0114-KDIP1-1.4012.712.2019.1.IZ - Mechanizm podzielonej płatności.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 16 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku obowiązku zawarcia na fakturze adnotacji "mechanizm podzielonej płatności" oraz braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do faktur wystawianych w ramach sprzedaży z zastosowaniem karty prepaid, jeżeli faktura jednostkowa lub faktura zbiorcza wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, dokumentuje m.in. sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, zaś kwota należności ogółem na tej fakturze jednostkowej lub fakturze zbiorczej opiewa na kwotę 15 000 zł - jest prawidłowe,

* braku obowiązku zawarcia na fakturze adnotacji "mechanizm podzielonej płatności" oraz braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do faktur wystawianych w ramach sprzedaży z zastosowaniem karty prepaid, jeżeli faktura jednostkowa lub faktura zbiorcza wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, dokumentuje m.in. sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, zaś kwota należności ogółem na tej fakturze jednostkowej lub fakturze zbiorczej opiewa na kwotę przekraczającą 15 000 zł - jest nieprawidłowe,

* braku obowiązku zawarcia na fakturze adnotacji "mechanizm podzielonej płatności" oraz braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do faktur wystawianych w ramach sprzedaży na podstawie Umowy gotówkowej, jeżeli faktura zbiorcza wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, dokumentuje m.in. sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, zaś kwota należności ogółem na tej fakturze zbiorczej opiewa na kwotę 15 000 zł - jest prawidłowe,

* braku obowiązku zawarcia na fakturze adnotacji "mechanizm podzielonej płatności" oraz braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do faktur wystawianych w ramach sprzedaży na podstawie Umowy gotówkowej, jeżeli faktura zbiorcza wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, dokumentuje m.in. sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, zaś kwota należności ogółem na tej fakturze zbiorczej opiewa na kwotę przekraczającą 15 000 zł - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania zasad mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do faktur sprzedaży z zastosowaniem karty prepaid oraz w odniesieniu do faktur sprzedaży wystawianych w ramach umów bezgotówkowych, w ramach których wydawane są karty rabatowe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

"Spółka" lub "Wnioskodawca")jest polską spółką prowadzącą działalność gospodarczą w obszarze handlu paliwami płynnymi.

Spółka w ramach swojej działalności jest właścicielem ogólnopolskiej sieć stacji paliw, prowadzi sprzedaż w ramach własnych stacji benzynowych oraz udziela franczyzy na prowadzenie stacji pod określoną marką. Spółka dokonuje sprzedaży towarów (w tym przede wszystkim paliw płynnych) zarówno na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, jak i na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (zwani dalej łącznie jako Klienci). Sprzedaż na rzecz tej drugiej grupy klientów ewidencjonowana jest za pomocą urządzeń fiskalnych. Przeważającą cześć przychodów stanowią wartości uzyskane z tytułu sprzedaży paliw, jednak na stacji paliw można nabyć także szereg innych towarów, czy skorzystać z konceptu gastronomicznego. Na części stacji można także skorzystać z myjni samochodowej. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT i zobowiązany jest do prowadzenia ksiąg handlowych, a jego dochody z tytułu prowadzonej działalności opodatkowane są podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca jest ponadto podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Aktualnie Wnioskodawca oferuje swoim Klientom możliwość zakupu towarów m.in. w ramach:

Szczegóły, dotyczące sprzedaży w ramach ww. systemów przedstawione zostały poniżej.

Sprzedaż z zastosowaniem karty prepaid

Sprzedaż oparta na emisji kart prepaid na podstawie tzw. Umów Pre-Paid zawartej z klientami, która obejmuje sprzedaż z zastosowaniem kart przedpłaconych, którymi można zapłacić za towar dostępny na stacjach własnych Wnioskodawcy, automatycznych oraz na stacjach franczyzowych, działających pod marką Wnioskodawcy, jak i stacjach paliw podmiotów zewnętrznych, z którymi Wnioskodawca ma zawartą umowę, na podstawie której Klienci mogą zakupić towary przy wykorzystaniu kart (dalej łącznie jako: "Stacje paliw Wnioskodawcy").

W celu realizacji ww. sprzedaży wydawane są karty prepaid, z których każda opatrzona jest indywidualnym numerem identyfikującym. Ponadto wdrożono elektroniczny system obsługi tychże kart przy użyciu terminali oraz opracowano regulamin, zgodnie z którym karty prepaid będą uprawniać okaziciela do dokonania zakupu za kwotę nie wyższą, niż wpłacona pula środków na koncie indywidualnym. Karta zasilana będzie przez Klienta (Użytkownika karty) za pomocą przelewu bankowego na specjalnie utworzony, dedykowany rachunek bankowy.

W momencie wpływu środków na dedykowany rachunek bankowy, służący zasileniu karty prepaid, nie będzie znany przedmiot sprzedaży, jego ilość, data sprzedaży ani miejsce sprzedaży (stacja własna Wnioskodawcy lub też stacja franczyzowa).

Zgodnie z regulaminem - w razie rezygnacji z dalszego użytkowania karty, niewykorzystane środki zgromadzone na dedykowanym rachunku bankowym zwracane są Klientowi na jego pisemny wniosek. Jeżeli wartość nabywanych towarów będzie niższa niż suma wpłat na koncie - Klient ma możliwość wykorzystania ww. środków podczas kolejnych zakupów. W sytuacji natomiast, gdy wartość nabywanych na stacjach paliw Wnioskodawcy towarów jest wyższa niż wartość środków zgromadzonych na karcie - Klient dokonuje stosownej dopłaty. Dopłata może mieć miejsce zarówno zwykłym przelewem na rachunek bieżący Wnioskodawcy, jak i na specjalnie dedykowane subkonto Klienta, co jest rozwiązaniem preferowanym z uwagi na szybszy czas księgowania wpłaty.

Użytkownik ma możliwość dokonywania wielokrotnego zasilania konta w dowolnych momentach, w celu realizacji kolejnych, bezgotówkowych zakupów.

Klient ma możliwość wyboru grup towarów, które będą dostępne do zakupu przy zastosowaniu karty (np. grupa paliwa może zawierać różnego rodzaju paliwa a także dodatki do paliw, takie jak a., opodatkowane stawką VAT 8%). Klient może również wybrać wszystkie grupy, co będzie równoznaczne z tym, że wszystkie towary, dostępne na Stacjach paliw Wnioskodawcy będą mogły być opłacone kartą prepaid.

W przyszłości Spółka rozważa umożliwienie Klientom nabywania na Stacjach paliw Wnioskodawcy przy wykorzystaniu karty prepaid nie tylko towarów, ale również i usług, oferowanych przez Stacje paliw Wnioskodawcy. Transakcje z zastosowaniem karty prepaid potwierdzane są dokumentem "WZ" lub "potwierdzeniem zakupu".

Następnie Wnioskodawca w ustalonych okresach wystawia faktury do dokonanych zakupów - są to faktury zbiorcze. Własność towaru przechodzi na Klienta z chwilą jego wydania, natomiast za datę zapłaty uznaje się moment użycia Karty prepaid oraz rozliczenie w systemie płatności Klienta z tytułu zakupu paliwa lub asortymentu pozapaliwowego.

Podkreślenia wymaga przy tym, że zasilenie karty prepaid nie stanowi formy przedpłaty ani zaliczki, albowiem Klient - zasilając kartę prepaid - wpłaca w dowolnym czasie dowolną kwotę na dedykowany rachunek bankowy, przy czym nie jest wówczas jeszcze znany towar, które zostaną nabyte, ani też ilość tych towarów. Przyszła dostawa nie jest jeszcze w momencie wpłaty szczegółowo określona - nie jest znany przedmiot sprzedaży, jego ilość, cena ani też stawka opodatkowania podatkiem VAT. Jest również możliwe, że do transakcji nie dojdzie i środki z karty prepaid zostaną Klientowi zwrócone.

W konsekwencji do wpłat przelewem na dedykowany rachunek bankowy, które to wpłaty mają na celu zasilenie karty prepaid, nie stosuje się przepisu art. 19a ust. 8 UPTU. Wpłata nie podlega zatem obowiązkowi zaewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej ani też wystawienia faktury zaliczkowej.

Dopiero z chwilą dokonania dostawy towarów, a więc w momencie fizycznego nabycia towarów przez Klienta na Stacjach paliw Wnioskodawcy oraz użycia karty prepaid w celu uregulowania płatności za ten zakup powstaje obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 UPTU. W konsekwencji w momencie wydania towaru ewidencjonuje się faktyczną kwotę za wydany towar (również ewentualna dopłata w przypadku gdy wartość nabywanego towaru przewyższa kwotę środków dostępnych na karcie prepaid) - zgodnie z wartością nabywanego towaru oraz z zastosowaniem stawki podatku VAT, właściwej dla danego towaru.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w zakresie uznania, że przy sprzedaży według powyższego schematu, tj. z zastosowaniem kart prepaid, obowiązek podatkowy powstaje dopiero w momencie wydania towaru, a nie w momencie zasilenia dedykowanego rachunku bankowego, potwierdzona została w interpretacji indywidualnej, wydanej na wniosek Spółki przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 11 stycznia 2019 r., nr 0114-KDIP1- 1.4012.739.2018.1.RR.

W kontekście sprzedaży z zastosowaniem kart prepaid należy raz jeszcze podkreślić, że Klient, w momencie pokonywania przelewu na dedykowany rachunek bankowy celem zasilenia karty prepaid, nie jest w stanie określić istotnych elementów ewentualnego nabycia towarów w przyszłości, ani tym bardziej kwoty netto oraz kwoty podatku od towarów i usług, związanych z tymi transakcjami. Użytkownik karty może bowiem nabyć w przyszłości na Stacjach paliw Wnioskodawcy towary opodatkowane różnymi stawkami podatku VAT.

Ww. wpłaty nie stanowią również zaliczki ani przedpłaty i w konsekwencji nie stosuje się do nich przepisu art. 19a ust. 8 UPTU.

Fizyczna realizacja transakcji z zastosowaniem karty prepaid na Stacji paliw Wnioskodawcy potwierdzana jest dokumentem "WZ" lub "potwierdzeniem zakupu".

Następnie Wnioskodawca w ustalonych okresach wystawia faktury do dokonanych zakupów. Kwota należności ogółem na fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, która dokumentuje m.in. sprzedaż towarów wymienionych w załączniku nr 15 do UPTU, może być niższa, równa lub wyższa niż kwota 15.000,00 zł brutto. Istnieją również przypadki, gdy Wnioskodawca wystawia na rzecz Klienta fakturę zbiorczą.

Sprzedaż na podstawie umowy gotówkowej

W celu pozyskania szerszych rynków zbytu oraz lojalności Klientów Wnioskodawca stosuje również sprzedaż na podstawie tzw. Umów gotówkowych. Na podstawie tych umów Klientom (tj. podatnikom VAT czynnym) wydawane są karty rabatowe, które uprawniają Klienta (Użytkownika karty rabatowej) do uzyskania w przypadku nabycia kowarów na stacjach własnych Wnioskodawcy oraz na stacjach franczyzowych, działających pod marką Wnioskodawcy (dalej łącznie jako: "Stacje paliw Wnioskodawcy") określonego upustu cenowego oraz dają możliwość uzyskania faktury zbiorczej.

W przyszłości Spółka rozważa umożliwienie Klientom nabywania na Stacjach paliw Wnioskodawcy przy wykorzystaniu ww. kart rabatowych nie tylko towarów, ale również i usług, oferowanych przez Stacje paliw Wnioskodawcy.

Określony upust cenowy naliczany jest automatycznie przez system Wnioskodawcy po zeskanowaniu karty rabatowej. Płatność za nabywane towary (najczęściej paliwo płynne ale nie tylko) dokonywana jest przez Klienta na danej Stacji paliw Wnioskodawcy w momencie nabycia towaru w formie zapłaty gotówką lub też przy pomocy karty płatniczej, wydawanej przez bank do określonego rachunku bankowego. Klient dokonuje zapłaty kwoty, która uwzględnia już naliczony rabat.

Następnie Wnioskodawca wystawia dokument WZ.

Wartość jednostkowej transakcji, dokonywanej przez Klienta (tj. wartość jednorazowego nabycia nawet kilku towarów jednocześnie podczas jednej wizyty na Stacji paliw Wnioskodawcy) jest niższa niż 15.000,00 zł brutto, gdyż tankowanie samochodu oraz ewentualny zakup innych towarów nie przekraczają wskazanej kwoty.

Następnie Wnioskodawca w ustalonych okresach wystawia faktury do dokonanych zakupów.

Kwota należności ogółem na fakturze jednostkowej wystawianej przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, która dokumentuje m.in. sprzedaż towarów wymienionych w załączniku nr 15 do UPTU, jest niższa niż kwota 15.000,00 zł brutto.

Istnieją również sytuacje, gdy Wnioskodawca wystawia na rzecz Klienta fakturę zbiorczą - wówczas kwota należności ogółem na fakturze zbiorczej może opiewać na kwotę 15.000,00 złotych brutto lub wyższą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w ramach sprzedaży z zastosowaniem karty prepaid, jeżeli faktura jednostkowa lub faktura zbiorcza wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, dokumentuje m.in. sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do UPTU, zaś kwota należności ogółem na tejże fakturze jednostkowej lub fakturze zbiorczej opiewa na kwotę co najmniej 15.000,00 zł brutto, zastosowanie znajduje obowiązek zawarcia na fakturze adnotacji "mechanizm podzielonej płatności" oraz czy Wnioskodawca jest obowiązany stosować mechanizm podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności?

2. Czy w ramach sprzedaży na podstawie Umowy gotówkowej, jeżeli faktura zbiorcza wystawiana przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta dokumentuje m.in. sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do UPTU, zaś kwota należności ogółem na tejże fakturze zbiorczej opiewa na kwotę co najmniej 15.000,00 zł brutto (przy czym wartość ogółem każdej z faktur jednostkowych byłaby niższa niż kwota 15.000,00 zł brutto), zastosowanie znajduje obowiązek zawarcia na fakturze adnotacji "mechanizm podzielonej płatności" oraz czy Wnioskodawca jest obowiązany stosować mechanizm podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Sprzedaż z zastosowaniem karty prepaid

Zgodnie z art. 108a ust. 1a UPTU, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do UPTU, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Z kolei przepis art. 106e ust. 1 pkt 18a UPTU stanowi, że w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, i obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - wystawca faktury powinien zawrzeć na tejże fakturze adnotację "mechanizm podzielonej płatności". Podatnik obowiązany do wystawienia takiej faktury jest ponadto zobowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b UPTU). Wypełnienie tego obowiązku rozumie się jako wskazanie na wystawianej fakturze numeru rachunku bankowego, z którym powiązany jest stosowny rachunek VAT.

Powyższe regulacje znajdują odpowiednie zastosowanie również do płatności, o których mowa w art. 19a ust. 8 UPTU (tj. przedpłat, zaliczek, zadatków itp., których otrzymanie powoduje powstanie obowiązku podatkowego) (art. 108a ust. 1c UPTU).

W opinii Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do UPTU z zastosowaniem kart prepaid (bez względu na kwotę należności ogółem na fakturze jednostkowej lub też fakturze zbiorczej, dokumentującej taką sprzedaż), ww. obowiązki wynikające z obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności nie będą miały zastosowania. Przemawia za tym charakter sprzedaży realizowanej z zastosowanie karty prepaid oraz sposób rozliczania takiej transakcji.

W pierwszym rzędzie należy bowiem wskazać, że na wniosek Wnioskodawcy wydana została interpretacja indywidualna przepisów podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług z dnia 11 stycznia 2019 r. w sprawie o znaku: 0114-KDIP1-1.4012.739.2018.l.RR, w której to interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż wpłata środków przez Klienta na dedykowany rachunek bankowy Wnioskodawcy w celu zasilenia karty prepaid nie stanowi zaliczki/przedpłaty, a zatem do płatności tej nie ma (zastosowania art. 19a ust. 8 UPTU, zaś obowiązek podatkowy powstaje z momentem dokonania dostawy towarów lub usług, a więc w momencie fizycznego nabycia towarów lub usług przez Klienta na Stacjach paliw Wnioskodawcy oraz z momentem użycia karty prepaid w celu uregulowania płatności za ten zakup. Warto przytoczyć tutaj również stanowisko Spółki, wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego, które to stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe (vide: 0114-KDIP1-1.4012.739.2018.1.RR):

"W konsekwencji, należy stwierdzić że zasilenie karty prepaid nie jest formą przedpłaty lub zaliczki, gdyż klienci zasilają kartę dowolną kwotą, w dowolnym czasie nie za z góry ustalony towar (usługę) lub za z góry ustaloną ilość tego towaru (usług). Tym samym dokonana wpłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towaru i usług, art. 19a ust. 8 ustawy VAT, w momencie zasilenia karty, a w konsekwencji nie podlega obowiązkowi zaewidencjonowania za pomocą karty rejestrującej czy wystawienia faktury zaliczkowej. W omawianej, sprawie zapłata, która ma miejsce przed dostawą towaru (usługi) nie spełnię definicji przedpłaty. Przyszła dostawa nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona - nieznany jest przedmiot sprzedaży, ilość towaru oraz cena towaru. Dopiero z chwilą dokonania dostawy towarów (usług), a więc w momencie realizacji transakcji sprzedaży powstaje obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy VAT.

Reasumując należy stwierdzić, że czynność wydania przez Wnioskodawcę kart prepaid, o których mowa we wniosku nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast środki pieniężne, które wpłacane są na specjalne utworzony, dedykowany rachunek bankowy Wnioskodawcy nie stanowią zaliczki ani przedpłaty. Dopiero użycie karty czyli fizyczne nabycie towaru (usługi) przez klienta, regulującego zapłatę przy użyciu karty jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towaru i usług. Zatem tylko w momencie wydania towaru (wykonania usługi) wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, wydanie towarów (świadczenie usług) w tym wypadku podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych według stawek właściwych dla danego towaru. W konsekwencji w momencie wydania towaru lub wykonania usługi powinna być zaewidencjonowana faktyczna kwota za wydany towar (także ewentualna dopłata za droższy towar niż wartość wykorzystana z karty) zgodna z jego wartością i należnymi stawkami podatku."

Podsumowując raz jeszcze należy podkreślić, że w momencie wpłaty przez Klienta środków pieniężnych na specjalnie utworzony, dedykowany rachunek bankowy Wnioskodawcy w celu zasilenia karty prepaid nie powstaje obowiązek podatkowy albowiem Klient zasila kartę dowolną kwotą i w dowolnym momencie. Co więcej, w chwili realizacji wpłaty przyszła dostawa nie jest jeszcze szczegółowo określona - nie jest znany przedmiot sprzedaży, jego ilość, cena ani też stawka opodatkowania podatkiem VAT. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 11 stycznia 2019 r., znak 0114-KDIP1-1.4012.739.2018.1.RR potwierdził zatem prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, wskazując, że dla tego rodzaju wpłat art. 19a ust. 8 UPTU nie znajduje zastosowania. Warto w tym kontekście również wskazać, że treść przepisu art. 19a ust. 8 UPTU od momentu wydania ww. interpretacji indywidualnej do chwili obecnej nie uległa zmianie.

W konsekwencji powyższego - w opinii Wnioskodawcy obowiązkowy MPP nie będzie miał zastosowania do wpłat realizowanych przez Klientów na specjalnie utworzony, dedykowany rachunek bankowy Wnioskodawcy w celu zasilenia karty prepaid. Z art. 108a ust. 1a UPTU wynika bowiem, że obowiązek zapłaty przy wykorzystaniu MPP (i analogicznie obowiązek zawarcia na fakturze adnotacji "mechanizm podzielonej płatności" oraz obowiązek wystawcy faktury do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z danej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności), powstaje wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

Dodatkowy, piąty warunek wynika z interpretacji celowościowej ww. regulacji i wskazuje, że MPP znajduje zastosowanie jedynie w przypadku, gdy płatność za towar lub usługę realizowana jest w drodze przelewu bankowego.

Zgodnie z art. 108a ust. 1c UPTU, przytoczone powyżej regulacje stosuje się odpowiednio do płatności, o których mowa w art. 19a ust. 8 UPTU.

Skoro jednak w analizowanym przypadku przelew Klienta na dedykowany rachunek Wnioskodawcy w celu zasilenia karty prepaid (bez powiązania z konkretną przyszłą dostawą) nie stanowi żadnej z form, o których mowa w art. 19a ust. 8 UPTU, obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności nie będzie miał tutaj miejsca. Zresztą zastosowanie MPP w tym momencie nie jest nawet możliwe, albowiem ani Spółka, ani Klient nie mają wiedzy, jaka część kwoty powinna być przeznaczona na zapłatę podatku VAT. Przyszłe (niesprecyzowane jeszcze na etapie zasilania karty prepaid) transakcje mogą bowiem dotyczyć nabycia różnych towarów oraz usług, opodatkowanych różnymi stawkami podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności nie zmaterializuje się również na późniejszym etapie realizacji sprzedaży z zastosowaniem karty prepaid, tzn. w momencie fizycznego nabycia towarów lub usług przez Klienta na Stacjach paliw Wnioskodawcy. Wtedy to Klient używa karty prepaid w celu uregulowania płatności za nabyty towar. Wówczas też powstaje obowiązek podatkowy na gruncie podatku VAT, zaś Wnioskodawca w ustalonych okresach wystawia faktury lub faktury zbiorcze, dokumentujące dokonane transakcje.

W opinii Wnioskodawcy nie ma tutaj jednak ani prawnej, ani technicznej możliwości zastosowania obowiązkowego MPP, uregulowanego w art. 108a ust. 2 i 3 UPTU, ponieważ dokonanie płatności za nabyte towary lub usługi następuje przy wykorzystaniu środków, które już znajdują się na specjalnie do tego dedykowanym rachunku Wnioskodawcy. Sam akt dokonania płatności następuje przy tym przy wykorzystaniu karty prepaid, zaś podział płatności za pomocą karty prepaid na kwotę netto oraz kwotę podatku VAT - w myśl zasad przewidzianych w art. 108a ust. 2 i 3 UPTU nie jest technicznie możliwy. Przepisy te odnoszą się bowiem wyłącznie do elektronicznych przelewów bankowych.

Ponadto MPP dotyczy wyłącznie płatności dotyczących transakcji udokumentowanych fakturą bądź płatności w formie zaliczki. Natomiast Wnioskodawca fakturę wystawia w momencie, gdy zobowiązanie wynikające z danej transakcji jest już uregulowane (wykorzystano środki z karty prepaid). Zawarcie adnotacji "mechanizm podzielonej płatności" na fakturze nie spełniłoby już swojego celu. Wnioskodawca nie będzie również w stanie przyjąć płatności z wykorzystaniem MPP.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy wynika ponadto z zapisów Decyzji Wykonawczej Rady UE 2019/310 z dnia 18 lutego 2019 r. w sprawie upoważnienia Polski do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 226 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Decyzja Wykonawcza Rady UE), a podstawie którego to dokumentu Polska uzyskała uprawnienie do wprowadzenia mechanizmu podzielonej płatności.

Otóż w punkcie 6 preambuły Decyzji Wykonawczej Rady UE wskazano: "Szczególny środek będzie miał zastosowanie do dostaw towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku między podatnikami będącymi przedsiębiorcami (B2B) i będzie obejmował wyłącznie elektroniczne przelewy bankowe."

Z kolei art. 1 tejże Decyzji Wykonawczej Radu UE stanowi: "Na zasadzie odstępstwa od art. 226 dyrektywy 2006/112/WE upoważnia się Polskę do wprowadzenia obowiązku umieszczania na fakturach wystawianych w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku do niniejszej decyzji dokonywanych między podatnikami specjalnego komunikatu o konieczności wpłaty VAT na odrębny i zablokowany rachunek bankowy VAT dostawcy/usługodawcy otwarty w Polsce, jeżeli płatności z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług są dokonywane elektronicznym przelewem bankowym."

Z obu tych postanowień jednoznacznie wynika, że obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności może zostać wprowadzony przez Polskę jedynie w odniesieniu do płatności, które dokonywane są elektronicznym przelewem bankowym. Obowiązek MPP nie jest więc generalny i nie materializuje się w przypadku, gdy płatność za określone towary lub usługi (wskazane w załączniku nr 15 do UPTU) następuje w innej formie niż elektroniczny bankowy (a więc np. w formie gotówkowej czy też za pomocą karty bankomatowej). Tym bardziej więc - ze względu na specyfikę rozliczenia transakcji - obowiązkowy MPP nie będzie miał zastosowania w przypadku Sprzedaży z zastosowaniem kart prepaid. Nie mamy bowiem tutaj do czynienia z płatnością za pomocą elektronicznego przelewu bankowego w rozumieniu zapisów Decyzji Wykonawczej Rady UE. Należy przy tym podkreślić, że Polska nie uzyskała zgody, aby wprowadzać regulacje związane z mechanizmem podzielonej płatności w zakresie szerszym niż transakcje opłacane za pomocą elektronicznych przelewów bankowych. Nie wydaje się zresztą, aby celem wprowadzania omawianych przepisów było uniemożliwienie korzystania z innych form regulowania zobowiązań. Najprawdopodobniej dlatego, iż transakcje realizowane przy pomocy chociażby kart prepaid nie są transakcjami wykorzystywanymi do oszustw podatkowych. Nie byłoby więc celowe i zgodne z Decyzją Wykonawczą Rady UE analogiczne stosowanie przepisów dotyczących mechanizmu podzielonej płatności, stanowiących szczególny i wprowadzany w drodze wyjątku środek zaradczy do walki z wyłudzeniami podatku VAT, w przypadkach takich jak korzystanie z kart typu prepaid.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy - w przypadku sprzedaży dokonywanej z zastosowaniem karty prepaid, nie będzie on podlegał obowiązkom, wynikającym z art. 106e ust. 1 pkt 18a UPTU oraz art. 108a ust. 1b UPTU i to bez względu na kwotę należności ogółem na fakturze jednostkowej lub też fakturze zbiorczej, dokumentującej sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do UPTU.

Sprzedaż na podstawie Umowy gotówkowej

Sprzedaż na podstawie Umowy gotówkowej realizowana jest w ten sposób, że Klientom (tj. podatnikom VAT czynnym) wydawane są karty rabatowe, które uprawniają Klienta (Użytkownika karty rabatowej) do uzyskania w przypadku nabycia towarów lub usług na Stacjach paliw Wnioskodawcy określonego upustu cenowego - określony upust cenowy naliczany jest automatycznie przez system Wnioskodawcy po zeskanowaniu karty rabatowej. Płatność za nabywane towary lub usługi (najczęściej paliwo płynne, ale nie tylko) dokonywana jest przez Klienta na danej Stacji paliw Wnioskodawcy w momencie nabycia towaru lub usługi w formie zapłaty gotówką lub też przy pomocy karty płatniczej, wydawanej przez bank do określonego rachunku bankowego. Klient dokonuje zapłaty kwoty, która uwzględnia już naliczony rabat.

Następnie Wnioskodawca wystawia dokument WZ.

Wartość jednostkowej transakcji, dokonywanej przez Klienta (tj. wartość jednorazowego nabycia nawet kilku towarów i usług, jednocześnie podczas jednej wizyty na Stacji paliw Wnioskodawcy) jest niższa niż 15.000,00 zł brutto.

Następnie Wnioskodawca w ustalonych okresach wystawia faktury do dokonanych zakupów.

Kwota należności ogółem na fakturze jednostkowej wystawianej przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, która dokumentuje m.in. sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do UPTU, jest niższa niż kwota 15.000,00 zł brutto.

Istnieją również sytuacje, gdy Wnioskodawca wystawia na rzecz Klienta fakturę zbiorczą - wówczas kwota należności ogółem na fakturze zbiorczej może opiewać na kwotę 15.000,00 złotych brutto lub wyższą. Przy czym należność wynikająca z faktury zbiorczej została już uprzednio uregulowana przez Klienta w formie gotówkowej lub za pomocą płatniczej karty.

Z racji tego, że płatność za nabywany towar lub usługę dokonywana jest za pomocą gotówki, ewentualnie przy pomocy płatniczej karty, wydawanej przez bank do rachunku bankowego - obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności nie będzie miał tutaj zastosowania.

Jak to bowiem wskazano w pkt 6 preambuły Decyzji Wykonawczej Rady UE 2019/310 z dnia 18 lutego 2019 r. w sprawie upoważnienia Polski do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 226 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności będzie miał zastosowanie do dostaw towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku między podatnikami będącymi przedsiębiorcami (B2B) i będzie obejmował wyłącznie elektroniczne przelewy bankowe. Zasadę tę wyartykułowano raz jeszcze w art. 1 tejże Decyzji Wykonawczej Radu UE, który stanowi, że na zasadzie odstępstwa od art. 226 dyrektywy 2006/112/WE upoważnia się Polskę do wprowadzenia obowiązku umieszczania na fakturach wystawianych w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku do niniejszej decyzji dokonywanych między podatnikami specjalnego komunikatu o konieczności wpłaty VAT na odrębny i zablokowany rachunek bankowy VAT dostawcy/usługodawcy otwarty w Polsce, jeżeli płatności z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług są dokonywane elektronicznym przelewem bankowym.

Z obu tych postanowień jednoznacznie wynika, że obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności może zostać wprowadzony przez Polskę jedynie w odniesieniu do płatności, które dokonywane są elektronicznym przelewem bankowym. Obowiązek MPP nie jest więc generalny i nie materializuje się w przypadku, gdy płatność za określone towary lub usługi (wskazane w załączniku nr 15 do UPTU) następuje w innej formie niż elektroniczny przelew bankowy (a więc np. w formie gotówkowej czy też za pomocą karty płatniczej). Tym bardziej więc - ze względu na specyfikę rozliczenia transakcji - obowiązkowy MPP nie będzie miał zastosowania w przypadku Sprzedaży na podstawie umowy gotówkowej. Nie mamy bowiem tutaj do czynienia z płatnością za pomocą elektronicznego przelewu bankowego w rozumieniu zapisów Decyzji Wykonawczej Rady UE. Nie ma ponadto technicznej możliwości, aby w przypadku płatności gotówką lub kartą płatniczą dokonywać podziału środków na kwotę netto oraz kwotę podatku VAT. Kolejnym argumentem, przemawiającym za brakiem zastosowania obowiązkowego MPP w analizowanej sytuacji jest fakt, że wartość jednostkowej transakcji, dokonywanej przez Klienta (tj. wartość jednorazowego nabycia nawet kilku towarów i usług jednocześnie podczas jednej wizyty na Stacji paliw Wnioskodawcy) jest niższa niż 15.000,00 zł brutto. Następnie Wnioskodawca w ustalonych okresach wystawia faktury do dokonanych zakupów. Kwota należności ogółem na fakturze jednostkowej wystawianej przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, która dokumentuje m.in. sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do UPTU, jest niższa niż kwota 15.000,00 zł brutto.

Istnieją również sytuacje, gdy Wnioskodawca wystawia na rzecz Klienta fakturę zbiorczą - wówczas kwota należności ogółem na fakturze zbiorczej może opiewać na kwotę 15.000,00 złotych brutto lub wyższą.

Faktury te dokumentują jednak transakcje, które miały już miejsce w przeszłości i w odniesieniu do których płatność za towar lub usługę nastąpił od razu, tj. na danej Stacji paliw Wnioskodawcy w formie gotówkowej lub przy pomocy karty płatniczej, wystawianej przez bank. Co więcej, na etapie dokonywania poszczególnych zakupów towarów lub usług na Stacji paliw Wnioskodawcy, ani Wnioskodawca ani też Klient nie mają szczegółowych informacji co do tego, czy dokonają następnych transakcji na podstawie łączącej strony Umowy gotówkowej, w jakiej kwocie, kiedy oraz ewentualnie jaki towar nabędą. Trudno też jest z góry stwierdzić, czy ewentualna faktura zbiorcza, wystawiona w przyszłości opiewać będzie ogółem na kwotę 15.000,00 złotych brutto lub wyższą.

W konsekwencji - zdaniem Wnioskodawcy obowiązek MPP nie ma tutaj miejsca.

Reasumując, zarówno w przypadku:

1. Sprzedaży towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do UPTU z zastosowaniem kart prepaid (bez względu na kwotę należności ogółem na fakturze jednostkowej lub też fakturze zbiorczej, dokumentującej taką sprzedaż), obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności nie znajduje zastosowania, a zatem brak będzie obowiązku zawarcia na fakturze adnotacji "mechanizm podzielonej płatności" oraz brak będzie obowiązku Wnioskodawcy do stosowania mechanizmu podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności,

jak również

2. Sprzedaży na podstawie Umowy gotówkowej (jeżeli faktura zbiorcza wystawiana przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta dokumentuje m.in. sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do UPTU, zaś kwota należności ogółem na tejże fakturze zbiorczej opiewa ogółem na kwotę co najmniej 15.000,00 zł brutto, przy czym wartość ogółem każdej z faktur jednostkowych byłaby niższa niż kwota 15.000,00 zł brutto), obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności nie znajduje zastosowania, a zatem brak będzie obowiązku zawarcia na fakturze adnotacji "mechanizm podzielonej płatności" oraz brak będzie obowiązku Wnioskodawcy do stosowania mechanizmu podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

W konsekwencji w ww. przypadkach na Wnioskodawcy, jako na wystawcy faktury (lub faktury zbiorczej) nie ciąży obowiązek, wynikający z art. 106e ust. 1 pkt 18a UPTU, dotyczący wskazywania na fakturze (lub fakturze zbiorczej) adnotacji "mechanizm podzielonej płatności", ani też obowiązek wynikający z art. 108a ust. 1b UPTU, polegający na przyjęciu kwoty należności wynikającej z danej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b UPTU).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej w odniesieniu do faktur jednostkowych i zbiorczych wystawianych w ramach sprzedaży z zastosowaniem karty prepaid oraz na podstawie Umowy gotówkowej, dokumentujących sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, gdy należność ogółem na fakturze jednostkowej lub fakturze zbiorczej opiewa na kwotę 15 000 zł oraz nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej w odniesieniu do faktur jednostkowych i zbiorczych wystawianych w ramach sprzedaży z zastosowaniem karty prepaid oraz na podstawie Umowy gotówkowej, dokumentujących sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, gdy kwota należność ogółem na fakturze jednostkowej lub fakturze zbiorczej przekracza kwotę 15 000 zł.

Zasady wystawiania faktur zostały uregulowane w Rozdziale 1 Działu XI ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.).

W myśl art. 106a pkt 1 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z kolei art. 106e ust. 1 wymienia enumeratywnie jakie elementy powinny znaleźć się na fakturze.

I tak zgodnie pkt 18a tego przepisu, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, faktura powinna zawierać wyrazy "mechanizm podzielonej płatności".

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292, z późn.zm), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy umożliwiają wystawienie przez podatnika faktur zbiorczych, przy czym terminy wystawiania faktur zostały określone w art. 106i ustawy o VAT.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 106i ust. 1 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Przepis art. 106i ustawy o VAT obejmuje zatem także te faktury, na których uwzględniona została więcej niż jedna transakcja, dokonana w danym miesiącu z kontrahentem, przy czym w przypadku szczególnych czynności, dla których w art. 106i ustawy o VAT przewidziano odrębne terminy wystawiania faktur - wystawiając fakturę zbiorczą należy mieć na uwadze także te regulacje. Ponadto należy także mieć na względzie, że wystawianie faktur zbiorczych jest uprawnieniem sprzedawcy i w związku z tym nie ma on obowiązku wystawienia faktury zbiorczej, nawet na żądanie nabywcy.

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 1a ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W art. 108a ust. 1b ustawy, podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Stosownie do art. 108a ust. 1c ustawy, przepisy ust. 1-1b stosuje się odpowiednio do płatności, o których mowa w art. 19a ust. 8. W takim przypadku w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust. 3, podatnik w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje wyraz "zaliczka".

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy, zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

Jak stanowi art. 108a ust. 3 ustawy, zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności dokonywana jest w złotych polskich przy użyciu komunikatu przelewu udostępnionego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, przeznaczonego do dokonywania płatności w mechanizmie podzielonej płatności, w którym podatnik wskazuje:

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z art. 108a ust. 3a ustawy, w przypadku wystawienia na rzecz podatnika przez jednego dostawcę lub usługodawcę w okresie nie krótszym niż jeden dzień i nie dłuższym niż jeden miesiąc więcej niż jednej faktury zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności może dotyczyć więcej niż jednej faktury.

W myśl ust. 3b powyższego artykułu, w przypadku, o którym mowa w ust. 3a, komunikat przelewu, o którym mowa w ust. 3:

W myśl art. 108a ust. 3c. ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 3a, w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust. 3, w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje się okres, za który dokonywana jest płatność.

Zgodnie z art. 108a ust. 5 ustawy, w przypadku gdy płatność zostanie dokonana w sposób określony w ust. 2 na rzecz podatnika innego niż wskazany na fakturze, o której mowa w ust. 3 pkt 3, podatnik, na rzecz którego dokonano tej płatności, odpowiada solidarnie wraz z dostawcą tych towarów lub usługodawcą za nierozliczony przez dostawcę towarów lub usługodawcę podatek wynikający z tej dostawy towarów lub tego świadczenia usług do wysokości kwoty otrzymanej na rachunek VAT.

Załącznik nr 15 stanowi wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w obszarze handlu paliwami płynnymi.

Wnioskodawca jest właścicielem ogólnopolskiej sieć stacji paliw, prowadzi sprzedaż w ramach własnych stacji benzynowych oraz udziela franczyzy na prowadzenie stacji pod określoną marką. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów (w tym przede wszystkim paliw płynnych) zarówno na rzecz Klientów, którymi są podmioty prowadzące działalność gospodarczą, jak i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Sprzedaż na rzecz tej drugiej grupy klientów ewidencjonowana jest za pomocą urządzeń fiskalnych. Przeważającą cześć przychodów stanowią wartości uzyskane z tytułu sprzedaży paliw, jednak na stacji paliw można nabyć także szereg innych towarów, czy skorzystać z konceptu gastronomicznego. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Aktualnie Wnioskodawca oferuje swoim Klientom możliwość zakupu towarów m.in. w ramach:

Sprzedaż oparta na emisji kart prepaid obejmuje sprzedaż z zastosowaniem kart przedpłaconych, którymi można zapłacić za towar dostępny na stacjach własnych Wnioskodawcy, automatycznych oraz na stacjach franczyzowych, działających pod marką Wnioskodawcy, jak i stacjach paliw podmiotów zewnętrznych, z którymi Wnioskodawca ma zawartą umowę, na podstawie której Klienci mogą zakupić towary przy wykorzystaniu kart. W celu realizacji ww. sprzedaży wydawane są karty prepaid, z których każda opatrzona jest indywidualnym numerem identyfikującym. Wdrożono elektroniczny system obsługi tychże kart przy użyciu terminali oraz opracowano regulamin, zgodnie z którym karty prepaid będą uprawniać okaziciela do dokonania zakupu za kwotę nie wyższą, niż wpłacona pula środków na koncie indywidualnym. Karta zasilana będzie przez Klienta (Użytkownika karty) za pomocą przelewu bankowego na specjalnie utworzony, dedykowany rachunek bankowy.

W momencie wpływu środków na dedykowany rachunek bankowy, służący zasileniu karty prepaid, nie będzie znany przedmiot sprzedaży, jego ilość, data sprzedaży ani miejsce sprzedaży - stacja własna Wnioskodawcy lub też stacja franczyzowa.

Zgodnie z regulaminem - w razie rezygnacji z dalszego użytkowania karty, niewykorzystane środki zgromadzone na dedykowanym rachunku bankowym zwracane są Klientowi na jego pisemny wniosek. Jeżeli wartość nabywanych towarów będzie niższa niż suma wpłat na koncie - Klient ma możliwość wykorzystania ww. środków podczas kolejnych zakupów. W sytuacji natomiast, gdy wartość nabywanych na stacjach paliw Wnioskodawcy towarów jest wyższa niż wartość środków zgromadzonych na karcie - Klient dokonuje stosownej dopłaty. Dopłata może mieć miejsce zarówno zwykłym przelewem na rachunek bieżący Wnioskodawcy, jak i na specjalnie dedykowane subkonto Klienta, co jest rozwiązaniem preferowanym z uwagi na szybszy czas księgowania wpłaty.

Użytkownik ma możliwość dokonywania wielokrotnego zasilania konta w dowolnych momentach, w celu realizacji kolejnych, bezgotówkowych zakupów.

Klient ma możliwość wyboru grup towarów, które będą dostępne do zakupu przy zastosowaniu karty (np. grupa paliwa może zawierać różnego rodzaju paliwa a także dodatki do paliw, takie jak a., opodatkowane stawką VAT 8%). Klient może również wybrać wszystkie grupy, co będzie równoznaczne z tym, że wszystkie towary, dostępne na Stacjach paliw Wnioskodawcy będą mogły być opłacone kartą prepaid.

W przyszłości Spółka rozważa umożliwienie Klientom nabywania na Stacjach paliw Wnioskodawcy przy wykorzystaniu karty prepaid nie tylko towarów, ale również i usług, oferowanych przez Stacje paliw Wnioskodawcy. Transakcje z zastosowaniem karty prepaid potwierdzane są dokumentem "WZ" lub "potwierdzeniem zakupu".

Następnie Wnioskodawca w ustalonych okresach wystawia faktury do dokonanych zakupów - są to faktury zbiorcze. Własność towaru przechodzi na Klienta z chwilą jego wydania, natomiast za datę zapłaty uznaje się moment użycia Karty prepaid oraz rozliczenie w systemie płatności Klienta z tytułu zakupu paliwa lub asortymentu pozapaliwowego.

Podkreślenia wymaga przy tym, że zasilenie karty prepaid nie stanowi formy przedpłaty ani zaliczki, albowiem Klient - zasilając kartę prepaid - wpłaca w dowolnym czasie dowolną kwotę na dedykowany rachunek bankowy, przy czym nie jest wówczas jeszcze znany towar, które zostaną nabyte, ani też ilość tych towarów. Przyszła dostawa nie jest jeszcze w momencie wpłaty szczegółowo określona - nie jest znany przedmiot sprzedaży, jego ilość, cena ani też stawka opodatkowania podatkiem VAT. Jest również możliwe, że do transakcji nie dojdzie i środki z karty prepaid zostaną Klientowi zwrócone.

Fizyczna realizacja transakcji z zastosowaniem karty prepaid na Stacji paliw Wnioskodawcy potwierdzana jest dokumentem "WZ" lub "potwierdzeniem zakupu".

Następnie Wnioskodawca w ustalonych okresach wystawia faktury do dokonanych zakupów. Kwota należności ogółem na fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, która dokumentuje m.in. sprzedaż towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, może być niższa, równa lub wyższa niż kwota 15 000 zł brutto. Istnieją również przypadki, gdy Wnioskodawca wystawia na rzecz Klienta fakturę zbiorczą.

W celu pozyskania szerszych rynków zbytu oraz lojalności Klientów Wnioskodawca stosuje również sprzedaż na podstawie tzw. Umów gotówkowych. Na podstawie tych umów Klientom (tj. podatnikom VAT czynnym) wydawane są karty rabatowe, które uprawniają Klienta (Użytkownika karty rabatowej) do uzyskania w przypadku nabycia kowarów na Stacjach paliw Wnioskodawcy określonego upustu cenowego oraz dają możliwość uzyskania faktury zbiorczej.

W przyszłości Spółka rozważa umożliwienie Klientom nabywania na Stacjach paliw Wnioskodawcy przy wykorzystaniu ww. kart rabatowych nie tylko towarów, ale również i usług, oferowanych przez Stacje paliw Wnioskodawcy.

Określony upust cenowy naliczany jest automatycznie przez system Wnioskodawcy po zeskanowaniu karty rabatowej. Płatność za nabywane towary (najczęściej paliwo płynne ale nie tylko) dokonywana jest przez Klienta na danej Stacji paliw Wnioskodawcy w momencie nabycia towaru w formie zapłaty gotówką lub też przy pomocy karty płatniczej, wydawanej przez bank do określonego rachunku bankowego. Klient dokonuje zapłaty kwoty, która uwzględnia już naliczony rabat.

Następnie Wnioskodawca wystawia dokument WZ.

Wartość jednostkowej transakcji, dokonywanej przez Klienta (tj. wartość jednorazowego nabycia nawet kilku towarów jednocześnie podczas jednej wizyty na Stacji paliw Wnioskodawcy) jest niższa niż 15 000 zł brutto, gdyż tankowanie samochodu oraz ewentualny zakup innych towarów nie przekraczają wskazanej kwoty.

Następnie Wnioskodawca w ustalonych okresach wystawia faktury do dokonanych zakupów.

Kwota należności ogółem na fakturze jednostkowej wystawianej przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, która dokumentuje m.in. sprzedaż towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, jest niższa niż kwota 15 000 zł brutto.

Istnieją również sytuacje, gdy Wnioskodawca wystawia na rzecz Klienta fakturę zbiorczą - wówczas kwota należności ogółem na fakturze zbiorczej może opiewać na kwotę 15 000 złotych brutto lub wyższą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do faktur sprzedaży z zastosowaniem karty prepaid oraz w odniesieniu do faktur sprzedaży wystawianych w ramach umów bezgotówkowych dokumentujących sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, zaś kwota należności ogółem na fakturze jednostkowej lub fakturze zbiorczej opiewa na kwotę co najmniej 15 000 zł.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy w ramach sprzedaży z zastosowaniem karty prepaid Wnioskodawca wystawi fakturę jednostkową bądź fakturę zbiorcza, które dokumentuje sprzedaż towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, a kwota należności ogółem na tych fakturach, tj. zarówno na fakturze jednostkowej jak i na fakturze zbiorczej wynosi 15 000 zł brutto (ale nie przekroczy tej kwoty), Wnioskodawca nie ma obowiązku oznaczania tych faktur adnotacją "mechanizm podzielonej płatności". Wnioskodawca nie ma również obowiązku stosować mechanizmu podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Również w przypadku, gdy w ramach sprzedaży na podstawie Umowy gotówkowej Wnioskodawca wystawi fakturę zbiorczą, która dokumentuje sprzedaż towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, a kwota należności ogółem na tej fakturze, wynosi 15 000 zł (ale nie przekroczy tej kwoty), Wnioskodawca nie ma obowiązku oznaczania tych faktur adnotacją "mechanizm podzielonej płatności". Wnioskodawca nie ma również obowiązku stosować mechanizmu podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Natomiast w sytuacji, gdy w ramach sprzedaży z zastosowaniem karty prepaid Wnioskodawca wystawi fakturę jednostkową bądź fakturę zbiorczą, które dokumentują sprzedaż towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, a kwota należności ogółem na tych fakturach, tj. zarówno na fakturze jednostkowej jak i na fakturze zbiorczej przekroczy 15 000 zł brutto, Wnioskodawca ma obowiązek oznaczyć te faktury adnotacją "mechanizm podzielonej płatności". Wnioskodawca jest również obowiązany stosować mechanizmu podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Również w przypadku, gdy w ramach sprzedaży na podstawie Umowy gotówkowej Wnioskodawca wystawi fakturę zbiorczą, które dokumentują sprzedaż towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, a kwota należności ogółem na tej fakturze, przekroczy 15 000 zł brutto, Wnioskodawca ma obowiązek oznaczania tej faktury adnotacją "mechanizm podzielonej płatności". Wnioskodawca ma również obowiązek stosować mechanizmu podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Należy zauważyć, że przepisy dotyczące stosowania mechanizmu podzielonej płatności nie przewidują wyjątków od zasady, zgodnie z którą mechanizmem tym objęte są faktury, które dokumentują sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r., a więc kwotę, która przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty (jeżeli należność wyrażona jest w walucie obcej). Zatem w odniesieniu do każdej faktury, która spełnia powyższe warunki, tj. dotyczy towarów/usług z załącznika nr 15 do ustawy i jej ogólna wartość brutto przekracza kwotę 15 000 zł podatnicy powinni stosować mechanizm podzielonej płatności. Obowiązek ten dotyczy każdej faktury wystawionej przez podatnika, a więc niezależnie od tego, czy podatnik wystawia fakturę jednostkową czy też fakturę zbiorczą.

Regulacje dotyczące obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności nie uzależniają jego stosowania ani od możliwości technicznych, procedur, programów, rozwiązań przyjętych przez podatników, zasad postępowania wynikających z umów zawartych z kontrahentami, czy też sposobu rozliczania tych umów. W związku z tym, okoliczność, że w ramach sprzedaży z użyciem kart prepaid dokonanie płatności za nabyte towary lub usługi następuje przy wykorzystaniu środków, które już znajdują się na specjalnie do tego dedykowanym rachunku Wnioskodawcy nie może zostać uznana za argument uzasadniający stanowisko Wnioskodawcy odnośnie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności, w sytuacji gdy faktura jednostkowa bądź faktura zbiorcza, które dokumentują sprzedaż towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, a kwota należności ogółem na tych fakturach, tj. zarówno na fakturze jednostkowej jak i na fakturze zbiorczej przekroczy 15 000 zł brutto.

Należy podkreślić, że podatnicy tak powinni prowadzić działalność gospodarczą, aby przyjęte zasady, procedury, rozwiązania zarówno wewnętrzne jak i wynikające umów zawartych z innymi podmiotami pozwalały na realizację ciążących na nich obowiązków wynikających z obowiązujących przepisów prawa.

Jak słusznie zauważył Wnioskodawca, na mocy Decyzji Wykonawczej Radu UE 2019/310 z dnia 18 lutego 2019 r. Polska została upoważniona do wprowadzenia obowiązku umieszczania na fakturach wystawianych w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku do niniejszej decyzji dokonywanych między podatnikami specjalnego komunikatu o konieczności wpłaty podatku VAT na odrębny i zablokowany rachunek bankowy VAT dostawcy/usługodawcy otwarty w Polsce, jeżeli płatności z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług są dokonywane elektronicznym przelewem bankowym.

Odzwierciedleniem przyznanego Polsce upoważnienia jest wprowadzenie przepisów dotyczących stosowania zasad mechanizmu podzielonej płatności. Podstawowa zasada stosowania tego mechanizmu została określona w wyżej powołanym art. 108a ust. 1a ustawy, zgodnie z którym, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że wystawia zarówno faktury jednostkowe jak i faktury zbiorcze, które dokumentują sprzedaż towarów z załącznika nr 15 do ustawy, a kwota należności ogółem na tych fakturach może przekroczyć kwotę 15 000 zł.

Należy podkreślić, że ustawodawca wprowadził obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności jedynie do faktur, których należność powinna być uregulowana przelewem bankowym.

W tym miejscu ponownie należy podkreślić, że zarówno art. 106e ust. 1 pkt 18 jak i art. 108a ust. 1a ustawy odwołują się do przepisu art. 19 pkt 2 ustawy - Prawo przedsiębiorców, zgodnie z którym dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Oznacza to tym samym, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą w sytuacji, gdy wartość płatności nie przekracza kwoty 15 000 zł nie muszą być regulowane za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, a więc mogą być uregulowane gotówką, kartą płatniczą.

Z analizy powyższego przepisu wynika więc, że podatnik prowadzący działalność gospodarczą nie ma możliwości wystawienia faktury "gotówkowej", w sytuacji gdy płatność z niej wynikająca przekracza kwotę 15 000 zł. Płatność za taką fakturę może być dokonana jedynie za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy (przelewem).

Ponadto faktura taka, która dokumentuje sprzedaż towarów i usług z załącznika nr 15 do ustawy, powinna być oznaczona adnotacją "mechanizm podzielonej płatności" i rozliczona z zachowaniem zasad dotyczących mechanizmu podzielonej płatności, tj. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury powinna być dokonywana na rachunek VAT, a zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób - art. 108a ust. 2 ustawy.

Uwzględniając treść wyżej powołanych regulacji stwierdzić należy, że faktury zarówno jednostkowe jak i faktury zbiorcze wystawiane przez Wnioskodawcę, które dokumentują sprzedaż towarów i usług z załącznika nr 15 do ustawy, w których kwota należności ogółem przekroczy kwotę 15 000 zł, spełniają wszystkie warunki, przewidziane w art. 106e ust. 1 pkt 18 i art. 108a ust. 1a ustawy, zaistnienie których powoduje w odniesieniu do nich obowiązek oznaczania ich adnotacją "mechanizm podzielonej płatności" oraz zasad ich rozliczania z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Odnosząc się natomiast do argumentu Wnioskodawcy, że w ramach sprzedaży na podstawie Umowy gotówkowej z racji tego, że płatność za nabywany towar lub usługę dokonywana jest za pomocą gotówki, ewentualnie przy pomocy płatniczej karty, wydawanej przez bank do rachunku bankowego - obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności nie będzie miał tutaj zastosowania, stwierdzić należy, że przepisy dotyczące obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności nie wyłączają obowiązku oznaczania faktur właściwą adnotacją oraz obowiązku zastosowania mechanizmu podzielonej płatności, w sytuacji gdy płatności za poszczególne transakcje na stacjach paliw Wnioskodawcy były uregulowane gotówką bądź kartą płatniczą.

Jak już wcześniej wskazano przepisy dotyczące stosowania mechanizmu podzielonej płatności nie przewidują wyjątków od zasady, zgodnie z którą mechanizmem tym objęte są faktury, które dokumentują sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r., a więc kwotę, która przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty (jeżeli należność wyrażona jest w walucie obcej).

W świetle powyższych okoliczności zgodzić należy się z Wnioskodawcą odnośnie braku obowiązku zawarcia na fakturze adnotacji "mechanizm podzielonej płatności" oraz braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do faktur wystawianych w ramach sprzedaży z zastosowaniem karty prepaid, jeżeli faktura jednostkowa lub faktura zbiorcza wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, dokumentuje m.in. sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, zaś kwota należności ogółem na tej fakturze jednostkowej lub fakturze zbiorczej opiewa na kwotę 15 000 zł oraz braku obowiązku zawarcia na fakturze adnotacji "mechanizm podzielonej płatności" oraz braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do faktur wystawianych w ramach sprzedaży na podstawie Umowy gotówkowej, jeżeli faktura zbiorcza wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, dokumentuje m.in. sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, zaś kwota należności ogółem na tej fakturze zbiorczej opiewa na kwotę 15 000 zł i w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Nie można natomiast zgodzić się z Wnioskodawcą odnośnie braku obowiązku zawarcia na fakturze adnotacji "mechanizm podzielonej płatności" oraz braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do faktur wystawianych w ramach sprzedaży z zastosowaniem karty prepaid, jeżeli faktura jednostkowa lub faktura zbiorcza wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, dokumentuje m.in. sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, zaś kwota należności ogółem na tej fakturze jednostkowej lub fakturze zbiorczej opiewa na kwotę przekraczającą 15 000 zł oraz braku obowiązku zawarcia na fakturze adnotacji "mechanizm podzielonej płatności" oraz braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności poprzez przyjęcie płatności kwoty należności wynikającej z faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności w odniesieniu do faktur wystawianych w ramach sprzedaży na podstawie Umowy gotówkowej, jeżeli faktura zbiorcza wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, dokumentuje m.in. sprzedaż towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, zaś kwota należności ogółem na tej fakturze zbiorczej opiewa na kwotę przekraczającą 15 000 zł i w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.