzenia - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności na terytorium kraju i sposobu obliczenia podatku VAT od otrzymanego wynagrodzenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie opracowywania i wdrażania strategii rozwoju przedsiębiorców. Wnioskodawca na podstawie umowy o wspólnym przedsięwzięciu współpracował z Partnerem świadczącym profesjonalne usługi medyczne. W ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu, którego celem było przygotowanie i wdrożenie modelu pozwalającego na oferowanie określonych produktów i usług większej liczbie odbiorców, Wnioskodawca był zobowiązany do m.in. przedstawiania strategii rozwoju wspólnego przedsięwzięcia oraz podejmowania wszelkich czynności mających na celu poszerzenie bazy podmiotów branżowych.

Partner z kolei w ramach umowy zapewniał dostęp do niezbędnych informacji, zawierał bezpośrednio umowy z podmiotami branżowymi, zapewniał wsparcie techniczno-organizacyjne przedsięwzięcia oraz obsługiwał płatności realizowane przez klientów. Dochody ze wspólnego przedsięwzięcia stanowiły korzyść każdej ze stron w proporcji 50% do 50%.

Partner na podstawie umowy był zobowiązany do obliczenia i podziału dochodu ze wspólnego przedsięwzięcia. Wnioskodawca miał wątpliwości, co do tego czy świadczenia wykonywane w ramach wspólnego przedsięwzięcia stanowią czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytanie Dyrektorowi KIS, czy otrzymane wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na podstawie wniosku z 8 kwietnia 2021 r. wydał interpretację indywidualną 0114-KDIP1-1.4012.208.2021.1.RR z 8 maja 2021 r.

Organ stwierdził, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy jako odpłatne świadczenie usług.

Transfer środków na konto Wnioskodawcy odbywał się na podstawie wystawianych przez Wnioskodawcę co miesiąc not księgowych. Partner Wnioskodawcy (...) ma siedzibę w Estonii, natomiast w Polsce prowadzi działalność poprzez oddział Spółki zarejestrowany w Sądzie Rejonowym w (...) pod numerem KRS (...).

W związku z otrzymaną interpretacją Wnioskodawca zamierza się do niej dostosować, jednak w toku przygotowywania zgłoszeń i plików JPK Wnioskodawca powziął wątpliwości co do:

Wnioskodawca zamierza:

4. Opłacić podatek

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (oznaczone w złożonym wniosku nr 2 i 3):

1. Czy czynności wykonane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu na terenie RP? Jeżeli tak, to:

2. Czy Wnioskodawca ma obowiązek obliczyć podatek VAT od otrzymanego wynagrodzenia rachunkiem "w stu"?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że transakcje opisane we wniosku powinny podlegać opodatkowaniu przez Wnioskodawcę w Polsce stawką 23%.

Wprawdzie Partner Wnioskodawcy ma swoją siedzibę w Estonii, jednak zgodnie z art. 28b miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, ale w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Partner Wnioskodawcy ma siedzibę w Estonii, jednak działalność prowadzi poprzez oddział w Polsce, w związku z tym, to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek opodatkowania transakcji opisanych we wniosku.

Wnioskodawca uważa, że podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie kwota otrzymana od Partnera pomniejszona o należny podatek VAT bowiem na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że podstawa opodatkowania musi być kwotą niezawierającą podatku. Skoro bowiem podstawa opodatkowania jest kwotą, od jakiej oblicza się podatek, to sama nie może zawierać podatku. Tę cechę podstawy opodatkowania wyraża przepis art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy. Wynika z niego, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwoty podatku (należnego od danych czynności). To znaczy, że zapłata, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, jest kwotą brutto i stanowi podstawę opodatkowania dopiero po pomniejszeniu jej o należny podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie opracowywania i wdrażania strategii rozwoju przedsiębiorców. Wnioskodawca na podstawie umowy o wspólnym przedsięwzięciu współpracował z Partnerem świadczącym profesjonalne usługi medyczne. W ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu, Wnioskodawca był zobowiązany do m in. przedstawiania strategii rozwoju wspólnego przedsięwzięcia oraz podejmowania wszelkich czynności mających na celu poszerzenie bazy podmiotów branżowych.

Partner z kolei w ramach umowy zapewniał dostęp do niezbędnych informacji, zawierał bezpośrednio umowy z podmiotami branżowymi, zapewniał wsparcie techniczno-organizacyjne przedsięwzięcia oraz obsługiwał płatności realizowane przez klientów. Dochody ze wspólnego przedsięwzięcia stanowiły korzyść każdej ze stron w proporcji 50% do 50%.

Wnioskodawca miał wątpliwości, co do tego czy świadczenia wykonywane w ramach wspólnego przedsięwzięcia stanowią czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytanie Dyrektorowi KIS, czy otrzymane wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na podstawie wniosku z 8 kwietnia 2021 r. wydał interpretację indywidualną 0114-KDIP1-1.4012.208.2021.1.RR z 8 maja 2021 r. Organ stwierdził, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy jako odpłatne świadczenie usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą wskazania, czy czynności wykonane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu na terenie RP.

Jak już wcześniej zostało wskazane zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadku świadczenia usług od określonego na podstawie przepisów ustawy miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą.

Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Przy tym dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja "stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej" została zawarta w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 23.03.2011, str. 1 z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej" oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Z opisu analizowanej sprawy wynika, że Wnioskodawca na podstawie umowy o wspólnym przedsięwzięciu współpracował z Partnerem świadczącym profesjonalne usługi medyczne. W ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu, którego celem było przygotowanie i wdrożenie modelu pozwalającego na oferowanie określonych produktów i usług większej liczbie odbiorców, Wnioskodawca był zobowiązany do m in. przedstawiania strategii rozwoju wspólnego przedsięwzięcia oraz podejmowania wszelkich czynności mających na celu poszerzenie bazy podmiotów branżowych. Partner Wnioskodawcy (...) ma siedzibę w Estonii, natomiast w Polsce prowadzi działalność poprzez oddział Spółki zarejestrowany w Sądzie Rejonowym w (...).

Biorąc pod uwagę okoliczności rozpoznawanej sprawy oraz odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w przypadku gdy Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Partnera, który posiada siedzibę w Estonii, ale w Polsce prowadzi działalność poprzez oddział Spółki zarejestrowany na terytorium kraju, to w takiej sytuacji mając na uwadze zapis art. 28b ustawy stwierdzić należy, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku VAT na terytorium kraju tj. Polski.

W omawianej sprawie świadczone przez Wnioskodawcę usługi, których celem było przygotowanie i wdrożenie modelu pozwalającego na oferowanie określonych produktów i usług większej liczbie odbiorców świadczone na rzecz Partnera, posiadającego w Polsce oddział za pośrednictwem którego prowadzi swoja działalność - spełnia przesłanki opodatkowania czynności realizowanych przez Wnioskodawcę na terytorium kraju na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy w okolicznościach niniejszej sprawy dotyczą wskazania czy Wnioskodawca ma obowiązek obliczyć podatek VAT od otrzymanego wynagrodzenia rachunkiem "w stu".

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że podstawa opodatkowania musi być kwotą niezawierającą podatku. Skoro bowiem podstawa opodatkowania jest kwotą, od jakiej oblicza się podatek, to sama nie może zawierać podatku. Tę cechę podstawy opodatkowania wyraża przepis art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy. Wynika z niego, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwoty podatku (należnego od danych czynności). To znaczy, że zapłata, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, jest kwotą brutto i stanowi podstawę opodatkowania dopiero po pomniejszeniu jej o należny podatek.

W kontekście powyższego należy przywołać wyrok TSUE z 7 listopada 2013 r. w sprawach połączonych C-249/12 i C-250/12 (Corina-Hrisi Tulică v. Agenţia Naţională de Administrare Fiscală - Direcţia Generală de Soluţionare a Contestaţiilor oraz Călin Ion Plavoşin v. Direcţia Generală a Finanţelor Publice Timiş - Serviciul Soluţionare Contestaţii, Activitatea de Inspecţie Fiscală - Serviciul de Inspecţie Fiscală Timiş). W wyroku tym Trybunał stwierdził, że przepisy unijne należy interpretować w ten sposób, że jeżeli cena towaru została ustalona przez strony bez żadnej wzmianki dotyczącej podatku od wartości dodanej, a dostawcą tego towaru jest podatnik, ustalona cena, w przypadku gdy dostawca nie może odzyskać od nabywcy podatku od wartości dodanej, którego żąda organ podatkowy, powinna być uznana za cenę obejmującą już podatek od wartości dodanej.

Ponadto, trzeba zauważyć, że pewne regulacje dotyczące podatku od towarów i usług - w kontekście uznawania określonych wartości za kwoty netto, bądź brutto - są zawarte w przepisach ustawy z 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 178). Artykuł 3 ust. 1 pkt 1 tej ustawy stanowi, że cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. Stosownie zaś do treści ust. 2 tego artykułu, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową. Te przepisy przyjmują zatem jako zasadę, że cena jest kwotą brutto.

Wskazać w tym miejscu należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, trzeba mieć jednak na względzie niżej wskazane przepisy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Natomiast zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

Jak stanowi art. 106e ust. 7 ustawy, kwotę podatku w odniesieniu do dostarczanych towarów lub świadczonych usług objętych daną stawką podatku podatnik może obliczyć według następującego wzoru:

k.p. = WB x SP/100 + SP

gdzie:

k.p. - oznacza kwotę podatku,

WB - oznacza wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług objętych stawką podatku, uwzględniającą kwotę podatku (wartość sprzedaży brutto),

SP - oznacza stawkę podatku.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ustawodawca dopuszcza, przy dokumentowaniu dostawy towaru lub świadczenia usług, możliwość obliczenia podatku zarówno metodą "od sta" jak też metodą "w stu".

Natomiast, rozstrzygnięcie, według której metody należy obliczyć podatek należny od danej transakcji, uzależnione jest od tego jak strony transakcji ustaliły kwotę należną sprzedawcy z tytułu transakcji. Jeżeli bowiem strony ustalą, że należna sprzedawcy kwota jest kwotą netto (tzn. niezawierającą w sobie należnego podatku), to kwotę należnego podatku należy obliczyć według metody "od sta". Jeżeli natomiast ustalona w umowie należność dla sprzedawcy/usługodawcy od nabywcy/usługobiorcy, jest jedyną i całą należnością jaką ten ostatni winien uiścić, to tę umówioną kwotę należy potraktować jako kwotę brutto a podatek należny trzeba obliczyć według metody "w stu".

Trzeba przy tym zauważyć, że sposób prezentacji należności (ceny) w umowie/cenniku/ zamówieniu nie może podlegać rozstrzygnięciu w interpretacji wydawanej w trybie art. 14b § Ordynacji podatkowej

Mając na uwadze powołane wcześniej przepisy jak też wskazane okoliczności faktyczne sprawy należy stwierdzić, że jeżeli cena usługi zostanie ustalona przez strony, tj. Wnioskodawcę (świadczący usługę) i jego Partnera (nabywcę), bez żadnej wzmianki dotyczącej podatku od towarów i usług, to ustalona cena, w przypadku gdy Wnioskodawca nie może odzyskać od nabywcy podatku od towarów i usług, który świadczący usługę zobowiązany jest obliczyć i odprowadzić do urzędu skarbowego, powinna być uznana za cenę obejmującą już podatek od towarów i usług, przy czym obliczenia kwoty tego podatku należy dokonać metodą "w stu". Natomiast jeżeli w zawartej umowie strony ustalą, że do ceny usługi należy doliczyć należny podatek, to Wnioskodawca (świadczący usługę) zobowiązany do jego obliczenia stosując metodę "od sta".

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe. Trzeba jednak nadmienić, że wskazanych metod obliczenia podatku nie można stosować alternatywnie, lecz należy kierować się tym w jaki sposób strony transakcji określiły umownie cenę świadczonych usług należną Wnioskodawcy.

Wskazać w tym miejscu należy, że na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Zatem kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2-3, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.