0114-KDIP1-1.4012.498.2019.2.IZ/KOM - Sprzedaż paliwa gazowego a mechanizm podzielonej płatności.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 16 grudnia 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP1-1.4012.498.2019.2.IZ/KOM Sprzedaż paliwa gazowego a mechanizm podzielonej płatności.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2019 r. (data wpływu 16 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy sprzedaż paliwa gazowego przez podmiot posiadający status PPG do podmiotów, które również posiadają ten status, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym nie podlega obligatoryjnemu stosowaniu mechanizmu podzielonej płatności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, zakresie uznania, czy sprzedaż paliwa gazowego przez podmiot posiadający status PPG do podmiotów, które również posiadają ten status, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym nie podlega obligatoryjnemu stosowaniu mechanizmu podzielonej płatności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje obrotu paliwami gazowymi, przede wszystkim paliwem gazowym dostarczanym do odbiorcy za pomocą sieci gazowej (przesyłowej lub dystrybucyjnej) oraz skroplonego gazu ziemnego (LNG).

Obydwa rodzaje paliw gazowych mogą być również wykorzystywane przez ich nabywców do napędu silników spalinowych. W przypadku paliwa gazowego dostarczanego za pomocą sieci gazowej może on być wykorzystywany do napędu silników spalinowych w postaci sprężonego gazu ziemnego (CNG). Paliwo gazowe, stosowane do napędu silników spalinowych, wymaga odpowiedniego przygotowania. W toku technicznego dostosowania do użytkowania, surowiec sprężany jest do ciśnienia maksymalnego wynoszącego 25-30 MPa. Proces ten realizowany jest przy użyciu wielostopniowych sprężarek, o określonej godzinowej wydajności.

Sprężone paliwo gazowe, już jako sprężony gaz ziemny (CNG), trafia do zbiorników pojazdów i może być wykorzystywany jako paliwo do napędu silników spalinowych.

Technologię zasilania sprężonym gazem ziemnym (CNG) stosuje się między innymi:

* w pojazdach osobowych,

* w dystrybucji towarów przez samochody dostawcze i ciężarowe,

* w autobusach komunikacji miejskiej,

* w pojazdach przedsiębiorstw komunalnych (śmieciarki, beczkowozy),

* jako paliwo do wózków widłowych i urządzeń specjalnych.

Pojazdy napędzane sprężonym gazem ziemnym (CNG) wymagają odpowiedniej instalacji, w tym w szczególności zbiornika paliwa charakteryzującego się wytrzymałością na wysokie ciśnienie.

Natomiast skroplony gaz ziemny (LNG) to gaz ziemny, który w procesie skraplania, zostaje schłodzony do temperatury - 162° C. Proces ten skutkuje jego oczyszczeniem oraz zwiększeniem gęstości energetycznej przy jednoczesnym zmniejszeniu objętości (o ok. 600 razy). Dzięki temu skroplony gaz ziemny (LNG) można łatwo transportować w kriogenicznych zbiornikach do dowolnego miejsca na świecie i magazynować.

Skroplony gaz ziemny (LNG) jest używany do napędu pojazdów ciężarowych dużej ładowności i autobusów, dla których znaczenie mają koszty transportu i zasięg.

Zastosowania sprężonego gazu ziemnego (LNG) w transporcie:

* pojazdy ciężkie do transportu towarów,

* pojazdy o dużym rocznym przebiegu,

* autobusy międzymiastowe.

Z uwagi na bezpieczeństwo stosowania i najwyższą gęstość energetyczną, a także jego ekologiczny charakter, skroplony gaz ziemny (LNG) staje się coraz częściej wybieranym paliwem żeglugowym przez armatorów.

Spółka na potrzeby ustalenia prawidłowej stawki podatku akcyzowego, każdorazowo przed wystawieniem faktury dokumentującej sprzedaż, ustala, na podstawie złożonych przez kontrahenta oświadczeń, stanowiących integralną część umowy, cel na jaki zakupione paliwo gazowe zostanie zużyte.

Obowiązek ustalenia celu zużycia zakupionego wyrobu gazowego nie dotyczy jednak nabywcy, który na gruncie ustawy o podatku akcyzowym, posiada status Pośredniczącego Podmiotu Gazowego (dalej: PPG).

Pośredniczący podmiot gazowy to m.in.:

* podmiot dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu paliwa gazowego,

* odbiorca, który używa paliwo gazowe z przeznaczeniem do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy,

* odbiorca, który używa paliwo gazowe z przeznaczeniem do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów objętych zerową stawką akcyzy, który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

W przypadku, gdy kontrahent będzie miał na gruncie ustawy o podatku akcyzowym status PPG, sprzedaż wyrobu gazowego na rzecz takiego podmiotu nie podlega opodatkowaniu akcyzą, a Spółka, będąca również PPG do ceny paliwa gazowego nie dolicza akcyzy.

W praktyce oznacza to również, że Spółka nie ma wiedzy na temat celów, na jakie podmiot o statusie PPG zużyje zakupiony gaz i czy zużyje go do napędu silników spalinowych, w jakiej ilości oraz nie ma obowiązku bądź instrumentów pozwalających na jej uzyskanie od odbiorcy.

Biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie stosowania obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności, również w stosunku do gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych - w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym Spółka powzięła wątpliwość, jak należy w świetle tych przepisów i wynikającego z nich obowiązku, potraktować sprzedaż paliwa gazowego do podmiotów o statusie PPG.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż paliwa gazowego dostarczanego za pomocą sieci gazowej i skroplonego gazu ziemnego (LNG) przez podmiot posiadający status PPG do podmiotów, które również posiadają ten status, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, podlega obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności nie dotyczy sprzedaży paliwa gazowego dostarczanego za pomocą sieci gazowej i skroplonego gazu ziemnego (LNG) przez podmiot posiadający status PPG do podmiotów, które również posiadają ten status, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

UZASADNIENIE

Na podstawie ustawy z 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (ustawa została podpisana przez Prezydenta RP w dniu 29 sierpnia 2019 r., obecnie oczekuje na ogłoszenie), (dalej: nowelizacja ustawy o VAT) został wprowadzony obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności w niektórych przypadkach. Będzie on miał obligatoryjne zastosowanie do transakcji dotyczących towarów i usług wskazanych w nowym załączniku nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), (dalej: ustawa o VAT). Nowelizacja ustawy o VAT wprowadza też wymóg zamieszczania na fakturze informacji o stosowanym mechanizmie podzielonej płatności (dalej: MPP).

Obligatoryjna forma MPP będzie stosowana w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług, które zasadniczo objęte są obecnie reżimem odwrotnego obciążenia oraz dotychczasowym zakresem odpowiedzialności podatkowej (czyli obejmie towary i usługi wymienione obecnie w załączniku nr 11, 13 i 14 do ustawy o VAT). Dodatkowo, obligatoryjny MPP dotyczy także transakcji, których przedmiotem są części i akcesoria do pojazdów silnikowych, węgiel i produkty węglowe, maszyny i urządzenia elektryczne, ich części i akcesoria oraz urządzenia elektryczne i ich części i akcesoria.

Zgodnie z uzasadnieniem do ustawy wprowadzającej obowiązkowy MPP mechanizm ten ma zapobiegać wyłudzeniom VAT przez tzw. znikających podatników i jednocześnie zapewnić ochronę dla nabywcy towaru lub usługi, gwarantując mu bezpieczeństwo podatkowe transakcji.

Zgodnie z nim MPP to jedno z rozwiązań mających na celu przeciwdziałanie nadużyciom i oszustwom podatkowym. Mechanizm ten z założenia utrudnia lub wręcz uniemożliwia powstawanie nadużyć już na etapie samej transakcji. Dokonanie płatności za transakcje obejmujące towary i usługi generujące oszustwa w inny sposób niż MPP powoduje, że mechanizm uszczelniający, jaki daje MPP, nie działa. Istnieje bowiem ryzyko, że wystawca faktury z wykazaną kwotą VAT otrzyma zapłatę za całą fakturę, następnie zniknie, nie rozliczając podatku VAT z tej faktury z urzędem skarbowym.

Zgodnie z nowelizacją ustawy o VAT, obligatoryjnym stosowaniem MPP zostaną objęte płatności w tzw. relacjach B2B (ang. business to business), a dotyczące faktur dokumentujących transakcje, których jednorazowa wartość, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty (to kwota po przekroczeniu, której występuje obowiązek dokonania płatności przelewem bankowym) i w których wskazano transakcje dotyczące towarów lub usług, wymienionych w dodawanym załączniku nr 15.

Wśród towarów i usług, których będzie dotyczył ten mechanizm ustawodawca wyszczególnił w poz. 92: "Benzyny silnikowe, oleje napędowe, gazy przeznaczone do napędu silników spalinowych - w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym".

Zdaniem Spółki oznacza to, iż, dla wyrobów gazowych, obowiązek mechanizmu podzielonej płatności obowiązuje jedynie w przypadku transakcji, której przedmiotem jest gaz, który będzie zużyty do napędu silników spalinowych a nie gaz, który ze względu na swoje właściwości może stanowić paliwo do napędu silników spalinowych.

Takie wskazanie przez ustawodawcę gazów, których dotyczy obowiązkowy MPP miało na celu objęcie tym mechanizmem transakcji, w których gaz jest nabywany w celu użycia go do napędu silników spalinowych, głownie transakcji gazu ziemnego w postaci ciekłej (LPG) na etapie kiedy jest on już traktowany jako gaz opodatkowany akcyzą paliwową jako tzw. "autogaz". Celem jego zakupu jest ewidentnie użycie go do celów napędowych.

Inaczej przedstawia się sytuacja w przypadku paliwa gazowego, również w postaci skroplonego gazu ziemnego (LNG).

Zarówno paliwo gazowe dostarczane za pomocą sieci, jak i w postaci skroplonego gazu ziemnego (LNG) może być używane do wielu celów, poza celem napędowym.

Obowiązek ustalenia przez sprzedawcę sposobu w jakim nabywany gaz będzie zużyty, co do zasady, nie wynika z żadnych przepisów. Wyjątkiem jest ustawa o podatku akcyzowym, na którą zresztą powołuje się ustawodawca wskazując gaz, którego dotyczy obowiązkowy MPP. Aby sprzedawca mógł doliczyć właściwą stawkę akcyzy musi posiadać informację na temat celu, w jakim ten gaz zostanie nabyty, przy czym warunkiem zastosowania zwolnienia, zgodnie z tą ustawą, jest określenie w umowie zawartej miedzy sprzedawcą a nabywcą, że wyroby będą zużyte do tych celów.

W takim przypadku, jeśli nabywca złoży oświadczenie, iż zamierza zużyć zakupiony gaz na cel napędowy, sprzedawca, w tym również Spółka, dolicza stawkę akcyzy właściwą dla takich celów, a Spółka w takim wypadku winna zastosować mechanizm, podzielonej płatności, tj. na wystawianej fakturze winna umieścić adnotacje "mechanizm podzielonej płatności" a nabywca winien dokonać podzielonej płatności.

Nie dotyczy to sytuacji, gdy Spółka jako PPG dokonuje sprzedaży wyrobu gazowego do innego podmiotu o tym samym statusie.

Gdy gaz jest sprzedawany między PPG to nie jest określana dla niego stawka akcyzy, a więc Spółka nie dokonuje oceny, czy jest to stawka opałowa czy napędowa, tj. w jakim celu ten gaz jest nabywany. Gaz w obrocie między PPG nie podlega bowiem akcyzie i Spółka dokonująca sprzedaży nie ma potrzeby ani obowiązku, aby ustalać, czy jest to gaz grzewczy, czy gaz do napędu silników spalinowych. To PPG dokonujący zakupu gazu, jeśli odsprzeda go innemu podmiotowi niż PPG lub zużyje na własne potrzeby, dokonuje rozliczenia akcyzy.

Oznacza to, że obowiązek zastosowania MPP wystąpi jedynie w przypadku, gdy dochodzi do transakcji obrotu paliwem gazowym pomiędzy podmiotami, z których przynajmniej jeden jest finalnym nabywcą gazowym, a gaz zostanie przeznaczony do napędu silników spalinowych.

Powyższe argumenty Spółka opiera na tym, że skoro ustawodawca wyszczególniając w poz. 92 listy towarów i usług podlegających obowiązkowemu MPP powołuje się na przepisy o podatku akcyzowym to oznacza, że dla ustalenia, czy mamy do czynienia z gazem do celów napędowych, przyjął zasady z niej wynikające, a to oznacza, że sprzedaż miedzy podmiotami, gdzie nie ma obowiązku ustalania celu zużycia zakupionego gazu, tj. między PPG, wyklucza taki towar ze stosowania mechanizmu obowiązkowej podzielonej płatności.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, iż obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności nie dotyczy sprzedaży paliwa gazowego dostarczanego siecią gazową i skroplonego gazu ziemnego (LNG) przez PPG do podmiotów, które również posiadają ten status, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwaną dalej "ustawą", podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Stosownie do art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751) wprowadza z dniem 1 listopada 2019 r.m.in. katalog towarów i usług, w stosunku do których obligatoryjne zastosowanie będzie miał mechanizm podzielonej płatności.

I tak, zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy, obowiązującym od dnia 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 19 pkt 2 ustawy - Prawo przedsiębiorców, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Ustawodawca w poz. 92 załącznika nr 15 do ustawy wskazał, że z dniem 1 listopada 2019 r. obowiązek stosowania mechanizmu podzielnej płatności dotyczy bez względu na symbol PKWiU dostawy benzyn silnikowych, olejów napędowych oraz gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych - w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

W przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - wyrazy "mechanizm podzielonej płatności" (art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy).

Jednocześnie w myśl art. 106e ust. 12 i 13 ustawy o VAT, w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 1 pkt 18a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy o VAT).

Na podstawie art. 108a ust. 7 i 8 ustawy o VAT, w przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem ust. 1a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Przepisu ust. 7 nie stosuje się, jeżeli dostawca lub usługodawca rozliczył całą kwotę podatku wynikającą z faktury, która została zapłacona z naruszeniem ust. 1a.

Ustawodawca nakładając obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności obowiązek ten zawęził w stosunku do dostaw gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych - w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Zatem w analizowanej sprawie zasadnym jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 864, z późn. zm.).

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o podatku akcyzowym, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

* objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;

* objęte pozycjami CN 2901 i 2902.

W załączniku nr 1 do ww. ustawy, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, wymieniono w poz. 28 pod kodem CN 2711 - gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

Jak wynika ze złożonego wniosku, Wnioskodawca będący Pośredniczącym Podmiotem Gazowym (PPG) dokonuje sprzedaży na rzecz innych podmiotów posiadających również status PPG paliw gazowych dostarczanych za pomocą sieci gazowej (przesyłowej lub dystrybucyjnej) oraz skroplonego gazu ziemnego (LNG).

Obydwa rodzaje paliw gazowych mogą być wykorzystywane przez ich nabywców do napędu silników spalinowych. W przypadku paliwa gazowego dostarczonego za pomocą sieci gazowej może on być wykorzystywany do napędu silników spalinowych w postaci sprężonego gazu ziemnego (CNG). Podobnie skroplony gaz ziemny (LNG) również używany jest do napędu pojazdów, a także coraz częściej wybierany jest jako paliwo żeglugowe przez armatorów.

Na tle tak przedstawionych okoliczności sprawy Spółka powzięła wątpliwość, która dotyczy ewentualnego obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności (MPP) w przypadku sprzedaży opisanych wyżej paliw gazowych w sytuacji, gdy dostawa jest realizowana między dwoma podmiotami, które posiadają status PPG.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy o podatku akcyzowym, pośredniczącym podmiotem gazowym jest między innymi podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesje na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

* dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów gazowych, lub

* używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub

* używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów objętych zerową stawką akcyzy, lub (...).

Organ zauważa, że dostawa wyrobów gazowych miedzy dwoma podmiotami posiadającymi status PPG na gruncie przepisów ustawy o podatku akcyzowym nie jest opodatkowana tym podatkiem. Opodatkowanie występuje na ostatnim etapie obrotu tymi wyrobami, gdy wyroby te zostaną między innymi dostarczone do finalnego nabywcy gazowego.

Opisane we wniosku paliwo gazowe dostarczane do odbiorcy za pomocą sieci gazowej (przesyłowej lub dystrybucyjnej), oraz skroplony gaz ziemny (LNG) spełniają definicję wyrobu gazowego, ponieważ z treści wniosku wynika, że dostawy tych wyrobów dokonuje PPG, czyli podmiot, który z definicji między innymi dokonuje sprzedaży wyrobów gazowych. W przypadku, gdy opisane paliwa nie spełniałyby definicji wyrobów gazowych nie mogłyby one być przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy bez nadanego im konkretnego przeznaczenia. W momencie zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy zostaje określona stawka podatku akcyzowego, która wynika między innymi z ostatecznego przeznaczenia wyrobu.

Mechanizmem podzielonej płatności objęte zostały obowiązkowo wyroby wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o podatku VAT, w przypadku gdy jednorazowa wartość transakcji udokumentowana fakturą przekracza 15.000 zł lub jej równowartość.

Jak już wyżej wskazano, w poz. 92 załącznika zostały wskazane bez względu na kod CN lub klasyfikacje PKWiU - "Benzyny silnikowe, oleje napędowe, gazy przeznaczone do napędu silników spalinowych - w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym."

Obydwa rodzaje paliw gazowych, które Wnioskodawca opisał w złożonym wniosku, mogą być wykorzystywane również do celów napędowych. Jednak przeznaczenie paliwa gazowego (wyrobu gazowego w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym) do napędu silników spalinowych jest nadawane, w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, w chwili sprzedaży tego paliwa gazowego (wyrobu gazowego) finalnemu nabywcy gazowemu przez pośredniczący podmiot gazowy.

Należy przy tym zaznaczyć, że w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych sprzedawca będący PPG (tu Wnioskodawca) jest obowiązany każdorazowo ustalić, czy sprzedaje te wyroby innemu pośredniczącemu podmiotowi gazowemu, czy finalnemu nabywcy gazowemu (art. 9c ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym).

Zatem, w sytuacji opisanej we wniosku, należy podzielić zdanie Wnioskodawcy, że gdy dostawy gazu są realizowane między dwoma podmiotami, które posiadają status PPG (pośredniczący podmiot gazowy), transakcje sprzedaży paliwa gazowego nie będą objęte obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności, przy czym należy podkreślić, że dla zastosowania obowiązkowego MPP nie ma znaczenia forma skupienia paliwa gazowego, tj. czy jest to paliwo gazowe dostarczane za pomocą sieci gazowej w postaci gazu ziemnego pod normalnym ciśnieniem (niesprężonego), który nie jest jeszcze sprężonym gazem ziemnym (CNG), czy jest to sprężony gaz ziemny (CNG) albo skroplony gaz ziemny (LNG).

Obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności dla gazu ziemnego nie można stosować dla każdego etapu sprzedaży tylko dlatego, że ostateczne przeznaczenie może być związane z napędem silników spalinowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności nie dotyczy sprzedaży paliwa gazowego przez PPG do podmiotów, które również posiadają ten status, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl