0114-KDIP1-1.4012.333.2023.2.KOM - Zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT przy sprzedaży nieruchomości zabudowanej

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 czerwca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 6 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT przy sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 25 lipca 2023 r. (wpływ 2 sierpnia 2023 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o wydanie indywidualnej interpretacji w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej w miejscowości (...)

Powyższą nieruchomość zabudowaną budynkiem i urządzeniami stacji paliw na działce nr 1 oznaczoną w Księdze Wieczystej pod nr (...) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w (...) - V Wydział Ksiąg Wieczystych, Wnioskodawca 22 czerwca 1994 r. zakupił wraz z żoną na zasadzie wspólności małżeńskiej majątkowej, na podstawie umowy sprzedaży (akt notarialny rep. A nr (...)).

Przy zakupie nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy odliczenie podatku VAT.

Od momentu nabycia tej nieruchomości prowadzona jest przez Wnioskodawcę jednoosobowa działalność gospodarcza pod firmą " (...)". Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej.

Aktualnie w skład ww. nieruchomości wchodzi budynek parterowy (sklep, WC, pomieszczenie socjalne dla pracowników i magazynowanie) oraz biuro wraz z poddaszem użytkowym. Budynek wyposażony jest w monitoring oraz klimatyzację. Ponadto w skład nieruchomości wchodzą: cztery podziemne zbiorniki paliwowe po 25 m³ każdy, dwa podwójne dystrybutory, dwa zbiorniki LPG po 4 850 litrów każdy i dystrybutor gazu LPG.

Stacja Paliw zaopatrywana jest w wodę poprzez sieć i kanalizację gminną.

Nakłady na rozbudowę (m.in. stacja gazu LPG w maju 1999 r.) i modernizację (remont, wyposażenie budynku, wymiana zbiorników paliwowych wraz z wymaganym oprzyrządowaniem w 2009 r.) nieruchomości ponoszone były w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Jako czynny podatnik VAT ponoszone nakłady inwestycyjne w zakresie podatku naliczonego Wnioskodawca rozliczał na bieżąco w deklaracjach VAT-7.

Obiekty (budynek, zbiorniki, dystrybutory) stacji paliw stanowią środki trwałe w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Na przedmiotowej nieruchomości od 2009 r. (w którym to Wnioskodawca dokonał istotnej modernizacji stacji zgodnie z wymogami prawa) nie poczyniono nakładów przekraczających 30% wartości początkowej budynku, budowli lub ich części.

Działalność gospodarcza, którą Wnioskodawca prowadzi jako osoba fizyczna, skupia się głównie na sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych oraz sprzedaży detalicznej prowadzonej w niewyspecjalizowanym sklepie budynku stacji paliw.

Wnioskodawca nosi się z zamiarem (ze względu na swój wiek) sprzedaży powyższej nieruchomości zabudowanej stacją paliw. Hipoteka nieruchomości jest wolna od zajęć. Brak wpisów uniemożliwiających jej sprzedaż.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

W momencie nabycia nieruchomości, tj. działki nr 1 dnia 22 czerwca 1994 r. Wnioskodawca nie był czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, a działalność gospodarczą rozpoczął 27 czerwca 1994 r.

Nabycie nieruchomości nastąpiło na podstawie aktu notarialnego bez wykazanej kwoty VAT. Przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, gdyż transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca nabył wraz żoną nieruchomość wcześniej niż rozpoczął działalność gospodarczą, a ponadto przez około dwa miesiące był rozliczany na podstawie podatku obrotowego. Powyższą nieruchomość Wnioskodawca nabył z zamiarem prowadzenia na niej działalności gospodarczej, którą osobiście prowadzi w dalszym ciągu.

Podziemne zbiorniki paliw, nawierzchniowe zbiorniki LPG, dystrybutory oraz rurociągi paliw stanowią budowle w rozumieniu ustawy prawo budowlane.

Znajdujące się na nieruchomości (dz. nr 1) sieć wodociągowa i kanalizacyjna należą do gminy i nie będą podlegały dostawie.

Pytanie

W przypadku, gdy Wnioskodawca będzie chciał sprzedać ww. nieruchomość zabudowaną stacją, to czy sprzedaż będzie w całości (jako spójna całość) objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług lub też o inny przepis tej ustawy?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy przyszła sprzedaż tej nieruchomości zabudowanej budynkiem i urządzeniami stacji paliw jest na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a zwolniona z podatku od towaru i usług stanowiąc w oparciu o art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego jednolitą budowlę trwale związaną z gruntem.

Zgodnie z istniejącym orzecznictwem w zakresie prawa budowlanego zabudowa nieruchomości budynkiem oraz znajdującym się na niej urządzeniami technicznymi (zbiornikami paliw oraz dystrybutorami) stanowią spójną całość służącą prowadzeniu stacji paliw. Do całości zatem odnosi się zwolnienie od podatku VAT sprzedaży nieruchomości.

Takie stanowisko dodatkowo potwierdza wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacja indywidualna nr 0114-KDIP1-1.4012.533.2019.1.EW, dotycząca wprawdzie innej firmy, ale w podobnej sytuacji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm.).

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Jak stanowi art. 198 ustawy - Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania: 1) czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem przedmiotem dokonywanej dostawy/lub świadczonej usługi jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy lub świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) - jako podatnik podatku VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Tym samym nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92, które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

"Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem wniosku jest zabudowana budynkiem i budowlami stacji paliw działka nr 1, którą 22 czerwca 1994 r. nabył Pan wraz z małżonką na zasadzie wspólności małżeńskiej majątkowej na podstawie aktu notarialnego, a transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W momencie nabycia działki nie był Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Nieruchomość nabył Pan wraz z żoną z zamiarem prowadzenia na niej działalności gospodarczej, którą osobiście prowadzi Pan od 27 czerwca 1994 r. do chwili obecnej. Jednoosobowa działalność gospodarcza, która Pan prowadzi osobiście i z tytułu której jest Pan czynnym podatnikiem VAT, skupia się głównie na sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych oraz sprzedaży detalicznej prowadzonej w niewyspecjalizowanym sklepie budynku stacji paliw. Obiekty (budynek, zbiorniki, dystrybutory) stacji paliw stanowią środki trwałe w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Pana żona nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie pomimo, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej, to jednak była ona wykorzystywana wyłącznie przez Pana do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nieruchomość ta nie była przez Pana żonę w żaden sposób wykorzystywana. Tak więc Pan prowadząc działalność gospodarczą w oparciu o składniki majątku wspólnego miał i ma nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną.

Skoro więc, nieruchomość zabudowana budynkiem i budowlami stacji paliw, które są środkiem trwałym w Pana działalności, była wykorzystywana wyłącznie przez Pana do jej prowadzenia, to Pan jest w sensie ekonomicznym właścicielem tej nieruchomości i w efekcie to Pan dokona dostawy nieruchomości - przeniesienia prawa do rozporządzania nią jak właściciel.

W konsekwencji, dostawa zabudowanej działki nr 1 w całości będzie podlegała po stronie Pana opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Według art. 2 pkt 14 ustawy:

Przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

Jeżeli dostawa nie spełnia kryteriów do zwolnienia określonego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w następnej kolejności konieczne jest przeanalizowanie podstaw do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Zwolniona jest dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego:

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że działka nr 1 jest zabudowana parterowym budynkiem, w który mieści się sklep i biuro oraz budowlami w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane, tj. podziemnymi zbiornikami paliw, nawierzchniowymi zbiornikami LPG, dystrybutorami oraz rurociągami. Na nieruchomości znajdują się również sieci wodociągowe i kanalizacyjne, które należą do gminy i nie będą przedmiotem dostawy.

Pana wątpliwość dotyczy kwestii, czy dostawa przedmiotowej nieruchomości w całości (grunt z budynkami i budowlami) będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla sprzedaży opisanej nieruchomości zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy i kiedy w odniesieniu do budynku parterowego i budowli miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Wskazał Pan, że do 2009 r. dokonywał Pan istotnej modernizacji stacji paliw zgodnie z wymogami prawa, tj. w maju 1999 r. rozbudował Pan stację gazu LPG, a w 2009 r. dokonał Pan remontu budynku i modernizacji jego wyposażenia oraz wymienił Pan zbiorniki paliwowe wraz z wymaganym oprzyrządowaniem. Od 2009 r. nie poczynił już Pan nakładów przekraczających 30% wartości początkowej budynku, budowli lub ich części. Nakłady te były ponoszone w ramach działalności gospodarczej, a jako czynny podatnik VAT ponoszone nakłady inwestycyjne w zakresie podatku naliczonego rozliczał Pan na bieżąco w deklaracjach VAT-7. Nabycie nieruchomości nastąpiło na podstawie aktu notarialnego bez wykazanej kwoty podatku VAT. W momencie nabycia nie był Pan podatnikiem podatku VAT. Przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, gdyż transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Analiza powyższych informacji, w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia prowadzi do wniosku, że dostawa nieruchomości zabudowanej budynkiem i budowlami (dz. nr 1) stanowiącymi razem stację paliw, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem nastąpi po pierwszym zasiedleniu budynku i budowli, i w okresie dłuższym niż 2 lata od ich pierwszego zasiedlenia.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy będzie miało zastosowanie również dla dostawy gruntu, na którym budynek i budowle są posadowione, ponieważ zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodzić się należy z Panem, że sprzedaż nieruchomości zabudowanej (działki nr 1) podlegać będzie zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Przy czym, wobec możliwości zastosowania do dostawy zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie jedynie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, a z taką sytuacją nie mamy tu do czynienia.

Zatem, sprzedaż nieruchomości zabudowanej (działki nr 1) podlegać będzie zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym oceniając Pana stanowisko całościowo uznaję je za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Pana, a nie wywiera skutku prawnego dla Pana małżonki.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego opisanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.).