0114-KDIP1-1.4012.514.2018.2.JO - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działki przez osobę fizyczną.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2018 r. (data wpływu 29 sierpnia 2018 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 3 października 2018 r. (data wpływu 9 października 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 25 września 2018 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 2 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki niezabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki niezabudowanej. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 3 października 2018 r. (data wpływu 9 października 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 25 września 2018 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.514.2018.1.JO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Jako rolnik Wnioskodawca nie był czynnym podatnikiem VAT. W połowie lutego 1996 r. Wnioskodawca nabył od Spółdzielni Rolniczej niezabudowaną działkę gruntu mającą charakter nieruchomości rolnej o powierzchni ponad 1 ha. Nieruchomość ta była wykorzystywana jedynie do celów rolnych i nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy. W 2014 r. w związku z dokonaną przez Gminę zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, teren ten został przeznaczony pod zieleń urządzoną z ekstensywną zabudową mieszkaniową jednorodzinną oraz inne urządzenia towarzyszące pod warunkiem, że tereny zajęte pod te obiekty i urządzenia stanowią łącznie nie więcej niż 30% powierzchni danego terenu. Wnioskodawca nie wnioskował o te zmianę, nie konsultował też zmiany planu miejscowego, ani nie partycypował w kosztach ponoszonych przez Gminę w związku ze zmianą planu miejscowego.

W ostatnich latach Wnioskodawcę dopadły bardzo ciężki choroby nowotworowe, operacje i długotrwała rekonwalescencja bardzo ograniczyły jego sprawność fizyczną. W marcu br. do Wnioskodawcy zgłosiła się osoba, której bardzo spodobała jego nieruchomość. Te i inne okoliczności zdecydowały o sprzedaży całego gruntu rolnego, tj. ponad 1 ha. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca sprzedał Spółce w dniu 26 kwietnia 2018 r. aktem notarialnym. W sporządzonym akcie notarialnym na podstawie zgromadzonych dokumentów zapisano, że z tytułu zawarcia umowy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Sprzedający nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i zapłacono podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż ww. nieruchomości powoduje konieczność opodatkowania tej czynności podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Od wczesnej młodości Wnioskodawca pomagał rodzicom w prowadzeniu gospodarstwa rolnego (posiada świadectwo wykwalifikowanego rolnika). Po śmierci rodziców Wnioskodawca odziedziczył to gospodarstwo rolne i samodzielnie je prowadził. Ażeby móc pospłacać pozostałych spadkobierców Wnioskodawca musiał sprzedać to odziedziczone gospodarstwo, a za środki, które zostały z rozliczenia kupił w 1996 r. działkę rolną od Spółdzielni Rolniczej.

Przedmiotowa nieruchomość nie jest uzbrojona w żadne media (woda, prąd). Wnioskodawca jest emerytem, a uzyskane pieniądze ze sprzedaży nieruchomości rolnej chce przeznaczyć na wydatki osobiste. Sprzedaż działki rolnej była to czynność jednorazowa bez zamiaru wykonywania w sposób częstotliwy i zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie została opodatkowana ww. podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza to, że dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynności podlegającej opodatkowaniu dokonuje podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Poza tym działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Zatem jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Wskazać należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy podmiot w celu dokonania sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Wnioskodawca sprzedał niezabudowaną działkę gruntu mającą charakter nieruchomości rolnej o powierzchni ponad 1 ha Spółce w dniu 26 kwietnia 2018 r. aktem notarialnym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług dokonanej sprzedaży działki.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż działki, której Wnioskodawca jest właścicielem nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie wystąpiły przesłanki do uznania Wnioskodawcy w związku z tą transakcją za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Okoliczności sprawy nie wskazują na taką aktywność Wnioskodawcy, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podejmował bowiem jakichkolwiek działań (takich jak nabycie z zamiarem odsprzedaży, zmiana przeznaczenia działki) w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca sprzedaną nieruchomość nabył w 1996 r. od Spółdzielni Rolniczej. Działka była wykorzystywana wyłącznie do celów rolnych i nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, ani podobnych umów. W 2014 r. w związku z dokonaną przez gminę zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, teren ten został przeznaczony pod zieleń urządzoną z ekstensywną zabudową mieszkaniową jednorodzinną oraz inne urządzenia towarzyszące pod warunkiem, że tereny zajęte pod te obiekty i urządzenia stanowią łącznie nie więcej niż 30% powierzchni danego terenu, jednakże Wnioskodawca nie wnioskował o te zmianę, nie konsultował też zmiany planu miejscowego, ani nie partycypował w kosztach ponoszonych przez Gminę w związku ze zmianą planu miejscowego.

Mając na uwadze treści powołanych uregulowań prawnych na tle przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż działki niezabudowanej należącej do Wnioskodawcy, o której mowa we wniosku, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż stanowi ona majątek prywatny, a Wnioskodawca nie wykorzystywał ww. działki do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W opisanej sytuacji Wnioskodawca nie występuje dla tej czynności w charakterze podatnika, tym samym sprzedaż działki jest sprzedażą majątku osobistego Wnioskodawcy, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży niezabudowanej działki Spółce nie działał w charakterze podatnika podatku VAT. Wobec tego transakcja sprzedaży nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.