0114-KDIP1-1.4012.426.2021.1.AKA - Prawo do zwrotu podatku od towarów i usług

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 czerwca 2021 r. (data wpływu 29 czerwca 2021 r.) uzupełnionym pismami z 28 lipca 2021 r. (data wpływu 3 sierpnia 2021 r.) oraz z 12 sierpnia 2021 r. (data wpływu 16 sierpnia 2021 r.) na wezwanie z 16 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.426.2021.1.AKA o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 25 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką prawa włoskiego posiadającą swoją siedzibę oraz stałe miejsce wykonywania działalności we Włoszech. Wnioskodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stałego miejsca zamieszkania, ani stałego miejsca pobytu na terenie Polski. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej we Włoszech - państwie swojej siedziby. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w Polsce zgodnie z art. 97 ust. 4 VAT.

Wnioskodawca zawarł z A. sp. z o.o. (dalej jako "A.") - podmiotem prawa polskiego mającym siedzibę w Polsce i będącym zarejestrowanym zgodnie z art. 97 ust. 4 VAT podatnikiem podatku od wartości dodanej w Polsce - umowę, zgodnie z którą Wnioskodawca zobowiązał się do wybudowania budynku na terytorium Polski. Wnioskodawca nie przystąpił jeszcze do wykonania prac. Zgodnie z umową Wnioskodawca stał się usługodawcą wykonującym roboty budowlane, natomiast A. usługobiorcą. Miejscem świadczenia przez Wnioskodawcę usług będzie miejsce położenia nieruchomości w rozumieniu art. 28e VAT. Tym samym Wnioskodawca wystawi A. fakturę za wykonane przez siebie usługi w kwocie netto nieobejmującej podatku VAT.

Wnioskodawca nie prowadził, nie prowadzi, ani nie będzie prowadzić sprzedaży towarów lub usług na terytorium Polski poza sprzedażą usługi objętej umową z A.

Wnioskodawca, wyłącznie w celu wykonania przedmiotu umowy o wybudowanie budynku, którą zawarł z A., zawrze umowę o podwykonawstwo z innym podmiotem prawa polskiego mającym siedzibę w Polsce i zarejestrowanym zgodnie z art. 97 ust. 4 VAT podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Podwykonawca Wnioskodawcy wystawi fakturę VAT za wykonane usługi. Faktura ta obejmie podatek VAT 23%. Kwota podatku VAT znacząco przekroczy kwotę stanowiącą równowartość w złotych 400 euro. Wnioskodawca zapłaci wynagrodzenie powiększone o podatek VAT podwykonawcy. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT w Polsce zgodnie z art. 97 ust. 4 VAT i wobec tego nie może odliczyć podatku VAT od zakupionych usług podwykonawcy w Polsce.

Wnioskodawca byłby uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do świadczonych przez siebie usług na terytorium Włoch, czyli na terytorium państwa, w którym Wnioskodawca rozlicza podatek od wartości dodanej. W stosunku do Wnioskodawcy nie zachodzą okoliczności wyłączające jego uprawnienie żądania zwrotu podatku wymienione w art. 89 ust. 1c pkt 1, 2 i 3 VAT oraz paragrafie 5 ust. 1 i 2 r.z.p.t.u.n.p.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w zakresie zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku, zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 1a w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 3 VAT w zw. z art. 89 ust. 5 VAT w zw. z paragrafem 3 ust. 1 pkt 1 i paragrafem 3 ust. 1 pkt 2 lit. k r.z.p.t.u.n.p., Wnioskodawcy będzie przysługiwał zwrot podatku od towarów i usług naliczonego przez jego podwykonawcę?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie mu przysługiwał zwrot podatku od towarów i usług naliczonego przez jego podwykonawcę zgodnie z procedurą określoną w Rozporządzeniu Ministra Finansów z 9 grudnia 2014 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 1a VAT, w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 3 VAT w zw. z art. 89 ust. 5 VAT w zw. z paragrafem 3 ust. 1 pkt 1 r.z.p.t.u.n.p. i paragrafem 3 ust. 1 pkt 2 lit. k r.z.p.t.u.n.p. o zwrot podatku może ubiegać się podmiot:

* nieposiadający siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju;

* będący zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim siedziby lub podatnikiem podatku od wartości dodanej albo podatku o podobnych charakterze w kraju siedziby;

* niewykonujący na terytorium kraju, w okresie, za który występuje o zwrot podatku, sprzedaży z wyjątkiem usług, w stosunku do których podatnikami rozliczającymi podatek od towarów i usług są nabywcy tych usług.

W stosunku podatku do towarów i usług:

* nabytych na terytorium kraju lub w stosunku do towarów będących przedmiotem importu na terytorium kraju;

* wykorzystywanych do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium państwa, w którym podmiot rozlicza podatek od wartości dodanej lub podatek o podobnych charakterze, innym niż terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.) zwanej dalej: ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

Stosownie do art. 2 pkt 11 ustawy, przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Natomiast przez sprzedaż - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Podatek od towarów i usług ma charakter terytorialny, ponieważ opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju, tj. Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 17 ust. 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zwrotu podatku od towarów i usług naliczonego przez podwykonawcę.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zasada ta daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Analiza powołanych przepisów wskazuje, że niezarejestrowany podatnik VAT nie może realizować prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa włoskiego posiadającą swoją siedzibę oraz stałe miejsce wykonywania działalności we Włoszech. Wnioskodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stałego miejsca zamieszkania, ani stałego miejsca pobytu na terenie Polski. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej we Włoszech - państwie swojej siedziby. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w Polsce zgodnie z art. 97 ust. 4 VAT.

Wnioskodawca zawarł z A. sp. z o.o. (dalej jako "A.") - podmiotem prawa polskiego mającym siedzibę w Polsce i będącym zarejestrowanym zgodnie z art. 97 ust. 4 VAT podatnikiem podatku od wartości dodanej w Polsce - umowę, zgodnie z którą Wnioskodawca zobowiązał się do wybudowania budynku na terytorium Polski. Wnioskodawca nie przystąpił jeszcze do wykonania prac. Zgodnie z umową Wnioskodawca stał się usługodawcą wykonującym roboty budowlane, natomiast A. usługobiorcą. Miejscem świadczenia przez Wnioskodawcę usług będzie miejsce położenia nieruchomości w rozumieniu art. 28e VAT. Tym samym Wnioskodawca wystawi A. fakturę za wykonane przez siebie usługi w kwocie netto nieobejmującej podatku VAT.

Wnioskodawca nie prowadził, nie prowadzi, ani nie będzie prowadzić sprzedaży towarów lub usług na terytorium Polski poza sprzedażą usługi objętej umową z A. Wnioskodawca, wyłącznie w celu wykonania przedmiotu umowy o wybudowanie budynku, którą zawarł z A, zawrze umowę o podwykonawstwo z innym podmiotem prawa polskiego mającym siedzibę w Polsce i zarejestrowanym zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, że przepisy art. 86 ust. 1 ustawy nie znajdą zastosowania w przedstawionej sprawie.

Jednakże trzeba wskazać, że podatek od towarów i usług jest z założenia dla podatników podatkiem neutralnym. Zasada ta dotyczy nie tylko podatników krajowych, ale również podatników zagranicznych, tj. podatników nieposiadających siedziby, miejsca zamieszkania, stałego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zwykłego pobytu na terytorium danego państwa. Z tego względu konieczne jest istnienie przepisów pozwalających tym podatnikom na odzyskiwanie zapłaconego w danym państwie podatku od wartości dodanej.

Prawodawca unijny, a za nim ustawodawca krajowy, wprowadził specjalne regulacje, które mają umożliwić podatnikom z innych państw członkowskich, a także z krajów trzecich (na zasadzie wzajemności), odzyskanie podatku zapłaconego w danym państwie członkowskim, w zasadzie w takim samym zakresie, w jakim podatek ten mogą odzyskiwać podatnicy z tego państwa.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy, w odniesieniu do podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, niedokonujących sprzedaży na terytorium kraju, mogą być zastosowane zwroty podatku na warunkach określonych w ust. 1a-1g oraz w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 2, 3 i 5.

Stosownie do art. 89 ust. 1a ustawy, podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, mogą ubiegać się o zwrot podatku w odniesieniu do nabytych przez nie na terytorium kraju towarów i usług lub w odniesieniu do towarów, które były przedmiotem importu na terytorium kraju, jeżeli te towary i usługi były przez te podmioty wykorzystywane do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium państwa, w którym rozliczają one podatek od wartości dodanej lub podatek o podobnym charakterze, innym niż terytorium kraju.

Przy tym, w myśl art. 89 ust. 1d pkt 1 ustawy, podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, składają wnioski o dokonanie zwrotu podatku za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w przypadku gdy podmioty te posiadają siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 89 ust. 5 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

8. tryb zwrotu podatku w przypadkach, o których mowa w ust. 1e - uwzględniając konieczność prawidłowego udokumentowania zakupów, od których przysługuje zwrot podatku, potrzebę zapewnienia prawidłowej informacji o wysokości zwracanych kwot podatku i niezbędnych informacji o podmiocie ubiegającym się o zwrot podatku jako podmiocie uprawnionym do otrzymania tego zwrotu, potrzebę zapewnienia prawidłowego naliczania odsetek za zwłokę, potrzebę wykorzystania środków komunikacji elektronicznej oraz przepisy Unii Europejskiej.

Realizując delegację ustawową zawartą w art. 89 ust. 5 ustawy, Minister Finansów w rozporządzeniu z 9 grudnia 2014 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. z 2014 r. poz. 1860) zwanego dalej "rozporządzeniem", określił m.in. warunki, terminy i tryb zwrotu podatku podmiotom, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Zgodnie z § 2 pkt 1 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o zwrocie podatku - rozumie się przez to zwrot podatku od towarów i usług naliczanego przy nabyciu towarów lub usług lub imporcie towarów przez podmiot uprawniony z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub przez podmiot uprawniony z państwa trzeciego.

Ponadto, w myśl § 2 pkt 2 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o podmiocie uprawnionym z państwa członkowskiego Unii Europejskiej - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, która w okresie, za który występuje o zwrot podatku, nie posiadała siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, ubiegającą się o zwrot podatku - posiadającą siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o państwie członkowskim siedziby - rozumie się przez to terytorium państwa członkowskiego, inne niż terytorium kraju, na którym podmiot uprawniony z państwa członkowskiego Unii Europejskiej posiada siedzibę działalności gospodarczej.

W myśl § 2 pkt 5 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kraju siedziby - rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, na którym podmiot uprawniony z państwa trzeciego posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Na podstawie § 3 ust. 1 rozporządzenia, zwrot podatku przysługuje podmiotowi uprawnionemu z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub podmiotowi uprawnionemu z państwa trzeciego, w przypadku gdy podmiot ten:

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia, podmiot uprawniony z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub podmiot uprawniony z państwa trzeciego może wystąpić o zwrot podatku za okres nie krótszy niż 3 miesiące i nie dłuższy niż rok podatkowy lub za okres krótszy niż ostatnie 3 miesiące tego roku - w odniesieniu do podatku od nabytych towarów lub usług lub importowanych towarów w okresie, za który podmiot uprawniony występuje o zwrot podatku, z zastrzeżeniem ust. 2.

Na podstawie § 5 ust. 2 rozporządzenia, kwota wnioskowanego zwrotu podatku nie może być niższa niż kwota stanowiąca równowartość w złotych:

Jak stanowi § 6 ust. 1 rozporządzenia, zwrot podatku podmiotowi uprawnionemu z państwa członkowskiego Unii Europejskiej następuje na wniosek tego podmiotu przesłany przez administrację podatkową państwa członkowskiego siedziby za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Stosownie do § 6 ust. 2 rozporządzenia, podmiot uprawniony, o którym mowa w ust. 1, składa, za pośrednictwem administracji podatkowej państwa członkowskiego siedziby, wniosek, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, do naczelnika urzędu skarbowego.

Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się w języku polskim, za pośrednictwem administracji podatkowej państwa członkowskiego siedziby, nie później niż do 30 września roku następującego po roku podatkowym, którego wniosek dotyczy (§ 6 ust. 3 rozporządzenia).

Z opisu sprawy wynika, że podwykonawca Wnioskodawcy wystawi fakturę za wykonane usługi. Faktura ta obejmie podatek VAT w wysokości 23%. Kwota podatku VAT przekroczy kwotę stanowiącą równowartość w złych 400 euro. Wnioskodawca zapłaci wynagrodzenie powiększone o podatek VAT podwykonawcy. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT w Polsce zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy i wobec tego nie może odliczyć podatku VAT od zakupionych usług podwykonawcy w Polsce. Wnioskodawca byłby uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do świadczonych przez siebie usług na terytorium Włoch, czyli na terytorium państwa, w którym Wnioskodawca rozlicza podatek od wartości dodanej. W stosunku do Wnioskodawcy nie zachodzą okoliczności wyłączające jego uprawnienie żądania zwrotu podatku wymienione w art. 89 ust. 1c pkt 1, 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom. Wnioskodawca nabywa usługi od Podwykonawcy w celu ich sprzedaży na rzecz A., który to podmiot będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tych usług zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy przysługuje zwrot podatku VAT zgodnie z art. 89 ust. 1 oraz art. 89a ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podmiotom. W myśl § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwrot podatku, może nastąpić na wniosek Wnioskodawcy przesłany za pomocą środków komunikacji elektronicznej przez administrację podatkową państwa członkowskiego siedziby Wnioskodawcy, tj. Włoch.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera w swej treści art. 89 ust. 1 pkt 1a, lecz art. 89 ust. 1a, co Organ potraktował jako omyłkę pisarską.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.