0114-KDIP1-1.4012.56.2019.1.AM - Ustalenie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ramach realizacji projektu dotyczącego stworzenia miejsca rekreacji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2019 r. (data wpływu 1 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 5 lutego 2019 r. (data wpływu 5 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ramach realizacji projektu dotyczącego stworzenia miejsca rekreacji - jest prawidłowe.

W dniu 1 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ramach realizacji projektu dotyczącego stworzenia miejsca rekreacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina realizuje operacje dotyczącą stworzenia miejsca rekreacji współfinansowaną, objętą PROW na lata 2014-2020. Zarówno teren jak i obiekt, w którym będzie realizowana operacja stanowi własność Gminy. Zadanie obejmuje budowę ogólnodostępnego placu zabaw i siłowni zewnętrznej przy budynku komunalnym oraz zakup wyposażenia (tj. stół do air hockeya, stół piłkarski świetlicowy, 3 laptopy z oprogramowaniem i interaktywne gry edukacyjne dla dzieci) do Klubu działającego w budynku komunalnym. Zgodnie z podjętą przez radę gminy uchwałą z dnia 8 sierpnia 2018 r. powstałe w ramach projektu centrum rekreacji będzie ogólnodostępne, a korzystanie z niego będzie bezpłatne. Klub prowadzony jest przez Gminne Centrum Kultury, a dzieci i młodzież korzystają z jego oferty kulturalno - edukacyjnej nieodpłatnie. Zakupione wyposażenie będzie wykorzystywane podczas zajęć, spotkań integracyjnych organizowanych nieodpłatnie przez Gminne Centrum Kultury dla dzieci, młodzieży i osób dorosłych. W budynku tym działa także filia Klubu Senior, prowadzona przez stowarzyszenie wyłonione przez gminę w konkursie organizowanym na podstawie ustawy o pożytku publicznym i wolontariacie. W ramach realizowanego zadania Gmina będzie nabywała usługi i towary, a faktury będą wystawiane na Gminę. Inwestycja w zakresie tworzenia centrum rekreacji jest wykonywana w ramach zadań własnych gminy określonych w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Powstała w ramach projektu infrastruktura (plac zabaw i siłownia zewnętrzna) oraz zakupione wyposażenie wykorzystywane będą wyłącznie do czynności nieodpłatnych związanych z prowadzeniem statutowej działalności publicznej obejmującej integrację i aktywizację lokalnej społeczności oraz wszelkie inne cele związane z wykonywaniem zadań własnych gminy w zakresie kultury, sportu, rekreacji, edukacji, utrzymania gminnych obiektów użyteczności publicznej, wspierania upowszechniania idei samorządowej oraz współpracy ze społecznościami lokalnymi. Powstała infrastruktura i zakupiony sprzęt nie będą podlegały wynajmowi czy dzierżawie na podstawie umów cywilnoprawnych, zatem nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Korzystanie z nich będzie wyłącznie nieodpłatne. W związku z powyższym gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych wystawionych na gminę za towary i usługi nabywane w ramach wydatków inwestycyjnych na realizację ww. operacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych wystawionych na gminę za towary i usługi nabywane w ramach wydatków inwestycyjnych na realizację operacji. A w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, w danym okresie rozliczeniowym będzie wyższa od kwoty podatku należnego czy gmina będzie miała prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych wystawionych na gminę za towary i usługi nabywane w ramach wydatków inwestycyjnych na realizację ww. operacji, a w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, w danym okresie rozliczeniowym będzie wyższa od kwoty podatku należnego prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Z ww. przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Wnioskodawca pragnie wskazać, iż nabywane przez niego towary i usługi w ramach ponoszonych wydatków inwestycyjnych na realizację ww. operacji będą wykorzystywane wyłącznie do czynności nieodpłatnych związanych z prowadzeniem statutowej działalności publicznej obejmującej integrację i aktywizację lokalnej społeczności oraz wszelkie inne cele związane z wykonywaniem zadań własnych gminy w zakresie kultury, sportu, rekreacji, edukacji, utrzymania gminnych obiektów użyteczności publicznej, wspierania upowszechniania idei samorządowej oraz współpracy ze społecznościami lokalnymi. Powstała infrastruktura i zakupiony sprzęt nie będą podlegały wynajmowi czy dzierżawie na podstawie umów cywilnoprawnych, zatem nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Korzystanie z nich będzie wyłącznie nieodpłatne.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny (opodatkowaną). W niniejszym przypadku warunek ten nie zostanie spełniony, gdyż powstała infrastruktura będzie służyła zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, będzie ogólnodostępna, a za korzystanie z niej gmina nie będzie pobierała żadnych opłat. Z uwagi na powyższe gmina nie ponosi wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a realizacja ww. inwestycji odbywa się w ramach władztwa publicznego i gmina wykonując te zadania działa jako organ administracji publicznej, korzystając ze środków prawnych o charakterze władczym. Zatem w tym przypadku gmina nie może być uznana za podatnika, co powoduje że nie została spełniona przesłanka uprawniająca do odliczenia podatku, o której mowa w art. 86 ust. 1 ustawy. Oznacza to, że gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących koszty realizacji ww. projektu. Tym samym, gmina nie będzie również miała prawa do zwrotu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" lub "ustawą o VAT", w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem, gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (wynika, że do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Należy wskazać, że w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy:

* pkt 1 ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;

* pkt 10 kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych;

* pkt 15 utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;

* pkt 17 wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej;

* pkt 18 promocji gminy.

Tym samym, zadania realizowane przez Gminę, wskazane w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, finansowane z dotacji lub innych dopłat o podobnym charakterze nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina realizuje operację dotyczącą stworzenia miejsca rekreacji współfinansowaną, objętą PROW na lata 2014 2020. Zarówno teren jak i obiekt, w którym będzie realizowana operacja stanowi własność Gminy. Zadanie obejmuje budowę ogólnodostępnego placu zabaw i siłowni zewnętrznej przy budynku komunalnym oraz zakup wyposażenia (tj. stół do air hockeya, stół piłkarski świetlicowy, 3 laptopy z oprogramowaniem i interaktywne gry edukacyjne dla dzieci) do Klubu działającego w budynku komunalnym. Zgodnie z podjętą przez radę gminy uchwałą powstałe w ramach projektu ww. centrum rekreacji będzie ogólnodostępne, a korzystanie z niego będzie bezpłatne. W ramach realizowanego zadania Gmina będzie nabywała usługi i towary, a faktury będą wystawiane na Gminę. Inwestycja w zakresie tworzenia centrum rekreacji jest wykonywana w ramach zadań własnych gminy określonych w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Powstała w ramach projektu infrastruktura (plac zabaw i siłownia zewnętrzna) oraz zakupione wyposażenie wykorzystywane będą wyłącznie do czynności nieodpłatnych związanych z prowadzeniem statutowej działalności publicznej obejmującej integrację i aktywizację lokalnej społeczności oraz wszelkie inne cele związane z wykonywaniem zadań własnych gminy w zakresie kultury, sportu, rekreacji, edukacji, utrzymania gminnych obiektów użyteczności publicznej, wspierania upowszechniania idei samorządowej oraz współpracy ze społecznościami lokalnymi. Powstała infrastruktura i zakupiony sprzęt nie będą podlegały wynajmowi czy dzierżawie na podstawie umów cywilnoprawnych, zatem nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Korzystanie z nich będzie wyłącznie nieodpłatne.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych wystawionych na gminę za towary i usługi nabywane w ramach wydatków inwestycyjnych na realizację zaplanowanej inwestycji. A w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, w danym okresie rozliczeniowym będzie wyższa od kwoty podatku należnego, czy gmina będzie miała prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie zostanie spełniony. Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca wykona ww. inwestycję w ramach zadań własnych Gminy wynikających z ww. ustawy o samorządzie gminnym oraz nie będzie wykorzystywał efektów realizacji zadania do celów zarobkowych, tj. do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur zakupowych wystawionych na Gminę za towary i usługi w ramach wydatków poniesionych na realizację ww. projektu. Z wniosku wynika, że nie zostanie spełniona podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego (wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT), jaką jest związek nabywanych towarów i usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Zatem, Wnioskodawca nie będzie miał również prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.